2. Use of pesticides and agricultur

2. Use of pesticides and agricultural sustainability
According to Aspelin (1997) the worldwide
consumption of pesticides1 has reached 2.6 million
metric tons. Of this, 85% is used in agriculture.
Although the largest volume of pesticide
use is in developed countries, its use is growing
rapidly in developing countries (World Resources
Institute (WRI), 1998). The quantity of
pesticides used per acre of land has also increased
(WRI, 1998). In addition to the increase
in quantity of pesticides used, farmers use
stronger concentrations of pesticides, they have
increased the frequency of pesticide applications
and increasingly mix several pesticides together
to combat pesticide resistance by pests (Chandrasekara
et al., 1985; WRI, 1998). These trends
are particularly noticeable in Asia and in Africa.
While the majority of pesticides used in developed
countries are herbicides [which can be as
toxic as insecticides (for example, paraquat,
alachlor, atrazine, simazine)], the bulk of pesticides
used in developing countries is insecticides
which lead to insecticide-resistance by pests and
cause most damage to human health (WRI,
1998). Furthermore, the insecticides used in developing
countries often consist of organochlorines
(for example, DDT, endosulfan, lindane,
dieldrin), organophosphates (monocrotophos,
parathion, methamidophos) and carbamates
(carbofuran, thiodicarb, maneb) noted for their
toxicity (WRI, 1998). It should be mentioned
here that organophosphate and carbamate insecticides
are less persistent than organochlorides
but are potentially more toxic to farmers and
field workers, especially if they are misused
(Carlson and Wetzstein, 1993). Pyrethroid insecticides
on the other hand could be applied at
much lower rates and are effective against most
foliar insect species. The lower rates and relatively
low acute toxicity of these materials to
mammals have made pyrethroids safer to farm
workers, wildlife and food consumers than many
other insecticides. However, the residues of some
pyrethroid compounds have been found in
ground or surface water (Carlson and Wetzstein,
1993). Some of the above-mentioned pesticides
(for example, DDT, monocrotophos, parathion,
methamidophos) are already banned or severely
restricted, but are still used illegally because
they are no longer under patent protection and
hence are cheaper than newly invented pesticides
(WRI, 1998). In Sri Lanka for instance, eight
pesticides de-registered (for example, methamidophos,
parathion, propanil) in 1995 because of
their dangers to humans and the environment
were still being used in 1996 (Wilson, 1998).
The initial use of pesticides has been very effective
in reducing pest infestations and increasing
agricultural production and productivity.
However, over time targeted pests have developed
resistance to pesticides necessitating increasing
applications or resulting in rising
populations of pests or both. After a point, resistance
of pests may grow to such an extent
that application of pesticides is no longer economic.
Once application stops, the population of pests may climb to levels in excess of those
predating the use of pesticides. They may remain
permanently above levels prior to the use of the
pesticides. This can occur because the pesticides
have eliminated the beneficial predators of pests.
Pimentel et al. (1992) give a striking example of
such a development based on the work of Adkisson
(1972) from northeastern Mexico and the
Lower Rio Grande of Texas. As stated in Pimentel
et al. (1992) ‘extremely high pesticide resistance
had developed in the tobacco budworm
population in cotton. Finally, in early 1970, approximately
285,000 hectares of cotton had to be
abandoned because pesticides were ineffective and
there was no way to protect the crop from the
budworm’. More recently in Sri Lanka (for example,
in the Matale District), land has also been
abandoned because pesticides have been ineffective
in protecting crops (agricultural extension
officers of the Department of Agriculture and
farmers, personal communication, 1996; Wilson,
2000). This scenario can be illustrated in Fig. 1
(after Tisdell, 1991, 1993).
In the absence of the use of pesticides the
population of pests might remain stationary at
OA or follow the stationary or equilibrium path
AH. Now suppose that the chemical pesticide is
used at t1 and that applications of it increase. The
population of the pest may now follow the path
BCD. The population at first declines but begins
to rise again later as pests develop resistance to
the chemicals used and beneficial predators of
pests are decimated by the use of pesticides which
creates a disequilibrium in the system (Pimentel
and Greiner, 1997). Many pests have reached
outbreak levels in crops such as rice, apples, cotton,
soybeans, potatoes, onions and tobacco
(Croft, 1990; Pimentel and Greiner, 1997). More
examples of outbreaks of pest infestations attributed
to pesticide use are discussed later in the
article. At point t2, the use of the chemical control
is no longer economic and is discontinued. The
population size of the pest suddenly increases, and
may then decline, moving along path EFG. A new
stationary equilibrium is established along FG
and the stationary population level is now higher
than before the use of pesticides. Not only has the
control been unsustainable but it has exacted an
environmental penalty.
Pest infestations affecting agricultural production
are a common occurrence. Increases in pesticide
use to control pests that easily attack
commercially grown high yielding varieties have
led to an increase in the virulence of many species
of crop pests due to the destruction of non-target
species, which include natural predators of pests
and parasites (Litsinger, 1989; Pimentel et al.,
1992; Teng 1990).2 Excellent examples are the
brown planthopper Nilapar
ata ingens and the
rice gall midge Orseolia oryzae pests. There are
many more species that have proliferated with the
destruction of natural predators which earlier
were not serious (Kenmore et al., 1984; Litsinger,
1989; Rola and Pingali, 1993; Way and Bowling,
1991). Kenmore (1980) reported that nearly every
epidemic of brown planthoppers (BPH) in the
tropics has been associated with prior use of
insecticides. Reissig et al. (1982) found that 16 of
the 39 insecticides tested caused BPH resurgence.
Hence a pesticide treadmill has been created.
Severe outbreaks of the brown planthopper occurred
on rice in the 1970s, 1980s and the 1990s in
Asia causing millions of hectares of rice to be
destroyed. Planthoppers are naturally controlled by wolf spiders and a variety of other natural
predators and parasites which are destroyed by
many of the pesticides commonly used on rice
(Conway and Barbier, 1990).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. ใช้ยาฆ่าแมลงและความยั่งยืนทางการเกษตรตาม Aspelin (1997) ทั่วโลกปริมาณของ pesticides1 ถึง 2.6 ล้านวัดตัน นี้ 85% จะใช้ในการเกษตรแม้ว่าปริมาณสารพิษที่ใหญ่ที่สุดใช้ในประเทศที่พัฒนา มีการเติบโตการใช้อย่างรวดเร็วในประเทศกำลังพัฒนา (ทรัพยากรโลกสถาบัน (WRI), 1998) ปริมาณของยาฆ่าแมลงที่ใช้ต่อเอเคอร์ของที่ดินได้เพิ่มขึ้น(WRI, 1998) นอกจากการเพิ่มขึ้นปริมาณของยาฆ่าแมลงที่ใช้ เกษตรกรใช้แข็งแกร่งความเข้มข้นของยาฆ่าแมลง พวกเขาได้เพิ่มความถี่ของการใช้งานแมลงและผสมยาฆ่าแมลงหลายกันมากขึ้นการต่อสู้ต้านทานแมลงศัตรูพืช (Chandrasekara โดยและ al., 1985 WRI, 1998) แนวโน้มเหล่านี้จะเห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในเอเชีย และแอฟริกาในขณะที่ส่วนใหญ่ของยาฆ่าแมลงที่ใช้ในการพัฒนาสารเคมีกำจัดวัชพืช [ซึ่งจะเป็นประเทศสารพิษเป็นยาฆ่าแมลง (เช่น พาราคว็อทalachlor, atrazine, simazine)], กลุ่มสารกำจัดศัตรูพืชใช้ในประเทศกำลังพัฒนาเป็นยาฆ่าแมลงซึ่งทำให้ความต้านทานต่อยาฆ่าแมลง โดยศัตรูพืช และทำให้เกิดความเสียหายมากที่สุดต่อสุขภาพมนุษย์ (WRI1998) . Furthermore ยาฆ่าแมลงที่ใช้ในการพัฒนาประเทศประกอบด้วยมัก organochlorines(ตัวอย่าง DDT เอนโดซัลแฟน ลินเด นdieldrin), organophosphates (monocrotophosparathion, methamidophos) และ carbamates(carbofuran, thiodicarb, maneb) ไว้สำหรับพวกเขาความเป็นพิษ (WRI, 1998) ควรกล่าวถึงที่นี่ยาฆ่าแมลง organophosphate และ carbamate ที่มีแบบน้อยกว่า organochloridesแต่อาจเป็นพิษขึ้นกับเกษตรกร และแรงงานฟิลด์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามีการใช้ผิด(คาร์ลสันและ Wetzstein, 1993) ยาฆ่าแมลง pyrethroidในทางกลับกัน อาจจะใช้ที่ราคาต่ำกว่ามากและมีประสิทธิภาพต่อส่วนใหญ่สายพันธุ์แมลง foliar ราคาต่ำ และค่อนข้างความเป็นพิษเฉียบพลันต่ำของวัสดุเหล่านี้เลี้ยงลูกด้วยนมได้ปลอดภัยฟาร์ม pyrethroidsแรงงาน ผู้บริโภคสัตว์ป่าสวยงามกว่ามากยาฆ่าแมลงอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ตกค้างบางส่วนpyrethroid สารประกอบพบในพื้นดินหรือน้ำผิวดิน (คาร์ลสันและ Wetzstein1993) ของยาฆ่าแมลงดังกล่าว(ตัวอย่าง DDT, monocrotophos, parathionแล้วจะห้าม methamidophos) หรือรุนแรงจำกัด แต่ยังใช้ผิดกฎหมายเนื่องจากพวกเขาจะไม่ภายใต้การคุ้มครองสิทธิ และดังนั้น จะประหยัดกว่ายาฆ่าแมลงคิดใหม่(WRI, 1998) ในประเทศศรีลังกาเช่น แปดยกเลิกทะเบียนยาฆ่าแมลง (ตัวอย่าง methamidophosparathion, propanil) ในปี 1995 เนื่องจากอันตรายของมนุษย์และสิ่งแวดล้อมยังถูกใช้ในปี 1996 (Wilson, 1998)การเริ่มต้นใช้สารกำจัดศัตรูพืชมีประสิทธิภาพมากใน infestations ศัตรูพืชลดลง และเพิ่มสินค้าเกษตรและผลผลิตอย่างไรก็ตาม เวลา ศัตรูพืชเป้าหมายได้พัฒนาความต้านทานต่อยาฆ่าแมลง necessitating เพิ่มโปรแกรมประยุกต์หรือในไรซิ่งประชากรของศัตรูพืชหรือทั้งสองอย่าง หลังจุด ความต้านทานของศัตรูพืชอาจเติบโตถึงขนาดที่ใช้สารกำจัดศัตรูพืชทางเศรษฐกิจไม่ได้เมื่อโปรแกรมประยุกต์หยุด ประชากรของศัตรูพืชอาจปีนระดับเกินกว่าที่predating การใช้สารกำจัดศัตรูพืช พวกเขาอาจยังคงอยู่เหนือระดับก่อนการใช้อย่างถาวรยาฆ่าแมลง นี้สามารถเกิดขึ้นได้เนื่องจากสารกำจัดศัตรูพืชได้ออกล่าประโยชน์วรณ์Pimentel et al. (1992) ให้เป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของเช่นการพัฒนาจากงานของ Adkisson(1972) จากเม็กซิโกตะวันออกเฉียงเหนือและต่ำกว่าริโอแกรนด์ของเท็กซัส ตามที่ระบุไว้ใน Pimentelal. ร้อยเอ็ด (1992) ' ต้านทานแมลงสูงมากได้พัฒนาขึ้นใน budworm ยาสูบประชากรในฝ้าย สุดท้าย ในช่วง 1970 ประมาณเฮคเตอร์ 285000 ฝ้ายได้เป็นยกเลิกเนื่องจากยาฆ่าแมลงที่ได้ผล และมีวิธีการป้องกันพืชจากการbudworm'. เมื่อเร็ว ๆ นี้ในศรีลังกา (ตัวอย่างใน Matale), แผ่นดินยังได้รับยกเลิกเนื่องจากสารกำจัดศัตรูพืชได้ผลในการปกป้องพืช (เกษตรเจ้าหน้าที่ของกรมวิชาการเกษตร และเกษตรกร สื่อสาร 1996 Wilson2000) ได้สามารถแสดงสถานการณ์สมมตินี้ใน Fig. 1(หลังจาก Tisdell, 1991, 1993)ในกรณีใช้สารกำจัดศัตรูพืชประชากรของศัตรูพืชอาจอยู่กับที่OA หรือตามเส้นทางแบบเขียนหรือสมดุลอา ตอนนี้ สมมติว่า แมลงเคมีเป็นใช้ t1 และโปรแกรมประยุกต์ของเพิ่ม ที่ประชากรของแมลงขณะนี้ตามเส้นทางBCD ประชากรที่ลดอัตราการแรกเริ่มแต่จะเพิ่มขึ้นอีกครั้งภายหลังศัตรูพืชพัฒนาความต้านทานต่อสารเคมีที่ใช้ และประโยชน์ล่าของศัตรูพืชคือ decimated โดยการใช้สารกำจัดศัตรูพืชซึ่งสร้าง disequilibrium ตัวในระบบ (Pimentelก Greiner, 1997) ศัตรูพืชจำนวนมากแล้วระดับการระบาดของโรคในพืชเช่นข้าว แอปเปิ้ล ฝ้ายถั่วเหลือง มันฝรั่ง หอม และยาสูบ(Croft, 1990 Pimentel และ Greiner, 1997) เพิ่มเติมตัวอย่างของการแพร่ระบาดของแมลง infestations บันทึกให้แมลง ใช้จะกล่าวถึงในภายหลังบทความ ที่ t2 จุด การใช้สารเคมีควบคุมไม่เศรษฐกิจ และถูกยกเลิก ที่ขนาดประชากรของแมลงก็เพิ่ม และอาจแล้วไม่ยอมรับ การย้ายไปตามเส้นทาง EFG ใหม่สมดุลกับสำเร็จตาม FGและขณะนี้ประชากรกับระดับสูงกว่าก่อนการใช้สารกำจัดศัตรูพืช ไม่มีการควบคุมการ unsustainable แต่มีได้เรียกร้องเอาผิดโทษสิ่งแวดล้อมInfestations ศัตรูพืชผลผลิตทางการเกษตรเหตุการณ์ทั่วไปได้ เพิ่มขึ้นในแมลงการควบคุมศัตรูพืชที่ถูกโจมตีได้ง่ายพันธุ์บริษัทสูงปลูกในเชิงพาณิชย์ได้นำไปเพิ่มใน virulence หลายพันธุ์ของพืชศัตรูพืชจากการทำลายไม่ใช่เป้าหมายสายพันธุ์ การล่าของศัตรูพืชธรรมชาติและปรสิต (Litsinger, 1989 Pimentel et al.,1992 โหน่ง 1990) .2 ดีอย่างนี้ingens ata Nilapar เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลและข้าวศัตรูพืชปากปราศรัยน้ำใจเชือด midge Orseolia แห้งระดับต่าง ๆ มีเพิ่มเติมหลายชนิดที่มี proliferated มีการทำลายธรรมชาติล่าซึ่งก่อนหน้านี้ไม่ร้ายแรง (มอร์ et al., 1984 Litsinger1989 Rola และ Pingali, 1993 วิธีและโบว์ลิ่ง1991) มอร์ (1980) รายงานว่า เกือบทุกเรื้อรังของ planthoppers สีน้ำตาล (BPH) ในการเขตร้อนมีการเชื่อมโยงกับการใช้ก่อนยาฆ่าแมลง Reissig et al. (1982) พบว่า 16 ของยาฆ่าแมลง 39 ที่ทดสอบเกิด BPH รีเซอร์เจนซ์ดังนั้น treadmill แมลงแล้วเกิดการระบาดรุนแรงของเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลข้าวในปี 1970 ทศวรรษที่ 1980 และทศวรรษที่ 1990 ในเอเชียล้านเฮคเตอร์ของข้าวที่ทำให้เกิดเป็นทำลาย Planthoppers ธรรมชาติควบคุม โดยแมงมุมหมาป่าและความหลากหลายของธรรมชาติอื่น ๆล่าและปรสิตซึ่งถูกทำลายโดยยาฆ่าแมลงที่ใช้ข้าวจำนวนมาก(Conway และ Barbier, 1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาจะไม่อยู่ภายใต้การคุ้มครองสิทธิบัตร และดังนั้น จะถูกกว่า

( อ้างอิงใหม่ที่คิดค้นสารกำจัดศัตรูพืช , 1998 ) ในศรีลังกาสำหรับอินสแตนซ์ ยาฆ่าแมลง เดอ ทะเบียน 8
( ตัวอย่างเช่น เมทามิโดฟอส
, โดย Propanil ) ในปี 1995 เพราะ
อันตรายของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม
ยังถูกใช้ในปี 2539 ( Wilson , 1998 ) .
ใช้เริ่มต้นของยาฆ่าแมลงได้มีประสิทธิภาพมาก
สารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้ต่อไร่ของที่ดินได้เพิ่มขึ้นด้วย
( อ้างอิง , 1998 ) นอกจากการเพิ่ม
ในปริมาณของสารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้เกษตรกรใช้ยาฆ่าแมลง
ความเข้มข้นที่แข็งแกร่งของพวกเขาได้เพิ่มความถี่ของสารกำจัดศัตรูพืช

เพิ่มมากขึ้นและการผสมหลายต่อสู้ต้านทานยาฆ่าแมลงยาฆ่าแมลงกัน
โดยศัตรูพืช ( chandrasekara
et al . , 1985 ; อ้างอิง , 1998 ) แนวโน้มเหล่านี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นได้ชัดในภูมิภาคเอเชียและแอฟริกา
ในขณะที่ส่วนใหญ่ของสารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้ในการพัฒนาประเทศ เป็นสารกำจัดวัชพืช [

ซึ่งสามารถเป็นสารพิษเช่นยาฆ่าแมลง ( ตัวอย่างเช่น พาราควอท
5 อะทราซีน ] , , , simazine ) เป็นกลุ่มของสารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้ในการพัฒนาประเทศ เป็นยาฆ่าแมลง

ซึ่งนำไปสู่การต้านยาฆ่าแมลงโดย ศัตรูพืชและ
ก่อให้เกิดความเสียหายมากที่สุดต่อสุขภาพของมนุษย์ ( อ้างอิง
, 1998 ) นอกจากนี้2 . การใช้ยาฆ่าแมลงและความยั่งยืนของการเกษตร
ตาม aspelin ( 1997 ) การบริโภคทั่วโลก

ของ pesticides1 ได้ถึง 2.6 ล้านตัน นี้ , 85 % ใช้ในการเกษตร
แม้ว่าปริมาณที่ใหญ่ที่สุดของการใช้ยาฆ่าแมลง
ในประเทศที่พัฒนาแล้ว การใช้มีการเติบโตอย่างรวดเร็วในประเทศกำลังพัฒนา (

สถาบันทรัพยากรโลก ( อ้างอิง ) , 1998 ) ปริมาณของ
แต่ก็มีแนวโน้มมากขึ้นที่เป็นพิษให้กับเกษตรกรและ
แรงงานเขต , โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาใช้เงิน
( คาร์ลสัน และ wetzstein , 1993 )
ยาฆ่าแมลงไพรีทรอยด์ในมืออื่น ๆสามารถถูกใช้ในอัตราที่ต่ำกว่ามากและมีประสิทธิภาพ
กับชนิดแมลงใบมากที่สุด

การลดอัตราและค่อนข้าง
พิษเฉียบพลันต่ำของวัสดุเหล่านี้

สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมได้ไพรีทรอยด์ที่ปลอดภัยเพื่อฟาร์ม
คนงานกำจัดแมลงที่ใช้ในการพัฒนาประเทศ มักจะประกอบด้วยอ ์กาโนคลอรีน

( ตัวอย่างเช่น สารเอ็นโดซัลแฟน , ลินเดน ,
ดีออร์กาโนฟอสเฟต ( monocrotophos ) , พาราไธออนเรียบร้อยแล้ว
,
( Carbofuran ) และคาร์บาเมตไทโอดิคาร์บมาแนบไว้ , , ) ความเป็นพิษของพวกเขา
( อ้างอิง , 1998 ) มันควรจะกล่าวถึงที่นี่ว่า ปรอท ยาฆ่าแมลง และคาร์บาเมต


organochlorides ถาวรน้อยกว่าสัตว์ป่าและผู้บริโภคอาหารกว่ามาก
แมลงอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม การตกค้างของสารไพรีทรอยด์

ได้รับพบในพื้นดินหรือพื้นผิวน้ำและ
wetzstein คาร์ลสัน , 1993 ) บางส่วนของ
ยาฆ่าแมลงดังกล่าว ( เช่น ดีดีที โมโนโครโตฟอสโดยสมดุล ,
) แล้วห้าม หรือรุนแรง
จำกัด แต่ยังคงมีใช้อย่างผิดกฎหมายเพราะ
พวกเขาจะไม่อยู่ภายใต้การคุ้มครองสิทธิบัตร และดังนั้น จะถูกกว่า

( อ้างอิงใหม่ที่คิดค้นสารกำจัดศัตรูพืช , 1998 ) ในศรีลังกาสำหรับอินสแตนซ์ ยาฆ่าแมลง เดอ ทะเบียน 8
( ตัวอย่างเช่น เมทามิโดฟอส
, โดย Propanil ) ในปี 1995 เพราะ
อันตรายของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม
ยังถูกใช้ในปี 2539 ( Wilson , 1998 ) .
ใช้เริ่มต้นของยาฆ่าแมลงได้มีประสิทธิภาพมาก
ในการลดภาวะโรคระบาดและเพิ่มการผลิตและผลผลิตการเกษตร
.
แต่ตลอดเวลาเป้าหมายศัตรูได้พัฒนาต้านทานต่อยาฆ่าแมลงเพิ่ม

ถูกการใช้งานหรือผลในการเพิ่มขึ้นของประชากร
ของศัตรูพืช หรือทั้งสองอย่าง หลังจากจุดที่ความต้านทานของศัตรูพืช
อาจเติบโตถึงขนาด
ปุ๋ยยาฆ่าแมลง ไม่มีเศรษฐกิจ .
เมื่อโปรแกรมหยุดประชากรของศัตรูพืชอาจขึ้นไปถึงระดับเกินกว่าที่
predating ใช้ยาฆ่าแมลง พวกเขาอาจจะยังคงอยู่
อย่างถาวรสูงกว่าระดับก่อนการใช้
ยาฆ่าแมลง นี้สามารถเกิดขึ้นเนื่องจากยาฆ่าแมลง
กำจัดนักล่าประโยชน์ของศัตรูพืช .
ไพเมนเทิล et al . ( 1992 ) ให้ตัวอย่างที่โดดเด่นของ
เช่นการพัฒนาบนพื้นฐานของการทำงานของ
แอดคิสันเมื่อเร็ว ๆ นี้ในศรีลังกา ( ตัวอย่างเช่น
ใน Matale ตำบล ) ที่ดินมี
ทิ้งเนื่องจากสารกำจัดศัตรูพืชได้ผลในการปกป้องพืช (

) เจ้าหน้าที่เกษตรของกรมวิชาการเกษตรและ
เกษตรกรส่วนบุคคล , การสื่อสาร , 1996 ; วิลสัน ,
2 ) สถานการณ์นี้สามารถแสดงในรูปที่ 1
( หลังจาก tisdell , 1991 , 1993 ) .
ในกรณีที่ไม่มีการใช้ยาฆ่าแมลง
ประชากรของศัตรูพืชอาจยังคงนิ่งที่
OA หรือตามเครื่องเขียน หรือสมดุลอาเส้นทาง

ตอนนี้คิดว่าจะใช้สารเคมีป้องกันกำจัดศัตรูพืช
T1 และที่โปรแกรมมันเพิ่มขึ้น
ประชากรของศัตรูพืชที่อาจตามเส้นทาง
BCD . ประชากรที่ลดลงก่อน แต่จะเริ่มขึ้นอีกครั้งภายหลัง

พัฒนาความต้านทานต่อศัตรูพืชเป็นสารเคมีที่ใช้ และประโยชน์ของ
นักล่าศัตรูพืชทำลายโดยการใช้สารกำจัดศัตรูพืชซึ่ง
สร้างการเก็บน้ำในระบบ ( ไพเมนเทิล
และ ไกรเนอร์ , 1997 ) หลายศัตรูได้ถึงระดับ
ระบาดในพืชเช่นข้าว , แอปเปิ้ล , ผ้าฝ้าย ,
ถั่วเหลือง มันฝรั่ง หัวหอม และ ยาสูบ
( Croft , 1990 ; ไพเมนเทิล และ ไกรเนอร์ , 1997 ) อีกตัวอย่างของการระบาดของ infestations ศัตรูพืช

ใช้สารเคมีโดยจะกล่าวถึงต่อไปใน
บทความประเด็นที่ 2 ที่ใช้ในการควบคุมสารเคมี
ไม่เศรษฐกิจและถูกยกเลิกไป
ขนาดประชากรของศัตรูพืชก็เพิ่มขึ้น และอาจจะลดลง
ย้าย EFG ตามเส้นทาง สมดุลใหม่ก่อตั้งขึ้นตาม )

และ FG ระดับประชากรคงที่คือตอนนี้สูงกว่า
กว่าก่อนใช้ยาฆ่าแมลง ไม่เพียง แต่มีการควบคุมได้ไม่ยั่งยืนแต่ก็มี

ทำการเป็น( 1972 ) จากเม็กซิโกและ
ลด Rio Grande ในเท็กซัส ตามที่ระบุไว้ใน ไพเมนเทิล
et al . ( 1992 ) '
ความต้านทานสูงมาก แมลงมีการพัฒนาใน budworm
ยาสูบของประชากรในฝ้าย ในที่สุด ในช่วงต้นปี 1970 ประมาณ 285 , 000 ไร่ฝ้าย

ทิ้งเพราะมียาฆ่าแมลงก็ไม่ได้ผลและ
ไม่มีวิธีการป้องกันพืชจาก
budworm 'โทษสิ่งแวดล้อม ส่งผลต่อการผลิตทางการเกษตร

infestations ศัตรูพืชเป็นเรื่องปกติทั่วไป เพิ่มขึ้นในการใช้สารเคมีควบคุมศัตรูพืชที่สามารถโจมตี

ในเชิงพาณิชย์ที่ปลูกให้ผลผลิตสูงพันธุ์มี
ทำให้เพิ่มความรุนแรงของหลายสายพันธุ์
ศัตรูพืชเนื่องจากการทำลายของสปีชีส์เป้าหมาย
ไม่ซึ่งรวมถึงผู้ล่าตามธรรมชาติของศัตรูพืช
และปรสิต ( litsinger , 1989 ;ไพเมนเทิล et al . ,
1992 ; เต็ง 1990 ) 2 ตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมเป็น
เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาล nilapar
ATA และ ingens
ข้าวน้ำดีๆ orseolia oryzae ศัตรูพืช มีอีกหลายชนิดที่มี proliferated
กับ
ทำลายผู้ล่าตามธรรมชาติซึ่งก่อนหน้านี้
ไม่ซีเรียส ( Kenmore et al . , 1984 ;
litsinger โรลา , 1989 ; และ pingali , 1993 ; วิธีและโบว์ลิ่ง
1991 )เคนมอร์ ( 1980 ) รายงานว่า เกือบทุกโรคระบาด ( เพลี้ยกระโดดสีน้ําตาล

) ในเขตร้อน มีความสัมพันธ์กับการใช้ล่วงหน้า
ยาฆ่าแมลง ไรซิก et al . ( 1982 ) พบว่า 16
39 ยาฆ่าแมลงทดสอบทำให้เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลเป็ง .
เพราะแมลงวิ่งได้ถูกสร้างขึ้น .
รุนแรงระบาดของเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลในข้าวเกิดขึ้น
ในทศวรรษ 1980 และ 1990 ใน