If you would have ever asked me whe

If you would have ever asked me where I would like to go on my dream vacation, my prompt reply would have been, "Well, outer space!" Now, I really regret the fatal choice I made, which changed my life forever.

A few months ago, NASA announced an all-India essay-writing contest. The first prize was a dream vacation for the winner on his/her own choice. I was desperate to win the contest because I knew they were the only ones who could fulfill my dreams. I remember writing about going into space.

One afternoon, just after returning from college, I opened my computer and found a mysterious email message in my account. I opened the message to find that I had won the contest! I was so excited!

The next few days seemed to fly past me. Before I knew it, I was there in the NASA space station. The authorities there had specially introduced a space program for me! It was a trip right around the solar system! I would be flying in my own shuttle with an autopilot system controlled by NASA.

The day for launching loomed over me very soon. There I was, sitting inside the space shuttle, the computer showing the countdown. Three, two, one, BLASTOFF! A loud roar filled my ears as I felt my stomach emerging into my throat. Thank goodness for the seatbelts or I would have been squashed like a pancake.

By the time the shuttle had left the atmosphere, I had settled down. I looked out of the front glass to find the earth as small as a golf ball. With a slight click, the seatbelts slid open and there I was, floating in space. So much peace!

I was enjoying myself pretty much. Sitting at the pilot's seat, I was checking out all the cool buttons, though I knew about the hazards of pressing the wrong one. The NASA people kept regular contact with me so there was nothing to worry about.

21st December 2009. 1:30pm GMT. The voice on the speaker was loud and clear.

"Hello, Seagreen 1, everything alright?"

"A-okay! Roger!" I answered. "What time is it?"

Suddenly there was a loud boom! The shuttle started to move extremely fast. I looked out of the front glass to find myself right inside a black hole! I picked up the radio and shouted, but no one answered! Everything outside the window seemed to zoom past. Now, the stuff inside the shuttle also seemed to go berserk and head towards the epicenter! A battery came out of nowhere and hit my forehead hard. Everything around me seemed to grow bloody and faint. I lost all consciousness.

* * * *

Oh! The pain! I groaned out loud. Slowly, my senses seemed to come back. I opened my eyes, slowly and painfully. My vision was still blurred. As I tried to wipe my eyes, something sticky met my touch. Blood!

A sudden beep brought me back into control. A button on the control panel was shinning brightly. Over it was the message, 'Autopilot shutdown'. I looked through the front glass to find the shuttle out of the black hole heading straight towards a bright red planet. I yanked at the steering and tried to control the shuttle, but the deed was impossible! As we entered its atmosphere, everything turned red-hot. My mind drifted back to Kalpana Chawla's death a few years ago, when I was a little child. Was I destined to die the same death?

Suddenly, with a loud bump, the shuttle hit the ground. It was lying upside down. I was not hurt and managed to climb out of it through a broken window. Where was I? Everything around me was bright red. There seemed to be no trace of life. Wait a minute! What was that poking me? I turned around to find huge apes around me, holding sharp daggers pointed at me.

Help! Right now I'm a prisoner for the apes. They intend to eat me right after their research is complete! Life is terrible here! I still remember my old days when I used to wish for space. Right now, the place for my dream vacation would be as close to home as possible!

GET ME OUT OF HERE!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากคุณเคยถามฉันที่ฉันต้องการที่จะไปในวันหยุดในฝันของฉันตอบรับคำของฉันจะได้รับ "ดีอวกาศ!" ?? ตอนนี้ผมเสียใจจริงๆทางเลือกที่ร้ายแรงที่ผมทำซึ่งเปลี่ยนชีวิตของฉันตลอดไป. ไม่กี่เดือนที่ผ่านมานาซาประกาศทั้งหมดอินเดียเขียนเรียงความประกวด รางวัลแรกเป็นวันหยุดในฝันสำหรับผู้ชนะใน / ทางเลือกของเขาของเธอเอง ผมหมดหวังที่จะชนะการแข่งขันเพราะผมรู้ว่าพวกเขาเป็นคนเดียวที่สามารถตอบสนองความฝันของฉัน ผมจำได้ว่าเขียนเกี่ยวกับเรื่องที่จะเข้าสู่พื้นที่. บ่ายวันหนึ่งหลังจากที่เพิ่งกลับมาจากวิทยาลัยผมเปิดคอมพิวเตอร์ของฉันและพบว่าข้อความอีเมลที่ลึกลับในบัญชีของฉัน ผมเปิดข้อความเพื่อหาสิ่งที่ผมได้รับรางวัลการประกวด! ผมตื่นเต้นมาก! ไม่กี่วันข้างหน้าดูเหมือนจะบินผ่านมาฉัน ก่อนที่ผมจะรู้ว่าผมอยู่ที่นั่นในสถานีอวกาศนาซา หน่วยงานที่มีการแนะนำโปรแกรมพิเศษพื้นที่สำหรับฉัน! มันเป็นการเดินทางที่ถูกต้องรอบระบบสุริยะ! ฉันจะบินในรถรับส่งของตัวเองด้วยระบบอัตโนมัติควบคุมโดยองค์การนาซ่า. วันสำหรับการเปิดตัวปรากฏมากกว่าฉันเร็ว ๆ นี้ แล้วผมก็นั่งอยู่ภายในกระสวยอวกาศคอมพิวเตอร์แสดงการนับถอยหลัง สามสองหนึ่ง Blastoff! เสียงคำรามดัง ๆ ที่เต็มไปด้วยหูของฉันเป็นฉันรู้สึกว่าท้องของฉันที่เกิดขึ้นใหม่ลงไปในลำคอของฉัน ขอบคุณพระเจ้าสำหรับเข็มขัดนิรภัยหรือฉันจะได้รับการแบนเหมือนแพนเค้ก. ตามเวลาที่รถรับส่งมีเหลือบรรยากาศที่ผมได้นั่งลง ผมมองออกมาจากกระจกด้านหน้าจะหาแผ่นดินขนาดเล็กเท่าลูกกอล์ฟ ด้วยการคลิกเพียงเล็กน้อยเข็มขัดนิรภัยเลื่อนเปิดและมีฉันก็ลอยอยู่ในอวกาศ ความสงบสุขมาก! ผมกำลังมีความสุขกับตัวเองสวยมาก นั่งอยู่ที่ที่นั่งของนักบินที่ผมตรวจสอบจากทุกปุ่มเย็น แต่ฉันรู้เกี่ยวกับอันตรายของการกดผิดหนึ่ง คนนาซาเก็บไว้ติดต่อกับฉันเพื่อให้มีอะไรที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับ. 21 ธันวาคม 2009 01:30 GMT เสียงลำโพงดังและชัดเจน. "สวัสดี SeaGreen 1 ทุกอย่างครับ?" ?? "A-เอาล่ะ! โรเจอร์!" ?? ฉันตอบ. "สิ่งที่เวลามันคืออะไร?" ?? ทันใดนั้นมีความเจริญดัง! บริการรถรับส่งเริ่มต้นที่จะย้ายได้อย่างรวดเร็ว ผมมองออกมาจากกระจกด้านหน้าจะพบว่าตัวเองภายในหลุมดำ! ฉันหยิบวิทยุและตะโกน แต่ไม่มีใครตอบ! ทุกอย่างนอกหน้าต่างดูเหมือนจะซูมที่ผ่านมา ตอนนี้สิ่งที่อยู่ภายในรถรับส่งไปยังดูเหมือนจะไปบ้าดีเดือดและมุ่งหน้าไปทางจุดที่สำคัญที่สุด! แบตเตอรี่ออกมาจากที่ไหนมาและกดหน้าผากของฉันอย่างหนัก ทุกอย่างรอบ ๆ ตัวผมดูเหมือนจะเติบโตเลือดและลม ผมหมดสติไปเลย. * * * * * * * * * * * * * * * * Oh! ความเจ็บปวด! ฉันครางออกมาดัง ๆ ช้าความรู้สึกของฉันดูเหมือนจะกลับมา ผมลืมตาขึ้นช้าและเจ็บปวด วิสัยทัศน์ของฉันก็ยังคงเบลอ ขณะที่ผมพยายามที่จะเช็ดตาของฉันบางสิ่งบางอย่างเหนียวพบสัมผัสของฉัน เลือด! นเตือนที่ฉับพลันนำฉันกลับเข้ามาในการควบคุม ปุ่มบนแผงควบคุมถูกแผ้วสดใส กว่ามันเป็นข้อความ 'Autopilot ปิด' ผมมองผ่านกระจกด้านหน้าที่จะหารถรับส่งจากหลุมดำที่จะมุ่งหน้าตรงไปยังดาวเคราะห์สีแดงสดใส ผมดึงที่พวงมาลัยและพยายามที่จะควบคุมรถรับส่ง แต่การกระทำเป็นไปไม่ได้! ในขณะที่เราเดินเข้าไปในบรรยากาศทุกอย่างเปลี่ยนเป็นสีแดงร้อน ใจของฉันลอยกลับไปสู่ความตาย Kalpana Chawla ไม่กี่ปีที่ผ่านมาเมื่อผมยังเป็นเด็กเล็ก ๆ คือผมลิขิตให้ตายเหมือนกันหรือไม่ทันใดนั้นมีชนดัง, รถรับส่งตีพื้นดิน มันได้รับการนอนคว่ำ ฉันไม่ได้รับบาดเจ็บและมีการจัดการที่จะปีนออกมาจากมันผ่านหน้าต่างที่แตกสลาย ฉันอยู่ที่ไหน? ทุกอย่างรอบ ๆ ตัวผมเป็นสีแดงสดใส ดูเหมือนจะมีร่องรอยของชีวิต เดี๋ยวก่อน อะไรคือสิ่งที่โผล่ฉัน? ผมหันไปพบลิงขนาดใหญ่รอบ ๆ ตัวผมถือมีดที่คมชัดชี้มาที่ผม. Help! ตอนนี้ฉันกำลังนักโทษลิงที่ พวกเขาตั้งใจที่จะกินฉันขวาหลังจากการวิจัยของพวกเขาจะเสร็จสมบูรณ์! ชีวิตเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่นี่แล้ว! ผมยังจำวันเก่าของฉันเมื่อฉันเคยหวังว่าสำหรับพื้นที่ ตอนนี้สถานที่สำหรับการพักผ่อนในฝันของฉันจะใกล้เคียงกับบ้านเป็นไปได้! พาฉันออกไปจากที่นี่!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าคุณเคยถามฉันว่า ฉันต้องการที่จะไปในวันหยุดในฝันของฉันจะได้รับพร้อมท์ตอบกลับ " เอ่อ อวกาศ ! มันตอนนี้ ฉันเสียใจจริงๆที่ร้ายแรงที่ผมเลือกให้ ซึ่งเปลี่ยนชีวิตของฉันตลอดไปไม่กี่เดือนที่ผ่านมา นาซาได้ประกาศทั้งหมดอินเดีย การเขียนเรียงความ การประกวด รางวัลแรกคือวันหยุดในฝันสำหรับผู้ชนะในของเขา / เธอเลือกทำเอง ฉันหมดหวังที่จะชนะการประกวดเพราะฉันรู้ว่าพวกเขาเป็นคนเดียวที่สามารถเติมเต็มความฝันของฉัน ผมจำได้ว่าเขียนเรื่องอะไรลงในช่องว่างบ่ายวันหนึ่ง หลังกลับจากโรงเรียน ฉันเปิดคอมพิวเตอร์ของฉันและพบข้อความอีเมลลึกลับในบัญชีของฉัน ผมเปิดข้อความเพื่อค้นหาว่าฉันชนะการประกวด ฉันตื่นเต้นมาก !ไม่กี่วันถัดไปดูเหมือนจะบินผ่านฉันไป ก่อนที่ผมจะรู้ตัวผมก็มีในนาซ่าสถานีอวกาศ เจ้าหน้าที่มีเป็นพิเศษแนะนำโปรแกรมเนื้อที่สำหรับฉัน ! มันเป็นสิทธิรอบระบบสุริยะ ! ผมจะบินรับส่งเองกับระบบ Autopilot ควบคุมโดยนาซาวันสำหรับการเปิดตัว loomed มากกว่าผมเร็ว ๆ นี้ ฉันกำลังนั่งกระสวยอวกาศ คอมพิวเตอร์แสดงการนับถอยหลัง ไปเลย ! เสียงคำรามดังกรอกหูของฉันเป็นฉันท้องของฉันรู้สึกใหม่เข้าไปในคอของฉัน ขอบคุณพระเจ้า สำหรับของผม หรือผมจะถูกแบนเหมือนแพนเค้กโดยเวลารถออกจากบรรยากาศที่ฉันได้ตัดสินลง ผมมองออกไปที่กระจกด้านหน้าเพื่อค้นหาโลกขนาดเล็กเท่าลูกกอล์ฟ ด้วยการคลิกน้อย เข็มขัดเลื่อนเปิดและฉันกำลังล่องลอยในอวกาศ ดังนั้นความสงบมากผมเพลิดเพลินกับตัวเองค่อนข้างมาก นั่งอยู่ในที่นั่งของนักบิน ผมก็ตรวจสอบทุกเย็นปุ่ม แต่ฉันรู้เรื่องอันตรายของการกดผิด นาซ่าคนเก็บไว้ติดต่อปกติกับผม ไม่มีอะไรต้องกังวล21 ธันวาคม 2009 13.30 น. GMT เสียงลำโพงที่ดังและชัดเจน" ฮัลโหล ซีกรีน 1 , ทุกอย่างโอเค ? นั่น" โอเค ! โรเจอร์ ! " ฉันตอบ มันคือเวลาอะไร ? นั่นก็มีบูมดัง ! รถเริ่มเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วมาก ผมมองออกไปที่กระจกด้านหน้าจะพบตัวเองอยู่ในหลุมดำ ฉันหยิบวิทยุและตะโกน แต่ไม่มีใครตอบเลย ! ทุกอย่างข้างนอกหน้าต่างดูเหมือนจะขยายผ่าน ตอนนี้ สิ่งที่อยู่ภายในรถยังดูเหมือนจะคลุ้มคลั่งและมุ่งหน้าไปสู่ศูนย์กลาง ! แบตเตอรี่มาจากไหนไม่รู้ชนหน้าผากของฉันอย่างแรง ทุกอย่างรอบตัวดูเหมือนจะเติบโต เลือดลม ฉันสูญเสียสติ* * * * * * *โอ้ ! ความเจ็บปวด ! ผมครางออกมาเสียงดัง ช้าๆ สติก็กลับมา ฉันลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ และทรมานที่สุด วิสัยทัศน์ของฉันยังเบลอ ฉันพยายามเช็ดน้ำตาของฉัน สิ่งที่เหนียวพบสัมผัสของฉัน เลือด !เป็นสัญญาณฉับพลันพาฉันกลับเข้าไปในการควบคุม ปุ่มบนแผงควบคุมก็ส่องแสงเจิดจ้า มันเป็นข้อความอัตโนมัติปิด " " ฉันมองผ่านกระจกด้านหน้าเพื่อค้นหารถออกจากหลุมดำมุ่งความสนใจไปที่ดาวเคราะห์สีแดงที่สดใส . ฉันดึงที่พวงมาลัยและพยายามควบคุมยาน แต่โฉนดก็เป็นไปไม่ได้ ! ขณะที่เราป้อนบรรยากาศ ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นสีแดงร้อน ใจของฉันลอยกลับไป กัลปนา ชาวลาตายเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ฉันยังเป็นเด็กเล็ก ๆน้อย ๆ คือผมกำหนดให้ตายเหมือนกันทันใดนั้น กับชนเสียงดัง รถกระแทกพื้น มันก็นอนกลับหัว ผมไม่ได้เจ็บ และจัดการปีนออกมาทางหน้าต่างแตก ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ? ทุกอย่างรอบตัวฉันสดใส สีแดง ไม่มีร่องรอยแห่งชีวิต เดี๋ยวก่อน ! นั่นอะไรนั่นฉันเหรอ ฉันหันไปหาลิงขนาดใหญ่อยู่รอบๆฉัน จับคมมีดชี้มาทางฉันช่วยด้วย ! ! ! ! ตอนนี้ฉันเป็นนักโทษสำหรับลิง พวกเขาตั้งใจที่จะกินฉันหลังจากการวิจัยของพวกเขาจะเสร็จสมบูรณ์ ชีวิตที่เลวร้ายมา ฉันยังจำวันที่ฉันใช้เก่าของฉันเพื่อขอพื้นที่ ตอนนี้ สถานที่สำหรับวันหยุดที่ความฝันของฉันจะใกล้บ้านที่สุดพาฉันออกไปจากที่นี่ !