Stalemate within the constitutional

Stalemate within the constitutional system usually increases during periods of divided government, when one political party controls the presidency and the other at least one house of Congress (Thurber 1991; Ripley and Franklin 1991). The reasons are clear. Members of the same political party tend to have similar beliefs concerning the scope of government and the direction of policies, but the two major parties often hold strongly conflicting views on these matters. Although divided government makes agreement and cooperation difficult, even in these circumstances policymaking can proceed. In fact, David Mayhew (1991) argues that divided government has a limited impact on the enactment of major public policies at the national level.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทางตันภายในระบบรัฐธรรมนูญมักจะเพิ่มช่วงของรัฐบาลถูกแบ่ง เมื่อพรรคหนึ่งควบคุมประธานาธิบดีและอื่น ๆ สภาคองเกรส (Thurber 1991 ริบและแฟรงคลิน 1991) เหตุผลชัดเจนได้ สมาชิกของพรรคการเมืองเดียวกันมักจะ มีความเชื่อคล้ายกันที่เกี่ยวข้องกับขอบเขตของรัฐบาลและทิศทางของนโยบาย แต่พรรคการเมืองใหญ่สองมักจะเก็บมุมมองที่ขัดแย้งกันอย่างยิ่งในเรื่องเหล่านี้ แม้ว่าแบ่งรัฐบาลทำข้อตกลงและความร่วมมือยาก แม้ในสถานการณ์เหล่านี้ policymaking สามารถดำเนินการ ในความเป็นจริง David Mayhew (1991) จนว่า ถูกแบ่งรัฐบาลมีผลกระทบในการออกนโยบายสาธารณะสำคัญระดับชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จนมุมในระบบรัฐธรรมนูญมักจะเพิ่มขึ้นในช่วงที่รัฐบาลแบ่งออกเมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทางการเมืองควบคุมตำแหน่งประธานาธิบดีและอื่น ๆ อย่างน้อยหนึ่งที่บ้านของรัฐสภา (เทอร์เบอร์ 1991; ริปลีย์และแฟรงคลิน 1991) เหตุผลที่มีความชัดเจน สมาชิกของพรรคการเมืองเดียวกันมีแนวโน้มที่จะมีความเชื่อที่คล้ายกันเกี่ยวกับขอบเขตของรัฐบาลและทิศทางของนโยบาย แต่ทั้งสองฝ่ายที่สำคัญมักจะถือมุมมองที่ขัดแย้งอย่างรุนแรงในเรื่องเหล่านี้ แม้ว่ารัฐบาลแบ่งทำให้ข้อตกลงและความร่วมมือยากแม้จะอยู่ในสถานการณ์เหล่านี้นโยบายสามารถดำเนินการต่อ ในความเป็นจริง, เดวิดเมย์ฮิว (1991) ระบุว่ารัฐบาลแบ่งออกมีผลกระทบ จำกัด ในการตรากฎหมายของนโยบายสาธารณะที่สำคัญในระดับชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทางตันในระบบรัฐธรรมนูญมักจะเพิ่มขึ้นในช่วงระยะเวลาของการแบ่งส่วนราชการเมื่อพรรคการเมืองควบคุมประธานาธิบดีและอีกอย่างน้อยหนึ่งที่บ้านของรัฐสภา ( เทอร์เบอร์ 1991 ; * กับแฟรงคลิน 2534 ) เหตุผลที่ชัดเจน สมาชิกของพรรคการเมืองเดียวกันมักจะมีความเชื่อที่คล้ายคลึงกันเกี่ยวกับขอบเขตของรัฐบาลและทิศทางของนโยบายแต่หลักของสองฝ่ายที่ขัดแย้งกัน มักจะถือมุมมองอย่างมากในเรื่องเหล่านี้ แม้ว่ารัฐบาลทำข้อตกลงความร่วมมือและแบ่งยาก แม้ในสถานการณ์ที่นโยบายเหล่านี้สามารถดำเนินการ ในความเป็นจริง , เดวิด เมย์ฮิว ( 1991 ) ระบุว่าแบ่งรัฐบาลจำกัดผลกระทบต่อการบังคับใช้นโยบายหลักที่ระดับประเทศ