Here thay are at last" she cried. "

Here thay are at last" she cried. "Just in the time for tea , and don't day look as if they were muddy up to the eyes!
Framton shivered slightly and turned towards the niece with a look intended to coney sympathetic
comprehension. The child was staring out through the open window with a dazed horror in her eyes. In a chill shock of nameless fear framton swung round in his seat and looked in the same direction.

In the deepening twilight tree figures were walking across the lawn towards the window, they all carried guns under their arms, and one of them was additionally burdened with a white coat hung over his shoulders. A tired brown spaniel kept close at their heels. Noiselessly they neared the house, and then a hoarse young voice chanted out of the dusk, I say, Bertie, why do you bound?,



Framton grabbed wildly at his stick and hat, the hall door, the gravel drive, and the front gate were dimly noted stages in his headlong retreat. A cyclist coming along the road had to run into the hedge to avoid imminent collision.
"Here we are, my dear ,said the bearer of the white mackintosh,coming in through the window," fairly muddy, but most of it's dry. Who was that who bolted out as we came


A most extraordinary man,a mr.nuttel" said mrs.sappleton, "could only talk about his illnesses and dashed off without a word of goodbye or apology when you arrived. One would think he had seen a ghost

I expect it was the spaniel " said the niece clamly " he told me he had a horror of dogs. He was once hunted into a cemetery somewhere on the banks of the ganges by a pack of pariah dogs, and had to spend the night in a newly dug grave with the creatures snarling and grinning and foaming just above him. Enough to make anyone lose their nerve

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่อโยงเป็นครั้งสุดท้าย"ที่เธอร้อง "เพียงในเวลาสำหรับชา และไม่วันดูประหนึ่งว่าพวกเขาโคลนถึงตา!
Framton shivered เล็กน้อย และเปิดไปหลานสาว ด้วยดูตั้งใจการเห็นอกเห็นใจ coney
ทำความเข้าใจ เด็กถูกจ้องมองออกทางหน้าต่างเปิดกับสยองขวัญงงในสายตาของเธอ ในช็อกชิกลัวนิรนาม framton swung รอบในที่นั่งของเขา และมองในเดียวกันทิศทาง

ในทไวไลท์ลึก แผนภูมิตัวเลขกำลังเดินข้ามสนามหญ้าไปทางหน้าต่าง พวกเขาปืนทั้งหมดจำหน่ายภายใต้แผ่นดินของพวกเขา และนอกจากนี้หนึ่งในนั้นถูกเป็นภาระกับเสื้อสีขาวแขวนเหนือไหล่ของเขา ปิดที่เบื่อสีน้ำตาลสเปเนียลอยู่ที่ส้นเท้าของพวกเขา อย่างเบา ๆ ก็ neared เฮ้าส์ แล้ว เสียงหนุ่มเครือร้องออกค่ำ ฉันพูด Bertie ทำไมคุณผูก?,


Framton คว้าที่ไม้ของเขาอาละวาด และหมวก ประตูห้อง ไดรฟ์กรวด และประตูหน้าได้มีตามขั้นตอนทรี headlong ของเขา มีคนปั่นรถจักรยานมาตามถนนเพื่อทำงานในการป้องกันการหลีกเลี่ยงพายุฝนฟ้าคะนองชน.
"ที่นี่เรามี ยาหยี กล่าวว่า คนของขาวแม็กอินทอชมาผ่านหน้าต่าง ค่อนข้าง muddy แต่ส่วนมากของของแห้ง ผู้เป็นว่า ที่ bolted ออก ตามเรามา


เป็นคนพิเศษสุด mr.nuttel เป็น " mrs.sappleton กล่าวว่า, "สามารถพูดคุยเกี่ยวกับโรคของเขาเท่านั้น และเส้นประออก โดยไม่มีคำลาหรือขอโทษเมื่อคุณมาถึง หนึ่งคิดว่า เขาเห็นผี

ต้องมีสเปเนียล "กล่าวว่า หลานสาว clamly" เขาบอกผมเขาสยองของสุนัข เขาเคยล่าสัตว์หรือค้าเป็นสุสานอยู่บนฝั่งแม่น้ำคงคา โดยชุดของคนนอกคอกสุนัข และมีการค้างคืนในที่เพิ่งขุดจน มีสิ่งมีชีวิต snarling และ grinning และมีฟองเพียงข้างบนเขา พอที่จะทำให้คนสูญเสียเส้นประสาทของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่นี่พวกเขาเป็นคนสุดท้าย " เธอร้องไห้ " เพียงในเวลาสำหรับชาและไม่วันดูราวกับว่าพวกเขาถูกโคลนขึ้นที่ตา
แฟรมตันตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองเด็กสาวด้วยสายตาที่ตั้งใจจะกระต่ายขี้สงสาร
ความเข้าใจ เด็กมองออกไปทางหน้าต่างด้วย งง สยองขวัญ ในสายตาของเธอในเย็นของนิรนาม กลัวช็อกแฟรมตันเหวี่ยงรอบในที่นั่งของเขาและมองในทิศทางเดียวกัน

ดึกสงัด ทไวไลท์ ต้นไม้ ตัวเลขกำลังเดินตัดสนามไปยังหน้าต่าง พวกเขาถือปืนอยู่ในมือ คนหนึ่งในนั้นยังเป็นภาระกับเสื้อกันฝนสีขาวพาดอยู่บนไหล่ของเขา เหนื่อย บราวน์ ปเนียลก็ติดๆ อย่างไร้เสียงมันอยู่ใกล้บ้านแล้วเสียงแหบ ยังปลุกเสกจากมืด ผมพูด และทำไมคุณถึงไป ?



, แฟรมตันคว้าสะบั้นไม้เท้าและหมวก ประตูฮอลล์ ถนนโรยกรวด และประตูด้านหน้าเป็นรูปสังเกตขั้นตอนไปหลงรักเขา ปั่นจักรยานไปตามถนนต้องวิ่งเข้าไปในรั้ว เพื่อหลีกเลี่ยงการชนกันของข .
" เราอยู่ที่นี่ ที่รักบอกว่าถือเสื้อกันฝนสีขาวเข้ามาทางหน้าต่าง " ค่อนข้างขุ่น แต่ส่วนใหญ่ก็แห้ง ใครคือคนที่ออกมาตามที่เรามา


เป็นคนที่พิเศษที่สุด mr.nuttel " กล่าวว่า mrs.sappleton " จะคุยแต่เรื่องอาการป่วย และกลับออกไปโดยไม่ล่ำลาขอโทษเมื่อคุณมาถึง หนึ่งจะคิดว่าเขาเห็นผี

ผมคาดหวังว่ามันเป็น ปเนียล " กล่าวว่า หลานสาว clamly " เขาบอกผมว่า เขามีความหมาเขาเคยไล่ล่าเข้าไปในสุสานแห่งหนึ่งในธนาคารของแม่น้ำคงคา โดยฝูงสุนัขที่น่ารังเกียจของสังคม และต้องพักค้างคืนในเพิ่งขุดหลุมศพกับสิ่งมีชีวิตคำรามแล้วยิ้มและการเกิดฟองเหนือเขา พอที่จะทำให้ใครสูญเสียประสาทของพวกเขา