The Commonwealth of the Philippines

The Commonwealth of the Philippines (Tagalog: Komonwelt ng Pilipinas) was the administrative body that governed the Philippines from 1935 to 1946, aside from a period of exile in the Second World War from 1942 to 1945 when Japan occupied the country. It replaced the Insular Government, a United States territorial government, and was established by the Tydings–McDuffie Act. The Commonwealth was designed as a transitional administration in preparation for the country's full achievement of independence.[9]

During its more than a decade of existence, the Commonwealth had a strong executive and a Supreme Court. Its legislature, dominated by the Nacionalista Party, was at first unicameral, but later bicameral. In 1937, the government selected Tagalog–the language of Manila and its surrounding provinces–as the basis of the national language, although it would be many years before its usage became general. Women's suffrage was adopted and the economy recovered to its pre-Depression level before the Japanese occupation in 1942.

The Commonwealth government went into exile from 1942 to 1945, when the Philippines was under Japanese occupation. In 1946, the Commonwealth ended and the Philippines reclaimed full sovereignty as provided for in Article XVIII of the 1935 Constitution.[10]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครือจักรภพของฟิลิปปินส์ (ตากาล็อก: komonwelt ng Pilipinas) เป็นการบริหารร่างกายที่อยู่ภายใต้ฟิลิปปินส์ 1935-1946 นอกเหนือจากระยะเวลาของการถูกเนรเทศในสงครามโลกครั้งที่สอง 1942-1945 เมื่อญี่ปุ่นยึดครองประเทศ มันถูกแทนที่ด้วยรัฐบาลโดดเดี่ยวประเทศสหรัฐอเมริกาดินแดนรัฐบาลและได้รับการจัดตั้งขึ้นโดยการกระทำ Tydings-McDuffieเครือจักรภพถูกออกแบบมาเป็นผู้บริหารเฉพาะกาลในการเตรียมความพร้อมสำหรับความสำเร็จเต็มรูปแบบของประเทศที่เป็นอิสระ. [9]

ในระหว่างทศวรรษของการดำรงอยู่มากกว่าเครือจักรภพมีผู้บริหารที่แข็งแกร่งและศาลฎีกา สมาชิกสภานิติบัญญัติของตนครอบงำโดยพรรคเนชั่นแนลเป็นที่ซึ่งมีสภาเดียวเป็นครั้งแรก แต่ต่อมานิติบัญญัติ ในปี 1937รัฐบาลที่เลือกตากาล็อก-ภาษาของมะนิลาและที่อยู่รอบจังหวัดเป็นพื้นฐานของภาษาประจำชาติถึงแม้ว่ามันจะเป็นเวลาหลายปีก่อนที่จะใช้งานที่กลายเป็นนายพล สตรีอธิษฐานเป็นลูกบุญธรรมและเศรษฐกิจฟื้นตัวในระดับที่ก่อนภาวะซึมเศร้าก่อนการยึดครองของญี่ปุ่นในปี 1942.

รัฐบาลเครือจักรภพเดินเข้าออก 1942-1945,เมื่อฟิลิปปินส์ที่อยู่ภายใต้การยึดครองของญี่ปุ่น ในปี 1946 สิ้นสุดวันที่เครือจักรภพและฟิลิปปินส์ยึดอำนาจอธิปไตยเต็มรูปแบบตามที่กำหนดไว้ในบทความที่สิบแปดของรัฐธรรมนูญ 1935. [10]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครือจักรภพฟิลิปปินส์ (ตากาล็อก: Komonwelt ng Pilipinas) เป็นตัวจัดการที่ปกครองฟิลิปปินส์จาก 1935 1946 นอกเหนือจากระยะเวลาของการปล่อยในสงครามโลกครั้งสองจากปี 1942 1945 เมื่อญี่ปุ่นครอบครองประเทศ นั้นแทนรัฐบาลอินซูลาร์ รัฐบาลดินแดนสหรัฐอเมริกา และก่อตั้งขึ้นตามพระราชบัญญัติ Tydings–McDuffie เครือจักรภพถูกออกแบบมาเป็นบริหารอีกรายการในการเตรียมการสำหรับความสำเร็จทั้งหมดของประเทศเอกราช[9]

ระหว่างของมากกว่า หนึ่งทศวรรษของการดำรงอยู่ เครือจักรภพที่มีผู้บริหารที่แข็งแกร่งและศาลฎีกา การทูลเกล้าทูลกระหม่อม ครอบงำ โดยพรรค Nacionalista เป็นที่แรก unicameral แต่ธรรมเนียมในภายหลัง ในปี 1937 รัฐบาลเลือกภาษา Tagalog–the มะนิลาและ provinces–as ของรอบพื้นฐานของภาษาประจำชาติ แม้ว่ามันจะเป็นหลาย ๆ ปีก่อนการใช้เป็นการทั่วไป ถึงผู้หญิงของ suffrage และกู้เศรษฐกิจกับระดับของโรคซึมเศร้าก่อนก่อนการยึดครองของญี่ปุ่นในปี 1942

เครือจักรภพรัฐบาลไปสู่การเนรเทศจากปี 1942 1945 เมื่อฟิลิปปินส์ได้ภายใต้การยึดครองของญี่ปุ่น ในปี 1946 สิ้นสุดในเครือจักรภพ และฟิลิปปินส์คืนอำนาจอธิปไตยอย่างเต็มที่ให้ในบทความที่ของรัฐธรรมนูญปี 1935[10]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครือรัฐของประเทศฟิลิปปินส์( ภาษา ตากาล็อกฟิลิปปินส์ Amando Tetangco komonwelt )เป็นตัวผู้ดูแลระบบที่อยู่ ภายใต้ ฟิลิปปินส์ออกจากเมื่อปี 1935 ในปี 1946 ออกจากช่วงของการเนรเทศตัวเองไปอยู่ในสงครามโลกครั้งที่สองจาก 1942 ในปี 1945 เมื่อประเทศญี่ปุ่นเมื่ออยู่ในบริเวณประเทศ ทำการเปลี่ยนของเกาะของรัฐบาลที่รัฐบาลอาณาเขตประเทศสหรัฐอเมริกาและเป็นที่ตั้งขึ้นโดยพระราชบัญญัติ tydings-mc duffie ได้เครือรัฐที่ได้รับการออกแบบให้เป็นการบริหารงานเฉพาะกาลในการเตรียมการสำหรับความสำเร็จของประเทศอย่างเต็มที่ของความเป็นอิสระ.[ 9 ],

ในระหว่างมากกว่าหนึ่งทศวรรษของเครือรัฐของการดำรงอยู่ได้ผู้บริหารที่เข้มแข็งและศาลปกครองสูงสุดศาล ฝ่ายนิติบัญญัติที่ถูกครอบงำโดย nacionalista ของผู้ผลิตรายอื่นซึ่งเป็นครั้งแรกที่(องค์นิติบัญญัติ)ซึ่งมี สภา เดียวแต่(องค์นิติบัญญัติ)ที่มีสอง สภา ใน ภายหลัง ในปี 1937รัฐบาลที่เลือก ภาษา ตากาล็อกที่ ภาษา ของกรุงมะนิลาและจังหวัดโดยรอบพื้นที่ที่เป็นพื้นฐานของ ภาษา ของประเทศที่แม้ว่าจะเป็นหลายปีก่อนการใช้งานทั่วไปที่กลายเป็น การเลือกตั้งของผู้หญิงได้นำมาใช้และระบบเศรษฐกิจที่ฟื้นตัวในระดับก่อน - ความตกต่ำของญี่ปุ่นก่อนอาชีพที่อยู่ใน 1942 .

รัฐบาลเครือรัฐก็เข้าไปในการเนรเทศตัวเองไปอยู่จาก 1942 ในปี 1945เมื่อฟิลิปปินส์ยังอยู่ ภายใต้ การยึดครองญี่ปุ่น. ในปี 1946 รัฐได้สิ้นสุดลงและฟิลิปปินส์ที่ขอคืนอำนาจอธิปไตยเต็มตามที่ระบุไว้ในข้อ๑๘แห่งเมื่อปี 1935 รัฐธรรมนูญได้.[ 10 ]