Developing community participationT

Developing community participation
To stop poaching, two strategies were used. First, we visited
the poachers individually at their homes and discussed
with them the importance of conserving hornbills for the
future of their children. These suggestions included
improvement of watershed forest, preservation of plant
diversity, maintaining the balance of forest ecosystems,
and recognizing their importance as sources of forest
products and knowledge for the younger generations. In
addition, conserving hornbills in their natural habitat had
high potential for promoting ecotourism, which would
generate sustainable income for the local community.
Secondly, announcements at the mosque during gatherings
for weekly prayer, and using local Muslim project coordinators
who spoke the local dialect (Yawi), persuaded
potential poachers who had hornbill nests under surveillance
to participate in the project.
To compensate for their loss of extra income, poachers
were offered wages on a daily basis if they worked as the
project’s research assistants to collect data. Once trust was
gained, poachers (villagers hereafter) gradually contacted
and registered their nests, and were trained to be the project’s
research assistants. The training included making
observation blinds, recording data, and following developments
at the nest (Poonswad et al. 1987).
Data collection
In the 1994 breeding season, the villagers began to check
for nest sealing, a sign that females were actually nesting,
and chick fledging, evidence of breeding success. From
1995 onward, they searched for new nests, observed nest
sealing, recording nest loss and breeding success. However,
due to the unrest situation, not all sealed nests
recorded in each breeding season were checked to determine
the breeding success. By the 2000 breeding season,
the villagers were trained to access a nest cavity by ropeclimbing
to inspect the nest conditions and to repair it
where needed. Due to the unrest situation, only accessible
nests were kept under observation. Nest locations were
mapped using a GPS (GPS12 Garmin Olathe, Kansas,
USA), and each nest tree was identified and its diameter at
breast height (dbh) measured.
Hornbill family adoption
In 1997, Thailand’s economy was in crisis and this had a
severe impact on running this newly-born project. An idea,
the ‘hornbill family adoption’ concept (nest adoption
hereafter) was initiated, where people outside the Budo
community shared their conservation conscience. The
process included choosing a hornbill species and the
number of nests/families they wished to adopt, and then
paying an annual fee of US$150/nest. One hundred percent
of the money collected from fees is spent on hiring the
ex-poachers/villagers to guard and collect data at the nests.
At the end of the breeding season, the adopter receives a
report with photographs of the nest watcher/villager, the
hornbill, the nest tree, food delivered to the nest and other
scientific data. The project also promoted visits to observe
breeding hornbills, where any participant who wishes to
visit the hornbill(s) that they adopted hires the villager as a
guide and the hornbill project arranges all logistics for
them at their own expense.
Education outreach program

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การมีส่วนร่วมของชุมชนพัฒนามีใช้กลยุทธ์ที่สองหยุด poaching ครั้งแรก เราเข้าเยี่ยมชมยับยั้งผู้รุกล้ำแต่ละที่บ้านของพวกเขาและด้วยความสำคัญของการอนุรักษ์ hornbills สำหรับการอนาคตของเด็ก คำแนะนำเหล่านี้รวมพัฒนาลุ่มน้ำป่า อนุรักษ์พืชความหลากหลาย การรักษาสมดุลของระบบนิเวศป่าและจดจำความสำคัญเป็นแหล่งของป่าผลิตภัณฑ์และความรู้สำหรับคนรุ่นอายุ ในนอกจากนี้ อนุรักษ์ hornbills เอมมีศักยภาพสูงในการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ซึ่งจะสร้างรายได้ที่ยั่งยืนสำหรับชุมชนท้องถิ่นประการที่สอง ประกาศที่มัสยิดในระหว่างการชุมนุมการสวดมนต์ประจำสัปดาห์ และการใช้ผู้ประสานงานโครงการท้องถิ่นมุสลิมผู้พูดท้องถิ่นภาษาถิ่น (ภาษา), เกลี้ยกล่อมหรือไม่เกิดการยับยั้งผู้รุกล้ำที่มีรังนกเงือกภายใต้การเฝ้าระวังเข้าร่วมในโครงการเพื่อชดเชยการสูญเสียรายได้เสริม ยับยั้งผู้รุกล้ำมีเสนอค่าจ้างประจำวันถ้าพวกเขาทำงานเป็นการผู้ช่วยวิจัยโครงการการเก็บรวบรวมข้อมูล เมื่อมีความน่าเชื่อถือได้รับ ยับยั้งผู้รุกล้ำ (โดยชาวบ้าน) ค่อย ๆ ติดต่อลงทะเบียนรังของพวกเขา และถูกฝึกให้เป็นของโครงการผู้ช่วยวิจัย การฝึกรวมการผ้าม่านสังเกต บันทึกข้อมูล และการพัฒนาต่อไปนี้ที่รัง (Poonswad et al. 1987)รวบรวมข้อมูลในฤดูผสมพันธุ์ปี 1994 ชาวบ้านเริ่มการตรวจสอบสำหรับรังที่ปิดผนึก เครื่องที่จริงมีวิวสามารถหญิงและเจี๊ยบ fledging หลักฐานการเพาะพันธุ์ประสบความสำเร็จ จาก1995 เป็นต้นไป ที่พวกเขาค้นหารังใหม่ สังเกตรังยาแนวรอยต่อ บันทึกขาดทุนจากรัง และผสมพันธุ์สำเร็จ อย่างไรก็ตามเนื่องจากสถานการณ์ความไม่สงบ ไม่ปิดผนึกรังบันทึกในแต่ละฤดูกาลผสมพันธุ์ได้ถูกตรวจสอบเพื่อกำหนดความสำเร็จเพาะพันธุ์ โดยฤดูกาลผสมพันธุ์ 2000ชาวบ้านถูกฝึกให้เข้าโพรงรัง โดย ropeclimbingการตรวจสอบเงื่อนไขรัง และซ่อมแซมมันที่ต้องการ เนื่องจากสถานการณ์ความไม่สงบ เข้าถึงได้เท่านั้นรังที่ถูกเก็บไว้ภายใต้การสังเกต สถานที่เก็บรังได้โดยใช้จีพีเอส (GPS12 Garmin Olathe แคนซัสสหรัฐอเมริกา), และแผนภูมิแต่ละรังมีเส้นผ่าศูนย์กลางของที่และความสูงอก (dbh) วัดยอมรับครอบครัวนกเงือกในปี 1997 เศรษฐกิจของประเทศไทยเกิดวิกฤต และนี้มีการผลกระทบที่รุนแรงในการทำงานโครงการนี้เกิดใหม่ ความคิด(รังยอมรับแนวคิด 'นกเงือกเกมแฟมิลี่'ปรโลก) เป็นจุดเริ่มต้น ซึ่งคนภายนอก Budoชุมชนร่วมกันอนุรักษ์จิตสำนึกของพวกเขา ที่รวมกระบวนการเลือกพันธุ์นกเงือกและจำนวนรัง/ครอบครัวพวกเขาปรารถนาจะนำมาใช้ จากนั้นชำระค่าธรรมเนียมรายปีสหรัฐอเมริกา $150/รัง ร้อยเปอร์เซ็นต์เงินที่เก็บจากค่าธรรมเนียมที่ใช้ในการจ้างอดีตยับยั้งผู้รุกล้ำ/ชาวบ้านรักษา และรวบรวมข้อมูลที่ในรังเมื่อสิ้นสุดฤดูกาลผสมพันธุ์ adopter ที่ได้รับการรายงาน ด้วยภาพถ่ายที่รัง watcher/ชาว บ้าน การนกเงือก ต้นรัง อาหารถูกส่งไปรัง และอื่น ๆข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ โครงการเยี่ยมชมการปฏิบัติการส่งเสริมยังพันธุ์ hornbills มีผู้เข้าร่วมการเยี่ยมชมที่ hornbill(s) ที่พวกเขานำ hires ชาวบ้านเป็นการคำแนะนำและโครงการนกเงือกจัดโลจิสติกส์ทั้งหมดสำหรับพวกเขาที่ค่าใช้จ่ายของตนเองศึกษาภาคสนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาชุมชนมีส่วนร่วมในการหยุดการรุกล้ำสองกลยุทธ์ถูกนำมาใช้ ครั้งแรกที่เราไปเยือนลอบล่าสัตว์เป็นรายบุคคลในบ้านของพวกเขาและพูดคุยกับพวกเขาสำคัญของการอนุรักษ์นกเงือกสำหรับอนาคตของบุตรหลานของตน ข้อเสนอแนะเหล่านี้รวมถึงการพัฒนาลุ่มน้ำป่าอนุรักษ์ของพืชหลากหลายรักษาสมดุลของระบบนิเวศป่าและตระหนักถึงความสำคัญของพวกเขาเป็นแหล่งที่มาของป่าผลิตภัณฑ์และความรู้เพื่อรุ่นน้อง ในนอกจากนี้การอนุรักษ์นกเงือกในที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของพวกเขามีศักยภาพสูงในการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศซึ่งจะสร้างรายได้ที่ยั่งยืนสำหรับชุมชนท้องถิ่น. ประการที่สองประกาศที่มัสยิดในช่วงการชุมนุมสวดมนต์ประจำสัปดาห์และการใช้ประสานงานโครงการของชาวมุสลิมในท้องถิ่นที่พูดภาษาท้องถิ่น( ภาษายาวี) ชักชวนให้นักล่าที่มีศักยภาพที่มีรังนกเงือกภายใต้การดูแลที่จะเข้าร่วมในโครงการ. เพื่อชดเชยการสูญเสียของพวกเขารายได้เสริม, นักล่าถูกนำเสนอค่าจ้างในชีวิตประจำวันถ้าพวกเขาทำงานเป็นผู้ช่วยวิจัยโครงการการเก็บรวบรวมข้อมูล เมื่อได้รับการไว้วางใจได้, นักล่า (ต่อจากชาวบ้าน) ติดต่อค่อยๆและจดทะเบียนรังของพวกเขาและได้รับการฝึกฝนให้เป็นโครงการของผู้ช่วยวิจัย การฝึกอบรมรวมถึงการทำผ้าม่านสังเกตบันทึกข้อมูลและต่อไปนี้การพัฒนาที่รัง(Poonswad et al. 1987). การเก็บรวบรวมข้อมูลในฤดูผสมพันธุ์ปี 1994 ชาวบ้านเริ่มที่จะตรวจสอบสำหรับการปิดผนึกรังสัญญาณว่าเพศหญิงเป็นรังจริง, และ fledging เจี๊ยบหลักฐานของความสำเร็จของการปรับปรุงพันธุ์ จาก1995 เป็นต้นไปพวกเขามองหารังใหม่รังสังเกตการปิดผนึกบันทึกการสูญเสียรังและประสบความสำเร็จเพาะพันธุ์ แต่เนื่องจากสถานการณ์ความไม่สงบไม่ได้ทั้งหมดรังปิดผนึกบันทึกไว้ในแต่ละฤดูผสมพันธุ์ถูกตรวจสอบเพื่อตรวจสอบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์ โดยฤดูผสมพันธุ์ปี 2000 ชาวบ้านที่ได้รับการฝึกฝนในการเข้าถึงโพรงรังโดย ropeclimbing ในการตรวจสอบเงื่อนไขรังและซ่อมแซมที่จำเป็น เนื่องจากสถานการณ์ความไม่สงบที่เข้าถึงได้เฉพาะรังที่ถูกเก็บไว้ภายใต้การสังเกต สถาน Nest ถูกแมปโดยใช้จีพีเอส(GPS12 Garmin โอเลเทแคนซัสสหรัฐอเมริกา) และรังต้นไม้แต่ละคนถูกระบุและมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางที่เต้านมสูง (dbh) วัด. นกเงือกการยอมรับของครอบครัวในปี 1997 เศรษฐกิจไทยอยู่ในภาวะวิกฤตและนี้มีความรุนแรงผลกระทบต่อการทำงานโครงการนี้เพิ่งเกิด ความคิด, การรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมของครอบครัวนกเงือก 'แนวคิด (การยอมรับรังปรโลก) เป็นจุดเริ่มต้นที่คนภายนอก Budo ชุมชนร่วมกันอนุรักษ์มโนธรรม กระบวนการรวมถึงการเลือกสายพันธุ์นกเงือกและจำนวนรัง / ครอบครัวที่พวกเขาต้องการเพื่อนำมาใช้แล้วจ่ายค่าธรรมเนียมรายปีของสหรัฐ$ 150 / รัง หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ของเงินที่เก็บได้จากค่าใช้จ่ายในการจ้างงานอดีตนักล่า/ ชาวบ้านในการป้องกันและการเก็บรวบรวมข้อมูลที่รัง. ในตอนท้ายของฤดูผสมพันธุ์ที่ยอมรับได้รับรายงานที่มีรูปถ่ายของเฝ้ารัง / ชาวบ้านที่ นกเงือกต้นไม้รังอาหารส่งไปยังรังและอื่น ๆ ที่ข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ โครงการยังได้เลื่อนการเข้าชมจะสังเกตเห็นนกเงือกพันธุ์ที่มีส่วนร่วมใด ๆ ที่ประสงค์จะเยี่ยมชมนกเงือก(s) ที่พวกเขาได้รับการว่าจ้างชาวบ้านนำมาใช้เป็นที่คู่มือและนกเงือกจัดโครงการโลจิสติกสำหรับพวกเขาที่ค่าใช้จ่ายของตัวเอง. โปรแกรมการขยายการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาการมีส่วนร่วมของชุมชน
หยุดล่าสัตว์ สองกลยุทธ์ที่ถูกนำมาใช้ ครั้งแรกที่เราเข้าเยี่ยมชม
poachers เป็นรายบุคคลในบ้านของพวกเขาและกล่าวถึง
ให้ความสำคัญของการอนุรักษ์นกเงือก
อนาคตของเด็กของพวกเขา ข้อเสนอแนะเหล่านี้รวมการพัฒนาลุ่มน้ำป่า อนุรักษ์ความหลากหลายของพืช
, รักษาความสมดุลของระบบนิเวศป่าไม้
และตระหนักถึงความสำคัญของพวกเขาเป็นแหล่งที่มาของผลิตภัณฑ์ป่าไม้
และความรู้ให้รุ่นน้อง ใน
นอกจากนี้ อนุรักษ์นกเงือกในที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของพวกเขา มีศักยภาพสูงในการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ

ซึ่งจะสร้างรายได้ที่ยั่งยืนสำหรับชุมชนท้องถิ่น
ประการประกาศที่มัสยิดในช่วงการชุมนุม
สวดรายสัปดาห์และการประสานงานโครงการ
ท้องถิ่นมุสลิมใครพูดภาษาท้องถิ่น ( ยะวี ) ชักชวน
ศักยภาพ Poachers ที่นกเงือกรังภายใต้การเฝ้าระวัง

ในการเข้าร่วมโครงการ เพื่อชดเชยการสูญเสียของรายได้เสริม , Poachers
ได้เสนอค่าจ้างบนพื้นฐานทุกวัน ถ้าพวกเขาทำงานเป็นพยาบาลผู้ช่วยวิจัยโครงการเพื่อเก็บรวบรวมข้อมูล เมื่อความเชื่อใจถูก
รับเสียง ( ชาวบ้านไปติดต่อ
) ค่อย ๆและจดทะเบียนในรัง และมีการฝึกอบรมที่จะเป็น
โครงการผู้ช่วยวิจัย การฝึกอบรมประกอบด้วยการจัดทำ
มู่ลี่ การสังเกต การบันทึกข้อมูล และติดตามการพัฒนา
ในรัง ( poonswad et al . 1987 ) เก็บข้อมูล

1994 ในฤดูผสมพันธุ์ ชาวบ้านเริ่มที่จะตรวจสอบ
รังซีล , สัญลักษณ์เพศหญิงกำลังทำรัง และรัง
เจี๊ยบ , หลักฐานการสำเร็จจาก
1995 เป็นต้นไป พวกเขาค้นหารังใหม่ รัง สังเกตและบันทึกการสูญเสีย
ปิดผนึกรังผสมพันธุ์สำเร็จ อย่างไรก็ตาม
เนื่องจากสถานการณ์ความไม่สงบ , ไม่ทั้งหมดที่ปิดผนึกรัง
บันทึกในแต่ละฤดูการผสมพันธุ์ได้ตรวจสอบ
เพาะพันธุ์สำเร็จ โดย 2000 ฤดูการผสมพันธุ์
ชาวบ้านฝึกเข้าถึงโพรงรัง โดย ropeclimbing
เพื่อตรวจสอบสภาพและซ่อม
รังที่จำเป็น เนื่องจากสถานการณ์ความไม่สงบ มีแต่รังเข้าถึง
ถูกเก็บไว้ภายใต้การสังเกตการณ์ ที่ตั้งรังถูก
แมปโดยใช้ GPS ( Garmin gps12 olathe , แคนซัส ,
USA ) และแต่ละรังต้นไม้ถูกระบุและเส้นผ่าศูนย์กลางของ
เต้านมสูง ( ไม้ ) วัด ครอบครัวยอมรับ

นกเงือกในปี 2540 เศรษฐกิจไทยอยู่ในภาวะวิกฤต และมีผลกระทบรุนแรงต่อการทํางานนี้
เกิดใหม่โครงการ . ความคิด ,
แนวคิด ' นกเงือก ' ครอบครัวการยอมรับ ( รังยอมรับ
ต่อจากนี้ ) ได้ริเริ่มขึ้น ซึ่งผู้คนภายนอกชุมชน บูโด
ร่วมกันอนุรักษ์ของมโนธรรม
รวมกระบวนการเลือกนกเงือก ชนิดและจำนวนของรัง
/ ครอบครัวพวกเขาปรารถนาอุปการะแล้ว
จ่ายค่าธรรมเนียมรายปีของ $ 150 / รังนก หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ของเงินที่เรียกเก็บจากค่า

คือใช้เวลาในการเช่าอดีตโจร / ชาวบ้านยาม และรวบรวมข้อมูลในรัง
ที่ส่วนท้ายของฤดูการผสมพันธุ์ที่ผู้รับได้รับรายงานด้วยภาพถ่ายรัง Watcher / ชาวบ้าน ,
" ต้นไม้รังนก อาหารจัดส่งถึงรังและข้อมูลทางวิทยาศาสตร์อื่น ๆ

โครงการส่งเสริมการเข้าสังเกต
นกเงือกผสมพันธุ์ ซึ่งมีผู้เข้าร่วมที่ต้องการ
เยี่ยมชมนกเงือก ( s ) ที่พวกเขารับจ้างชาวบ้านเป็น
คู่มือและจัดโครงการนกเงือกทั้งหมดโลจิสติกส์
พวกเขาที่ค่าใช้จ่ายของตัวเอง โปรแกรมสาธารณสุข
-