Because this depth region correspon

Because this depth region corresponds with the salt marsh rhizome and rooting zone ( [25]; R. Hughes, unpublished data), we hypothesized that loss of salt marsh biomass (root material) in the undisturbed plots caused this difference. Our subsequent sampling was consistent with this expectation: the biomass of salt marsh root material lost on ignition was much higher in the 1–5 cm depth range than in the surface sediments (Figure 3a). In addition, there was equal support for the candidate model with an additive effect of plot type and depth (∆AIC score 1.6), with higher salt marsh biomass in undisturbed than disturbed plots (Figure 3a Table 2). Taken together, these two models are needed to best explain our results (i.e., combined w = 0.90 [22]). Similarly, the percentage of organic carbon in the sediments that came from salt marsh was best explained by a candidate model that only distinguished between plot type and a two-factor additive model that distinguished between plot type and depth (combined w = 0.99; Figure 3b Table 2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื่องจากภูมิภาคนี้ลึกตรงกับมาร์ชเกลือเหง้าและโซน rooting ([25]; สตีเฟ่นอาร์ ยกเลิกประกาศข้อมูล), เราตั้งสมมติฐานว่าที่สูญเสียชีวมวลมาร์ชเกลือ (รากวัสดุ) ในโครงการอีกทำให้เกิดความแตกต่างนี้ สุ่มตัวอย่างของเราตามมาได้สอดคล้องกับความคาดหวังนี้: ชีวมวลมาร์ชเกลือรากวัสดุเกี่ยวกับการจุดระเบิดสูงมากในช่วง 1 – 5 ซม.ลึกกว่าในตะกอนพื้นผิว (รูปที่ 3a) นอกจากนี้ มีการสนับสนุนสำหรับรูปแบบผู้สมัครมีลักษณะพิเศษที่สามารถแปลงชนิดและความลึกเท่า (∆AIC คะแนน 1.6), มีสูงกว่ามาร์ชเกลือชีวมวลในอีกมากกว่ารบกวนลงจุด (รูปที่ 3a ตาราง 2) ปวง รุ่นสองเหล่านี้เป็นส่วนอธิบายผลลัพธ์ของเรา (เช่น รวม w = 0.90 [22]) ในทำนองเดียวกัน เปอร์เซ็นต์ของคาร์บอนอินทรีย์ในตะกอนที่มาจากเกลือมาร์ชถูกส่วนอธิบาย โดยรูปแบบผู้สมัครที่แตกต่างระหว่างแผนชนิดและแบบจำลองสามารถสองปัจจัยที่แตกต่างระหว่างแผนชนิดและความลึกเท่า (รวม w = 0.99 รูป 3b ตาราง 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะความลึกภูมิภาคนี้สอดคล้องกับเหง้าบึงเกลือและเขตการขจัด ([25]; อาร์ฮิวจ์ส, ข้อมูลที่ไม่ถูกเผยแพร่) เราตั้งสมมติฐานการสูญเสียของชีวมวลเกลือบึงที่ (วัสดุ root) ในแปลงสงบที่เกิดความแตกต่างนี้ การสุ่มตัวอย่างที่ตามมาของเราสอดคล้องกับความคาดหวังนี้: ชีวมวลของวัสดุที่รากเกลือบึงหายไปในการเผาไหม้เป็นมากขึ้นในระดับความลึก 1-5 ซม. กว่าในตะกอนพื้นผิว (รูปที่ 3a) นอกจากนี้ยังมีการสนับสนุนที่เท่าเทียมกันสำหรับรูปแบบที่ผู้สมัครที่มีผลกระทบสารเติมแต่งชนิดพล็อตและความลึก (ΔAICคะแนน 1.6) กับชีวมวลบึงเกลือที่สูงขึ้นในสงบกว่าแปลงรบกวน (รูปที่ 3a ตารางที่ 2) ที่ร่วมกันทั้งสองรูปแบบมีความจำเป็นที่จะอธิบายที่ดีที่สุดผลของเรา (เช่นรวม W = 0.90 [22]) ในทำนองเดียวกันร้อยละของคาร์บอนอินทรีย์ในตะกอนที่มาจากบึงเกลือก็อธิบายที่ดีที่สุดโดยรูปแบบของผู้สมัครว่ามีเพียงที่แตกต่างระหว่างประเภทของพล็อตและสารเติมแต่งแบบสองปัจจัยที่แตกต่างระหว่างประเภทของพล็อตและความลึก (รวม W = 0.99 รูปที่ 3b ตารางที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพราะความลึกเขตสอดคล้องกับบึงเกลือ เหง้า และราก โซน ( [ 25 ] ; R . Hughes , พิมพ์ข้อมูลที่เราตั้งสมมติฐานว่า การสูญเสียมวลชีวภาพของบึงเกลือ ( วัสดุราก ) ในแปลง โดยทำให้ความแตกต่างนี้ ของเราที่ตามมา อย่างสอดคล้องกับความคาดหวังนี้มวลของวัสดุรากบึงเกลือหายไปในการจุดระเบิดมีสูงมากใน 1 – 5 เซนติเมตร ในช่วงกว่าในพื้นผิวดิน ( รูปที่ 3 ) นอกจากนี้ยังมีการสนับสนุนที่เท่าเทียมกันสำหรับผู้สมัครรุ่น ด้วยการเสริมผลของชนิดพล็อตและความลึก ( ∆ AIC คะแนนสูงกว่า 1.6 ) , บึงเกลือชีวมวลคงสภาพกว่ารบกวนแปลง ( รูปที่ 3A 2 โต๊ะ ) ถ่ายด้วยกันทั้งสองรุ่นจะต้องดีที่สุดอธิบายผลของเรา ( เช่น รวม W = 0.90 [ 22 ] ) ส่วนเปอร์เซ็นต์ของอินทรีย์คาร์บอนในดินตะกอนที่มาจากบึงเกลือถูกอธิบายที่ดีที่สุดโดยผู้สมัครรุ่นที่แตกต่างระหว่างประเภทพล็อตและสองปัจจัยเสริมแบบที่แตกต่างระหว่างประเภทวางแผนและความลึก ( รวม W = 0.99 ; รูปที่ 3B ตารางที่ 2 )