not to the direction of the treatme

not to the direction of the treatment effects. The present results indicate that the more the delay in the the initial measurement of plasma cortisol following castration, the less the difference in the CCmax between treatments is detected.
Castration caused a fast and maximum adrenal corticoid secretion from 12 min after the surgical procedure, which is consistent with the"stage of alarm indicated by Friend(1991), in reference to the moment in which the stressor generates a sharp corticoid elevation from the adrenal cortex. Moreover, Friend(1991) pointed that castration is an acute stressor since corticoids return to homeostasis quickly(within 3 h post-castration). Nevertheless, the present of results show that the homeostasis is not retrieved even at 24 h post-castration, suggesting that the procedure is a chronic stressor, as previously indicated by Johnston and Buckland(1976). On the other hand, Fisher et al. (2001) showed that plasma cortisol levels are not t affected by castration. The results shown in Fig. 4 reflect the importance of the moment after castration in which plasma corti sol measurement commences to be performed. More over, if it is considered that there is a rapid clearance of the cortisol from the bloodstream(Plumb, 1994), the start of the plasma cortisol measurement after

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ให้ทิศทางของผลการรักษา ผลลัพธ์ปัจจุบันบ่งชี้ว่า การเพิ่มเติมความล่าช้าในการวัดครั้งแรกของคอร์ติซอพลาต่อ castration น้อยแตกต่างกันใน CCmax การรักษาตรวจพบ Castration เกิดการหลั่ง corticoid ต่อมหมวกไตอย่างรวดเร็ว และสูงสุดจาก 12 นาทีหลังจากผ่า ซึ่งสอดคล้องกับ "เวทีปลุกที่ระบุ โดย Friend(1991) อ้างอิงถึงช่วงที่ stressor ที่สร้างยกระดับความคม corticoid จากอะดรีนัล นอกจากนี้ Friend(1991) ชี้ castration ว่า stressor ที่เฉียบพลันเนื่องจาก corticoids กลับสู่สภาวะสมดุลได้อย่างรวดเร็ว (ภายใน 3 ชั่วโมงหลัง castration) อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันผลลัพธ์แสดงว่า ที่สภาวะสมดุลคือไม่เรียกแม้ใน 24 ชมหลัง castration บอกว่า กระบวนการได้เป็น stressor เรื้อรัง ระบุก่อนหน้าโดย Johnston และ Buckland(1976) บนมืออื่น ๆ Fisher et al. (2001) พบว่า ระดับ cortisol พลาสม่าไม่ถูกกระทบ castration t ผลลัพธ์ที่แสดงในรูปที่ 4 แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของช่วงเวลาหลังจาก castration ในพลาสมาซึ่งวัดคอร์ติโซลเริ่มต้นที่จะดำเนินการ มากกว่า ความที่ มีการกวาดล้างอย่างรวดเร็วของคอร์ติซอจากกระแสเลือด (ดิ่ง 1994), การเริ่มต้นของการวัดคอร์ติซอพลาสม่าหลังจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ได้ไปในทิศทางของผลการรักษา ผลที่ได้ชี้ว่ายิ่งล่าช้าในการตัดอัณฑะวัดเริ่มต้นของคอร์ติซอพลาสม่าดังต่อไปนี้ที่น้อยกว่าความแตกต่างใน CCmax ระหว่างการรักษามีการตรวจพบ.
ตอนก่อให้เกิดความรวดเร็วและสูงสุดหลั่ง corticoid ต่อมหมวกไตจาก 12 นาทีหลังจากการผ่าตัดซึ่ง มีความสอดคล้องกับ "ขั้นตอนของการเตือนภัยที่ระบุโดยเพื่อน (1991) ในการอ้างอิงถึงช่วงเวลาที่แรงกดดันสร้างระดับความสูง corticoid คมจากเยื่อหุ้มสมองต่อมหมวกไต. นอกจากนี้เพื่อน (1991) ชี้ให้เห็นว่าการตัดอัณฑะเป็นแรงกดดันเฉียบพลันตั้งแต่ corticoids ผลตอบแทน เพื่อรักษาสมดุลได้อย่างรวดเร็ว (ภายใน 3 ชั่วโมงหลังการตัดอัณฑะ). อย่างไรก็ตามปัจจุบันของผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าสภาวะสมดุลที่ไม่ได้ดึงแม้ใน 24 ชั่วโมงหลังการตัดอัณฑะบอกว่าขั้นตอนเป็นแรงกดดันเรื้อรังตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้โดยจอห์นสันและบัคแลนด์ ( 1976). บนมืออื่น ๆ , ฟิชเชอร์ et al. (2001) แสดงให้เห็นว่าระดับพลาสมา cortisol จะไม่ t รับผลกระทบจากการตัดอัณฑะ. ผลที่แสดงในรูปที่ 4. สะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของช่วงเวลาหลังจากการตัดอัณฑะที่วัดพลาสม่าคอร์ติโซลเริ่มที่จะ จะดำเนินการ มากขึ้นหากมีการพิจารณาแล้วเห็นว่ามีการกวาดล้างอย่างรวดเร็วของ cortisol จากกระแสเลือด (ลูกดิ่ง, 1994) จุดเริ่มต้นของการวัดพลาสม่า cortisol หลังจากที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ไปในทิศทางของการรักษาผล ผลพบว่า มีความล่าช้าในการเริ่มต้นของการวัดของ cortisol ต่อไปนี้การทำหมัน น้อยกว่าความแตกต่างใน ccmax ระหว่างการรักษาถูกตรวจพบการทำหมัน ทำให้รวดเร็วและหลั่งจากต่อมหมวกไตคอร์ติคอยด์สูงสุด 12 นาที หลังผ่าตัด ซึ่งจะสอดคล้องกับ " เวทีปลุกแสดงโดยเพื่อน ( 1991 ) ในการอ้างอิงถึงช่วงเวลาที่แรงกระตุ้นที่สร้างคมคอร์ติคอยด์ความสูงจากต่อมหมวกไต . นอกจากนี้ เพื่อน ( 1991 ) ชี้ว่า การทำหมันเป็นความเครียดเฉียบพลันตั้งแต่ corticoids กลับมาสมดุลอย่างรวดเร็ว ( ภายใน 3 ชั่วโมงหลังทำหมัน ) อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันพบว่าสมดุลไม่ได้แม้แต่ตอนโพสต์ 24 ชั่วโมง แนะนำว่า วิธีการก็คือ ความเครียดเรื้อรัง ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ โดย จอห์นสตัน และ บัคแลนด์ ( 1976 ) บนมืออื่น ๆ , Fisher et al . ( 2001 ) พบว่าระดับ cortisol พลาสม่าไม่ได้ T ได้รับการทำหมัน ผลลัพธ์ที่แสดงในรูปที่ 4 สะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของช่วงเวลาหลังการทำหมันในพลาสมา คอร์ติโซล ซึ่งวัดจะต้องดำเนินการ มากกว่า ถ้าจะพิจารณาว่ามีการอนุญาตของ cortisol จากกระแสเลือด ( ลูกดิ่ง , 1994 ) การเริ่มต้นของ Plasma cortisol วัดหลัง