Himchan watched as the younger man

Himchan watched as the younger man picked at his food, occasionally taking a small bite. He could tell Youngjae was struggling to just eat and it hurt, god, it hurt seeing his friend like this. How badly are you hurting? He wanted to ask but he knew Youngjae would just smile and say he was fine, no matter how apparent things were. “Is the food okay?” He gently asked, repeating it a little louder when Youngjae didn't respond.

The younger looked up in surprise, Himchan's voice clearly surprising him before his expression relaxed again. “It's good.”

“Then why are you picking at it?”

Youngjae took in a deep breath, his eyes downcast again. “I don't know.” He replied after a moment. “It's just hard to eat, I feel like I'm choking and. . .”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Himchan ดูเป็นอายุคนเลือกในอาหาร บางครั้งการกัดขนาดเล็ก เขาสามารถบอก Youngjae ไม่ดิ้นรนไปกิน และมัน เจ็บ พระเจ้า นั้นบาดเจ็บเห็นเพื่อนของเขาเช่นนี้ ไม่ดีอย่างไรบ้างคุณมากมาย เขาอยากจะถาม แต่เขารู้ว่า Youngjae จะยิ้ม และพูดว่า เขาไม่ดี ไม่ว่าสิ่งที่เห็นได้ชัดเจนว่ามีเพียง "คืออาหารล่ะ เขาค่อย ๆ ถาม ซ้ำมันดังเหมือนเมื่อ Youngjae ไม่ตอบสนอง

คนค้นหาในความประหลาดใจ เสียงของ Himchan อย่างน่าแปลกใจเขาก่อนนิพจน์ของเขาผ่อนคลายอีกครั้ง "ได้ดี"

"แล้วทำไมคุณรับได้หรือไม่"

Youngjae เอาในลมหายใจ ตา downcast อีก "อย่า" เขาตอบว่า หลังจากครู่ "ยากเพียงกิน ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลัง choking และแตะ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮิมชานดูเป็นชายหนุ่มเลือกที่อาหารของเขาบางครั้งการกัดเล็ก ๆ เขาสามารถบอกยองกำลังดิ้นรนที่จะเพียงแค่กินและเจ็บพระเจ้ามันเจ็บที่เห็นเพื่อนของเขาเช่นนี้ คุณมีวิธีการไม่ดีทำร้าย? เขาอยากจะถาม แต่เขารู้ว่ายองก็จะยิ้มและบอกว่าเขาเป็นอย่างดีไม่ว่าสิ่งที่เห็นได้ชัดคือ "เป็นอาหารที่โอเค?" เขาถามเบา ๆ , การทำซ้ำดังเล็กน้อยเมื่อยองไม่ตอบสนองหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจเสียงฮิมชานอย่างชัดเจนน่าแปลกใจเขาก่อนที่การแสดงออกของเขาผ่อนคลายอีกครั้ง "มันเป็นเรื่องดี." "แล้วทำไมคุณเลือกที่มันได้หรือไม่" ยองเอาในหายใจลึก ๆ ดวงตาของเขาเศร้าใจอีกครั้ง "ผมไม่ทราบ." เขาตอบหลังจากสักครู่ "มันยากที่จะกินเพียงแค่ฉันรู้สึกเหมือนฉันสำลักและ . ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮิมชานที่ดูเป็นคนหนุ่มเลือกอาหารของเขา บางครั้งการกัดขนาดเล็ก เขาจะบอกยองแจพยายามที่จะกินและมันเจ็บ พระเจ้า มันเจ็บที่เห็นเพื่อนเขาแบบนี้ คุณเจ็บปวดมากแค่ไหน ? เขาต้องการจะถาม แต่เขารู้ว่ายองแจก็ยิ้มและบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ว่าอย่างไรแจ้งกัน " อาหารโอเค ? " เขาเบา ๆถามว่าถ้ามันเล็ก ๆน้อย ๆดังขึ้น เมื่อ ยองเจไม่ตอบ

น้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างประหลาดใจ เสียงฮิมชานก็เซอร์ไพรส์เขา ก่อนที่สีหน้าของเขาผ่อนคลายอีกครั้ง " ก็ดีนะ "

" แล้วทำไมคุณถึงเลือกมัน "

ยองแจใช้ลมลึก ดวงตาของเขาหดหู่อีกครั้ง " ไม่รู้สิ " เขาตอบหลังจากสักครู่ " มันยากที่จะกิน ฉันรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก และ . "



. . . . . . .