goods and services are obtained on1

goods and services are obtained on1y by those individuals who are wil1ing and able to pay for them.
If there were no limits on resources, goods would have no value because we would use them until totally satisfied. Also,
the marginal utility of any good would be zero since the value
of any commodity is determined by its marginal utility. Value,
then, originates from our personal desires.
"Marginal" is the economic term for "extra." Thus, the value
of a good is measured by its "marginal utility." For example, the
marginal utility of purchasing one pair of tennis shoes may be
quite high if you currently do not have any tennis shoes, yet the
marginal utility of purchasing a second pair of tennis shoes at
the same time would be 10wer. Furthermore, if a person has
enough money for only only one pair of shoes, the shoes he
buys will cost not only the money he pays for them, but also the
satisfaction (utility) he gives up by not being able to spend that
money on something else, such as a new pair of pants. Loss of
satisfaction from the commodities a person cannot buy is called an "opportunity cost" for getting utility from what he did buy.
_ Law of Diminishing Marginal Utility
There is an economic law that states that the utility of any good
declines the more one consumes of it. Tn other words, the more we have of a good, the less we desire it. This is referred to as the
"law of diminishing marginal utility." A person who likes pizza
will receive some utility if he eats a slice of pizza for lunch. If he
eats a second piece, it provides less utility than the first one. A
third piece of pizza provides still less. Eventually, the cost of a
slice of pizza would exceed its marginal utility and the person
would not purchase more

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สินค้าและบริการได้รับ on1y โดยบุคคลผู้ที่มี wil1ing และสามารถที่จะจ่ายสำหรับพวกเขา ถ้ามีขีดจำกัดในการใช้ทรัพยากร สินค้าจะไม่มีค่าเนื่องจากเราจะใช้จนกว่าทั้งหมดพอใจ ยัง อรรถประโยชน์ส่วนเพิ่มของดีจะเป็นศูนย์ตั้งแต่ค่า ของสินค้าใด ๆ จะถูกกำหนด โดยโปรแกรมอรรถประโยชน์ส่วนเพิ่มของ ค่า จากนั้น มีต้นกำเนิดมาจากความปรารถนาส่วนตัวของเรา "กำไร" เป็นคำทางเศรษฐกิจ "เพิ่มเติม" ดังนั้น ค่า ของดีวัด โดยการ "ร่อแร่อรรถ" ตัวอย่างเช่น การ อรรถประโยชน์ส่วนเพิ่มการซื้อหนึ่งคู่ของรองเท้าเทนนิสอาจ ค่อนข้างสูงถ้าคุณไม่มีรองเท้าเทนนิสใด ๆ แต่การ อรรถประโยชน์ส่วนเพิ่มซื้อสองคู่ของรองเท้าเทนนิสที่ ขณะเดียวกันจะเป็น 10wer นอกจากนี้ ถ้าคนที่มี เงินเพียงพอสำหรับรองเท้า รองเท้าคู่เดียวเท่านั้นเขา ซื้อจะราคาไม่เท่าเงินที่เขาจ่ายสำหรับพวกเขา แต่ยังให้ ความพึงพอใจ (อรรถประโยชน์) ที่เขาให้ขึ้น โดยไม่สามารถที่จะใช้จ่ายที่ เงินในสิ่งอื่น เช่นกางเกงคู่ใหม่ สูญเสีย ความพึงพอใจจากสินค้าที่ไม่สามารถซื้อคนจะเรียกว่าเป็น "โอกาส"ต้นทุนสำหรับการรับประโยชน์จากสิ่งที่เขาได้ซื้อ กฎหมาย_ของอรรถประโยชน์ส่วนเพิ่มลดลง มีกฎหมายมีเศรษฐกิจที่อรรถประโยชน์ของความดี ภาวะหนึ่งเพิ่มเติมกินของมัน Tn คำอื่น ๆ ยิ่งเรามีของดี น้อยกว่าที่เราปรารถนา นี้เรียกว่าการ "กฎหมายของอรรถประโยชน์ส่วนเพิ่มลดลง" เป็นคนที่ชอบพิซซ่า จะได้รับประโยชน์บางอย่างถ้าเขากินเป็นชิ้นของพิซซ่าสำหรับมื้อกลางวัน ถ้าเขา กินชิ้นที่สอง มันมีประโยชน์น้อยกว่าอันแรก A ชิ้นที่สามของพิซซ่าให้ยังคงน้อย ในที่สุด ต้นทุนของการ ชิ้นของพิซซ่าจะเกินของอรรถประโยชน์ส่วนเพิ่มและบุคคล จะสั่งซื้อมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สินค้าและบริการที่จะได้รับ on1y โดยบุคคลผู้ที่กำลัง wil1ing และสามารถที่จะจ่ายสำหรับพวกเขา.
ถ้ามีไม่มีข้อ จำกัด เกี่ยวกับทรัพยากรสินค้าจะมีค่าไม่ได้เพราะเราจะใช้พวกเขาจนพอใจโดยสิ้นเชิง นอกจากนี้
โปรแกรมอรรถประโยชน์ส่วนเพิ่มของดีใด ๆ ที่จะเป็นศูนย์ตั้งแต่ค่า
ของสินค้าใด ๆ จะถูกกำหนดโดยยูทิลิตี้ของมัน ค่า
นั้นมาจากความต้องการส่วนบุคคลของเรา.
"เล็กน้อย" เป็นระยะทางเศรษฐกิจสำหรับ "พิเศษ". ดังนั้นค่า
ของดีเป็นวัดโดยตัวของมัน "ยูทิลิตี้." ยกตัวอย่างเช่น
ยูทิลิตี้ในการซื้อหนึ่งคู่ของรองเท้าเทนนิสอาจจะ
ค่อนข้างสูงถ้าคุณยังไม่ได้รองเท้าเทนนิสใด ๆ แต่
ยูทิลิตี้ในการซื้อคู่ที่สองของรองเท้าเทนนิสที่
ในเวลาเดียวกันจะ 10wer นอกจากนี้หากมีบุคคลที่มี
เงินพอเพียงเพียงหนึ่งคู่ของรองเท้า, รองเท้าที่เขา
ซื้อจะมีค่าใช้จ่ายไม่เพียง แต่เงินที่เขาจ่ายสำหรับพวกเขา แต่ยัง
มีความพึงพอใจ (ยูทิลิตี้) เขาให้ขึ้นโดยไม่สามารถที่จะใช้จ่าย
เงินในการ บางสิ่งบางอย่างอื่นเช่นคู่ใหม่ของกางเกง การสูญเสียของ
ความพึงพอใจจากสินค้าโภคภัณฑ์เป็นคนที่ไม่สามารถซื้อที่เรียกว่า "ค่าเสียโอกาส" สำหรับการรับยูทิลิตี้จากสิ่งที่เขาไม่ซื้อ.
_ กฎหมายของ Diminishing ยูทิลิตี้
มีกฎหมายทางเศรษฐกิจที่สหรัฐอเมริกาเป็นว่าประโยชน์ใด ๆ ที่ดี
ลดลงมากขึ้นหนึ่งกิน ของมัน tn คำอื่น ๆ ที่มากกว่าที่เรามีของดีที่น้อยกว่าที่เราต้องการมัน นี้จะเรียกว่า
"กฎของยูทิลิตี้ลดน้อยลง." คนที่ชอบพิซซ่า
จะได้รับสาธารณูปโภคบางอย่างถ้าเขากินชิ้นของพิซซ่าสำหรับอาหารกลางวัน ถ้าเขา
กินชิ้นที่สองก็มียูทิลิตี้น้อยกว่าคนแรก
ชิ้นที่สามของพิซซ่าให้ยังคงน้อย ในที่สุดค่าใช้จ่ายของการให้
ชิ้นของพิซซ่าจะเกินยูทิลิตี้และบุคคลที่
จะไม่ซื้อมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สินค้าและบริการจะได้รับ on1y โดยบุคคลผู้ที่ wil1ing และสามารถที่จะจ่ายสำหรับพวกเขาถ้าไม่มีข้อจำกัดเรื่องทรัพยากร สินค้าจะไม่มีคุณค่า เพราะเราจะใช้พวกเขาจนกว่าพอใจสุดๆ นอกจากนี้ประโยชน์ของของใด ๆที่ดีจะเป็นศูนย์ เนื่องจากค่าของสินค้าจะถูกกำหนดโดยการเพิ่มอรรถประโยชน์ ค่านั้น มาจากความต้องการส่วนตัวของเรา" ชายขอบ " เป็นคำไทยที่ " พิเศษ " ดังนั้นค่าของที่ดีเป็นวัดโดย " ร่อแร่สาธารณูปโภค . " ตัวอย่างเช่นประโยชน์ของการจัดซื้อของรองเท้าเทนนิสคู่หนึ่งอาจจะค่อนข้างสูง ถ้าคุณยังไม่ได้ใด ๆรองเท้าเทนนิส , ยังประโยชน์ของการซื้อสองคู่ของรองเท้าเทนนิสที่เวลาเดียวกัน จะ 10wer . นอกจากนี้ ถ้า คน มีเงินพอแค่เพียงหนึ่งคู่ของรองเท้าเขาซื้อราคาไม่เพียง แต่เงินที่เขาจ่ายสำหรับพวกเขา , แต่ยังความพึงพอใจ ( สาธารณูปโภค ) เขาให้ขึ้น โดยไม่สามารถใช้ว่าเงินในสิ่งอื่น เช่น กางเกงคู่ใหม่ การสูญเสียของความพึงพอใจจากสินค้าที่ไม่สามารถซื้อเรียกว่า " เสียโอกาส " เพื่อการสาธารณูปโภค จากสิ่งที่เขาได้ซื้อ_ กฎหมายของ diminishing marginal ยูทิลิตี้มีกฎหมายเศรษฐกิจ ที่ระบุว่า ประโยชน์ดี ๆลดลงมากกว่าหนึ่งใช้มัน ด้วยคำอื่น ๆอีกมากมาย เราได้ของที่ดีน้อยกว่าที่เราต้องการมัน นี้เรียกว่า" กฎหมายของ diminishing marginal สาธารณูปโภค . " คนที่ชอบพิซซ่าจะได้รับประโยชน์ถ้าเขากินชิ้นของพิซซ่าสำหรับมื้อกลางวัน ถ้าเขากินชิ้นสอง มันมีโปรแกรมน้อยกว่าตัวแรก เป็น3 ชิ้นของพิซซ่าให้ยังคงน้อย ในที่สุด , ค่าใช้จ่ายของชิ้นของพิซซ่าจะเกินขอบของสาธารณูปโภคและบุคคลจะไม่ซื้อเพิ่มเติม