I began to worry and fidget by half

I began to worry and fidget by half past five. Two buses had gone by and she had not come home from school. I thought of all the places she could go to and became afraid because there were so many. My husband was working in Glasgow and my father, who stayed with us, was on holiday.

The house was empty. I was afraid. Not of being alone but she would have phoned to tell me if she was going away anywhere. My stomach turned, I felt hungry but could not eat, tired but could not sleep, tormented by my imagination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเริ่มกังวล และ fidget โดยครึ่งเลยห้า รถทั้งสองก็หายไปด้วย และเธอไม่ได้มาบ้านจากโรงเรียน ผมคิดว่า ในสถานที่เธอสามารถไป และกลายเป็นกลัวเนื่องจากมีจำนวนมาก สามีทำงานในกลาสโกว์ และพ่อ ที่อยู่กับเรา ถูกในวันหยุดบ้านว่างเปล่าได้ ผมกลัว ไม่ของอยู่ คนเดียวแต่เธอจะมี phoned บอกถ้า เธอกำลังเก็บทุก ท้องของฉันเปิด ฉันรู้สึกหิว แต่ไม่กิน เหนื่อย แต่ห้าม หลับ ทรมาน ด้วยจินตนาการของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเริ่มที่จะกังวลและอยู่ไม่สุขโดย 05:30 รถเมล์สองได้หายไปโดยที่เธอไม่ได้มาจากโรงเรียน ผมคิดว่าของทุกสถานที่ที่เธอจะไปและกลายเป็นกลัวเพราะมีจำนวนมากดังนั้น สามีของฉันกำลังทำงานอยู่ในกลาสโกว์และพ่อของฉันที่อยู่กับเราเป็นวันหยุด. บ้านเป็นที่ว่างเปล่า ฉันกลัว ไม่ได้อยู่คนเดียว แต่เธอจะได้โทรไปบอกฉันว่าเธอกำลังจะออกไปที่ใดก็ได้ ท้องของฉันหันฉันรู้สึกหิว แต่ไม่สามารถกินเหนื่อย แต่ก็ไม่สามารถนอนหลับทรมานด้วยจินตนาการของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเริ่มกังวลและกระวนกระวาย ห้าครึ่ง สองรถหายไปด้วย และหล่อนก็ไม่ได้กลับบ้าน ฉันคิดว่าทั้งหมดที่เธอสามารถไป และเริ่มกลัว เพราะมีเยอะจริงๆ สามีของฉันทำงานใน กลาสโกว์ และ พ่อ ที่ อยู่ กับ เรา ในวันหยุด

บ้านว่างเปล่า ผมกลัวไม่ต้องอยู่คนเดียว แต่เธอจะโทรมาบอกฉันว่าเธอจะไปที่ไหน ท้องของฉันเปิด ผมรู้สึกหิวข้าวแต่ไม่ได้กิน เหนื่อยแต่นอนไม่หลับ ทรมาน
จินตนาการของฉัน