Second, prior research evaluates th

Second, prior research evaluates the Benign tax savings ([A]) that result from a reduction in taxable income volatility and
finds only moderate effects. In particular, using a simulation and data from 1980–1994, Graham and Smith (1999) estimate
the firm-level tax savings from a 5 percent reduction in taxable income volatility, whether due to derivatives or other
factors, at $57,184. Graham and Rogers (2002) show that firms use derivatives in response to tax incentives and infer median
debt-related tax benefits (computed as tax rate debt) equal to 0.72 percent of firm value for 85 firms during 1994–1995.
Third, there are currently no empirical estimates of the tax savings from Transactional tax avoidance ([B]þ[C]). Rather, the
concerns of tax authorities and lawmakers about derivatives-based tax avoidance are largely based on anecdotal evidence
(Raskolnikov, 2011). Nevertheless, because derivatives facilitate lucrative tax planning strategies along the entire continuum,
I test the following hypothesis (in alternative form):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สอง ก่อนวิจัยประเมินราคาประหยัดภาษีอ่อนโยน ([A]) ที่ได้จากการลดลงในความผันผวนของรายได้ที่ต้องเสียภาษี และค้นหาผลกระทบปานกลางเท่านั้น โดยเฉพาะ ใช้การจำลอง และข้อมูลจาก 1980-1994 เกรแฮมและสมิธ (1999) ประเมินระดับบริษัทภาษีประหยัดจากการลดลง 5 เปอร์เซ็นต์ในความผันผวนของรายได้ที่ต้องเสียภาษี ว่าเนื่องจากตราสารอนุพันธ์หรืออื่น ๆปัจจัย ที่ $57,184 เกรแฮมและโรเจอร์ส (2002) แสดงที่กระชับใช้อนุพันธ์ตอบภาษีสิ่งจูงใจ และเข้าใจค่ามัธยฐานภาษีที่เกี่ยวข้องกับหนี้ประโยชน์ (คำนวณเป็นภาษีอัตราหนี้) เท่ากับ 0.72 เปอร์เซ็นต์ของมูลค่าของบริษัทสำหรับบริษัท 85 ในช่วงปี 1994 – 19953 ปัจจุบันมีไม่การประเมินผลการประหยัดภาษีจากการเลี่ยงภาษีธุรกรรม ([B]þ[C]) ค่อนข้าง การความกังวลของหน่วยจัดเก็บภาษีและร่างกฎหมายเกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงภาษีตามตราสารอนุพันธ์จะขึ้นอยู่กับหลักฐานเล็ก ๆ ส่วนใหญ่(Raskolnikov, 2011) อย่างไรก็ตาม เนื่องจากตราสารอนุพันธ์ช่วยกำไร ภาษีวางแผนกลยุทธ์พร้อมทั้งสมิติฉันทดสอบสมมติฐานต่อไปนี้ (ในรูปแบบทางเลือก):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สองการวิจัยก่อนที่จะประเมินการประหยัดภาษีอ่อนโยน ([]) ซึ่งเป็นผลมาจากการลดความผันผวนของรายได้ที่ต้องเสียภาษีและ
พบเพียงผลกระทบในระดับปานกลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้แบบจำลองและข้อมูลจาก 1980-1994, เกรแฮมและสมิ ธ (1999) ประเมิน
การประหยัดภาษี บริษัท ระดับจากการลดลงร้อยละ 5 ในความผันผวนของรายได้ที่ต้องเสียภาษีไม่ว่าจะเนื่องมาจากการซื้อขายสัญญาซื้อขายล่วงหน้าหรืออื่น ๆ
ปัจจัยที่ $ 57,184 เกรแฮมและโรเจอร์ส (2002) แสดงให้เห็นว่า บริษัท ใช้ตราสารอนุพันธ์ในการตอบสนองต่อแรงจูงใจด้านภาษีและสรุปแบ่ง
สิทธิประโยชน์ทางภาษีที่เกี่ยวข้องกับตราสารหนี้ (คำนวณอัตราภาษี? หนี้) เท่ากับร้อยละ 0.72 ของมูลค่า บริษัท 85 บริษัท ในช่วง 1994-1995.
สามมี นี้ไม่มีประมาณการเชิงประจักษ์ของการประหยัดภาษีจากการหลีกเลี่ยงภาษีการทำธุรกรรม ([B] þ [C]) แต่
ความกังวลของเจ้าหน้าที่ภาษีและฝ่ายนิติบัญญัติเกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงภาษีอนุพันธ์ที่ใช้ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับหลักฐาน
(Raskolnikov 2011) แต่เพราะความสะดวกในการซื้อขายสัญญาซื้อขายล่วงหน้ากลยุทธ์การวางแผนภาษีที่ร่ำรวยไปตามความต่อเนื่องทั้ง
ที่ผมทดสอบสมมติฐานดังต่อไปนี้ (ในรูปแบบทางเลือก):

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประการที่สอง ก่อนการวิจัยประเมินการประหยัดภาษีใจดี ( [ ] ) ซึ่งเป็นผลจากการลดความผันผวนของรายได้และภาษี
พบเพียงผลปานกลาง โดยเฉพาะการใช้แบบจำลองและข้อมูลตั้งแต่ปี พ.ศ. 2523 – 1994 เกรแฮมและ Smith ( 1999 ) ประมาณการ
บริษัทระดับประหยัดภาษีจากร้อยละ 5 ในการเสียภาษีรายได้ผวนว่า เนื่องจากอนุพันธ์หรือปัจจัยอื่น ๆที่ 57184
$ .เกรแฮมและโรเจอร์ส ( 2545 ) แสดงให้เห็นว่า บริษัท ใช้อนุพันธ์ในการตอบสนองต่อสิ่งจูงใจทางภาษีและอนุมานค่ากลาง
หนี้ที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ทางภาษี ( คำนวณเป็นภาษีหนี้  ) เท่ากับ 0.72 เปอร์เซ็นต์ของมูลค่าของบริษัทในช่วง 85 1994 - 1995
3 ขณะนี้มีไม่มีผลการประเมินภาษีเงินฝากออมทรัพย์จากการหลีกเลี่ยงภาษี ( [ b ] þ [ C ] )
ค่อนข้างความกังวลของเจ้าหน้าที่ภาษีและร่างกฎหมายเกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงภาษี ( โดยส่วนใหญ่มาจาก
หลักฐาน ( raskolnikov , 2011 ) อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอนุพันธ์อำนวยความสะดวกในการวางแผนภาษี กลยุทธ์ต่างๆตามต่อเนื่องทั้ง
ผมทดสอบสมมติฐานดังต่อไปนี้ ( รูปแบบ )