One summary of the great Kant's vie

One summary of the great Kant's view, to the extent that it can be summed up, is that he takes determinism to be a kind of fact, and indeterminism to be another kind of fact, and our freedom to be a fact too -- but takes this situation to have nothing to do with the kind of compatibility of determinism and freedom proclaimed by such Compatibilists as Hobbes and Hume. Thus Kant does not make freedom consistent with determinism by taking up a definition of freedom as voluntariness -- at bottom, being able to do what you want. This he dismisses as a wretched subterfuge, quibbling about words. Rather, the freedom he seeks to make consistent with determinism does indeed seem to be the freedom of the Incompatibilists -- origination. Is he then an Incompatibilist? Well, against that, it can be said he does not allow the existence of origination in what can be called the world we know, as Incompatibilists certainly do.

Kant's main idea, whatever sense can finally be made of it, depends on his fundamental two-worlds doctrine. He locates determinism in the empirical world or world of appearances, and freedom in the world of things-in-themselves, the world of reason. It is important that the latter world is not in time.

So he is a determinist of a kind, opposed to the tradition of Compatibilism, not really in the Incompatibilist tradition, but tries to make his determinism and freedom-as-origination consistent by his own private means. You may well wonder if he can succeed in all this -- and suspect too, at the beginning of the 21st Century, that something so radical as his view is actually needed.

The first excerpt below comes from The Critique of Pure Reason. The second excerpt, along the same lines, but maybe clearer, is from The Critique of Practical Reason. I have improved on Kant's paragraphing.

-------------------------------------------------------

Excerpt (1) from The Critique of Pure Reason:

...every human being has an empirical character for his power of choice, which is nothing other than a certain causality of his reason, insofar as in its effects in appearance this reason exhibits a rule, in accordance with which one could derive the rational grounds and the actions themselves according to their kind and degree, and estimate the subjective principles of his power of choice. Because this empirical character itself must be drawn from appearances as effect, and from the rule which experience provides, all the actions of the human being in appearance are determined in accord with the order of nature by his empirical character and the other cooperating causes; and if we could investigate all the appearances of his power of choice down to their basis, then there would be no human action that we could not predict with certainty, and recognize as necessary given its preceding conditions. Thus in regard to this empirical character there is no freedom, and according to this character we can consider the human being solely by observing, and, as happens in anthropology, by trying to investigate the moving causes of his actions physiologically

But if we consider the very same actions in relation to reason, not, to be sure, in relation to speculative reason, in order to explain them as regards their origin, but insofar as reason is the cause of producing them by themselves — in a word, if we compare them with reason in a practical respect — then we find a rule and order that is entirely other than the natural order. For perhaps everything that has happened in the course of nature, and on empirical grounds inevitably had to happen, nevertheless ought not to have happened. At times, however, we find, or at least believe we have found, that the ideas of reason have actually proved their causality in regard to the actions of human beings as appearances, and that therefore these actions have occurred not through empirical causes, no, but because they were determined by grounds of reason.

Suppose now that one could say reason has causality in regard to appearance; could reason’s action then be called free even though in its empirical character (in the mode of sense) it is all precisely determined and necessary? The empirical character is once again determined in the intelligible character (in the mode of thought). We are not acquainted with the latter, but it is indicated through appearances, which really give only the mode of sense (the empirical character) for immediate cognition. Now the action, insofar as it is to be attributed to the mode of thought as its cause, nevertheless does not follow from it in accord with empirical laws, i.e. in such a way that it is preceded by the conditions of pure reason, but only their effects in the appearance of inner sense precede it. Pure reason, as a merely intelligible faculty, is not subject to the form of time, and hence not subject to the conditions of the temporal sequence. The causality of reason in the intelligible character does not arise or start working at a certain time in producing an effect. For then it would itself be subject to the natural law of appearances, to the extent that this law determines causal series in time, and its causality would then be nature and not freedom.

Thus we could say that if reason can have causality in regard to appearances, then it is a faculty through which the sensible condition of an empirical series of effects first begins. For the condition that lies in reason is not sensible and does not itself begin. Accordingly, there takes place here what we did not find in any empirical series: that the condition of a successive series of occurrences could itself be empirically unconditioned. For here the condition is outside the series of appearances (in the intelligible) and hence not subject to any sensible condition or to any determination of time through any passing cause.

Nevertheless, this very same cause in another relation also belongs to the series of appearances. The human being himself is an appearance. His power of choice has an empirical character, which is the (empirical) cause of all his actions. There is not one of these conditions determining human beings according to this character which is not contained in the series of natural effects and does not obey the laws of nature according to which no empirically unconditioned causality is present among the things that happen in time. Hence no given action (since it can be perceived only as appearance) can begin absolutely from itself. But of reason one cannot say that before the state in which it determines the power of choice, another state precedes in which this state itself is determined. For since reason itself is not an appearance and is not subject at all to any conditions of sensibility, no temporal sequence takes place in it even as to its causality, and thus the dynamical law of nature, which determines the temporal sequence according to rules, cannot be applied to it.

Reason is thus the persisting condition of all voluntary actions under which the human being appears. Even before it happens, every one of these actions is determined beforehand in the empirical character of the human being. In regard to the intelligible character, of which the empirical one is only the sensible schema, no before or after applies, and every action, irrespective of the temporal relation in which it stands to other appearances, is the immediate effect of the intelligible character of pure reason; reason therefore acts freely, without being determined dynamically by external or internal grounds temporally preceding it in the chain of natural causes, and this freedom of reason can not only be regarded negatively, as independence from empirical conditions (for then the faculty of reason would cease to be a cause of appearances), but also indicated positively by a faculty of beginning a series of occurrences from itself, in such a way that in reason itself nothing begins, but as the unconditioned condition of every voluntary action, it allows of no condition prior to it in time, whereas its effect begins in the series of appearances, but can never constitute an absolutely first beginning in this series.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปหนึ่งของมุมมองที่ดีของคานท์ในส่วนที่สามารถสรุปได้คือว่าเขาจะโชคชะตาจะเป็นชนิดของความเป็นจริงและ indeterminism จะเป็นชนิดของความเป็นจริงอื่นและเสรีภาพของเราที่จะเป็นจริงเกินไป - แต่ ใช้สถานการณ์เช่นนี้จะมีอะไรจะทำอย่างไรกับชนิดของการทำงานร่วมกันของโชคชะตาและเสรีภาพตามประกาศ compatibilists เช่นฮอบส์และฮูมจึงคานท์ไม่ได้ทำให้เสรีภาพสอดคล้องกับชะตาโดยการขึ้นความหมายของเสรีภาพเป็นความสมัครใจ - ที่อยู่ด้านล่างความสามารถในการทำสิ่งที่คุณต้องการ นี้เขาห้ามเป็นอุบายอนาถ, พูดคลุมเครือเกี่ยวกับคำ แต่เสรีภาพที่เขาพยายามที่จะทำให้สอดคล้องกับโชคชะตาไม่แน่นอนดูเหมือนจะมีเสรีภาพในการ incompatibilists - การก่อกำเนิด เขาเป็นแล้ว incompatibilist?กันกับที่ก็สามารถกล่าวว่าเขาไม่อนุญาตให้มีการดำรงอยู่ของการก่อกำเนิดในสิ่งที่สามารถเรียกว่าโลกที่เรารู้ว่าเป็น incompatibilists ทำอย่างแน่นอน

ความคิดหลักของคานท์ของสิ่งที่ความรู้สึกในที่สุดสามารถที่จะทำของมันขึ้นอยู่กับหลักคำสอนของสองโลกของเขาพื้นฐาน ตั้งอยู่ที่เขาชะตาโลกในเชิงประจักษ์หรือโลกของสิ่งที่ปรากฏและเสรีภาพในโลกของสิ่งที่อยู่ในตัวเอง,โลกของเหตุผล มันเป็นสิ่งสำคัญที่โลกหลังไม่ได้อยู่ในเวลา

ดังนั้นเขาจึงเป็น determinist ชนิดตรงข้ามกับประเพณีของ compatibilism ไม่จริงในประเพณี incompatibilist แต่พยายามที่จะทำให้โชคชะตาและเสรีภาพในฐานะที่เป็นบ่อเกิดของเขาที่สอดคล้องกันโดยใช้วิธีการส่วนตัวของเขาเอง คุณดีอาจจะสงสัยว่าถ้าเขาสามารถประสบความสำเร็จในทุกนี้ - และสงสัยมากเกินไปที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 21 ดังนั้นสิ่งที่รุนแรงเป็นมุมมองของเขาที่จำเป็นจริง

ตัดตอนแรกด้านล่างมาจากคำติชมของเหตุผลบริสุทธิ์ ข้อความที่ตัดตอนมาที่สองตามสายเดียวกัน แต่อาจจะชัดเจนจากคำติชมของเหตุผลในทางปฏิบัติ ฉันได้รับการปรับปรุงเมื่อย่อหน้าของคานท์.

----------------------------------------- --------------

ข้อความที่ตัดตอนมา (1) จากคำติชมของเหตุผลบริสุทธิ์:

... มนุษย์ทุกคนมีตัวอักษรเชิงประจักษ์สำหรับการใช้พลังงานทางเลือกของเขาซึ่งเป็นอะไรอื่นนอกเหนือจากเวรกรรมหนึ่งของเหตุผลของเขาตราบเท่าที่ในผลกระทบของมันในลักษณะที่ปรากฏด้วยเหตุนี้ การจัดแสดงนิทรรศการการปกครองตามที่หนึ่งสามารถได้รับมาในบริเวณที่มีเหตุผลและการกระทำของตัวเองไปตามชนิดและระดับของพวกเขาและหลักการประเมินอัตนัยของอำนาจของเขาในการเลือก เพราะตัวละครเชิงประจักษ์ตัวเองจะต้องดึงออกมาจากที่ปรากฏเป็นผลและจากการปกครองซึ่งมีประสบการณ์ให้ทุกการกระทำของมนุษย์ในลักษณะที่ปรากฏจะถูกกำหนดตามคำสั่งของธรรมชาติด้วยอักขระเชิงประจักษ์ของเขาและเป็นสาเหตุให้ความร่วมมืออื่น ๆและถ้าเราสามารถตรวจสอบการปรากฏตัวของพลังอำนาจของเขาในการเลือกลงไปที่พื้นฐานของพวกเขาแล้วก็จะไม่มีการกระทำของมนุษย์ที่เราไม่สามารถทำนายด้วยความมั่นใจและรับรู้ตามความจำเป็นที่กำหนดเงื่อนไขก่อนหน้านี้ของ ดังนั้นในเรื่องนี้ตัวละครเชิงประจักษ์มีเสรีภาพไม่เป็นและเป็นไปตามตัวละครตัวนี้เราสามารถพิจารณาความเป็นมนุษย์ แต่เพียงผู้เดียวโดยการสังเกตและเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในมานุษยวิทยาโดยพยายามที่จะตรวจสอบสาเหตุที่ย้ายมาจากการกระทำของเขาทางสรีรวิทยา

แต่ถ้าเราพิจารณาการกระทำเดียวกันมากในความสัมพันธ์กับเหตุผลไม่ได้เพื่อให้แน่ใจว่าในความสัมพันธ์กับเหตุผลเก็งกำไรเพื่ออธิบายพวกเขาเป็นที่นับถือ ต้นกำเนิดของพวกเขา แต่ตราบเท่าเหตุผลที่เป็นสาเหตุของการผลิตพวกเขาด้วยตัวเอง - ในคำ,ถ้าเราเปรียบเทียบกับเหตุผลในแง่ปฏิบัติ - แล้วเราจะพบว่ากฎและคำสั่งที่มีทั้งหมดนอกเหนือจากธรรมชาติ สำหรับทุกอย่างที่อาจจะเกิดขึ้นในหลักสูตรของธรรมชาติและในบริเวณเชิงประจักษ์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดขึ้น แต่ก็ไม่ควรจะเกิดขึ้น ตลอดเวลา แต่เราหาหรืออย่างน้อยก็เชื่อว่าเราได้พบความคิดของเหตุผลได้พิสูจน์ความจริงเวรกรรมของพวกเขาในเรื่องที่เกี่ยวกับการกระทำของมนุษย์เป็นที่ปรากฏและว่าการกระทำเหล่านี้จึงเกิดขึ้นได้ไม่ผ่านสาเหตุที่ชัดเจนไม่ได้ แต่เพราะพวกเขาจะถูกกำหนดโดยบริเวณของเหตุผล.

คิดว่าในขณะนี้ว่า หนึ่งอาจจะบอกว่าเหตุผลที่มีอำนาจในเรื่องลักษณะ;สามารถดำเนินการด้วยเหตุผลแล้วจะเรียกว่าฟรีถึงแม้ว่าตัวละครในเชิงประจักษ์ (ในโหมดของความรู้สึก) มันคือทั้งหมดที่กำหนดได้อย่างแม่นยำและมีความจำเป็น ตัวละครจะถูกกำหนดเชิงประจักษ์อีกครั้งในลักษณะที่เข้าใจ (ในโหมดของความคิด) เราจะไม่คุ้นเคยกับหลัง แต่มันก็แสดงให้เห็นผ่านรูปลักษณ์ภายนอกซึ่งจริงๆให้เพียงรูปแบบของความรู้สึก (ตัวอักษรเชิงประจักษ์) สำหรับความรู้ความเข้าใจในทันที ขณะนี้การดำเนินการตราบเท่าที่มันจะถูกนำมาประกอบกับโหมดของความคิดที่เป็นสาเหตุของมันยังคงไม่ปฏิบัติตามจากมันสอดคล้องกับกฎหมายเชิงประจักษ์เช่นในลักษณะที่มันถูกนำโดยเงื่อนไขของเหตุผลบริสุทธิ์ แต่เพียง ผลกระทบของพวกเขาในลักษณะของความรู้สึกภายในนำหน้ามันเหตุผลบริสุทธิ์เป็นอาจารย์เข้าใจเพียง, ไม่อยู่ภายใต้รูปแบบของเวลาและด้วยเหตุนี้ไม่ได้อยู่ภายใต้เงื่อนไขของลำดับชั่วขณะ เวรกรรมของเหตุผลในลักษณะที่เข้าใจไม่ได้เกิดขึ้นหรือเริ่มต้นการทำงานในเวลาที่แน่นอนในการผลิตผล ตัวเองก็จะสำหรับแล้วจะอยู่ภายใต้กฎหมายตามธรรมชาติของรูปลักษณ์ภายนอกในขอบเขตที่กฎหมายนี้กำหนดชุดสาเหตุในเวลาและเวรกรรมของตนก็จะมีอิสระในธรรมชาติและไม่ได้

เราจึงอาจกล่าวได้ว่าถ้าเหตุผลที่สามารถมีอำนาจในเรื่องที่ปรากฏให้เห็นนั้นเป็นคณะซึ่งสภาพที่เหมาะสมของชุดเชิงประจักษ์ของผลกระทบเริ่มแรก สำหรับเงื่อนไขที่ว่าตั้งอยู่ในเหตุผลที่ไม่สมเหตุสมผลและไม่ได้เริ่มต้นที่ตัวเอง ตามมีสถานที่นี่จะใช้เวลาในสิ่งที่เราไม่พบในชุดการทดลองใด ๆ ว่าสภาพของซีรีส์ต่อเนื่องของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอาจจะไม่ จำกัด ตัวเองสังเกตุ สำหรับที่นี่เงื่อนไขเป็นชุดนอกของสิ่งที่ปรากฏ (ในที่เข้าใจ) และด้วยเหตุนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะเงื่อนไขใด ๆ ที่เหมาะสมหรือการกำหนดเวลาใด ๆ ผ่านผ่านสาเหตุใด.

แต่นี้สาเหตุเดียวกันมากในความสัมพันธ์กับคนอื่นยังเป็นชุดของสิ่งที่ปรากฏ มนุษย์ตัวเองเป็นลักษณะ อำนาจของเขาในการเลือกมีตัวอักษรเชิงประจักษ์ซึ่งเป็นสาเหตุ (เชิงประจักษ์) ของทุกการกระทำของเขาที่มีอยู่ไม่เป็นหนึ่งในเงื่อนไขเหล่านี้กำหนดความเป็นมนุษย์ตามตัวอักษรที่ไม่ได้มีอยู่ในชุดของผลกระทบที่เป็นธรรมชาติและไม่เชื่อฟังกฎของธรรมชาติตามที่ไม่มีเวรกรรมตลอดไปสังเกตุที่เป็นปัจจุบันในสิ่งที่เกิดขึ้นในเวลานี้ จึงไม่มีการดำเนินการที่กำหนด (เนื่องจากสามารถรับรู้เพียง แต่เป็นลักษณะที่ปรากฏ) สามารถเริ่มต้นจากตัวเองอย่างแน่นอนแต่เหตุผลหนึ่งที่ไม่สามารถพูดได้ว่าก่อนที่รัฐในการที่จะกำหนดอำนาจของทางเลือก, รัฐอื่นนำในรัฐซึ่งตัวเองนี้จะถูกกำหนด สำหรับเหตุผลตั้งแต่ตัวเองไม่ได้เป็นลักษณะที่ปรากฏและไม่ได้เป็นเรื่องที่ทุกเงื่อนไขใด ๆ ของความรู้สึกที่ไม่มีลำดับชั่วขณะจะเกิดขึ้นในมันยังเป็นเวรกรรมของตนและทำให้กฎหมายพลังของธรรมชาติซึ่งเป็นตัวกำหนดลำดับชั่วคราวตามกฎไม่สามารถนำไปใช้กับมัน.

เหตุผลจึงเป็นสภาพที่คงอยู่จากการกระทำของอาสาสมัครทั้งหมดภายใต้ซึ่งเป็นมนุษย์ปรากฏ แม้กระทั่งก่อนที่มันเกิดขึ้นทุกหนึ่งของการกระทำเหล่านี้จะถูกกำหนดล่วงหน้าในลักษณะเชิงประจักษ์ของมนุษย์ ในเรื่องที่เกี่ยวกับตัวละครที่เข้าใจ,ซึ่งเป็นหนึ่งในเชิงประจักษ์เป็นเพียงคีสมเหตุสมผลไม่ก่อนหรือหลังการใช้และการกระทำโดยไม่คำนึงถึงความสัมพันธ์ชั่วขณะที่มันยืนเพื่อที่ปรากฏอื่น ๆ เป็นผลโดยตรงจากการเข้าใจตัวละครของเหตุผลบริสุทธิ์เหตุผลจึงทำหน้าที่ได้อย่างอิสระ ,โดยไม่ต้องถูกกำหนดแบบไดนามิกโดยบริเวณภายนอกหรือภายในชั่วคราวก่อนหน้านั้นในห่วงโซ่สาเหตุธรรมชาติและเสรีภาพของเหตุผลนี้สามารถไม่เพียง แต่ได้รับการยกย่องในเชิงลบเป็นอิสระจากเงื่อนไขในเชิงประจักษ์ (แล้วสำหรับคณะของเหตุผลที่จะหยุดเป็นสาเหตุของ ปรากฏ) แต่ยังชี้ให้เห็นในเชิงบวกโดยคณาจารย์จากจุดเริ่มต้นที่ชุดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากตัวของมันเองในลักษณะที่ว่าในเหตุผลที่ตัวเองไม่มีอะไรจะเริ่มต้น แต่เป็นสภาพที่ไม่มีเงื่อนไขของการกระทำความสมัครใจของทุกคนจะช่วยให้สภาพไม่ก่อนที่จะมีในเวลาขณะที่ผลของมันจะเริ่มขึ้นในชุดของสิ่งที่ปรากฏ แต่ไม่เคยสามารถเป็นจุดเริ่มต้นแรกอย่างแน่นอน ในชุดนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทสรุปหนึ่งของมุมมองของ Kant มาก ที่สามารถบวกค่า ได้ว่า เขาใช้ determinism เป็น ชนิดของความเป็นจริง และ indeterminism เป็น ชนิดอื่นของข้อเท็จจริง และเสรีภาพของเราเป็น ความจริงเกินไป - แต่ใช้สถานการณ์นี้ให้อะไรกับชนิดของความเข้ากันได้ของ determinism และเสรีภาพที่ประกาศ โดย Compatibilists เช่นมัสฮอบส์และฮูม ดังนั้น Kant ไม่ได้อิสระสอดคล้องกับ determinism โดยเพิ่มคำจำกัดความของเสรีภาพเป็น voluntariness - ด้าน ความสามารถในการทำสิ่งที่คุณต้อง นี้เขา dismisses เป็นอำพราง wretched, quibbling เกี่ยวกับคำ ค่อนข้าง เสรีภาพที่เขาพยายามที่จะทำให้สอดคล้องกับ determinism แน่นอนดูเหมือนจะ เป็นอิสระของ Incompatibilists - จุด เป็นการ Incompatibilist แล้วเขา ดี กับ ที่มันสามารถจะกล่าวว่า เขาไม่อนุญาตให้มีจุดเริ่มต้นในสิ่งสามารถเรียกโลกเรารู้ว่า Incompatibilists แน่นอนทำ

ความคิดหลักของ Kant รู้สึกว่าสามารถทำมันในที่สุด ขึ้นอยู่กับหลักคำสอนพื้นฐาน 2 โลกของเขา เขาตั้ง determinism ประจักษ์โลกหรือโลกของนัด และเสรีภาพในโลกของ things-in-themselves โลกของเหตุผล มันเป็นสิ่งสำคัญว่า โลกหลังไม่ทัน

เขาเป็น determinist ประเภท ตรงข้ามกับประเพณีของ Compatibilism ไม่ได้จริง ๆ ในประเพณี Incompatibilist แต่พยายามทำให้เขา determinism และเสรีภาพเป็นจุดสอดคล้อง โดยวิธีการส่วนตัวของเขาเอง คุณอาจทราบดีถ้า เขาสามารถประสบความสำเร็จในทั้งหมดนี้-- และสงสัยว่ามากเกินไป ในตอนต้นของศตวรรษที่ 21 สิ่งที่รุนแรงให้เป็นมุมมองของเขาจริงต้อง

ตัดแรกด้านล่างมาวิจารณ์ของบริสุทธิ์เหตุผล ตัดสอง พร้อมกัน แต่บางทีความคม ชัด เป็นวิจารณ์ของปฏิบัติเหตุผลจาก ฉันมีการปรับปรุงบน paragraphing ของ Kant

--

ตัด (1) จากวิจารณ์ของบริสุทธิ์เหตุผล:

...มนุษย์ทุกมีอักขระตัวประจักษ์ในอำนาจเลือก ซึ่งเป็นอะไรที่ไม่ใช่ causality ของเขา insofar ในผลกระทบในลักษณะ เหตุผลนี้จัดแสดงกฎ ตามที่หนึ่งอาจมาจากเหตุผลและการดำเนินการตามประเภทและระดับของตนเอง, และประเมินหลักตามอัตวิสัยของอำนาจที่เลือก เพราะต้องวาดตัวละครตัวนี้รวมตัวนัดเป็นผล และ จากประสบการณ์ที่มี ทุกการกระทำของมนุษย์ในลักษณะที่ปรากฏจะถูกกำหนดให้สอดคล้องกับลำดับของธรรมชาติ โดยตัวละครของเขาประจักษ์และอื่น ๆ ฟลอริสาเหตุ กฎ และถ้าเราสามารถสอบสวนนัดทั้งหมดของอำนาจที่เลือกลงไปที่พื้นฐานของพวกเขา แล้วมี จะไม่มีการกระทำที่บุคคลที่เราอาจไม่คาดการณ์ มีความแน่นอน และรู้จักตามความจำเป็น ให้สภาพก่อนหน้านี้ ดังนั้น เรื่องอักขระนี้ประจักษ์ มีเสรีภาพไม่ และตามตัวละครตัวนี้ เราสามารถพิจารณาเป็นบุคคลเพียงผู้สังเกต และ เกิดขึ้นในมานุษยวิทยา การพยายามตรวจสอบ ย้ายสาเหตุของการกระทำของเขา physiologically

แต่ ถ้าเราพิจารณาการดำเนินการเดียวกันมากเกี่ยวกับเหตุผล ไม่ แน่ใจ เกี่ยวกับเหตุผลที่เก็งกำไร การอธิบาย เป็นพิจารณาจุดเริ่มต้นของพวกเขา แต่ insofar เป็นเหตุผล ของการผลิตนั้นเอง — คำ ถ้าเราเปรียบเทียบพวกเขา มีเหตุผลในการปฏิบัติ — แล้วเราหากฎและใบสั่งที่ไม่ใช่ใบสั่งจากธรรมชาติทั้งหมด ที่บางทีที่ได้เกิดขึ้นในหลักสูตรของธรรมชาติ และรองรับความประจักษ์ย่อมมีเกิดขึ้น อย่างไรก็ตามไม่ควรเกิดขึ้น ตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม เราค้นหา หรือน้อย เชื่อว่า เราได้พบ ว่า ความคิดของเหตุผลได้จริงพิสูจน์ causality ของตนเรื่องการกระทำของมนุษย์ ตามนัด และว่าการกระทำเหล่านี้เกิดไม่ผ่านสาเหตุประจักษ์ ไม่ แต่เป็น เพราะพวกเขาถูกกำหนด โดยเหตุผลของเหตุผล

คิดว่า ตอนนี้ที่หนึ่งสามารถบอกเหตุผลได้ causality เรื่องลักษณะ สามารถดำเนินการของเหตุผลแล้วเรียกฟรีแม้ในอักขระตัวประจักษ์ (ในโหมดความรู้สึก) มันเป็นทั้งหมด และในจำเป็น อีกครั้งมีกำหนดอักขระประจักษ์ในอักขระ intelligible (ในโหมดความคิด) เราไม่ความคุ้นเคยกับหลัง แต่ถูกบ่งชี้ โดยนัด ซึ่งจริง ๆ ให้เฉพาะโหมดของความรู้สึก (อักขระประจักษ์) สำหรับประชานทันที ตอนนี้ การกระทำ insofar ซึ่งเป็นการเกิดจากวิธีการคิดที่เป็นสาเหตุของปัญหา อย่างไรก็ตามไม่เป็นไปตามจากในสอดคล้องกับกฎหมายที่ประจักษ์ เช่นในลักษณะที่มันจะนำหน้า ด้วยเงื่อนไขของเหตุผลบริสุทธิ์ แต่เฉพาะผลของพวกเขาในลักษณะของความรู้สึกภายในชัดเจน เหตุผลบริสุทธิ์ เป็นคณะเพียง intelligible ไม่ต้องรูปแบบของเวลา และเงื่อนไขลำดับชั่วคราวดังนั้นข้อไม่ Causality ของเหตุผลในอักขระ intelligible ไม่เกิดขึ้น หรือเริ่มการทำงานที่เวลาในการผลิตผลกระทบ ในนั้น เองจะอยู่ภายใต้กฎหมายธรรมชาตินัด เท่าที่กฎหมายนี้กำหนดลำดับสาเหตุในเวลา และ causality ของมันแล้วจะเป็นธรรมชาติและไม่เป็นอิสระ

ดังนั้น เราสามารถกล่าวว่า ถ้าเหตุผลได้ causality เรื่องนัด แล้วเป็นคณะที่ผ่านเงื่อนไขเหมาะสมของชุดการรวมของผลแรกเริ่มได้ เงื่อนไขที่อยู่ในเหตุผลไม่สมเหตุสมผล และไม่เองไม่เริ่มต้น ดังนั้น มีเกิดขึ้นที่นี่ที่เราไม่พบในชุดใด ๆ รวม: ว่า เงื่อนไขของเหตุการณ์ชุดต่อ ๆ มาเองอาจ empirically unconditioned สำหรับที่นี่ เงื่อนไขอยู่นอกชุดนัด (ในการ intelligible) และดังนั้น ไม่มีเงื่อนไขเหมาะสม หรือมีกำหนดเวลาผ่านสาเหตุผ่านใด ๆ

แต่ สาเหตุนี้มากเหมือนกันในความสัมพันธ์อื่นยังอยู่กับชุดของนัด มนุษย์เองเป็นลักษณะ อำนาจที่เลือกมีตัวอักขระประจักษ์ ซึ่งเป็นสาเหตุของการกระทำของเขาทั้งหมด (ประจักษ์) ไม่มีเงื่อนไขเหล่านี้มนุษย์ตามตัวละครตัวนี้ซึ่งไม่ประกอบด้วยในชุดของลักษณะธรรมชาติ และปฎิบัติตามกฎหมายของธรรมชาติตามที่ causality empirically unconditioned ไม่มีอยู่ในสิ่งที่เกิดขึ้นในเวลา ที่กำหนด จึง ไม่มีการกระทำกำหนด (เนื่องจากมันสามารถมองเห็นเป็นรูปลักษณ์เท่านั้น) สามารถเริ่มต้นอย่างแน่นอนจากตัวเอง แต่สาเหตุ หนึ่งไม่พูดว่า ก่อนรัฐที่กำหนดพลังงานทางเลือก รัฐอื่นก่อนหน้าในซึ่งสภาวะนี้เองถูกกำหนด สำหรับตั้งแต่เหตุผลตัวเองไม่ได้มีลักษณะที่ปรากฏ และไม่ต้องมีเงื่อนไขอย่างทันที่ ลำดับขมับไม่เกิดในแม้ว่า causality ของ และกฎหมาย dynamical ของธรรมชาติ ซึ่งกำหนดลำดับชั่วคราวตามกฎ ไม่สามารถใช้กับมัน

เหตุผลจึง persisting เงื่อนไขของการกระทำสมัครใจทั้งหมดที่ มนุษย์จะปรากฏขึ้น ก่อนที่มันเกิดขึ้น หนึ่งทุกอย่างจะถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าในตัวของมนุษย์ประจักษ์ เรื่องอักขระ intelligible ซึ่งที่ประจักษ์หนึ่งเป็นแบบเฉพาะเหมาะสมแผน ไม่ก่อน หรือหลังจากใช้ และทุกการกระทำ โดยไม่คำนึงถึงความสัมพันธ์ที่ขมับมันยืนเพื่อนัดอื่น ๆ จะมีผลทันทีของอักขระ intelligible ของเหตุผลบริสุทธิ์ เหตุผลจึงกระทำได้อย่างอิสระ โดยไม่มีการกำหนดแบบไดนามิกโดยบริเวณภายนอก หรือภายใน temporally ก่อนหน้าในห่วงโซ่ธรรมชาติสาเหตุ และเสรีภาพนี้เหตุผลอาจไม่เท่าถือในเชิงลบ เป็นอิสระจากเงื่อนไขผล (สำหรับนั้น อำนาจของเหตุผลจะให้เป็นสาเหตุของการนัด), แต่ยัง บ่งชี้บวก โดยคณะเริ่มต้นชุดเกิดจากตัวเอง, ในลักษณะว่า เหตุผลตัวเองอะไรเริ่มต้น แต่เป็นเงื่อนไขของการสมัครใจทุก unconditioned มันช่วยให้สภาพไม่ก่อนเวลา ในขณะที่เริ่มมีผลชุดของนัด แต่ไม่ถือเป็นการเริ่มต้นอย่างแรกในชุดนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปหนึ่งของที่ดีเยี่ยมความที่จะเท่าที่สามารถสรุปได้ว่าจะใช้เวลาอันหนึ่งเป็นไปในความเป็นจริงแล้วและ indeterminism เป็นหนึ่งของความเป็นจริงและเป็นอิสระของเราเพื่อไปยังเป็นความจริงที่มากเกินไปแต่จะใช้เวลาสถานการณ์นี้ไม่มีอะไรจะทำอะไรกับชนิดของความเข้ากันได้ของความเป็นอิสระและอันหนึ่งประกาศโดย compatibilists เช่นฮอบสฝึกฝนและดังนั้นความไม่ได้ทำให้มีอิสระสอดคล้องกับอันหนึ่งโดยการเพิ่มขึ้นของความเป็นอิสระความละเอียดเป็นโดยอำนาจจิตใจที่อยู่ด้านล่างจะทำสิ่งที่คุณต้องการ โรงแรมแห่งนี้เขายกเลิกเป็นอุบายน่าสมเพช quibbling เกี่ยวกับถ้อยคำ เป็นอิสระที่เขาพยายามจะทำให้สอดคล้องกับอันหนึ่งไม่ว่าจะเป็นอิสระใน incompatibilists ที่เริ่มจริงๆ มีเขาแล้ว incompatibilist ที่ด้วยที่สามารถบอกว่าเขาไม่ได้ทำให้การดำรงอยู่ของเริ่มในสิ่งที่สามารถเรียกว่าโลกที่เรารู้ว่า incompatibilists แน่นอนว่าทำ

Kant ของความคิดหลักไม่ว่าความสามารถทำให้ของมันก็ขึ้นอยู่กับหลักสอง - โลกพื้นฐานของเขา เขาพบอันหนึ่งในโลกในเชิงประจักษ์หรือระดับโลกของความเป็นอิสระและพบปะกับนักเตะในระดับโลกของสิ่งที่มีในตัวโลกของเหตุผล. เป็นสิ่งสำคัญที่โลกหลังที่ไม่ได้อยู่ในช่วงเวลา

ดังนั้นเขาจะเป็นมิติเดียว( unidimentional determinist model )ใน ประเภท ที่คัดค้านและไม่เห็นด้วยกับแบบดั้งเดิมของ compatibilism ไม่ได้อยู่ในแบบดั้งเดิมที่ incompatibilist แต่จะพยายามที่จะทำให้เป็นอิสระและอันหนึ่งของเขา - เป็น - เริ่มอย่างต่อเนื่องโดยส่วนตัวของเขาเอง คุณอาจได้รับความน่ามหัศจรรย์ใจหากเขาสามารถประสบความสำเร็จในทุกแห่งนี้ - - และสงสัยว่าอาจเกินไป,ในช่วงต้นของศตวรรษที่ 21 ที่บางสิ่งบางอย่างที่ทำให้ความรุนแรงและวิวทิวทัศน์ของเขาเป็นจริงแล้วมันจำเป็น

บางส่วนแรกที่ด้านล่างมาจากการวิจารณ์ของเหตุผลอันบริสุทธิ์ บางส่วนที่สองตามแนวเส้นเดียวกันแต่อาจจะมีความชัดเจนมากยิ่งขึ้นจากการวิจารณ์ของเหตุผลในทางปฏิบัติ ฉันได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นใน paragraphing ของ Kant .

-------------------------------------------------------

บางส่วน( 1 )ออกจากการวิจารณ์ของเหตุผล:

บริสุทธิ์มนุษย์ทุกคนมีลักษณะเชิงประจักษ์ที่สำหรับใช้เป็นกำลังไฟของเขาของทางเลือกอื่นๆที่ไม่มีอะไรมากกว่านี้บางอย่างของเหตุผลของเขาเท่าในผลของมันในลักษณะที่ปรากฎแสดงนิทรรศการด้วยเหตุผลนี้กฎข้อที่ได้เป็นไปตามด้วยซึ่งจะสามารถได้รับพื้นที่อย่างมีเหตุผลและข้อใดข้อหนึ่งที่ตนในระดับและ ประเภท ของพวกเขาและประมาณหลักการเป็นอัตวิสัยของพลังของตนในการเป็นทางเลือก เนื่องจากลักษณะเชิงประจักษ์ในระดับนี้เองจะต้องถูกดึงออกมาใช้ปรากฏเป็นผลและจากกฎข้อที่ซึ่งประสบการณ์ให้การดำเนินการทั้งหมดของมนุษย์ในลักษณะที่ปรากฎจะถูกกำหนดตามที่กล่าวไว้ในการสั่งซื้อของธรรมชาติโดยลักษณะเชิงประจักษ์ของเขาและเป็นสาเหตุให้เกิดความร่วมมืออย่างอื่นได้และถ้าหากเราไม่สามารถสอบสวนปรากฏตัวทั้งหมดของพลังของตนในการเป็นทางเลือกลงในพื้นฐานของเขาแล้วก็จะไม่มีการกระทำของมนุษย์ที่เราไม่สามารถทำนายได้อย่างแน่นอนและยอมรับในสิ่งที่จำเป็นได้รับเงื่อนไขก่อนที่ ดังนั้นในเรื่องลักษณะเชิงประจักษ์นี้ไม่มี เสรีภาพ และตามลักษณะนี้เราสามารถพิจารณามีความเป็นมนุษย์ที่รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวจากการสังเกตและที่จะเกิดขึ้นในมานุษยวิทยาโดยพยายามให้ทำการสอบสวนสาเหตุการย้ายที่เกิดขึ้นจากการกระทำของเขาในทางสรีร ศาสตร์

แต่ถ้าเราพิจารณาถึงการดำเนินการเหมือนกับเป็นอย่างมากที่ในความสัมพันธ์กับเหตุผลใดที่จะไม่ให้แน่ใจว่าในความสัมพันธ์กับเหตุผลการเก็งกำไรในการสั่งซื้อเพื่ออธิบายถึงเขาในส่วนที่มาของพวกเขาแต่ในส่วนเหตุผลที่ทำให้มีการผลิตด้วยตัวเอง - ในคำถ้าเราเอามาเปรียบเทียบด้วยเหตุผลในเรื่องความเป็นไปได้แล้วเราจะได้พบกับการสั่งซื้อและกฎที่เป็นธรรมชาติอื่นๆมากกว่าการสั่งซื้อได้ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่อาจจะเกิดขึ้นในหลักสูตรที่ได้จากธรรมชาติและในพื้นที่ในเชิงประจักษ์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็จะเกิดอะไรขึ้นแต่ไม่ควรเกิดขึ้น ในช่วงเวลาอย่างไรก็ตามเราได้พบกับหรืออย่างน้อยที่สุดเชื่อว่าเราได้พบที่ความคิดของเหตุผลได้พิสูจน์แล้วว่าประเด็นของพวกเขาในเรื่องการกระทำของมนุษย์เป็นตัวจริงๆแล้วและว่าดังนั้นการดำเนินการเหล่านี้มีเกิดขึ้นไม่ผ่านจะทำให้เกิดในเชิงประจักษ์ไม่มีแต่เป็นเพราะพวกเขาตั้งใจโดยพื้นที่ที่มีเหตุผล.

คิดว่าตอนนี้ที่ไม่ได้บอกว่าเหตุผลมีประเด็นในเรื่องการปรากฏตัวไม่สามารถดำเนินการคือเหตุผลแล้วจะเรียกว่าแบบไม่เสียค่าบริการแม้ว่าในเชิงประจักษ์(ในโหมดของความรู้สึก)ทั้งหมดได้รับได้อย่างแม่นยำและจำเป็นต้องกำหนด ตัวอักษรในเชิงประจักษ์ที่มีกำหนดในลักษณะเป็น ภาษา (ในโหมดที่ความคิดของ)อีกครั้ง เราจะไม่ทำความคุ้นเคยด้วยหลังได้แต่จะมีการระบุไว้ผ่านสายตาซึ่งจริงๆเท่านั้นที่ให้ความรู้สึกของโหมด(ตัวอักขระในเชิงประจักษ์)สำหรับทราบได้ทันที ในขณะนี้การดำเนินการที่เท่าที่จะเป็นผลมาจากความคิดของโหมดที่เป็นเหตุของมันแต่ไม่ได้ทำตามจากมันในสอดคล้องกับกฎหมายในเชิงประจักษ์เช่นในลักษณะที่เป็นคริปท์นำหน้าด้วยชื่อที่เงื่อนไขของเหตุผลอันบริสุทธิ์แต่มีเพียงของตนในลักษณะของความรู้สึกด้านในออกก่อนแล้วด้วยเหตุผลอันบริสุทธิ์และคณะเป็น ภาษา เป็นเพียงแค่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับรูปแบบของเวลาและดังนั้นจึงขึ้นอยู่กับเงื่อนไขของ Temporal Key Integrity Protocol ประเด็นของเหตุผลในลักษณะเป็น ภาษา ที่ไม่ได้เกิดขึ้นหรือการเริ่มการทำงานในเวลาที่กำหนดให้ในการผลิตที่มีผลบังคับใช้ สำหรับจากนั้นจึงจะอยู่ในบังคับของกฎหมายว่าด้วยตามธรรมชาติของตัวในกรณีที่กฎหมายฉบับนี้จะเป็นตัวกำหนดว่าจะชุดแบบสบายๆในช่วงเวลาและประเด็นนี้ก็จะเป็นธรรมชาติและไม่มีอิสระแล้ว.

ดังนั้นเราจึงสามารถพูดได้ว่าหากเหตุผลสามารถมีประเด็นในเรื่องการพบปะกับนักเตะก็เป็นคณะที่ผ่านซึ่งอยู่ใน สภาพ ที่น่าสนใจอย่างยิ่งของชุดข้อมูลเชิงประจักษ์ของผลเป็นครั้งแรกเริ่ม สำหรับ สภาพ ที่ทอดตัวอยู่ในเหตุผลคือคนที่มีเหตุผลมีไม่ได้และไม่ได้เองเริ่ม จึงเรียนมาเพื่อทราบไม่ว่าจะเป็นสถานที่ที่นี่สิ่งที่เราทำไม่ได้พบใน Series ในเชิงประจักษ์ที่ สภาพ ของชุดอย่างต่อเนื่องของเหตุการณ์ที่เกิดซ้ำไม่สามารถเป็นสิ่งเชิงประจักษ์ สำหรับที่นี่อยู่ใน สภาพ ที่จะอยู่ทางด้านนอกของสายตา(ในเป็น ภาษา )และดังนั้นจึงไม่ได้ขึ้นอยู่กับ สภาพ ที่มีสติหรือเพื่อการกำหนดใดๆของเวลาผ่านทำให้ผ่านใดๆ.

อย่างไรก็ตามทำให้เหมือนกับเป็นอย่างมากแห่งนี้อยู่ในความสัมพันธ์อื่นยังเป็นของชุดของปรากฏ มีความเป็นมนุษย์ที่ตัวเขาเองมีลักษณะที่ปรากฎขึ้น พลังของตนในการเป็นทางเลือกมีลักษณะอันโดดเด่นในเชิงประจักษ์ซึ่งเป็น(ในเชิงประจักษ์)ทำให้ในการกระทำของเขาทั้งหมดไม่มีหนึ่งในเงื่อนไขเหล่านี้การกำหนดมนุษย์ตามลักษณะนี้ซึ่งไม่มีอยู่ในชุดของผลกระทบจากธรรมชาติและไม่ปฏิบัติตามกฎหมายที่มีลักษณะตามที่ไม่มีการก่อให้เกิดสิ่งเชิงประจักษ์อยู่ท่ามกลางสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลา ดังนั้นจึงไม่มีการดำเนินการ(เพราะมันสามารถรับรู้เท่านั้นเป็นลักษณะ)สามารถเริ่มต้นอย่างแท้จริงจากตัวของมันเองแต่เหตุผลหนึ่งไม่สามารถพูดได้ว่าก่อนรัฐที่อยู่ในที่นี้จะเป็นตัวกำหนดว่าจะให้ใช้พลังงานทางเลือกของรัฐอื่นอยู่ด้านหน้าในที่ของรัฐแห่งนี้เองจะเป็นผู้กำหนด เพราะตั้งแต่เหตุผลในตัวมันเองไม่ใช่ลักษณะที่ปรากฎและไม่ใช่เรื่องที่ทั้งหมดในเงื่อนไขใดๆของความรู้สึกไม่มีซีเควนซ์ Temporal Key Integrity Protocol จะใช้เวลาที่อยู่ในนั้นแม้จะเป็นในการก่อให้เกิดและกฎหมายเคลื่อนที่ของธรรมชาติซึ่งจะเป็นตัวกำหนดลำดับ Temporal Key Integrity Protocol จะตามกฎระเบียบไม่สามารถนำไปใช้กับมัน.

เหตุผลจึงมี สภาพ มิจฉาทิฐิของการดำเนินการตามความสมัครใจทั้งหมดตามที่มีความเป็นมนุษย์ที่จะปรากฏขึ้น แม้ว่าก่อนที่มันจะเกิดขึ้นทุกๆคนในการดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งเหล่านี้จะถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าในลักษณะเชิงประจักษ์ของมนุษย์ได้ ในส่วนที่เกี่ยวกับลักษณะเป็น ภาษา ได้ซึ่งเป็นหนึ่งในเชิงประจักษ์ที่มีเพียงค่ามีเหตุผลที่ไม่มีก่อนหรือหลังจากใช้และทุกๆการดำเนินการโดยไม่คำนึงถึงเหตุผลของความสัมพันธ์ Temporal Key Integrity Protocol ในที่ตั้งซึ่งโดดเด่นในการปรากฏตัวอื่นๆคือมีผลในทันทีที่มีลักษณะเป็น ภาษา ของเหตุผลอันบริสุทธิ์ด้วยเหตุผลดังนั้นการกระทำได้อย่างอิสระโดยไม่มีการกำหนดแบบไดนามิกโดยพื้นที่ ภายนอก หรือ ภายใน ในทางอาณาจักรก่อนในเครือของสาเหตุจากธรรมชาติและมีอิสระในการนี้ด้วยเหตุผลไม่เพียงแต่จะสามารถได้รับการพิจารณาส่งผลกระทบในทางลบและความเป็นอิสระจากเงื่อนไขในเชิงประจักษ์(สำหรับจากนั้นคณะของเหตุผลก็จะหยุดไปยังเป็นสาเหตุให้เกิดการพบปะกับนักเตะ)แต่ยังมีระบุไว้ในเชิงบวกโดยคณะได้เริ่ม Series ของเหตุการณ์จากตัวของมันเองในทางที่ว่าในเรื่องของเหตุผลในตัวมันเองไม่มีอะไรจะเริ่มต้นแต่เป็นสิ่งที่อยู่ใน สภาพ ของการกระทำที่เป็นการสมัครใจทุกครั้งมันทำให้ไม่มี สภาพ ก่อนที่จะได้ในเวลาในขณะที่ผลของมันจะเริ่มต้นในชุดของตัวแต่ไม่สามารถเป็นจุดเริ่มต้นแรกอย่างแท้จริงในชุดนี้