Larger plastics eventually undergo

Larger plastics eventually undergo some form of degradation
and subsequent fragmentation, which leads to the formation of
small pieces (Shah et al., 2008; Costa et al., 2010; Andrady, 2011).
Degradation is a chemical change that reduces the average molecular
weight of polymers (Andrady, 2011). The most-used polymer
types (i.e., PE and PP) have high molecular weights and are
non-biodegradable (Shah et al., 2008). However, once in the marine
environment, they start to suffer photo-oxidative degradation
by UV solar radiation, followed by thermal and/or chemical
degradation. This renders plastics susceptible to further microbial
action (i.e., biodegradation) (Shah et al., 2008; Andrady, 2011). The
light-induced oxidation is orders of magnitude higher than other
types of degradation (Andrady, 2011). Any significant extent of
degradation inevitably weakens the plastic, and the material
become brittle enough to fall apart into powdery fragments
(Andrady, 2011) when subjected to sea motion.

This process essentially occurs forever (Barnes et al., 2009), including on the molecular level (Andrady, 2011).
Reports of plastics have spread rapidly in terms of geography,
marine habitat and biota influenced (Barnes et al., 2009; Ryan et al.,
2009). It was hypothesised that microplastics accumulate in the
centres of subtropical gyres, but their means of movement and
transport in the sea are largely unknown (Hidalgo-Ruz et al., 2012),
especially along the vertical axis. Environmental microplastics are
available to every level of the food web, from primary producers
(Oliveira et al., 2012) to higher trophic-level organisms (Wright
et al., 2013). Individuals who ingest microplastics may suffer
physical harm, such as internal abrasion and blockage. Impacts at
the population-level are also possible, but largely unknown
(Wright et al., 2013). Plastic pellets are also used as ovipositon sites
by insects, such as Halobates micans and H. sericeus, which can
affect their abundance and dispersion (Majer et al., 2012; Goldstein
et al., 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พลาสติกขนาดใหญ่รับรูปแบบของการสลายตัวในที่สุด
และกระจาย ตัวตามมา ซึ่งนำไปสู่การก่อตัวของ
ชิ้นเล็ก ๆ (ชาห์ et al., 2008 คอส et al., 2010 Andrady, 2011) .
ย่อยสลายคือ การเปลี่ยนแปลงทางเคมีที่ลดเฉลี่ยโมเลกุล
น้ำหนักของโพลิเมอร์ (Andrady, 2011) พอลิเมอร์ส่วนใหญ่ใช้
ชนิด (เช่น PE และ PP) มีน้ำหนักโมเลกุลสูง และมี
ไม่ใช่สลาย (ชาห์ et al., 2008) อย่างไรก็ตาม เมื่อปะการัง
สิ่งแวดล้อม พวกเขาเริ่มเจ็บลด oxidative ภาพ
โดยรังสียูวีจากแสงอาทิตย์ ตาม ด้วยความร้อนหรือสารเคมี
ย่อยสลาย นี้ทำให้พลาสติกไวต่อการเติมจุลินทรีย์
ดำเนินการ (เช่น biodegradation) (Shah et al., 2008 Andrady, 2011) ใน
แสงเกิดออกซิเดชันเป็นอันดับของขนาดสูงกว่ากัน
ชนิดย่อยสลาย (Andrady, 2011) ขอบเขตของ significant ใด ๆ
ย่อยสลายย่อมอ่อนพลาสติก และวัสดุ
เปราะพอตกออกจากกันเป็นชิ้น ๆ ทรายขาวละเอียดเป็น
(Andrady, 2011) เมื่อการเคลื่อนไหวทะเล

กระบวนการนี้เป็นหลักเกิดขึ้นตลอด (Barnes et al., 2009), รวมถึงในระดับโมเลกุล (Andrady, 2011)
รายงานของพลาสติกได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วในด้านภูมิศาสตร์,
อยู่อาศัยสัตว์น้ำและสิ่ง influenced (Barnes et al., 2009 Ryan et al.,
2009) มันมี hypothesised microplastics สะสมอยู่ใน
ศูนย์สำรอง gyres แต่หมายถึงการเคลื่อนไหว และ
ขนส่งในทะเลเป็นส่วนใหญ่ไม่รู้จัก (Hidalgo Ruz et al., 2012),
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตามแกนแนวตั้ง มีสิ่งแวดล้อม microplastics
มีทุกระดับของเว็บอาหาร จากผู้ผลิตหลัก
(Oliveira et al., 2012) เพื่อชีวิต trophic ระดับสูง (ไรท์
et al., 2013) บุคคลที่ ingest microplastics อาจทรมาน
ทำร้ายร่างกาย รอยขีดข่วนภายในและอุดตันได้ ผลกระทบที่
ระดับประชากรก็ได้ แต่ส่วนใหญ่ไม่รู้จัก
(ไรท์เอ็ด al., 2013) เกล็ดพลาสติกใช้เป็นไซต์ที่ ovipositon
โดยแมลง Halobates micans และ H. sericeus ซึ่งสามารถ
ผลอุดมสมบูรณ์การกระจายตัว (Majer et al., 2012 Goldstein
et al., 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พลาสติกขนาดใหญ่ในที่สุดได้รับบางรูปแบบของการย่อยสลาย
และต่อมา fragmentation ซึ่งนำไปสู่การก่อตัวของ
ชิ้นเล็ก ( Shah et al . , 2008 ; คอสตา et al . , 2010 ; andrady , 2011 ) .
การย่อยสลายคือการเปลี่ยนแปลงทางเคมีที่ช่วยลดน้ําหนักโมเลกุลเฉลี่ยของโพลิเมอร์ (
andrady , 2011 ) การใช้พอลิเมอร์
ประเภท ( เช่น PE และ PP ) มีน้ำหนักโมเลกุลสูง และมี
ไม่ย่อยสลาย ( Shah et al . , 2008 ) อย่างไรก็ตาม เมื่ออยู่ในทะเล
สภาพแวดล้อมที่พวกเขาเริ่มที่จะประสบภาพถ่ายออกซิเดชัน
โดยรังสี UV ตามความร้อนและ / หรือการสลายตัวทางเคมี

นี้แสดงพลาสติกไวต่อการกระทำของจุลินทรีย์
เพิ่มเติม ( เช่น การย่อยสลาย ) ( Shah et al . , 2008 ; andrady , 2011 )
แสงเกิดออกซิเดชันอันดับของขนาดสูงกว่า
อื่น ๆประเภทของการย่อยสลาย ( andrady , 2011 ) ใด ๆจึงไม่สามารถ signi ขอบเขตของ
การย่อยสลายย่อมอ่อนตัว พลาสติก และวัสดุ
กลายเป็นเปราะพอที่จะล้มลงในแป้งเศษ
( andrady 2011 ) เมื่ออยู่ภายใต้ทะเลเคลื่อนไหว

ขั้นตอนนี้เป็นหลักเกิดขึ้นตลอดไป ( Barnes et al . , 2009 ) , รวมทั้งในระดับโมเลกุล ( andrady 2011 ) .
รายงานของพลาสติกมีการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วในแง่ของภูมิศาสตร์ สิ่งแวดล้อมและสิ่งมีชีวิตในทะเล
fl uenced ( Barnes et al . , 2009 ; ไรอัน et al . ,
2009 ) มันเป็นวิชาที่ microplastics สะสมใน
ศูนย์ gyres กึ่งเขตร้อน แต่วิธีการในการเคลื่อนไหวและ
การขนส่งในทะเลส่วนใหญ่จะไม่ทราบ ( Hidalgo รุซ et al . , 2012 ) ,
โดยเฉพาะตามแนวแกนแนวตั้ง microplastics สิ่งแวดล้อม
ใช้ได้กับทุกระดับของเว็บอาหาร จาก
ผู้ผลิตหลัก ( Oliveira et al . , 2012 ) อันดับสูงกว่าระดับสิ่งมีชีวิต ( ไรท์
et al . , 2013 ) บุคคลที่ได้รับ microplastics อาจประสบ
อันตรายทางกายภาพ เช่น การเสียดสีภายในและการอุดตัน ผลกระทบที่
ระดับประชากรยังเป็นไปได้ แต่ส่วนใหญ่ไม่รู้จัก
( Wright et al . , 2013 ) เม็ดพลาสติกยังใช้เป็น ovipositon
เว็บไซต์โดยแมลง เช่น halobates micans และ H . sericeus ซึ่งสามารถส่งผลกระทบต่อความอุดมสมบูรณ์และกระจาย
( เมเจอร์ et al . , 2012 ; โกลด์สตีน
et al . , 2012 )