Censors and sensibilitiesThe moral

Censors and sensibilities
The moral guardians who are models of prim manners watch the worst of human depravity so you don't have to Back when I was working at Channel 3, one of Thailand’s two major free-to-air commercial TV stations, there was a unique department consisting of three very refined, elegant ladies.
They were older women who dressed immaculately, often in colourful Thai silk dresses. Their hair was perfectly coiffed; softly-spoken and friendly, they always greeted me with a smile and kind words. Once they gave me a book on how to transliterate Thai words, which was very generous of them.
They reminded me of the elderly aunts of my youth. We would go to visit one of them on a Sunday afternoon, and they would invariably give my siblings and me a dollar to run down to the local corner store to buy mixed lollies, while they shared a sherry with my parents. All families should have such elderly maiden aunts, and not just for the sugar highs and alcohol. They reinforced my good manners and civility.
When Channel 3 was at the Emporium, these women had an office directly across the hall from mine, which was probably why I got to see so much of them. Our relationship was a casual and courteous one; we would chat about the weather and our health as we passed one another in the hall, me off to my raucous crowded office, them returning to a dark room where they sat in front of TV monitors.
Their appearance belied their role at the channel — the censors. Their job was to vet TV shows to ensure wanton violence, gratuitous sex, foul language and as much as a whiff of intoxicants would be deleted before being foisted upon the general public. Otherwise mass anarchy could ensue.
What an irony; that these women who exuded poise and prim sobriety should be subject to viewing the myriad depravities of humanity. How ironic, also, that the difference between civility and anarchy was only three discreet unassuming women in Thai silk.
Each major channel had such a department; self-censorship so that whatever government was in power didn’t have to do it for them. Self-censorship is bad enough; imagine the government doing it for you.
(Only once in 20 years of making TV shows here was one of my programmes censored, thanks to Kylie Minogue’s almost non-existent hot pants in her music video for Spinning Around. The Channel 9 censors felt her dancing was too raunchy for Thai youth, encouraging them to have sex, something that apparently goes against Thai culture. We covered her bottom with a graphic.)
TV stations censor themselves. Unfortunately for the Thai film industry, the government does it for them.
When the issue of movie censorship intermittently rears its head, I immediately think of those lovely women from Channel 3. This is probably an erroneous association on my part because the Channel 3 women’s task was functional and time-saving. The movie censorship board is a little more insidious.
The Bangkok Post’s film guru Kong Rithdee wrote an excellent piece last Monday that appeared on page one of this newspaper, explaining the state of Thailand’s movie censorship board in light of a recent scandal involving a film called Arpat.
His article provided convincing arguments against the board’s decisions, but Rithdee failed to address the single most damning piece of evidence that supports abolishing the board forever, and that is the fact that there are 42 fine upstanding members of Thai society who are certifiably sane. I haven’t gone completely mad; I am about to explain what I mean.
Thailand has a censorship board called the National Film Board. It’s under the Culture Ministry and is actually six revolving committees. Each committee comprises four government officials and three members of the private sector. Sometimes the board is only five members, but let’s not get bogged down in the details.
Only two weeks ago a movie called Arpat was held up by the board. The movie, whose title means “Misdemeanour” — the kind only committed by monks — is all about a novice monk who displays human tendencies. There are scenes of a monk kissing a girl while in another scene a monk drinks alcohol. The board banned the movie, claiming these scenes “could destroy Buddhism”.
This news came out the week the movie was going to cinemas; within a few days cuts were made and the film finally hit the cinemas at 8.30pm Friday week ago. It was the kind of publicity money could not buy, and indeed, some industry people believed the controversy was manufactured to put more Kylie Minogue hot pants on seats. And suspiciously, the movie was cut and passed within days of it being released; as anybody who has done business with the civil service here knows, nothing moves that quickly.
Censorship is a very delicate issue, especially in a country like Thailand where face and perceived reality take precedence over the truth. For the film board, their task is to ensure no movie “disrupts national security”, as Section 29 of the Film Code states.
A movie … disrupting national security? What a broad, scarily open-to-interpretation little phrase that one is. Has there ever been a movie in the history of mankind that has brought down a government? Disrupted national security? Destroyed a religion? If Kylie’s hot pants had been shown on my TV show that Saturday afternoon 15 years ago, would there now be, say, 69 million people in Thailand as opposed to the current 68 million?
There is a fundamental flaw in having a film censorship board. Here is the logic: That board has six rotating committees of seven members whose task is to view movies and delete anything that may cause Thais to become divided and unruly, destroy religion or, apparently, have sex.
But wait — those board members are Thais themselves. If indeed their work is legitimate, then they themselves must be adversely affected by the scenes they have watched.
Perhaps somebody who has been to the film board could enlighten us on this, because I never have. What are the 42 members that make up those six boards like? Do they have nervous tics? Do they display homicidal tendencies? Are they intent on bringing down the government? If they are like this, then good; their work is justified and they are providing a service to Thai society. Better to have 42 miscreants than 68 million.
But what if they are not? What if they are normal?
This is what the esteemed Kong Rithdee failed to mention in his excellent essay; thank goodness I’m here on Sunday to come to his rescue. The fact the film board members remain upstanding members of society means they are doing a job that does not need to be done.
This presents me with no comfort. I would never, ever presume to curtail the livelihood of my three favourite women at Channel 3, although I still feel the need to shield their well-bred eyes from the scenes they are vetting. And yet strangely those scenes seem to have had the opposite effect on them; the more they see, the more well-rounded and philosophical in their approach to life.
Could it be … could it just be … that exposing the masses to such allegedly-divisive scenes could start the masses thinking? Scrutinising? Critically analysing? Methodically examining and coming to one’s own conclusions? Perish the thought.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซ็นเซอร์และความรู้สึกของผู้ปกครองทางศีลธรรมที่มีรูปแบบของมารยาทที่เรียบร้อยดูเลวร้ายที่สุดของความชั่วช้าของมนุษย์เพื่อให้คุณไม่ได้มีการย้อนกลับเมื่อฉันได้ทำงานที่ช่อง 3 ซึ่งเป็นหนึ่งในเมืองไทยสองที่สำคัญฟรีเพื่ออากาศสถานีโทรทัศน์เชิงพาณิชย์มี แผนกที่ไม่ซ้ำกันประกอบด้วยสามกลั่นมากผู้หญิงที่สง่างาม. พวกเขาเป็นผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าที่แต่งตัวใสมักจะอยู่ในชุดผ้าไหมไทยที่มีสีสัน ผมของพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ coiffed; พูดเบา ๆ และเป็นมิตรกับพวกเขามักจะทักทายผมด้วยรอยยิ้มและคำพูดชนิด เมื่อพวกเขาให้ฉันหนังสือเกี่ยวกับวิธีการแปลภาษาไทยซึ่งเป็นคนใจกว้างมากของพวกเขา. พวกเขาทำให้ผมนึกถึงป้าของผู้สูงอายุในวัยหนุ่มของฉัน เราจะไปเยี่ยมชมหนึ่งในพวกเขาในบ่ายวันอาทิตย์และพวกเขาอย่างสม่ำเสมอจะทำให้พี่น้องของฉันและฉันดอลลาร์เพื่อให้ทำงานได้ลงไปเก็บมุมท้องถิ่นที่จะซื้อ lollies ผสมขณะที่พวกเขาร่วมกันเชอร์รี่กับพ่อแม่ของฉัน ทุกครอบครัวควรจะมีป้าหญิงสาวผู้สูงอายุดังกล่าวและไม่ได้เป็นเพียงความคิดฟุ้งซ่านน้ำตาลและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พวกเขาเสริมมารยาทที่ดีของฉันและสุภาพ. เมื่อช่อง 3 อยู่ที่เอ็มโพเรียมที่ผู้หญิงเหล่านี้มีสำนักงานอยู่ตรงข้ามห้องโถงจากเหมืองซึ่งอาจจะเป็นเหตุผลที่ผมได้เห็นมากของพวกเขา ความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบสบาย ๆ และเป็นหนึ่งสุภาพ; . เราจะพูดคุยเกี่ยวกับสภาพอากาศและสุขภาพของเราในขณะที่เราผ่านไปอีกคนหนึ่งในห้องโถงที่ฉันออกไปที่สำนักงานแออัดของฉันเข้มงวดพวกเขากลับไปที่ห้องมืดที่พวกเขานั่งอยู่หน้าจอทีวีลักษณะของพวกเขาปฏิเสธบทบาทของพวกเขาในช่องทาง- เซ็นเซอร์ งานของพวกเขาคือการแสดงให้เห็นว่าทีวีสัตวแพทย์เพื่อให้แน่ใจว่าการใช้ความรุนแรงป่าเถื่อนเพศเปล่าภาษาเหม็นและเท่าที่กระพือของมึนเมาจะถูกลบออกไปก่อนที่จะถูก foisted เมื่อประชาชนทั่วไป อนาธิปไตยมวลมิฉะนั้นจะตามมา. อะไรประชด; ว่าผู้หญิงเหล่านี้ที่ปริกความสุขุมและความสุขุมเรียบร้อยควรจะเป็นเรื่องที่ดู depravities มากมายของความเป็นมนุษย์ วิธีแดกดันยังว่าความแตกต่างระหว่างความสุภาพและความโกลาหลเป็นเพียงผู้หญิงสามคนถ่อมตัวรอบคอบในผ้าไหมไทย. แต่ละช่องทางที่สำคัญได้เช่นแผนก; การเซ็นเซอร์ตัวเองเพื่อให้สิ่งที่รัฐบาลอยู่ในอำนาจไม่ได้มีการทำสำหรับพวกเขา การเซ็นเซอร์ตัวเองไม่ดีพอ จินตนาการรัฐบาลทำมันสำหรับคุณ. (เพียงครั้งเดียวในรอบ 20 ปีของการทำรายการโทรทัศน์ที่นี่เป็นหนึ่งในโปรแกรมของฉันเซ็นเซอร์ขอบคุณไคลี่มิโน้เกือบไม่มีอยู่จริงกางเกงร้อนในวิดีโอเพลงของเธอสำหรับการหมุนไปรอบ ๆ . ช่อง 9 เซ็นเซอร์รู้สึกของเธอ การเต้นเป็นลามกอนาจารเกินไปสำหรับเยาวชนไทยให้กำลังใจพวกเขาในการมีเพศสัมพันธ์เป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดว่าไปกับวัฒนธรรมไทย. เราครอบคลุมด้านล่างของเธอกับกราฟิก.) สถานีโทรทัศน์ตรวจสอบตัวเอง แต่โชคร้ายสำหรับวงการภาพยนตร์ไทยที่รัฐบาลไม่ได้สำหรับพวกเขา. เมื่อปัญหาของการเซ็นเซอร์หนังเป็นระยะ rears หัวผมทันทีคิดของบรรดาผู้หญิงที่น่ารักจากช่อง 3 นี้น่าจะเป็นความสัมพันธ์ที่ผิดพลาดในส่วนของฉันเพราะช่อง 3 ของผู้หญิง งานคือการทำงานและประหยัดเวลา คณะกรรมการเซ็นเซอร์หนังเป็นร้ายกาจมากขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ . บางกอกกูรูฟิล์มโพสต์ของฮ่องกง Rithdee เขียนชิ้นเยี่ยมวันจันทร์ที่ปรากฏบนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ฉบับนี้อธิบายสถานะของคณะกรรมการเซ็นเซอร์ภาพยนตร์ของประเทศไทยในแง่ของเรื่องอื้อฉาวล่าสุดที่เกี่ยวข้องกับภาพยนตร์ที่เรียกว่า Arpat. บทความของเขาให้ข้อโต้แย้งที่น่าเชื่อกับการตัดสินใจของคณะกรรมการ แต่ Rithdee ล้มเหลวที่จะอยู่ที่ชิ้นสาปแช่งมากที่สุดคนหนึ่งของหลักฐานที่สนับสนุนการยกเลิกคณะกรรมการตลอดไปและนั่นคือความจริงที่ว่ามี 42 สมาชิกตระกูลที่ดีของสังคมไทยที่มีสติ certifiably . ฉันไม่ได้ไปบ้าสมบูรณ์; ฉันจะอธิบายสิ่งที่ผมหมายถึง. ประเทศไทยมีคณะกรรมการเซ็นเซอร์ที่เรียกว่าคณะกรรมการภาพยนตร์แห่งชาติ มันภายใต้กระทรวงวัฒนธรรมและเป็นจริงหกคณะกรรมการหมุนเวียน คณะกรรมการแต่ละคนประกอบด้วยสี่ข้าราชการและสมาชิกสามคนของภาคเอกชน บางครั้งคณะกรรมการเป็นเพียงห้าคน แต่ให้ไม่ได้จมลงไปในรายละเอียด. เพียงสองสัปดาห์ที่ผ่านมาภาพยนตร์ที่เรียกว่า Arpat ถูกจัดขึ้นโดยคณะกรรมการ ภาพยนตร์ที่มีชื่อหมายถึง "Misdemeanour" - ชนิดมุ่งมั่นโดยเฉพาะพระสงฆ์ - เป็นข้อมูลเกี่ยวกับพระภิกษุสงฆ์สามเณรที่จะแสดงแนวโน้มของมนุษย์ มีฉากของพระภิกษุสงฆ์จูบหญิงสาวคนหนึ่งในขณะที่อีกฉากพระภิกษุสงฆ์ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ . คณะกรรมการห้ามภาพยนตร์ที่อ้างว่าฉากนี้ "สามารถทำลายพระพุทธศาสนา" ข่าวนี้ออกมาสัปดาห์ภาพยนตร์กำลังจะไปโรงภาพยนตร์; ภายในไม่กี่วันลดได้ทำภาพยนตร์และในที่สุดก็ตีโรงภาพยนตร์ที่ 08:30 วันศุกร์ที่ผ่านมา มันเป็นชนิดของเงินประชาสัมพันธ์ไม่สามารถซื้อและแน่นอนบางคนเชื่อว่าอุตสาหกรรมการผลิตความขัดแย้งที่จะนำมากขึ้นไคลีมิน็อกกางเกงร้อนบนที่นั่ง และมีพิรุธหนังถูกตัดและส่งผ่านไปไม่กี่วันก็ถูกปล่อยออกมา; ขณะที่ทุกคนที่ได้ทำธุรกิจกับข้าราชการพลเรือนที่นี่รู้ว่าไม่มีอะไรที่จะย้ายได้อย่างรวดเร็ว. เซ็นเซอร์เป็นปัญหาที่ละเอียดอ่อนมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศเช่นประเทศไทยที่ใบหน้าและความเป็นจริงที่รับรู้มีความสำคัญกว่าความจริง สำหรับคณะกรรมการภาพยนตร์งานของพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีภาพยนตร์ "ถ่วงความมั่นคงแห่งชาติ" ตามมาตรา 29 แห่งประมวลฟิล์มรัฐ. ภาพยนตร์ ... กระทบกับความมั่นคงของชาติ? สิ่งที่กว้าง scarily เปิดกว้างให้กับการตีความวลีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่หนึ่ง เคยมีภาพยนตร์ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติที่ได้นำมาลงของรัฐบาลหรือไม่? ความมั่นคงของชาติหยุดชะงัก? ทำลายศาสนาหรือไม่? ถ้ากางเกงร้อนไคลีได้รับการแสดงในรายการโทรทัศน์ของฉันที่บ่ายวันเสาร์ที่ 15 ปีที่ผ่านมาจะมีตอนนี้จะพูด, 69 ล้านคนในประเทศไทยเมื่อเทียบกับปัจจุบัน 68 ล้าน? มีข้อบกพร่องพื้นฐานในการมีคณะกรรมการเซ็นเซอร์ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็น นี่คือตรรกะคือคณะกรรมการที่มีหกคณะกรรมการหมุนสมาชิกเจ็ดซึ่งเป็นงานที่ดูภาพยนตร์และลบอะไรที่อาจทำให้คนไทยจะกลายเป็นแบ่งออกและเกเรทำลายศาสนาหรือเห็นได้ชัดว่ามีเพศสัมพันธ์. แต่รอ - สมาชิกในคณะกรรมการผู้ที่มีคนไทย ตัวเอง แน่นอนถ้างานของพวกเขาถูกต้องตามกฎหมายแล้วพวกเขาจะต้องได้รับผลกระทบจากฉากที่พวกเขาได้ดู. บางทีคนที่ได้รับไปยังคณะกรรมการภาพยนตร์เรื่องนี้จะสอนเราเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะผมไม่เคยมี อะไร 42 สมาชิกที่ทำขึ้นหกบอร์ดเช่น? พวกเขามีสำบัดสำนวนประสาท? พวกเขาแสดงแนวโน้มฆ่า? พวกเขามีความตั้งใจในการนำลงรัฐบาลหรือไม่ หากพวกเขาเป็นเช่นนี้แล้วดี งานของพวกเขาเป็นธรรมและพวกเขาจะให้บริการแก่สังคมไทย ดีกว่าที่จะมี 42 ฝ่าฝืนกว่า 68 ล้าน. แต่ถ้าพวกเขาจะไม่? อะไรถ้าพวกเขาเป็นปกตินี่คือสิ่งที่นับถือฮ่องกง Rithdee ไม่ได้กล่าวถึงในบทความที่ยอดเยี่ยมของเขา ขอบคุณพระเจ้าฉันอยู่ที่นี่ในวันอาทิตย์ที่จะมาช่วยชีวิตของเขา ความจริงที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังคงเป็นสมาชิกในคณะกรรมการสมาชิกซื่อตรงของสังคมหมายความว่าพวกเขากำลังทำงานที่ไม่จำเป็นต้องทำได้. นี้นำเสนอด้วยความสะดวกสบายฉันไม่มี ฉันจะไม่เคยคิดว่าจะกำจัดการดำรงชีวิตของผู้หญิงสามคนที่ชื่นชอบที่ช่อง 3 ถึงแม้ว่าฉันยังคงรู้สึกว่าต้องป้องกันดวงตาเป็นพันธุ์ดีของพวกเขาจากฉากที่พวกเขากำลังเตรียม และยังแปลกฉากเหล่านั้นดูเหมือนจะมีผลตรงข้ามกับพวกเขา; มากกว่าที่พวกเขาจะเห็นมากขึ้นรอบรู้และปรัชญาในแนวทางของพวกเขาในการดำรงชีวิต. มันสามารถเป็น ... มันอาจจะเป็นเพียงแค่ ... ที่เผยให้เห็นฝูงฉากที่ถูกกล่าวหาว่า-แตกแยกดังกล่าวสามารถเริ่มฝูงคิด? Scrutinising? วิเคราะห์วิกฤต? มีระบบตรวจสอบและมาถึงข้อสรุปของตัวเอง? พินาศคิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซ็นเซอร์และความรู้สึก
คุณธรรมผู้พิทักษ์ ที่เป็นรูปแบบของมารยาทเรียบร้อยดูเลวร้ายที่สุดของความเลวทรามของมนุษย์ดังนั้นคุณไม่ต้องกลับเมื่อผมทำงานที่ช่อง 3 , หนึ่งของประเทศไทย 2 สาขาฟรีอากาศสถานีโทรทัศน์เชิงพาณิชย์ มีเฉพาะแผนกประกอบด้วยสามการกลั่นมากสาวๆ
พวกเขาหรูหรา สตรีสูงอายุที่แต่งตัวสะอาด ,มักจะอยู่ในชุดไทยผ้าไหมสีสันสวยงาม . ผมของพวกเขาเป็นอย่างดี coiffed ; เบา ๆพูด และเป็นมิตร พวกเขามักจะทักทายฉันด้วยรอยยิ้มและคำพูดอ่อนโยน เมื่อพวกเขาเอาหนังสือเกี่ยวกับวิธีการทับศัพท์ภาษาไทย ซึ่งใจดีมาก ของพวกเขา พวกเขาทำให้ผมนึกถึงป้า
ผู้สูงอายุของเยาวชนของฉัน พวกเราจะไปเยี่ยมชมหนึ่งของพวกเขาในวันอาทิตย์บ่ายและพวกเขาจะต้องให้พี่น้องของฉันและฉัน ดอลลาร์ที่จะวิ่งไปร้านมุมท้องถิ่นเพื่อซื้อลูกอมผสม , ในขณะที่พวกเขาร่วมกันเป็นเชอร์รี่กับพ่อแม่ของฉัน ทุกครอบครัวควรจะมี เช่น ป้าหญิงสูงอายุ และไม่ใช่แค่น้ำตาลสูงและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พวกเขาเสริมมารยาทและความสุภาพ
เมื่อช่อง 3 อยู่ที่เอ็มโพเรียมผู้หญิงเหล่านี้มีสำนักงานอยู่ตรงข้ามห้องโถงจากเหมือง ซึ่งอาจเป็นเหตุผลที่ฉันได้เห็นมากของพวกเขา ความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบสบายๆ และอ่อนโยนคนหนึ่ง เราจะพูดคุยเกี่ยวกับสภาพอากาศและสุขภาพของเราเมื่อเราเดินกันในหอประชุม ฉันออกจากสำนักงานแออัดของฉันเสียงนั้นกลับไปในห้องมืดที่พวกเขานั่งในด้านหน้าของจอภาพทีวี
การปรากฏตัวของพวกเขาปฏิเสธบทบาทของพวกเขาที่แชนแนล - เซ็นเซอร์ . งานของพวกเขาคือการตรวจสอบรายการโทรทัศน์ เพื่อให้แน่ใจว่า ป่าเถื่อนรุนแรง ฟรีเซ็กส์ ภาษาเหม็นและเท่าที่ได้กลิ่น intoxicants จะถูกลบออกก่อนที่จะดึงเจ้าแก่ประชาชนทั่วไป มิฉะนั้นมวลชนอนาธิปไตยอาจตามมา
น่าขำนะครับ ;เหล่านี้ผู้หญิงที่ exuded ท่วงทีและพริม ความควรอยู่ภายใต้การดู depravities มากมายของมนุษยชาติ น่าขำจริงๆ ยัง ว่า ความแตกต่างระหว่างความศิวิไลซ์และอนาธิปไตยเป็นเพียงสามรอบคอบถ่อมตัวผู้หญิงในผ้าไหมไทย .
แต่ละสาขาช่องมีการเซ็นเซอร์ตนเองแผนก ; ดังนั้นสิ่งที่รัฐบาลมีอำนาจไม่ต้องทำมัน