It is hard not to feel incredibly s

It is hard not to feel incredibly sorry for the character of Miss Brill in this excellent short story. We are told that she teaches English and that she also reads the newspaper to an "invalid old gentleman" four times each week. However, without a doubt, the highlight of her week is going each Sunday at the same time to listen to the band in the Jardins Publiques--the public gardens. This is clearly an important event for her, as she takes great care in the way that she dresses. This time of the week is so important for her because she loves watching the other people in the gardens and listening in on their conversations:

She had become really quite expert, she thought, at listening as though she didn't listen, at sitting in other people's lives just for a minute while they talked round her.

It is this "sitting in other people's lives" that is the central attraction, as we can infer that Miss Brill has no "life" of her own to "sit" in, and therefore she is reduced to living other people's lives vicariously through such trips to distract her from the emptiness of her own life. As she observes more and more, she imagines that the scene before her is like a "play" in which she too has a part and is significant. However, this dream of hers is punctured rather suddenly and rudely when a couple that she imagines to be "the hero and heroine, of course, just arrived from his father's yacht" make fun of her and send her back home to her "cupboard" of a room in tears.

Miss Brill therefore is a single woman who is profoundly lonely and isolated, and goes to the gardens each week to savour something of the life that she herself has never experienced. Although she tries to forget the empty reality of her existence by elaborate illusions and fantasies designed to give her significance and meaning, and link her in with others, at the end of the tale she is forced to confront her shadow of a life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันยากที่จะไม่รู้สึกเสียใจอย่างไม่น่าเชื่อตัวของนางสาวสุดยอดในนี้เรื่องสั้นยอดเยี่ยม เราจะบอกว่า เธอสอนภาษาอังกฤษ และว่า เธอยังอ่านหนังสือพิมพ์เพื่อความ "ถูกต้องสุภาพบุรุษวัยชรา" สี่ครั้งต่อสัปดาห์ อย่างไรก็ตาม ไม่ต้องสงสัย ไฮไลท์ของสัปดาห์เธอจะไปแต่ละวันอาทิตย์เวลาเดียวกันการฟังดนตรีใน Jardins Publiques - สวนสาธารณะ นี้เป็นชัดเจนเหตุการณ์สำคัญสำหรับเธอ เธอจะดูแลที่ดีในแบบที่เธอแต่ง ครั้งนี้ถือเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเธอ เพราะเธอรักชมคนอื่น ๆ ในสวนและการฟังในการสนทนาใน:เธอได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญจริง ๆ ค่อนข้าง เธอคิดว่า ที่ฟังเป็นว่าเธอไม่ได้ฟัง ที่นั่งในชีวิตของคนอื่นเพียงครู่นาที พูดรอบเธอมันเป็นนี้ "นั่งอยู่ในชีวิตของคนอื่น" ที่เป็นสถานที่กลาง เราสามารถอนุมานได้ว่า สุดยอดพลาดมีไม่มี "ชีวิต" ของเธอเอง "นั่ง" และดังนั้น เธอจะลดลงไปอาศัยคนอื่นชีวิตขณะผ่านการเดินทางดังกล่าวไปกวนใจเธอจากความว่างเปล่าของชีวิตเธอเอง เธอสังเกตมากขึ้น และมากขึ้น เธอจินตนาการ-ฉากก่อนเธอว่าเช่น "เล่น" ซึ่งเธอ เกินไปได้ส่วนหนึ่ง และมีความสำคัญ อย่างไรก็ตาม นี้ความฝันของเธอคือไลทค่อนข้างกะทันหัน และหยาบคายเมื่อคู่ที่เธอจินตนาการ-จะ "พระเอกและนางเอก แน่นอน เพียงมาจากเรือของพ่อของเขา" ทำให้สนุกของเธอ และส่งเธอกลับบ้านเธอ "ตู้" ของห้องในน้ำตานางสาวสุดยอดจึงเป็นผู้โดดเดี่ยว และเหงาอย่างลึกซึ้ง และไปสวนแต่ละสัปดาห์เพื่อลิ้มรสของชีวิตที่เธอเองไม่เคยมีประสบการณ์ แม้ว่าเธอพยายามลืมความจริงที่ว่างเปล่าของเธอดำรงอยู่ โดยภาพลวงตาอย่างประณีตและจินตนาการในการออกแบบมาเพื่อให้ความสำคัญและความหมายของเธอ และเชื่อมโยงเธอกับคนอื่น ในตอนท้ายของเรื่อง เธอถูกบังคับให้เผชิญหน้ากับเงาของชีวิตของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเรื่องยากที่จะไม่รู้สึกเสียใจอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับตัวของนางสาวสุดยอดในเรื่องนี้สั้นยอดเยี่ยม เราจะบอกว่าเธอสอนภาษาอังกฤษและบอกว่าเธอยังอ่านหนังสือพิมพ์ไปยัง "สุภาพบุรุษเก่าที่ไม่ถูกต้อง" สี่ครั้งในแต่ละสัปดาห์ แต่ไม่ต้องสงสัย, ไฮไลท์ของสัปดาห์ของเธอเป็นไปทุกวันอาทิตย์ในเวลาเดียวกันเพื่อฟังวงใน Jardins Publiques - การสวนสาธารณะ นี้ชัดเจนเป็นเหตุการณ์ที่สำคัญสำหรับเธอขณะที่เธอจะใช้เวลาการดูแลที่ดีในทางที่เธอแต่งตัว เวลาของสัปดาห์นี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับเธอเพราะเธอชอบดูคนอื่น ๆ ในสวนและการฟังการสนทนาของพวกเขา

และเธอได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญค่อนข้างจริงๆเธอคิดว่าที่ฟังราวกับว่าเธอไม่ได้ฟังที่นั่งอยู่ใน ชีวิตของคนอื่นเพียงนาทีในขณะที่พวกเขาพูดคุยรอบเธอ.

มันเป็นอย่างนี้ "นั่งอยู่ในชีวิตของคนอื่น" ที่เป็นสถานที่กลางในขณะที่เราสามารถอนุมานได้ว่านางสาวสุดยอดไม่เคยมีใคร "ชีวิต" ของเธอเองที่จะ "นั่ง" ใน และดังนั้นเธอจะลดลงไปใช้ชีวิตของคนอื่น vicariously ผ่านการเดินทางดังกล่าวจะหันเหความสนใจของเธอจากความว่างเปล่าในชีวิตของเธอเอง ขณะที่เธอตั้งข้อสังเกตมากขึ้นและมากขึ้นเธอนึกว่าเกิดเหตุก่อนที่เธอจะเป็นเหมือน "เล่น" ซึ่งเธอก็มีส่วนร่วมและมีความสำคัญ แต่ความฝันของเธอนี้จะเจาะค่อนข้างฉับพลันและหยาบคายเมื่อทั้งคู่ว่าเธอนึกว่าจะเป็น "พระเอกและนางเอกของหลักสูตรเพียงมาจากเรือยอชท์ของพ่อของเขา" ทำให้ความสนุกของเธอและส่งเธอกลับบ้านกับเธอ "ตู้" ของห้องพักในน้ำตา.

นางสาวสุดยอดจึงเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เป็นอย่างสุดซึ้งเหงาและโดดเดี่ยวและไปที่สวนในแต่ละสัปดาห์เพื่อลิ้มรสบางสิ่งบางอย่างในชีวิตที่เธอเองไม่เคยมีประสบการณ์ แม้ว่าเธอจะพยายามที่จะลืมความเป็นจริงที่ว่างเปล่าของการดำรงอยู่ของเธอโดยภาพลวงตาที่ซับซ้อนและจินตนาการออกแบบมาเพื่อให้ความสำคัญและความหมายของเธอและเธอในการเชื่อมโยงกับคนอื่น ๆ ในตอนท้ายของเรื่องที่เธอถูกบังคับให้ต้องเผชิญหน้ากับเงาของเธอของชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันยากที่จะรู้สึกอย่างขอโทษที่ตัวละครคุณสุดยอดในเรื่องราวสั้น ๆ นี้ ที่ยอดเยี่ยม เราบอกได้ว่าเธอสอนภาษาอังกฤษและว่าเธออ่านหนังสือพิมพ์เพื่อการ " ไม่ถูกต้องแก่สุภาพบุรุษ " สี่ครั้งในแต่ละสัปดาห์ อย่างไรก็ตาม ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ไฮไลท์ของสัปดาห์ของเธอเป็นไปแต่ละอาทิตย์ในเวลาเดียวกันเพื่อฟังวงใน จาร์ดิน publiques -- สาธารณะสวน เห็นได้ชัดว่าเหตุการณ์สําคัญสําหรับเธอ เธอจะดูแลที่ดีในวิธีที่เธอจะทำ เวลาของสัปดาห์ที่สำคัญมากสำหรับเค้า เพราะเค้าชอบดูคนอื่น ๆในสวน และแอบฟังการสนทนาของพวกเขา :เธอได้กลายเป็นที่ค่อนข้างถนัด หล่อนคิดว่า ที่ฟังเหมือนว่าเธอไม่ได้ฟังที่นั่งในชีวิตของผู้คนอื่น ๆ เพียงไม่กี่นาที ขณะที่พวกเขาพูดคุยรอบเธอมันคือ " นั่งในชีวิต " ของผู้คนอื่น ๆที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวภาคกลาง เราสามารถอนุมานว่า คุณสุดยอด ไม่มี " ชีวิต " ของเธอเอง " นั่ง " และจึงลดชีวิตของคนอื่นด้วยประสบการณ์จากการเดินทางดังกล่าวเพื่อดึงความสนใจของเธอจากความว่างเปล่าของชีวิตของเธอเอง เท่าที่เธอสังเกตมากขึ้น เธอจินตนาการว่าฉากก่อนที่เธอจะชอบ " เล่น " ซึ่งเธอได้เป็นส่วนหนึ่งและที่สำคัญ อย่างไรก็ตาม ความฝันของเธอคือเจาะค่อนข้างกระทันหันและหยาบคายเมื่อคู่ที่เธอจินตนาการเป็น " พระเอกและนางเอกแน่นอน เพิ่งมาถึงจากเรือยอชท์ " พ่อของเขาแกล้งเธอและส่งเธอกลับบ้านเธอ " ตู้ " ของห้องทั้งน้ำตาคิดถึงสุดยอดจึงเป็นผู้หญิงโสดที่ยังซึ้งโดดเดี่ยว , และไปที่สวนในแต่ละสัปดาห์ลิ้มลองบางสิ่งบางอย่างของชีวิตที่เธอเองยังไม่เคยมีประสบการณ์ แม้ว่าเธอพยายามที่จะลืมความเป็นจริงที่ว่างเปล่าของการดำรงอยู่ของเธอ โดยความละเอียดภาพและจินตนาการที่ออกแบบมาเพื่อให้ความสำคัญและความหมาย และเชื่อมโยงเธอกับคนอื่น ๆ ในตอนท้ายของเรื่อง เธอถูกบังคับให้เผชิญหน้ากับเงาของเธอ ของชีวิต