2.1 Rationality and RealityThe firs

2.1 Rationality and Reality
The first important aspect of the concept of governmentality is that it does not juxtapose
politics and knowledge but articulates a “political knowledge”. Foucault does not pose the
question of the relation between practices and rationalities, their correspondence or noncorrespondence
in the sense of a deviation or shortening of reason. His “main problem” is not
to investigate if practices conform to rationalities, “but to discover which kind of rationality
they are using” (Foucault 1981, p. 226). The analytics of government not only concentrates on
the mechanisms of the legitimisation of domination or the masking of violence, beyond that it
focuses on the knowledge that is part of the practices, the systematisation and
“rationalisation” of a pragmatics of guidance. In this perspective, rationality does not refer to
a transcendental reason, but to historical practices; it does not imply a normative judgement,
since it refers to social relations. Foucault makes this point very clear:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.1 เหตุผลและความเป็นจริงสำคัญแรกของแนวคิดของ governmentality คือ ว่า มันไม่ juxtaposeการเมืองและความรู้แต่ articulates "มีความรู้ทางการเมือง" Foucault ก่อให้เกิดการคำถามของความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติและ rationalities จดหมาย หรือ noncorrespondenceในความรู้สึกของความเบี่ยงเบนหรือของเหตุผล ไม่มีเขา "ปัญหาหลัก"การตรวจสอบถ้าปฏิบัติให้สอดคล้องกับ rationalities "แต่ การค้นพบชนิดของเหตุผลพวกเขาใช้" (Foucault 1981, p. 226) วิเคราะห์ของรัฐบาลไม่เพียงแต่มุ่งเน้นกลไกของ legitimisation ของการปกครองหรือกาวความรุนแรง นอกเหนือจากนั้นเน้นความรู้ที่เป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติ มีการจำกัด และ"rationalisation" ของวจนปฏิบัติศาสตร์การนำทาง ในมุมมองนี้ เหตุผลไม่ได้อ้างถึงเหตุผลที่ยอดเยี่ยม แต่ การ ปฏิบัติทางประวัติศาสตร์ ไม่ได้หมายความการตัดสินกฎเกณฑ์เพราะมันหมายถึงความสัมพันธ์ทางสังคม Foucault ทำให้จุดนี้ชัดเจนมาก:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.1 เหตุผลและความเป็นจริง
สิ่งสำคัญครั้งแรกของแนวคิดของ governmentality คือว่ามันไม่ได้แนบ
การเมืองและความรู้ แต่ปวารณาเป็น "ความรู้ทางการเมือง" Foucault ไม่ได้ก่อให้เกิด
คำถามของความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติและ rationalities จดหมายของพวกเขาหรือ noncorrespondence
ในความรู้สึกของการเบี่ยงเบนหรือสั้นลงของเหตุผล ของเขา "ปัญหาหลัก" ไม่ได้
ที่จะตรวจสอบถ้าการปฏิบัติที่สอดคล้องกับ rationalities " แต่จะค้นพบที่ชนิดของความมีเหตุผล
ที่พวกเขาใช้" (Foucault 1981 พี. 226) วิเคราะห์ของรัฐบาลไม่เพียง แต่มุ่งเน้นที่
กลไกของความชอบธรรมของการปกครองหรือกำบังของความรุนแรงที่เกินกว่าที่จะ
มุ่งเน้นไปที่ความรู้ที่เป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติที่ systematisation และ
"ลบล้าง" ของเน้นของคำแนะนำ ในมุมมองนี้มีเหตุผลไม่ได้หมายถึง
เหตุผลที่ยอดเยี่ยม แต่เพื่อให้การปฏิบัติประวัติศาสตร์ มันไม่ได้หมายความถึงการตัดสินเชิงบรรทัดฐาน
เพราะมันหมายถึงความสัมพันธ์ทางสังคม Foucault ทำให้จุดนี้ชัดเจนมาก: