3.2. Effects of probiotic-inoculate

3.2. Effects of probiotic-inoculated population (second stage) on
aflatoxin M1 binding in Doogh
In this stage, the effect of a probiotic-inoculated population
(treatments AY-7-A-4.2 and AY-9-A-4.2) on AFM1 reduction wasevaluated. As shown in Table 1, a hundredfold increase in inoculation
of L. acidophilus (9 log cfu/mL in AY-9-L-4.2) caused faster
biochemical changes during fermentation and storage. These
harsher conditions could be responsible for a decrease of 2.8
log cfu/mL in L. acidophilus viable counts in AY-9-L-4.2 during
storage, compared to 1.7 log cfu/mL in AY-7-L-4.2 (Table 2).
Nevertheless, treatment AY-9-A-4.2 showed higher survivability of
probiotics as well as more AFM1 binding than AY-7-A-4.2 during
fermentation and refrigerated storage (Table 3).
Similar results were observed by Kabak and Var, who investigated
the removal of AFM1 from phosphate-buffered saline (PBS) by
Lactobacillus and Bifidobacterium strains (Kabak & Var, 2008). They
reported that the binding ability of AFM1 by these viable probiotic
bacteria with 8 log cfu/mL ranged from 10.22 to 26.65% depending
on contamination level and incubation period, while their binding
ability dropped to 0e5.02% when the level of inoculated viable cells
was 7 log cfu/mL. Moreover, according to the theoretical model
presented by Bueno et al., the amount of aflatoxin B1 adsorption by
lactic-acid bacteria and Saccharomyces cerevisiae was dependent on
both toxin and bacteria concentration (Bueno et al., 2007).
As shown in Table 3, although 9 log cfu/mL probiotic inoculation
(AY-9-A-4.2) led to 99.0% AFM1 removal in Doogh during fermentation
and 28 days of storage, this treatment was not designated as
the preferred treatment for further tests. The reason is that this
treatment with the amount of inoculation 100 times more than AY-
7-A-4.2 caused only 3.8% more AFM1 binding, which seems not to
be cost-effective. In other words, treatment AY-7-A-4.2 could
remove considerably more AFM1 (95.2%) during fermentation and
storage, despite the remarkably lower probiotic population than in
treatment AY-9-A-4.2.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 ผลกระทบของประชากรโปรไบโอติกเชื้อ (ขั้นตอนที่สอง) บน
อะฟลาท็อกซิน M1 ผูกพันใน Doogh
ในขั้นตอนนี้ผลของประชากรโปรไบโอติกเชื้อ
(การรักษา AY-7-A-4.2 และ AY-9-A-4.2) ในการลด AFM1 wasevaluated . ดังแสดงในตารางที่ 1 เพิ่มขึ้นร้อยในการฉีดวัคซีน
ของ L. acidophilus (9 log CFU / mL ใน AY-9-L-4.2) ทำให้เกิดได้เร็วขึ้น
การเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีระหว่างการหมักและการเก็บรักษา เหล่านี้
เงื่อนไขที่รุนแรงขึ้นอาจจะเป็นผู้รับผิดชอบในการลดลง 2.8
log CFU / mL ในข้อหา L. acidophilus ทำงานใน AY-9-L-4.2 ในระหว่างการ
จัดเก็บเมื่อเทียบกับ 1.7 log CFU / mL ใน AY-7-L-4.2 (ตารางที่ 2 ).
อย่างไรก็ตามการรักษา AY-9-A-4.2 แสดงให้เห็นว่าโอกาสรอดสูงขึ้นของ
โปรไบโอติกเช่นเดียวกับ AFM1 ผูกพันกว่า AY-7-A-4.2 ในระหว่างการ
หมักและการเก็บรักษาในตู้เย็น (ตารางที่ 3).
ผลที่คล้ายกันถูกตั้งข้อสังเกตโดย Kabak และวาร์ ที่ตรวจสอบ
การกำจัดของ AFM1 จากฟอสเฟตบัฟเฟอร์น้ำเกลือ (PBS) โดย
แลคโตบาซิลลัสและสายพันธุ์ Bifidobacterium (Kabak & Var, 2008) พวกเขา
รายงานว่ามีผลผูกพันความสามารถของโปรไบโอติกโดย AFM1 เหล่านี้ทำงานได้
แบคทีเรียที่มี 8 log CFU / mL อยู่ในช่วง 10.22-26.65% ขึ้นอยู่
กับระดับการปนเปื้อนและระยะฟักตัวในขณะที่มีผลผูกพันของพวกเขา
มีความสามารถลดลงไป 0e5.02% เมื่อระดับของเชื้อเซลล์ที่มีชีวิต
7 log CFU / mL นอกจากนี้ตามรูปแบบทางทฤษฎี
ที่นำเสนอโดย Bueno et al., ปริมาณของอะฟลาท็อกซินบี 1 การดูดซับโดย
แบคทีเรียแลคติกกรดและ Saccharomyces cerevisiae ขึ้นอยู่กับ
ทั้งสารพิษและแบคทีเรียเข้มข้น (Bueno et al., 2007).
ดังแสดงในตารางที่ 3 แม้ว่า 9 log CFU / mL โปรไบโอติกการฉีดวัคซีน
(AY-9-A-4.2) นำไปสู่การกำจัด AFM1 99.0% ในระหว่างการหมัก Doogh
และ 28 วันของการจัดเก็บการรักษานี้ไม่ได้ถูกกำหนดให้เป็น
วิธีการรักษาที่แนะนำสำหรับการทดสอบเพิ่มเติม เหตุผลก็คือว่า
การรักษาด้วยปริมาณของการฉีดวัคซีน 100 ครั้งมากกว่า AY-
7-A-4.2 เกิดเพียง 3.8% มากขึ้น AFM1 ผูกพันซึ่งดูเหมือนจะไม่
เป็นค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพ ในคำอื่น ๆ การรักษา AY-7-A-4.2 สามารถ
ลบมากขึ้น AFM1 (95.2%) ในระหว่างการหมักและการ
จัดเก็บข้อมูลแม้จะมีโปรไบโอติกที่มีประชากรลดลงอย่างน่าทึ่งกว่าใน
การรักษา AY-9-A-4.2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . ผลของโปรไบโอติกจากประชากร ( ขั้นตอนที่สอง )อะฟลาท็อกซิน M1 ใน doogh ผูกพันในขั้นตอนนี้ , ผลของโปรไบโอติกจากประชากร( การรักษาและ ay-7-a-4.2 ay-9-a-4.2 ) ในการลด afm1 ระหว่าง . ดังแสดงในตารางที่ 1 เป็นร้อยเท่าในการเพิ่มของ L . acidophilus ( 9 ) cfu / ml ใน ay-9-l-4.2 ) เกิดได้เร็วขึ้นการเปลี่ยนแปลงทางชีวเคมีระหว่างการเก็บรักษาในการหมักและ . เหล่านี้ภาพที่รุนแรงอาจจะรับผิดชอบในการลดลงของ 2.8log cfu / ml ใน L . acidophilus ได้นับ ay-9-l-4.2 ในระหว่างกระเป๋า เทียบกับ 1.7 log CFU / ml ใน ay-7-l-4.2 ( ตารางที่ 2 )อย่างไรก็ตาม การรักษา ay-9-a-4.2 สูงกว่าความสามารถของโปรไบโอติกเป็นมากขึ้นกว่า ay-7-a-4.2 ในระหว่าง afm1 ผูกหมักแช่เย็น และกระเป๋า ( ตารางที่ 3 )ผลที่คล้ายกันที่พบโดย kabak และแบบจำลอง VAR , ผู้สอบสวนการกำจัดฟอสเฟตบัฟเฟอร์ afm1 จากน้ำเกลือ ( PBS ) โดยและ ไบฟิโดแบคทีเรียแลคโตบาซิลลัสสายพันธุ์ ( kabak และ var , 2008 ) พวกเขารายงานว่า ใน afm1 เหล่านี้ได้โดยการใช้แบคทีเรียกับ 8 log CFU / ml มีค่า 10.22 % ทั้งนี้เพื่อ 26.65ระดับการปนเปื้อนและระยะเวลาในขณะที่พวกเขาผูกพันความสามารถในการ 0e5.02 ลดลงเมื่อระดับของเชื้อในเซลล์ได้7 log CFU / ml นอกจากนี้ตามรูปแบบทฤษฎีนำเสนอโดย Bueno et al . , ปริมาณขีดคั่นการดูดซับโดยแบคทีเรียกรดแลคติกและ Saccharomyces cerevisiae ขึ้นอยู่กับทั้งสารพิษและแบคทีเรียความเข้มข้น ( Bueno et al . , 2007 )ดังแสดงในตารางที่ 3 ถึง 9 log CFU / ml เชื้อโปรไบโอติก( ay-9-a-4.2 ) ทำให้ 99.0 % afm1 เอาใน doogh ในระหว่างการหมักและ 28 วันของการเก็บรักษานี้ไม่ได้กำหนดการรักษาที่ต้องการสำหรับการทดสอบต่อไป เหตุผลคือว่าการรักษาขึ้นกับปริมาณเชื้อมากกว่าเป็น - 100 ครั้ง7-a-4.2 ที่เกิดเพียง 3.8% มากกว่า afm1 ผูก ซึ่งดูเหมือน ว่า ไม่จะคุ้มค่า ในคำอื่น ๆ , การรักษา ay-7-a-4.2 สามารถลบมากขึ้น afm1 ( ระยะสั้น ) และในระหว่างการหมักกระเป๋า , แม้จะมีการลดลงในประชากรกว่าโปรไบโอติกอย่างน่าทึ่งการรักษา ay-9-a-4.2 .