Feet pounded the ground as he ran f

Feet pounded the ground as he ran fast. The farther he ran the heavier he felt and the harder it was to keep his pace. There didn’t seem to be an end in sight just an endless hall of stone walls. The ground underneath him began to rumble and he could barely stop in time as a wall burst from the ground stopping. Tommy slammed his hands into the wall stopping abruptly. “Shit,” his hands throbbed with pain, he glanced down at them but was distracted by his once flat stomach now nicely rounded.

A deep masculine voice drifted in, “You thought you could just run away from me?” The voice laughed sadisticly that sent shivers down his spine. “I was saving this for later, but you were so eager for fun.”

“No!” Tommy shouted and started to run away from the dead end remembering a gap in the wall further back but once again his belly swelled as he ran. The young man grunted his belly was making it hard to keep the pace he had but he needed to get out of here. The gap came soon enough and he turned running down another seemingly endless hallway. Just ahead another wall sprang up.

He slowed, panting, as he approached the wall. His belly had grown to looking about seven months pregnant. Tommy gripped the wall for support.

The voice drifted in again, “Already tired? You can’t escape if you’re not trying.” The voice was disappointed.

“Then stop blocking me!”

The voice laughed, “I can’t make it easy for you. It’s a game,” the wall disappeared but from behind two robotic looking dogs were barrelling down the hall right at him “... and right now I’m winning.”

Tommy cursed, still out of breath, and started to run again. He ran and ran not daring to look behind him fearful of the barking dogs behind him. His pace slowed as he ran as his belly grew. The voice laughed more and more as Tommy tried to get away.

It seemed to go on forever, his lungs were burning and his legs felt numb. Just as he gave thought to giving up, the barking stopped and the dogs vanished. Tommy collapsed against one of the walls his hands to his belly very round and swollen - it looked like he was overdue. He panted, exhausted from running so hard.

“Aw, poor little boy, tired from running?” the voice sounded upset. Though Tommy didn’t really believe it to be out of concern from. “Let me help you out.”

Tommy stood up, defiantly, “I don’t need your help!” and even though his feet and back ached and his belly made it very difficult for him to move very quickly he started to down the corridor again. The voice laughed again, “Oh, my boy, you’re gonna wish you didn’t say that...” and the voice faded.

“No... I need to get out of here,” he kept going and as he went his belly began to drop instead of getting bigger. He felt the load in him change his center of balance again. And then a sharp pain went through his body starting from his stomach tightening hard. Tommy groaned bending forward and gripping the wall. “Oooo!” he shouted. The thing in him made a massive drop suddenly into his pelvis.

Tommy shook his head in disbelief. “No, this has to be one of his tricks...” another pain shot through him another drop lower and he was gripping the wall to support as he continued to walk. Another tightening of his belly and huge splash came as waters expelled from his ass.

The voice drifted back in, “I like this part. Everyone seems to ignore the warning signs. The farther you run from me the farther you get... and as you can tell you are pretty close to getting out of here. You’ve got one little problem, you’re going to give birth faster as you get closer. And of course, the faster it goes the more painful.” The voice laughed. “You’ll give up trying to get to the door soon. That’s when you will come back to me and I will make the pain go away.”

He stood there leaning against the wall the pain staying consistent as he was still. He breathed through it and he was starting to be able to cope with the pain and the pressure. At first he had been howling through it, now it was deep breaths and he could make it through. With his new confidence, Tommy refused to stay further imprisoned here. He started moving again toward the exit.

He gritted his teeth, as he walked, the thing inside him dropped further and the pressure increased.His belly tightened suddenly sending a much strong contraction through his body have him drop to the ground calling out. He huffed on all fours groaning fighting the pressure inside him. “Must get out of here,” he groaned starting to crawl to the exit feeling it pick up with each inch.

“Arghhh,” he stopped and squeezed his eyes shut through the pain as he rocked back pushing on the pressure.With his added effort, he felt the load shift in him relieving some of the pressure. He stayed like that for a bit as another contraction came and it had him gritting his teeth as he pushed feeling the thing that felt round and heavy farther down. “Nnggh,” he breathed heavily and snapped his eyes open looking at the exit, “I need to keep moving...” he once again started to crawl his body racked with pain again - there was no ignoring it he had to push again. He took another stride before succumbing to it and pushing. Tommy cried out feeling a pop and then a burning sensation as the thing that had grown inside him crowned stretching him out so wide.

The voice filtered in laughing, “Well you have made it farther than the others, but here it is, my new pet.” Tommy groaned and panted trying to gather his energy. He moved one hand forward and then his leg - he let out a sharp hiss feel himself stretch in painful way as he moved his legs with ‘new pet’ sticking out his ass. He panted staring at the exit getting a burst of energy at the thought of being free. The voice laughed as he watched Tommy crawl shaking with pain, “Still trying to make an escape?”

Tommy grunted feeling another large contraction come over him and he paused to push hard feeling it make it a lot of progress. He was there. He gave another shove and the thing fell out with a wet plop and a thud. Tommy gasped so relieved looking back at the large egg rolling down the corridor but when he looked back the exit had vanished and his surroundings had changed.

“No!!” Tommy cried out slumping against the cell’s walls feeling exhausted from his ordeals.

The door opened and a shadow fell over Tommy, the voice spoke, “You should know by now there is no escape.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เท้าโขลกพื้นขณะที่เขาวิ่งอย่างรวดเร็ว ที่ไกลออกไปได้วิ่งยิ่งเขารู้สึก และที่ยากก็ให้ก้าวของเขา มีไม่ได้ดูเหมือนจะ สิ้นสุดเห็นเพียงหอการสิ้นสุดของกำแพงหิน พื้นดินใต้เขาเริ่มที่จะดังก้อง และเขาแทบไม่สามารถหยุดในเวลาระเบิดผนังจากหยุดดิน ทอมมี่ถาโถมมือเป็นผนังหยุดกะทันหัน "ขี้ มือของเขา throbbed มีอาการปวด เขา glanced ลงที่พวกเขา แต่ฟุ้งซ่านของเมื่อท้องแบนตอนนี้ดีปัดเสียงผู้ชายลึกลอย "คุณคิดว่า คุณเพียงไม่สามารถทำงานจากฉัน" เสียงหัวเราะ sadisticly ส่งสะบัดหนาวลงกระดูกสันหลังของเขา "ฉันกำลังบันทึกนี้ในภายหลัง ได้อยู่จึงอยากเที่ยว" "ไม่" ทอมมี่ตะโกน และเริ่มที่จะหนีตันจำช่องว่างในผนังเพิ่มเติมอีกครั้ง แต่กลับท้องของเขา swelled กับเขา ชายหนุ่ม grunted ท้องของเขาถูกทำให้ยากที่จะให้ก้าวเขา แต่เขาต้องออกจากที่นี่ ช่องว่างมาเร็วพอ และเขาเปิดวิ่งลงอีกห้องโถงที่ดูเหมือนว่าจะสิ้นสุด ล่วงหน้าเพียงผนังอื่น sprang ขึ้นเขาทำงานช้า panting ตามเขาประดับผนัง เขาท้องก็โตกำลังตั้งครรภ์ประมาณ 7 เดือน ทอมมี่ gripped ผนังสำหรับการสนับสนุน เสียงลอยในอีก "Already เหนื่อย คุณไม่สามารถหนีถ้าคุณจะไม่" เสียงไม่ผิดหวัง "หยุดบล็อกฉัน"เสียงหัวเราะ "ฉันไม่สามารถทำได้ง่ายสำหรับคุณ เกม, "กำแพงหายไป แต่พอสุนัขมองหุ่นยนต์สองได้ barrelling ลงศาลาที่เขา"... และตอนนี้ฉันก็ชนะ "ทอมมี่ ซวย ยังหายใจ และเริ่มที่จะเรียกใช้อีกครั้ง เขาวิ่ง และวิ่งไม่อันดูหลังเขากลัวสุนัขเห่าอยู่ข้างหลังเขา ก้าวของเขาชะลอตัวขณะที่เขาวิ่ง ตามเขาท้องโต เสียงหัวเราะมากเป็นทอมมี่พยายามหลบ เหมือนไปตลอด ปอดของเขาถูกเผา และขารู้สึก numb เหมือนเขาให้คิดท้อถอย เก้งที่หยุด และสุนัขศาสดา ทอมมี่ยุบกับผนังหนึ่งมือของเขาให้เขาท้องมากตลอด และบวม - มันดูเหมือนเลย เขา panted หมดทำงานหนักดังนั้น "สะสม ชายยากจน เหนื่อยจากทำงาน" เสียงแต่เพียงแห่งทุกข์ร้อน ว่าทอมจริง ๆ ไม่เชื่อว่ามันจะไม่กังวลจาก "ให้ฉันช่วยให้คุณออก" ทอมมี่ยืน defiantly "ฉันไม่ ต้องการความช่วยเหลือของคุณ" และแม้ว่าเท้าของเขาและหลัง ached และท้องของเขาทำให้มันยากสำหรับเขาที่จะย้ายได้อย่างรวดเร็ว เขาเริ่มลงทางเดินอีก เสียงหัวเราะอีก "โอ้ เด็กผู้ชายของฉัน คุณจะต้องการคุณไม่ได้บอกว่า..." และเสียงสีจางลง"หมายเลข... ต้องได้รับออกจากที่นี่ เขายังคงไป และเป็นเขา ท้องเขาเริ่มปล่อยแทนที่จะได้รับใหญ่ เขารู้สึกว่าโหลดในเขาเปลี่ยนของเขาศูนย์ดุลอีกครั้ง แล้ว ความเจ็บปวดความคมชัดไปผ่านร่างกายของเขาเริ่มต้นจากท้องของเขาหนักแน่น ทอมมี่ groaned ดัดไปข้างหน้า และจับยึดผนัง "Oooo " เขาตะโกน สิ่งเขาทำหล่นมากก็เป็นเชิงกรานของเขา ทอมมี่จับศีรษะของเขาใน disbelief "ไม่มี มีเป็นหนึ่งในเทคนิคของเขา..." ปวดอื่นยิงผ่านเขาหล่นอื่นต่ำ และเขาถูกจับยึดผนังเพื่อสนับสนุนเป็นที่เขายังคงเดิน ขันอื่นเขาท้องและใหญ่สาดมาเป็นน้ำที่ออกมาจากตูดของเขา เสียงลอยไป "ผมชอบส่วนนี้ ทุกคนดูเหมือนจะไม่สนใจสัญญาณเตือน ที่ไกลออกไปคุณเรียกใช้จากที่ไกลออกไปคุณได้รับ... และคุณบอกคุณจะสวยใกล้เดินทางออกจากที่นี่ คุณเคยมีปัญหาเล็กน้อยหนึ่ง คุณกำลังจะคลอดเร็วเป็นคุณได้ใกล้ชิด และแน่นอน เร็วไปเจ็บปวดมาก" เสียงหัวเราะ "คุณจะยอมแพ้พยายามไปที่ประตูทันที คือเมื่อคุณจะกลับมาให้ฉัน และฉันจะทำให้อาการปวดหายไป " เขายืนมีพิงกำแพงปวดอยู่สม่ำเสมอเป็นที่เขายังคง เขาหายใจผ่านได้ และเขาเริ่มต้นเพื่อให้สามารถรับมือกับความเจ็บปวดและความดัน ตอนแรกเขาก็เห่าหอนผ่านได้ ตอนนี้ ก็หายใจลึก และเขาสามารถทำให้มันผ่าน ด้วยความมั่นใจของเขาใหม่ ทอมมี่ปฏิเสธที่จะเข้าพักเพิ่มเติม จำคุกเป็นเวลาที่นี่ เขาเริ่มย้ายอีกครั้งไปออกเขา gritted ของเขาฟัน ขณะที่มันเดิน สิ่งอยู่ภายในเขาหลุดเพิ่มเติมและความดันเพิ่มขึ้น ท้องของเขาทำให้รัดกุมก็ส่งมากแข็งแรงตัวผ่านร่างกายของเขามีเขาหล่นไปพื้นดินที่โทรออก เขา huffed ในทั้งหมด fours groaning ต่อสู้ความดันภายในเขา เขา "ต้องได้รับออกจากที่นี่ groaned เริ่มเลื้อยออกรู้สึกมันรับกับแต่ละนิ้ว "Arghhh เขาหยุด และคั้นตาปิดผ่านความเจ็บปวดเขา rocked กลับผลักดันบนความดัน ด้วยความพยายามของเขาเพิ่ม เขารู้สึกกะโหลดในเขาปลดปล่อยแรงกดดันบางอย่าง เขาอยู่เช่นนั้นสำหรับบิตเป็นหดตัวอื่นมา และมันมีเขา gritting ฟันของเขาเป็นเขาผลักรู้สึกสิ่งที่รู้สึกว่าหนัก และรอบอยู่ห่างลง "Nnggh ที่เขาหายใจหนัก และจัดชิดเปิดตาของเขามองที่ทางออก "ฉันต้องการให้ย้าย..."เขาเริ่มเลื้อยศพ racked ด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง - มีไม่ละเว้นนั้นเขาต้องการผลักดันอีกด้วย เขาได้ก้าวอีกก่อน succumbing เพื่อมัน และผลักดัน ทอมร้องรู้สึกเป็นป๊อป แล้วแสบเป็นสิ่งที่มีการเติบโตภายในเขามงกุฎยืดเขาออกให้กว้าง เสียงกรองในหัวเราะ "คุณได้ทำมันไกลอื่น แต่ที่นี่ สัตว์เลี้ยงของฉันใหม่" ทอม groaned และ panted พยายามที่จะรวบรวมพลังงานของเขา เขาย้ายมือข้างหนึ่งไปข้างหน้าแล้ว ขาของเขา - เขาให้ออกความรู้สึก hiss คมตัวเองยืดอย่างเจ็บปวดเขาย้ายขาของเขา มี 'สัตว์เลี้ยงใหม่' ผสานออกตูดของเขา เขา panted จ้องออกจากการระเบิดของพลังงานที่คิดว่าของฟรี เสียงหัวเราะ ตามเขาดูทอมคลานสั่น ด้วยความเจ็บปวด "ยังคงพยายามที่จะหนีหรือไม่" ทอมมี่ grunted รู้สึกหดตัวอื่นที่มาเขาใหญ่ และเขาหยุดชั่วคราวเพื่อผลักดันอย่างหนักรู้สึกมันทำให้ความคืบหน้ามาก เขาไม่มี เขาให้ซุกอีก และสิ่งตกออก plop เปียกและปึ่ก ทอมมี่ gasped เพื่อปลดปล่อยแล้วมองย้อนไปดูที่ไข่ใหญ่กลิ้ง ลงทางเดิน แต่เขากลับมองออกมีศาสดา และมีการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมของเขา "ไม่!!" ทอมมี่ทูล slumping กับผนังของเซลล์รู้สึกเหนื่อยจาก ordeals ของเขาเปิดประตู และเงาตกกว่าทอมมี่ พูดเสียง "คุณต้อง รู้โดยขณะนี้มีการ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เท้าทุบพื้นขณะที่เขาวิ่งเร็ว ไกลออกไปเขาวิ่งหนักและหนักขึ้น เขารู้สึกว่ามันให้ทันเขา มันไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นจุดสิ้นสุดในสายตาแค่ไม่มีที่สิ้นสุดโถงของผนังหิน พื้นดินใต้เขาเริ่มดังก้อง และเขาแทบจะหยุดในเวลาที่ระเบิดผนังจากพื้นหยุด ทอมมี่ กระแทกมือของเขาเข้าไปในผนังหยุดทันที " บ้า" มือของเขาเต้นแรงด้วยความเจ็บปวด เขาเหลือบไปที่พวกเขา แต่ถูกขัดจังหวะโดยของเขาเมื่อแบนท้องตอนนี้อย่างดีโค้งมน

ลึกเสียงผู้ชายลอยใน " คุณคิดว่าคุณจะหนีไปจากฉัน " เสียงหัวเราะ sadisticly ที่ส่ง shivers ลงกระดูกสันหลังของเขา " ฉันเก็บนี่ไว้ทีหลัง แต่ที่คุณกระตือรือร้นที่ให้ความสนุกสนาน "

" ไม่ !" ทอมมี่ตะโกนและเริ่มวิ่งออกไปจากทางตันนึกถึงช่องว่างในผนังเพิ่มเติมกลับอีกครั้ง แต่ท้องบวมอย่างที่เขาวิ่ง ชายหนุ่มถอนหายใจ ท้องของเขาถูกทำให้มันยากที่จะให้ทันเขา แต่เขาต้องการออกไปจากที่นี่ ช่องว่างมาเร็วๆ นี้ และเขาก็วิ่งลงไปอีกไม่มีที่สิ้นสุดโถง แค่ข้างหน้าผนังอื่นผุดขึ้น

เขาลง หอบเป็นเขาเข้าหากำแพง ท้องของเขาได้เติบโตขึ้นมองประมาณเจ็ดเดือน ท้อง ทอมมี่ยึดผนังสำหรับการสนับสนุน

เสียงลอยเข้ามาอีกครั้ง " เหนื่อยแล้วเหรอ ? คุณสามารถหนีไม่ได้ถ้าคุณไม่พยายาม . . . " เสียงผิดหวัง

" แล้วอย่ามาขวางฉัน "

เสียงหัวเราะ " ฉันไม่สามารถทำให้มันง่ายสำหรับคุณ มันเป็นเกม" กำแพงหายไป แต่จากข้างหลังสองหุ่นยนต์มองหมา barrelling ข้างล่างขวาที่เขา " . . . . . . . และตอนนี้ฉันชนะ "

เขาด่ายังเหนื่อยและเริ่มวิ่งอีกครั้ง เขาวิ่ง และวิ่ง ไม่กล้าที่จะมองไปข้างหลังเขา กลัวหมาเห่า อยู่ข้างหลังเขา ก้าวของเขาทำให้เขาวิ่งตามท้องโต เสียง หัวเราะมากขึ้น เช่น ทอมมี่ พยายามหนี

มันดูเหมือนจะไปได้เรื่อยๆ ปอดของเขาถูกเผาไหม้และขารู้สึกชาไปทั้งตัว เช่นเดียวกับที่เขาคิดที่จะยอมแพ้ , หยุดสุนัขเห่าและหายตัวไป ทอมมี่ทรุดลงกับหนึ่งของผนังมือของเขาที่จะท้องกลมมากและบวม - มันดูเหมือน ค้างชำระ เขาออกมาสั่นแฮกๆ เหนื่อยจากการทำงานอย่างหนัก

" โถ โถ น่าสงสาร เหนื่อยจากการวิ่ง ? " เสียงที่ฟังดูเศร้า