The Politics of PoliticalGeographyG

The Politics of Political
Geography
G u n t r a m H . H e r b
INTRODUCTION
‘La Géographie, de nouveau un savoir politique’
(Geography: once again a political knowledge).
(Lacoste, 1984)
This statement by the chief editor of Hérodote,
intended to celebrate the politicization of French
geography through the journal in the 1970s and
1980s, also, and paradoxically, captures a profound
dilemma of contemporary political geography. If,
as a recent academic forum showed, the political
is alive and well in all of geography, does this not
question the continued relevance and validity of
having a separate sub-field of political geography
(Cox and Low, 2003)? The most fruitful response
to such existential questions about academic subdisciplines
is delving into the past and tracing the
genesis of the subject. In what follows, I will seek
to understand the meaning of political geography
by analyzing the historical development and implications
for present practices, in short, the politics
of political geography.
The standard starting points for political histories
of academic subjects are the first use of the
term and the seminal first work; in the present
case, the coining of ‘political geography’ by the
French philosopher Turgot in 1750 and the publication
of Friedrich Ratzel’s Political Geography
in 1897 (Agnew, 2002: 13). Yet, the majority
of evolutionary approaches are limiting, to say
nothing of being potentially stodgy and boring.
The tendency is to present a story of progress from
a benighted past to an enlightened present. In the
case of political geography, the usual story is of a
heyday characterized by racism, imperialism, and
war in the nineteenth and early twentieth centuries,
followed by a period of stagnation and decline
in the 1950s, and finally a Phoenix-like revival
that started in the late 1960s and now seems to
be coming to a lackluster end with the cooptation
of key issues of ‘politics’ and ‘power’ by other
sub-disciplines of geography. However, as David
Livingstone has pointed out so aptly, the history of
geography, and by extension, political geography,
cannot be reduced to a single story (Livingstone,
1995). There are many stories and these stories
are marked by discontinuities and contestations, in
other words, ‘messy contingencies’, which complicate
things (Livingstone, 1993: 28).
A further problem is what one should include
under the rubric ‘political geography’: publications
of scholars, the work of professional academic
associations, the content of courses, textbooks and
popular accounts, or the activities of practitioners
in government institutions (Mamadouh, 2003:
664–5)?Apromising solution to understanding the
politics of political geography is to focus on its central
concepts, such as power, territory, boundaries,
scale, and place (Agnew et al., 2003).Yet, the difficulty
remains of deciding which concepts are truly
central (Mamadouh, 2004).
As an alternative to standard evolutionary and
concept-based approaches, I have chosen to organize
my discussion of the politics of political geography
around the arguably most visible structure
at the heart of the ‘political’: the state. This does
not mean that I advocate a state-centred approach
to political geography or restrict my analysis to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเมืองการเมือง
ภูมิศาสตร์
G u n t r m H H e r b
แนะนำ

(Geography: once again a political knowledge).
(Lacoste, 1984) 'Géographie ลา เดอนูโว un savoir politique'
คำสั่งนี้ โดยหัวหน้าบรรณาธิการของ Hérodote,
ตั้งใจฉลอง politicization ฝรั่งเศส
ภูมิศาสตร์ผ่านสมุดรายวันในทศวรรษ 1970 และ
ไฟต์ ยัง และ paradoxically จับแบบลึกซึ้ง
ลำบากใจของภูมิศาสตร์การเมืองร่วมสมัย ถ้า,
เป็นเวทีทางวิชาการล่าสุดแสดงให้เห็นว่า ที่เมือง
มีชีวิตชีวา และในภูมิประเทศดี ไม่นี้ไม่
คำถามเกี่ยวข้องอย่างต่อเนื่องและมีผลบังคับใช้
มีเขตย่อยแยกต่างหากของภูมิศาสตร์การเมือง
(ค็อกซ์และต่ำ 2003) การตอบสนองที่ประสบมากที่สุด
ถามเช่น existential เกี่ยวกับวิชาการ subdisciplines
delving อดีตและการสืบค้นกลับ
ปฐมกาลของเรื่อง ในสิ่งต่อไปนี้ ฉันจะค้นหา
เข้าใจความหมายของภูมิศาสตร์การเมือง
โดยการวิเคราะห์การพัฒนาทางประวัติศาสตร์และผลกระทบ
สำหรับปัจจุบันปฏิบัติ ระยะสั้น เมือง
ของภูมิศาสตร์การเมือง
มาตรฐานคะแนนหากการเมืองเริ่มต้น
วิชาเป็นครั้งแรกที่ใช้ของ
ระยะเวลาและงานแรกบรรลุถึง ในปัจจุบัน
กรณี coining 'ภูมิศาสตร์การเมือง' โดย
ฝรั่งเศสนักปราชญ์ Turgot ใน 1750 และงานพิมพ์
ของภูมิศาสตร์การเมืองฟรีดริช Ratzel
ใน 1897 (Agnew, 2002:13) แต่ ส่วนใหญ่
ของวิธีเชิงวิวัฒนาการจะจำกัด พูด
อะไรของ stodgy และน่าเบื่ออาจ
แนวโน้มจะนำเสนอเรื่องราวของความคืบหน้าจาก
อดีต benighted จนถึงปัจจุบันเป็นพุทธเจ้า ใน
เป็นกรณีของภูมิศาสตร์การเมือง เรื่องปกติการ
มั่งคั่งโดยเหยียด ลัทธิจักรวรรดินิยม และ
สงครามในศตวรรษที่ 19 และช่วงต้นยี่สิบศตวรรษ,
ตามระยะเวลาของความซบเซาและปฏิเสธ
ในช่วงทศวรรษ 1950 และสุดท้ายฟื้นฟูเหมือนฟีนิกซ์
ที่เริ่มต้นในปลายปี 1960 และตอนนี้ ดูเหมือน
มาสิ้นสุดที่ lackluster กับที่ cooptation
ปัญหาสำคัญของ 'การเมือง' และ 'อำนาจ' โดยอื่น ๆ
สาขาวิชาย่อยของวิชาภูมิศาสตร์ อย่างไรก็ตาม เป็นดาวิด
ลิฟวิงสโตนได้ชี้ให้เห็นดังนั้น aptly ประวัติของ
ภูมิศาสตร์ และส่วน ขยาย ภูมิศาสตร์การเมือง,
ไม่ลดลงเป็นชั้นเดียว (ลิฟวิงสโตน,
1995) มีเรื่องราวมากมายและเรื่องราวเหล่านี้
ทำเครื่องหมาย โดย discontinuities และ contestations ใน
คำอื่น ๆ 'ยุ่ง contingencies' ที่ complicate
สิ่ง (ลิฟวิงสโตน 1993:28) .
ปัญหาเพิ่มเติมเป็นสิ่งที่หนึ่งควรรวม
ภายใต้แบบ rubric 'การเมืองภูมิศาสตร์': สิ่งพิมพ์
ของนักปราชญ์ การทำงานของมืออาชีพวิชาการ
สมาคม เนื้อหาของหลักสูตร ตำรา และ
องค์กรยอดนิยม หรือกิจกรรมของผู้
ในหน่วยงานของรัฐ (Mamadouh, 2003:
664–5)Apromising โซลูชั่นเพื่อความเข้าใจ
การเมืองภูมิศาสตร์การเมืองจะเน้นกลางของ
แนวคิด พลังงาน อาณาเขต ขอบ เขต,
มาตราส่วน และสถานที่ (Agnew et al., 2003)แต่ ความยาก
ของการตัดสินใจมีแนวคิดที่แท้จริง
กลาง (Mamadouh, 2004) .
เป็นทางเลือกมาตรฐานวิวัฒนาการ และ
ตามแนวคิดแนวทาง ฉันเลือกที่จะจัดระเบียบ
ฉันสนทนาการเมืองภูมิศาสตร์การเมือง
รอบโครงสร้างเห็นว่าสุด
ห้อง 'การเมือง': รัฐ นี้ไม่
ไม่ได้หมายความ ว่า ผมสนับสนุนแนวทางที่รัฐศูนย์กลาง
กับภูมิศาสตร์การเมือง หรือจำกัดการวิเคราะห์ของฉันไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเมืองการเมือง
ภูมิศาสตร์
G untram H H ERB
บทนำ
ลาGéographieเดอนูโว politique ยกเลิก savoir '
(ภูมิศาสตร์: อีกครั้งหนึ่งที่มีความรู้ทางการเมือง)
(Lacoste, 1984)
คำสั่งโดยหัวหน้าบรรณาธิการของHérodoteนี้
มีวัตถุประสงค์เพื่อเฉลิมฉลองการเมืองของฝรั่งเศส
ภูมิศาสตร์ผ่านวารสารใน ปี 1970 และ
1980 ด้วยและขัดแย้งจับลึกซึ้ง
ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของภูมิศาสตร์ทางการเมืองร่วมสมัย ถ้า
เป็นฟอรั่มการศึกษาล่าสุดพบทางการเมือง
คือชีวิตและดีในทุกภูมิศาสตร์นี้จะไม่
ตั้งคำถามกับความเกี่ยวข้องอย่างต่อเนื่องและความถูกต้องของ
การมีแยกย่อยด้านภูมิศาสตร์ทางการเมือง
(Cox และต่ำ, 2003)? การตอบสนองที่มีผลมากที่สุด
ในการดำรงอยู่ของคำถามดังกล่าวเกี่ยวกับสาขาวิชาย่อยวิชาการ
ถูกขุดคุ้ยอดีตที่ผ่านมาและการติดตาม
กำเนิดของเรื่อง ในสิ่งต่อไปนี้ผมจะพยายามที่
จะเข้าใจความหมายของภูมิศาสตร์ทางการเมือง
โดยการวิเคราะห์พัฒนาการทางประวัติศาสตร์และผลกระทบ
สำหรับการปฏิบัติในปัจจุบันในระยะสั้นการเมือง
ของภูมิศาสตร์ทางการเมือง
จุดเริ่มต้นที่เป็นมาตรฐานสำหรับประวัติทางการเมือง
ของอาสาสมัครนักวิชาการเป็นครั้งแรกที่ใช้
ยาวและงานแรกของเชื้อ; ในปัจจุบัน
กรณีการบัญญัติศัพท์ของภูมิศาสตร์ทางการเมืองโดย
นักปรัชญาชาวฝรั่งเศส Turgot ใน 1750 และการตีพิมพ์
ของฟรีดริช Ratzel การเมืองภูมิศาสตร์
ในปี 1897 (Agnew, 2002: 13) แต่ส่วนใหญ่
ของวิธีการวิวัฒนาการจะถูก จำกัด ที่จะบอกว่า
ไม่มีอะไรที่จะเป็นหนักอาจเป็นที่น่าเบื่อและ
มีแนวโน้มที่จะนำเสนอเรื่องราวของความคืบหน้าจาก
ที่ผ่านมารู้เท่าไม่ถึงการณ์จะรู้แจ้งในปัจจุบัน ใน
กรณีของภูมิศาสตร์ทางการเมืองเป็นเรื่องปกติของ
ความมั่งคั่งที่โดดเด่นด้วยชนชาติลัทธิจักรวรรดินิยมและ
สงครามในที่สิบเก้าและต้นศตวรรษที่ยี่สิบ
ตามระยะเวลาของความเมื่อยล้าและการลดลง
ในปี 1950 และในที่สุดการฟื้นฟูฟีนิกซ์เหมือน
ที่ เริ่มต้นในปลายปี 1960 และตอนนี้ดูเหมือนว่าจะ
มาถึงจุดสิ้นสุดที่น่าเบื่อด้วย cooptation
ประเด็นสำคัญของการเมือง 'และ' อำนาจ 'อื่น ๆ โดย
สาขาย่อยของภูมิศาสตร์ แต่ขณะที่เดวิด
ฟวิงสโตนได้ชี้ให้เห็นเพื่อให้เหมาะเจาะประวัติศาสตร์ของ
ภูมิศาสตร์และโดยการขยายภูมิศาสตร์ทางการเมือง
ไม่สามารถลดลงไปเรื่องเดียว (ฟวิงสโตน,
1995) มีเรื่องราวจำนวนมากและเรื่องราวเหล่านี้
มีการทำเครื่องหมายโดยการไม่ต่อเนื่องและ contestations ใน
คำอื่น ๆ 'ภาระผูกพันยุ่ง' ซึ่งซับซ้อน
สิ่ง (ฟวิงสโตน, 1993: 28)
ปัญหาต่อไปคือสิ่งที่ควรจะรวมถึงการ
ภายใต้กฎ 'ภูมิศาสตร์ทางการเมือง': สิ่งพิมพ์
ของนักวิชาการในการทำงานของนักวิชาการมืออาชีพ
สมาคมเนื้อหาของหลักสูตรตำราและ
บัญชีที่เป็นที่นิยมหรือกิจกรรมของผู้ปฏิบัติงาน
ในสถาบันของรัฐ (Mamadouh, 2003:
664-5)? การแก้ปัญหา Apromising การทำความเข้าใจ
การเมืองของภูมิศาสตร์ทางการเมืองคือการ มุ่งเน้นไปที่ภาคกลางของ
แนวความคิดดังกล่าวเป็นอำนาจดินแดนขอบเขต
ขนาดและสถานที่ (Agnew, et al., 2003). แต่ปัญหา
ที่ยังคงอยู่ของการตัดสินใจที่แนวความคิดที่แท้จริง
กลาง (Mamadouh, 2004)
เป็นทางเลือกที่มาตรฐาน วิวัฒนาการและ
แนวคิดวิธีการตามที่ผมได้เลือกที่จะจัด
อภิปรายของการเมืองของภูมิศาสตร์ทางการเมือง
รอบโครงสร้างเนื้อหาที่มองเห็นได้มากที่สุด
ที่หัวใจของ 'การเมือง': รัฐ นี้ไม่
ได้หมายความว่าผมสนับสนุนแนวทางที่รัฐเป็นศูนย์กลาง
กับภูมิศาสตร์ทางการเมืองหรือ จำกัด การวิเคราะห์ของฉันไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเมืองการเมือง
ภูมิศาสตร์
g u n t r M H . H E R B
บทนำ
'la G é ographie , นูโว และเอ politique '
( ภูมิศาสตร์ : อีกครั้งความรู้ทางการเมือง )
( Lacoste , 1984 )
ข้อความนี้โดยบรรณาธิการของ H é rodote
ตั้งใจจะฉลองการอภิปรายเรื่องการเมือง , ภูมิศาสตร์ฝรั่งเศส
ผ่านนิตยสารในยุค 70 และ
ไฟต์ และความขัดแย้งที่ลึกซึ้ง
จับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของภูมิศาสตร์ทางการเมืองร่วมสมัย ถ้าเป็นเวทีวิชาการแสดงล่าสุด

, การเมืองคือชีวิตและดีในทั้งหมดของภูมิศาสตร์ ไม่อ
ถามต่อความเกี่ยวข้องและความถูกต้องของ
มีเขตย่อยแยกของภูมิศาสตร์ทางการเมือง
( Cox และต่ำ , 2003 )
คำตอบมีผลมากที่สุด เช่น ถามเรื่อง
subdisciplines วิชาการอัตถิภาวนิยมเป็น delving เป็นอดีตและติดตาม
ปฐมกาลของเรื่อง ในสิ่งต่อไปนี้ผมจะหา
เข้าใจความหมายภูมิศาสตร์การเมือง
โดยการวิเคราะห์พัฒนาการทางประวัติศาสตร์และผลกระทบ
เสนอแนวทางปฏิบัติ ในสั้น การเมืองของภูมิศาสตร์ทางการเมือง
.
มาตรฐานเริ่มต้นจุดประวัติศาสตร์การเมือง
ของวิชาการเป็นครั้งแรกที่ใช้
ในระยะแรก และงานสร้าง ในคดีปัจจุบัน
, สร้าง ' ภูมิศาสตร์ ' ทางการเมืองโดย
ฝรั่งเศสปราชญ์ turgot ใน 1750 และสิ่งพิมพ์
ของฟรีดริช ratzel ภูมิศาสตร์ทางการเมือง
ในปี ค.ศ. 1897 ( แอ็กนู , 2545 : 13 ) แต่ส่วนใหญ่ของวิวัฒนาการเป็นแนวทาง

ไม่มีอะไรจำกัด พูดถูกอาจแน่นและน่าเบื่อ .
แนวโน้ม เพื่อเสนอเรื่องราวความก้าวหน้าจาก
อดีตซึ่งปราศจากความเข้าใจถึงพุทธะปัจจุบัน ใน
กรณี ภูมิศาสตร์ การเมือง เป็นเรื่องปกติของ
ความมั่งคั่งลักษณะเหยียดสีผิว จักรวรรดินิยมและ
สงครามในสิบเก้าและต้นศตวรรษที่ยี่สิบ ,
ตามระยะเวลาของความเมื่อยล้าและปฏิเสธ
ในปี 1950 , และในที่สุด Phoenix ชอบฟื้นฟู
ที่เริ่มต้นในปลายทศวรรษที่ 1960 และตอนนี้ดูเหมือนว่า
จะมาสิ้นสุดที่น่าเบื่อกับ cooptation
ของประเด็นของ ' การเมือง ' และ ' อำนาจ ' โดยศาสตร์อื่น
ย่อยของภูมิศาสตร์ อย่างไรก็ตาม เดวิด ลิฟวิ่งสโตนได้ชี้ให้เห็นแล้ว

aptly ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ และส่วนขยาย ภูมิศาสตร์ การเมือง
ไม่สามารถลดลงราวเดียว ( ลิฟวิงสโตน
, 1995 ) ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย และ เรื่องราวเหล่านี้
มีการทำเครื่องหมายโดยความไม่ต่อเนื่อง และ contestations ในคำอื่น ๆภาระผูกพัน
' ยุ่ง ' ซึ่งซับซ้อน
( ลิฟวิ่งสโตน , 1993 : 28 ) .
อีกปัญหาคือสิ่งที่ควรรวม
ภายใต้รูบริกการเมือง ' ภูมิศาสตร์ ' : สิ่งพิมพ์
ของนักวิชาการ , งานของสมาคมวิชาการ
มืออาชีพ เนื้อหาของหลักสูตร ตำราและ
บัญชียอดนิยม หรือกิจกรรมของผู้ปฏิบัติงาน
ในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ ( mamadouh , 2003 :
664 ( 5 ) apromising แก้ไขความเข้าใจ
การเมืองภูมิศาสตร์ทางการเมืองที่จะมุ่งเน้นแนวคิดกลาง
ของ เช่นพลังงาน , ดินแดน , ขอบเขต
ขนาดและสถานที่ ( แอ็กนีว et al . , 2003 ) แต่ความยาก
ยังคงตัดสินใจซึ่งมีแนวคิดที่กลาง ( mamadouh อย่างแท้จริง

เป็น , 2547 ) ทางเลือกที่มาตรฐานและ
วิวัฒนาการแนวคิดตามแนวทางที่ผมได้เลือกที่จะจัดระเบียบ
การสนทนาเรื่องการเมืองของภูมิศาสตร์ทางการเมือง

รอบโครงสร้างอย่างเห็นได้ชัดที่สุดที่เป็นหัวใจของการเมือง ' ' : รัฐ มันไม่ได้หมายความว่าผมสนับสนุน

ให้รัฐเป็นศูนย์กลางแนวทางภูมิศาสตร์ทางการเมืองหรือ จำกัด การวิเคราะห์ของผม