Two patterns emerge from the analys

Two patterns emerge from the analysis of our benchmark
model, depending upon how susceptible individual
agents are to social influence. When average susceptibility
is low, the number of fraudsters in the organization tends
toward a specific level and remains relatively stable over
time. When average susceptibility is moderate to high we
observe a very different pattern in which the number of
fraudsters in the organization vacillates over time between
extremes; either virtually no one in the organization is a
fraudster or virtually everyone is.
When we consider mechanisms to prevent or eliminate
fraud, we find that their impact is contingent on average
susceptibility to social influence within the organization.
A reduction in perceived opportunity or the introduction
of influential, honest managers (tone at the top) reduces
the number of fraudsters, but neither change to our model
is effective in eliminating outbreaks of fraud when susceptibility
is moderate or high. Allowing honest employees to
be more influential than fraudsters has no qualitative effect
when susceptibility is low; however, it transforms
behavior when average susceptibility is moderate to high,
reducing the number of fraudsters to near zero and eliminating
fraud outbreaks. The contingent nature of this effect
may prove important in fraud risk assessments performed
by auditors. We also find that efforts to remove fraudsters
can effectively reduce the number of fraudsters to near
zero regardless of the level of susceptibility, but such efforts
do not eliminate fraud outbreaks when susceptibility
is moderate to high.
This paper continues with a brief introduction to ABM.
This methodological introduction is followed by the development
of a benchmark model of an organization with no
interventions to prevent fraud. We then modify the benchmark
model to examine the effect of anti-fraud interventions.
This paper ends with our conclusions and a
discussion of the implications of our analysis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบที่สองเกิดขึ้นจากการวิเคราะห์มาตรฐานของเรารูปแบบ ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคลที่ไวต่อการตัวแทนจะมีอิทธิพลต่อสังคม เมื่อเฉลี่ยภูมิไวรับจะมีแนวโน้มจำนวน fraudsters ในองค์กรต่ำต่อระดับเฉพาะและยังคงค่อนข้างมีเสถียรภาพมากกว่าเวลา เมื่อภูมิไวรับเฉลี่ย บรรเทาสูงเราสังเกตรูปแบบที่แตกต่างกันมากซึ่งจำนวนfraudsters ในองค์กร vacillates ช่วงเวลาระหว่างที่สุด ทั้งสองแทบไม่มีใครในองค์กรเป็นการfraudster หรือแทบทุกคนได้เมื่อเราพิจารณากลไกการป้องกัน หรือกำจัดฉ้อโกง เราพบว่า ผลผูกพันกับเฉลี่ยง่ายอิทธิพลทางสังคมภายในองค์กรลดโอกาสรับรู้หรือแนะนำผู้จัดการมีอิทธิพล ซื่อสัตย์ (เสียงที่ด้านบน) ช่วยลดจำนวน fraudsters แต่ไม่เปลี่ยนรูปแบบของเรามีประสิทธิภาพในการกำจัดการแพร่ระบาดของการฉ้อโกงเมื่อภูมิไวรับเป็นปานกลาง หรือสูง อนุญาตให้พนักงานซื่อสัตย์จะทรงอิทธิพลมากขึ้นกว่า fraudsters ไม่มีเชิงคุณภาพผลเมื่อภูมิไวรับเป็นต่ำ อย่างไรก็ตาม แปลงลักษณะการทำงานเมื่อภูมิไวรับเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลางสูงลดจำนวนของ fraudsters ที่ใกล้ศูนย์และการกำจัดระบาดฉ้อโกง ธรรมชาติกองของผลนี้อาจพิสูจน์ความสำคัญในการประเมินความเสี่ยงทุจริตทำโดยผู้สอบบัญชี เรายังพบว่าความพยายามที่จะเอา fraudstersมีประสิทธิภาพสามารถลดจำนวนของ fraudsters ที่ใกล้โดยไม่คำนึงถึงระดับของภูมิไวรับ แต่ความพยายามดังกล่าวเป็นศูนย์ขจัดการทุจริตแพร่ระบาดเมื่อภูมิไวรับอยู่ในระดับปานกลางถึงสูงกระดาษนี้ยังคง มีการแนะนำโดยย่อชได้แนะนำ methodological นี้ตาม ด้วยการพัฒนารุ่นมาตรฐานขององค์กรที่ไม่มีมาตรการการป้องกันการทุจริต เราแก้ไขการเกณฑ์มาตรฐานแล้วรูปแบบการตรวจสอบผลของมาตรการป้องกันและปราบปรามทุจริตเอกสารนี้สิ้นสุด ด้วยบทสรุปของเราและสนทนาของผลการวิเคราะห์ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองรูปแบบโผล่ออกมาจากการวิเคราะห์มาตรฐานของเรา
รูปแบบขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนอ่อนไหว
ตัวแทนจะมีอิทธิพลต่อสังคม เมื่อความอ่อนแอโดยเฉลี่ย
อยู่ในระดับต่ำจำนวนของ fraudsters ในองค์กรมีแนวโน้ม
ไปสู่ระดับที่เฉพาะเจาะจงและยังคงค่อนข้างคงที่ตลอด
เวลา เมื่อความอ่อนแอโดยเฉลี่ยอยู่ที่ระดับปานกลางถึงสูงที่เรา
สังเกตเห็นรูปแบบที่แตกต่างกันมากในการที่จำนวนของ
fraudsters ในองค์กร vacillates ช่วงเวลาระหว่าง
สุดขั้ว; ทั้งความจริงหนึ่งในองค์กรไม่
ฉ้อฉลหรือแทบทุกคน
เมื่อเราพิจารณากลไกในการป้องกันหรือกำจัด
การทุจริตเราพบว่าผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นของพวกเขาคือโดยเฉลี่ย
ไวต่อการมีอิทธิพลต่อสังคมภายในองค์กร
ลดโอกาสการรับรู้หรือการแนะนำ
ของผู้มีอิทธิพลผู้จัดการเที่ยงตรง (เสียงที่ด้านบน) ช่วยลด
จำนวนของ fraudsters แต่การเปลี่ยนแปลงรูปแบบของเราที่จะไม่
เป็นที่มีประสิทธิภาพในการกำจัดการแพร่ระบาดของการทุจริตเมื่อความอ่อนแอ
อยู่ในระดับปานกลางหรือสูง ให้พนักงานมีความซื่อสัตย์ที่จะ
มีอิทธิพลมากกว่ากระทำของผู้โจมตีจะไม่มีผลเชิงคุณภาพ
เมื่อความอ่อนแออยู่ในระดับต่ำ; แต่มันเปลี่ยน
พฤติกรรมเมื่ออ่อนแอโดยเฉลี่ยอยู่ที่ระดับปานกลางถึงสูง
การลดจำนวนการกระทำของผู้โจมตีที่อยู่ใกล้ศูนย์และกำจัด
การแพร่ระบาดของการทุจริต ธรรมชาติที่อาจเกิดขึ้นจากผลกระทบนี้
อาจพิสูจน์สำคัญในการประเมินความเสี่ยงการทุจริตการดำเนินการ
โดยผู้สอบบัญชี นอกจากนี้เรายังพบว่ามีความพยายามที่จะลบกระทำของผู้โจมตี
ได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถลดจำนวนของการกระทำของผู้โจมตีใกล้
ศูนย์โดยไม่คำนึงถึงระดับของความอ่อนแอ แต่ความพยายามดังกล่าว
ไม่ได้กำจัดการแพร่ระบาดของการทุจริตเมื่อความอ่อนแอ
อยู่ในระดับปานกลางถึงสูง
กระดาษนี้จะยังคงมีการแนะนำสั้น ๆ เพื่อ ABM
แนะนำวิธีการนี้จะตามมาด้วยการพัฒนา
ของรูปแบบมาตรฐานขององค์กรที่ไม่มี
การแทรกแซงเพื่อป้องกันการฉ้อโกง จากนั้นเราจะปรับเปลี่ยนมาตรฐาน
แบบจำลองเพื่อศึกษาผลของการแทรกแซงป้องกันการทุจริต
บทความนี้จบลงด้วยข้อสรุปของเราและ
การอภิปรายของผลกระทบของการวิเคราะห์ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองรูปแบบโผล่ออกมาจากการวิเคราะห์แบบมาตรฐาน
ของเรา ขึ้นอยู่กับว่ามีบุคคล
ตัวแทนที่มีอิทธิพลต่อสังคม เมื่อ
ไวเฉลี่ยต่ำ จำนวนของ fraudsters ในองค์กรมีแนวโน้ม
ที่มีต่อระดับที่เฉพาะเจาะจงและยังคงค่อนข้างมีเสถียรภาพมากกว่า
. เมื่อความไวเฉลี่ยปานกลางถึงสูงเรา
สังเกตรูปแบบแตกต่างกันมากซึ่งในจํานวน
fraudsters ในองค์กรโอนเอนอยู่ตลอดเวลาระหว่าง
สุดขั้วทั้งแทบไม่มีใครในองค์กรเป็น fraudster หรือแทบทุกคน
.
เมื่อเราพิจารณากลไกที่จะป้องกันหรือขจัด
ฉ้อโกง เราพบว่า ผลกระทบของพวกเขาโดยเฉลี่ย
เกิดอิทธิพลของสังคมภายในองค์กร ในการรับรู้โอกาส
ลดหรือ เบื้องต้น
ของอิทธิพล ,ผู้จัดการเที่ยงตรง ( เสียงที่ด้านบน ) ลด
จำนวน fraudsters ไม่เปลี่ยน

นางแบบของเรา มีประสิทธิภาพในการขจัดการฉ้อโกงเมื่อเกิด
เป็นปานกลางหรือสูง อนุญาตให้พนักงานซื่อสัตย์
มีอิทธิพลมากกว่าทีไม่มีคุณภาพผล
เมื่อความไวต่ำ อย่างไรก็ตาม จะเปลี่ยนพฤติกรรมเมื่อครั้งเฉลี่ยสูงถึงปานกลาง
การลดจำนวนของ fraudsters จะใกล้ศูนย์ และขจัด
การฉ้อโกง ธรรมชาติที่อาจเกิดขึ้นนี้อาจพิสูจน์สำคัญในการทุจริตผล

โดยการประเมินความเสี่ยงโดยผู้สอบบัญชีรับอนุญาต นอกจากนี้เรายังพบว่า ความพยายามที่จะลบ fraudsters
ได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถลดจำนวนของ fraudsters ใกล้
ศูนย์โดยไม่คำนึงถึงระดับของความไว แต่ความพยายาม
เช่นไม่กำจัดการฉ้อโกงเมื่อเกิดระบาดสูงถึงปานกลาง
.
กระดาษนี้ยังคงมีสั้นเบื้องต้น ABM .
แนะนำวิธีการนี้จะตามด้วยการพัฒนา
ของมาตรฐานรูปแบบขององค์กรที่ไม่มี
การแทรกแซงเพื่อป้องกันการฉ้อโกง . จากนั้น เราก็ปรับเปลี่ยนมาตรฐาน
โมเดล เพื่อศึกษาผลของมาตรการต่อต้านการทุจริต
กระดาษนี้จบลงด้วยบทสรุปและอภิปรายผล
การวิเคราะห์ของเราของเรา