A tasty aroma, was it from a neighb

A tasty aroma, was it from a neighbor's breakfast? Although bacon and egg were no stranger to the Sajyou breakfast menu, the aroma was like bacon, but also like some other type of cuisine. Since Ayaka was unfamiliar with cooking, she really had no idea.
What was it? Ayaka pondered as she walked down the hallway.
She turned after she reached the end.
Ayaka walked towards the garden.
After exiting the washing area, one needed to open the door to the hallway outside, walk along the hallway, and finally open the glass door before reaching the garden.
"Ayaka's house's huge", her classmates would say. Perhaps because she always lived here, she never felt anything special except when she visited the garden.
It was not just big, it was vast.
However, it was not obnoxious.
Even if she walked very far for school everyday, even if she had a lot of homework, she never hated coming here.
----- It was not a yard. It was not a park.
------It was a garden.
Thriving trees. Flowers. Dozens species of plants. And innumerable doves.
Recognizing Ayaka's silhouette, some of the doves flied towards her and congregated at her feet.
There were too many plants in it to call it a yard, but it was not sizable enough to be called a park. Ayaka thought calling it a garden was appropriate.
A long time ago Ayaka asked "why was it called a garden", father did not really provide an answer except nodding vaguely. Ayaka thus thought father did not name this place.
It must be mother.
If one were to classify it, the garden would definitely be a greenhouse.
The wall and the ceiling were made of glass to maximize light exposure. During home visits, teachers used to comment that the garden was a countermeasure against the acid rain and making such a garden was a reflection of father's greatness. In reality, it was not even certain that any of that were the reason for creating the garden. It was not even clear if father was involved in making the decision.
"Good morning."
Not "morning", but "good morning".
Ayaka did not pay attention to the gathering doves. This was Ayaka's morning practice area. It was similar to father's workshop, with medicine bottles and mountains of tomes. Ayaka found her greetings reaching no one but the wooden wall.
"Eh?"
She tilted her head.
Father was usually here at this time.
Between six thirty and seven thirty, an hour before breakfast, Ayaka usually learned black magic from father.
This was Ayaka's morning lesson.
However, there was no one here.
"Father."
Maybe he was not there, but at some other place in the garden. She gently called out. One second, two seconds.
No reply.
Only the doves cooed.
"I am not talking to you..."
Think, was father not supposed to teach me black magic today?
Training was the daily lesson, and also father's teaching. A morning with nothing to do did not exist.
Ayaka was scolded before for forgetting things, so maybe she had forgotten last night father's instructions about this morning.
Come to think of it ----

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หอมอร่อย มาจากอาหารของเพื่อนบ้านหรือไม่ แม้ว่าเบคอนและไข่มีบุคลิกภาพ Sajyou อาหาร กลิ่นหอมได้ เช่นเบคอน แต่ยัง เช่นชนิดของอาหาร เนื่องจากอายากะไม่คุ้นเคยกับการทำอาหาร เธอมีความคิดไม่มันคืออะไร อายากะ pondered เป็นเธอเดินลงเสียงพูดเธอเปิดหลังจากที่เธอถึงจุดสิ้นสุดอายากะเดินไปทางสวนหลังจากออกจากบริเวณซักผ้า หนึ่งต้องการเปิดประตูสู่ห้องโถงนอก เดินตามเสียงพูด แล้วเปิดกระจกประตูสุดท้าย ก่อนถึงสวน"บ้านของอายากะของใหญ่" เพื่อนร่วมชั้นของเธอพูด อาจ เพราะเธอมักจะอาศัยอยู่ที่นี่ เธอไม่เคยรู้สึกอะไรเป็นพิเศษยกเว้นเมื่อเธอเข้าเยี่ยมชมสวนไม่เพียงใหญ่ ถูกมากอย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่ฟถูกแม้เธอเดินไกลโรงเรียนทุกวัน ถ้าเธอมีการบ้าน เธอไม่เคยขี้เกียจมาที่นี่---มันไม่ใช่ศอก ไม่มีจอด---มันเป็นสวนต้นไม้เจริญรุ่งเรือง ดอกไม้ หลายสิบชนิดของพืช และนกนับไม่ถ้วนบางนกจะจดจำรูปเงาดำของอายากะ flied ต่อเธอ และ congregated ที่เท้าของเธอมีพืชมากเกินไปในการเรียกใช้ ศอก แต่มันไม่ได้ยากลำบากมากที่จะได้ชื่อว่าเป็นอุทยาน อายากะคิดว่า เรียกมันว่าสวนเป็นที่เหมาะสมนานมาแล้วอายากะถาม "ทำไมมันเรียกสวน" พ่อไม่ได้จริง ๆ ให้คำตอบยกเว้น nodding คลับ อายากะจึงคิดว่า พระบิดาไม่ได้ตั้งชื่อสถานที่แห่งนี้ มันต้องมีแม่ถ้าหนึ่งจัดประเภทมัน สวนจะเป็นเรือนกระจกแน่นอนผนังและเพดานที่ทำจากแก้วเพื่อเพิ่มแสงไฟ ในระหว่างการเยี่ยมชมที่บ้าน ครูใช้ข้อคิดเห็นที่สวนถูกมาตรการป้องกันฝนกรดและทำให้สวนดังกล่าวถูกสะท้อนให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ของพ่อ ในความเป็นจริง ไม่ได้แน่ใจว่าของที่มีเหตุผลสำหรับการสร้างสวน ไม่ได้ล้างถ้าพ่อมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ"สวัสดีตอนเช้า"ไม่ "เช้า" แต่ "สวัสดี"อายากะไม่จ่ายความสนใจนก gathering นี้เป็นที่ตั้งของอายากะเช้าปฏิบัติ ก็คล้ายกับพ่อเชิง ขวดยาและภูเขาของ tomes อายากะพบทักทายเธอถึงไม่มีใครแต่ผนังไม้"เอ๊ะ"เธอยืดศีรษะของเธอพ่อได้ปกตินี่เวลานี้ระหว่างสามสิบหกสามสิบเจ็ด หนึ่งชั่วโมงก่อนอาหารเช้า อายากะจะเรียนไสยศาสตร์จากพ่อนี่คือบทเรียนของอายากะเช้าอย่างไรก็ตาม มีใครที่นี่"พ่อ"บางทีท่านก็ไม่มี แต่ ในบางสถานที่อื่นในสวน เธอค่อย ๆ เรียกออก สองหนึ่ง สองวินาทีตอบไม่เฉพาะนก cooed"ฉันไม่พูดกับคุณ..."คิดว่า พ่อไม่ควรสอนฉันไสยวันนี้ฝึกอบรมบทเรียนประจำวัน และพ่อของสอน ไม่มีการเช้าไม่อยู่อายากะถูกบ ๆ ก่อนสำหรับลืมสิ่ง ดังนั้นบางทีเธอลืมขั้นตอนนี้เมื่อคืนพ่อมาคิดว่า มัน--

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลิ่นหอมอร่อยนั้นมาจากอาหารเช้าของเพื่อนบ้านหรือไม่? แม้ว่าเบคอนและไข่เป็นคนแปลกหน้ากับเมนูอาหารเช้า Sajyou ไม่มีกลิ่นหอมเป็นเหมือนเบคอน แต่ยังชอบบางประเภทของอาหารอื่น ๆ ตั้งแต่อายากะก็ไม่คุ้นเคยกับการปรุงอาหารจริง ๆ แล้วเธอมีความคิด.
มันคืออะไร? อายากะครุ่นคิดขณะที่เธอเดินไปตามทางเดิน.
เธอหันหลังจากที่เธอมาถึงจุดสิ้นสุด.
Ayaka เดินไปสวน.
หลังจากออกจากพื้นที่ซักผ้าหนึ่งที่จำเป็นในการเปิดประตูไปที่ห้องโถงข้างนอกเดินไปตามทางเดินและในที่สุดก็เปิดกระจก ก่อนที่จะถึงประตูสวน.
"บ้านของอายากะของใหญ่" เพื่อนร่วมชั้นของเธอจะบอกว่า บางทีอาจเป็นเพราะเธออาศัยอยู่ที่นี่เสมอเธอไม่เคยรู้สึกอะไรเป็นพิเศษยกเว้นเมื่อเธอไปเยี่ยมสวน.
มันไม่ใช่แค่ใหญ่มันเป็นใหญ่.
แต่มันก็ไม่ได้น่ารังเกียจ.
แม้ว่าเธอเดินไกลมากสำหรับโรงเรียนทุกวันแม้ว่าเธอมี จำนวนมากที่บ้านเธอไม่เคยเกลียดชังมาที่นี่.
----- มันไม่ได้หลา มันไม่ได้เป็นสวนสาธารณะ.
------ มันเป็นสวน.
ต้นไม้เจริญรุ่งเรือง ดอกไม้ นับสิบชนิดของพืช และนกพิราบนับไม่ถ้วน.
ตระหนักถึงเงาของอายากะ, บางส่วนของนกพิราบ flied ต่อเธอและชุมนุมที่เท้าของเธอ.
มีพืชมากเกินไปในนั้นจะเรียกว่าลาน แต่มันก็ไม่ได้มีขนาดใหญ่พอที่จะเรียกว่าสวนสาธารณะ อายากะคิดว่าเรียกมันว่าสวนที่เหมาะสม.
นานมาแล้ว Ayaka ถามว่า "ทำไมมันเรียกว่าสวน" พ่อไม่ได้จริงๆให้คำตอบยกเว้นพยักหน้าราง พ่อของอายากะคิดจึงไม่ได้ตั้งชื่อสถานที่แห่งนี้.
มันจะต้องเป็นแม่.
หากมีการแบ่งสวนแน่นอนจะเรือนกระจก.
ผนังและฝ้าเพดานที่ทำจากแก้วเพื่อเพิ่มแสง ในระหว่างการเยี่ยมบ้านครูที่ใช้ในการแสดงความคิดเห็นที่เป็นสวนตอบโต้กับฝนกรดและทำเช่นสวนเป็นภาพสะท้อนของความยิ่งใหญ่ของพ่อ ในความเป็นจริงมันก็ไม่ได้บางอย่างที่ใด ๆ ที่เป็นเหตุผลสำหรับการสร้างสวน มันก็ไม่ได้ชัดเจนว่าพ่อมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ.
"สวัสดีตอนเช้า."
ไม่ได้ "ตอนเช้า" แต่ "เช้าวันดี".
อายากะไม่ได้ให้ความสนใจกับนกพิราบชุมนุม นี่เป็นพื้นที่การปฏิบัติตอนเช้าของอายากะ มันก็คล้ายกับการประชุมเชิงปฏิบัติการของพ่อกับขวดยาและภูเขาของโทมส์ Ayaka พบทักทายเธอถึงไม่มีใคร แต่ผนังไม้.
"ใช่มั้ย?"
เธอเอียงศีรษะของเธอ.
พ่อก็มักจะที่นี่ในเวลานี้.
ระหว่างหกสามสิบเจ็ดสามสิบชั่วโมงก่อนอาหารเช้า, อายากะมักจะได้เรียนรู้เวทมนตร์จากพ่อ.
นี้ เป็นบทเรียนในตอนเช้าของอายากะ.
แต่ไม่มีใครที่นี่.
"พ่อ."
บางทีเขาอาจจะไม่ได้มี แต่ในบางสถานที่อื่น ๆ ในสวน เบา ๆ เธอร้องออกมา หนึ่งสองสองวินาที.
ไม่มีการตอบกลับ.
เพียงนกพิราบ cooed.
"ผมไม่ได้พูดคุยกับคุณ ... "
คิดว่าเป็นพ่อไม่ควรจะสอนฉันมนต์ดำในวันนี้
การฝึกอบรมเป็นบทเรียนในชีวิตประจำวันและยังสอนของพ่อ ตอนเช้ากับมีอะไรที่จะทำไม่ได้อยู่.
Ayaka ถูกดุก่อนที่จะลืมสิ่งดังนั้นบางทีเธออาจจะได้ลืมคำแนะนำพ่อของคืนที่ผ่านมาเกี่ยวกับเช้าวันนี้.
มาคิดมัน ----