Migratory birds are considered to h

Migratory birds are considered to have played an important role in the spread of highly pathogenic avian influenza H5N1. However, how bird species are expected to modify their wintering sites in response to climate change, and in turn affect the geographic distribution of the risk associated with H5N1 outbreaks, is unknown. We explored the association between past climate variability and H5N1 outbreaks that were attributed to migratory birds from 2005 to 2009. We then predicted the distribution of risk associated with H5N1 outbreaks based on future climate change scenarios. Overlapping the probabilities of bird distribution and H5N1 outbreaks produced final emergence risk. Our results suggest that minimum daily temperature in the winter (−15 to –11◦C, 15 to 17◦C) and maximum daily temperature in the summer (12 to 15◦C, 30 to 35◦C) governed wild bird migratory routes, while high mean air pressure and low mean specific humidity in the winter impacted the outbreaks of H5N1 among migratory birds. By the end of 2030, Europe may be at higher risk for H5N1 outbreaks in January and February. Northern Africa and Southern and Western Asia will likely be a higher risk for H5N1 outbreaks from April to June. Our findings suggest a potential shift in H5N1 risk from Southeast Asia to the western part of the world due to climate change. The results of this study could be used to inform policy in the area of H5N1 outbreak detection and preparedness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นกอพยพจะถือว่ามีบทบาทสำคัญในการแพร่กระจายของไข้หวัดนกสูง pathogenic H5N1 อย่างไรก็ตาม ว่านกพันธุ์คาดว่าจะปรับเปลี่ยนไซต์ของ wintering ตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และจะมีผลต่อการกระจายทางภูมิศาสตร์ของความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการแพร่ระบาดของ H5N1 ไม่รู้จัก เราสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างความแปรผันของสภาพภูมิอากาศผ่านและ H5N1 ระบาดที่ถูกบันทึกนกอพยพมาตั้งแต่ปี 2548 ถึง 2552 เราคาดว่า การกระจายความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการแพร่ระบาดของ H5N1 ตามสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในอนาคตแล้ว กิจกรรมแจกนกและการระบาดของ H5N1 ที่ทับซ้อนผลิตความเสี่ยงเกิดขึ้นสุดท้าย ผลของเราแนะนำที่อุณหภูมิรายวันต่ำสุดในฤดูหนาว (−15 ไป – 11◦C, 15 เพื่อ 17◦C) และเส้นทางอพยพของนกภายใต้อุณหภูมิสูงสุดรายวันในช่วงฤดูร้อน (12 กับ 15◦C เพื่อ 35◦C) ในขณะที่ความกดอากาศเฉลี่ยสูงและต่ำ หมายถึงเฉพาะ ความชื้นในฤดูหนาวมีผลกระทบต่อระบาดของ H5N1 ในหมู่นกอพยพ โดยปลายปี 2030 ยุโรปได้ที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับ H5N1 ระบาดในเดือนมกราคมและกุมภาพันธ์ แอฟริกาเหนือและเอเชียใต้ และตะวันตกมีแนวโน้มจะมีความเสี่ยงสูงสำหรับ H5N1 ระบาดตั้งแต่เดือนเมษายน-มิถุนายน ผลการวิจัยของเราแนะนำกะมีศักยภาพในการเสี่ยง H5N1 จากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ฝั่งตะวันตกของโลกเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ผลการศึกษานี้สามารถใช้เพื่อแจ้งนโยบายในการตรวจจับการระบาดของโรค H5N1 และเตรียมความพร้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นกอพยพจะถือว่ามีบทบาทสำคัญในการแพร่ระบาดของโรคไข้หวัดนกที่ทำให้เกิดโรคสูงนก H5N1 แต่วิธีการที่นกชนิดที่คาดว่าจะปรับเปลี่ยนเว็บไซต์หนาวของพวกเขาในการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศและในทางกลับส่งผลกระทบต่อการกระจายทางภูมิศาสตร์ของความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการระบาดของโรคไข้หวัดนก H5N1 เป็นที่รู้จัก เราสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างสภาพอากาศแปรปรวนที่ผ่านมาและการระบาดไข้หวัดนก H5N1 ที่ถูกนำมาประกอบกับนกอพยพจากปี 2005 ถึงปี 2009 นั้นเราคาดการณ์การกระจายความเสี่ยงของการที่เกี่ยวข้องกับการระบาดของโรคไข้หวัดนก H5N1 ขึ้นอยู่กับสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในอนาคต ความน่าจะเป็นที่ทับซ้อนกันของการกระจายนกและการระบาดของ H5N1 ผลิตความเสี่ยงที่เกิดขึ้นในขั้นสุดท้าย ผลของเราแสดงให้เห็นว่าอุณหภูมิขั้นต่ำรายวันในช่วงฤดู​​หนาว (-15 ถึง-11◦C, 15 ถึง17◦C) ในชีวิตประจำวันและอุณหภูมิสูงสุดในช่วงฤดู​​ร้อน (12 ถึง15◦C, 30 35◦C) ควบคุมเส้นทางการอพยพย้ายถิ่นของนกป่า ในขณะที่ค่าเฉลี่ยความดันอากาศสูงและต่ำเฉลี่ยความชื้นเฉพาะในช่วงฤดู​​หนาวส่งผลกระทบต่อการระบาดของโรคไข้หวัดนก H5N1 ในหมู่นกอพยพ ในตอนท้ายของ 2030 ยุโรปอาจมีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับการระบาดของโรคไข้หวัดนก H5N1 ในเดือนมกราคมและกุมภาพันธ์ แอฟริกาเหนือและภาคใต้และเอเชียตะวันตกมีแนวโน้มที่จะมีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับการระบาดของโรคไข้หวัดนก H5N1 จากเมษายน-มิถุนายน ค้นพบของเราแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นในความเสี่ยง H5N1 จากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันตกของโลกเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้สามารถนำมาใช้เพื่อแจ้งนโยบายในพื้นที่ของการตรวจสอบการระบาดของโรคไข้หวัดนก H5N1 และการเตรียมความพร้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นกอพยพจะถือว่าได้มีบทบาทสำคัญในการแพร่กระจายของเชื้อโรคไข้หวัดนกไข้หวัดนกสูง . ยังไงก็ตาม , นกชนิดที่คาดว่าการปรับเปลี่ยนของพวกเขานอกจากนี้เว็บไซต์ในการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และจะส่งผลกระทบต่อการกระจายทางภูมิศาสตร์ของความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับไข้หวัดนกระบาด ไม่รู้จักเราสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างสภาพอากาศแปรปรวนและไข้หวัดนกระบาดที่ผ่านมานั้นเกิดจากนกอพยพจากปี 2005 ถึง 2009 เราก็ทำนายการกระจายความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับไข้หวัดนกระบาดตามสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในอนาคต ความน่าจะเป็นของการกระจายซ้อนนก และไข้หวัดนกระบาดผลิตความเสี่ยงวิวัฒนาการขั้นสุดท้ายจากผลการศึกษานี้ ติดต่อกันทุกวัน อุณหภูมิในฤดูหนาว ( − 15 – 11 ◦ C , 15 - 17 ◦ C ) และสูงสุดทุกวัน อุณหภูมิในฤดูร้อน ( 12 - 15 ◦ C , 35 ◦ C ) ควบคุมนกป่าอพยพเส้นทางในขณะที่สูงหมายถึงความดันอากาศต่ำหมายถึงเฉพาะความชื้นในฤดูหนาว ผลกระทบต่อการแพร่ระบาดของไข้หวัดนกในนกอพยพ โดยจุดสิ้นสุดของ 2030 ,ยุโรปอาจมีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับไข้หวัดนก H5N1 ระบาดในเดือนมกราคมและกุมภาพันธ์ แอฟริกาทางตอนเหนือและตอนใต้และทางตะวันตกของเอเชียมีแนวโน้มที่จะมีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับไข้หวัดนกระบาดตั้งแต่เดือนเมษายนถึงเดือนมิถุนายน ผลการศึกษาศักยภาพการเสี่ยงไข้หวัดนกจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไปยังภาคตะวันตกของโลกเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศผลการศึกษานี้สามารถใช้เพื่อแจ้งนโยบายในพื้นที่ของการระบาดไข้หวัดนก และความพร้อม