Page 32 Moreover, the stress on "vo

Page 32
Moreover, the stress on "voluntary respect'' and "unanimous views" would appear to reject coercive tactics (e.g. the with-drawal of Soviet technicians from Communist China in 1960 and economic sanctions applied to Albania since that time) as a means of extracting obedience t o Moscow. Corroborative evidence for this conclusion would be provided by North Vietnam's conduct at the Albanian Workers Party Congress in February
1961. Whereas the Russian representative attacked the Albanian party leaders (obliquely of course) as "renegades…foaming
at the mouth in fits of hatred and hostility against our party", tile North Vietnamese delegate praised the Albanian leaders for ' "profound faithfulness to Marxism-Leninism" and "their correct leadership.”
Another manifestation of this principle of "voluntary" allegiance was Le Duan's clear implication that the Lao Dong party would look to both the "Communist Party of the Soviet Union and the Chinese Communist Party" (the "two largest par- ties") for guidance in charting its own revolutionary course. This implication was made first of all by omitting the tribute paid the CPSU in theMoscowDeclaration--"the universally recognized vanguard...whose experience is of fundamental significance"--and by substituting the neutral statement that the
DRV "would study the collective experience of brother countries.'' The principle was also to be evident in North Vietnam's resumption in 1961, after a six months' hiatus following the Bucharest Conference, of laudatory appraisals of Communist China's "leap forward" and commune programs and reassertion of "the great significance of the Chinese revolution to the revolution of Vietnam."
The intent of Hanoi to follow a neutral course in the Sino-Soviet dispute was also demonstrated in Le Duan's discussion of the nature of relations between bloc countries. After referring t o the ''USSR and China" as “the two largest countries bearing heaviest responsibility for maintaining unity within
the socialist camp," the party leader indicated that North Vietnam's policy thereafter would be to "strengthen unity and friend- ship between our country and the USSR and China" and "between our party and the CPSU and the CCP."
As events throughout the remainder of 1961 would demonstrate, it would become increasingly difficult to implement this neutral strategy. The requirements of impartiality were illustrated in somewhat ludicrous fashion by Premier Pham Van Dong in mid-year when he lauded Communist China in Peiping as "the closest friend of the DRV" and then hailed Khrushchev in Moscow as "the closest friend of the Vietnamese people." And Khrushchev's bid at the 22nd Party Congress to establish supremacy over the Communist bloc and world Communist movement would aggravate Sino-Soviet tensions and further complicate Hanoi's effort to maintain a neutral stance.
On balance, however, it is clear that North Vietnam has been a major beneficiary of the Sino-Soviet dispute as the two bloc powers have intensified competition for influence over "national liberation movements" in Southeast Asia. The recipient of vastly augmented economic and military assistance from both Moscow and Peiping during the past two years, the North Vietnamese party leaders have every reason to persist in their chosen role of moderator and neutral in the deepening conflict between the Soviet Union and Communist China.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้า 32 ยิ่งไปกว่านั้น ความเครียด "เคารพความสมัครใจ" และ "มุมมองเป็นเอกฉันท์" จะปรากฏ ปฏิเสธ coercive กลยุทธ์ (เช่นที่มี-drawal ของช่างจากจีนคอมมิวนิสต์โซเวียตใน 1960 และเศรษฐกิจลงโทษกับแอลเบเนียตั้งแต่เวลา) เป็นวิธีการสกัดมอสโก o t เชื่อฟัง จะให้หลักฐาน corroborative สำหรับบทสรุปนี้ โดยเวียดนามเหนือจรรยาบรรณที่สภาพรรคแรงงานแอลเบเนียใน 1961 กุมภาพันธ์ ในขณะที่ฝ่ายรัสเซียโจมตีผู้นำฝ่ายแอลเบเนีย (obliquely ของหลักสูตร) เป็น "renegades...มีฟองที่ปากในพอดีกับความเกลียดชังและเป็นศัตรูกับพรรคการเมือง" กระเบื้องเวียดนามเหนือผู้รับมอบสิทธิ์ได้รับการยกย่องผู้นำแอลเบเนียสำหรับ ' "ลึกซึ้งความสัตย์ซื่อกับ Marxism-Leninism" และ "ความถูกต้องเป็นผู้นำ" ยามนี้หลักการของการให้สัตยาบัน "สมัครใจ" อื่นถูกเลหย่วนปริยายชัดเจนที่ฝ่ายลาวตงจะมองทั้ง "คอมมิวนิสต์พรรคของสหภาพโซเวียตและพรรคคอมมิวนิสต์จีน" (แบบ "สองที่ใหญ่ที่สุดหุ้นผูก") สำหรับคำแนะนำในการสร้างแผนภูมิหลักสูตรปฏิวัติตัวเอง ปริยายนี้ทำครั้งแรกของทั้งหมด โดยไม่ใส่ส่วยจ่าย CPSU ใน theMoscowDeclaration "ที่รู้จักกันแพร่หลายแวนการ์ด...ประสบการณ์เป็นพื้นฐานสำคัญ" - และแทนที่งบกลางที่ว่า DRV ที่ "จะศึกษาประสบการณ์รวมประเทศบราเดอร์ '' หลักการถูกยังจะเห็นได้ชัดในคณะเหนือเวียดนามใน 1961 หลังรอยร้าวของเดือนที่หกหลังจากบูคาเรสต์การประชุม laudatory การประเมินผลของจีนคอมมิวนิสต์ "กระโดดไปข้างหน้า" และโปรแกรม commune และ reassertion ของ "ที่ดีความสำคัญของการปฏิวัติจีนการปฏิวัติเวียดนาม" เจตนาของฮานอยตามหลักสูตรเป็นกลางในข้อโต้แย้งจีน-โซเวียตถูกแสดงในเลหย่วนสนทนาของธรรมชาติของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศค่าย หลังจากอ้างอิง t o การ ''สหภาพโซเวียตและจีน"เป็น"สองที่ใหญ่ที่สุดประเทศแบกความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับการรักษาความสามัคคีภายในค่ายสังคมนิยม" หัวหน้าพรรคระบุว่า นโยบายของเวียดนามเหนือหลังจากนั้นจะมีการ"เสริมสร้างความสามัคคี และมิตรภาพระหว่างประเทศของสหภาพโซเวียต และจีน"และ"ระหว่างพรรคการเมือง และการ CPSU CCP " เป็นเหตุการณ์ตลอดทั้งส่วนเหลือของ 1961 จะแสดงให้เห็นถึง มันจะกลายเป็นยากขึ้นที่จะใช้กลยุทธ์นี้เป็นกลาง ความต้องการของบรรษัทภิบาลได้แสดงในแฟชั่นค่อนข้าง ludicrous โดยพรีเมียร์ฟามวันดงในช่วงกลางปีเมื่อเขา lauded จีนคอมมิวนิสต์ใน Peiping เป็น "เพื่อนใกล้ชิดของ DRV"แล้ว คำยกย่องกิตาครุสชอฟในมอสโกเป็น "สุดเพื่อนของชาวเวียดนาม" และประมูลของกิตาครุสชอฟในสภา 22 พรรคสร้างมไหศวรรย์ค่ายคอมมิวนิสต์และขบวนการคอมมิวนิสต์โลกจะซ้ำเติมความตึงเครียดจีน-โซเวียตเพิ่มเติม complicate ฮานอยพยายามรักษาท่าทางเป็นกลาง ดุล อย่างไรก็ตาม เป็นที่ชัดเจนว่า เวียดนามเหนือได้รับผู้รับผลประโยชน์หลักของข้อโต้แย้งจีน-โซเวียตเป็นอำนาจทั้งสองค่ายมี intensified แข่งขันสำหรับอิทธิพล "เคลื่อนไหวปลดปล่อยแห่งชาติ" ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผู้รับของออกเมนต์สำคัญ ๆ ทางเศรษฐกิจ และการทหารช่วยเหลือจากมอสโกและ Peiping ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ผู้นำฝ่ายเวียดนามเหนือได้ทุกเหตุผลมานะในบทบาทของตนท่านดูแล และเป็นกลางในความขัดแย้งลึกระหว่างสหภาพโซเวียตและจีนคอมมิวนิสต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน้า 32
นอกจากนี้ความเครียดใน "เคารพความสมัครใจ '' และ" มุมมองที่เป็นเอกฉันท์ "จะปรากฏที่จะปฏิเสธกลยุทธ์บีบบังคับ (เช่นกับ drawal ของช่างโซเวียตจากพรรคคอมมิวนิสต์จีนในปี 1960 และการคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจนำไปใช้กับแอลเบเนียตั้งแต่เวลานั้น) เป็นวิธีการ ในการสกัดการเชื่อฟังคำสั่งไปมอสโก. หลักฐาน Corroborative สำหรับข้อสรุปเรื่องนี้จะได้รับจากการปฏิบัติเวียดนามเหนือที่สภาคองเกรสของพรรคแรงงานชาวแอลเบเนียในเดือนกุมภาพันธ์ปี 1961 ในขณะที่ตัวแทนของรัสเซียโจมตีผู้นำพรรคแอลเบเนีย (อ้อมแน่นอน) เป็น "คนทรยศ ... ฟองที่ปาก ในพอดีของความเกลียดชังและความเกลียดชังกับพรรคของเรา ", กระเบื้องเหนือผู้แทนเวียดนามยกย่องผู้นำแอลเบเนียสำหรับ '" ความซื่อสัตย์อย่างยิ่งที่จะมาร์กซ์เลนิน "และ" ความเป็นผู้นำที่ถูกต้องของพวกเขา.
"การประกาศของหลักการนี้ก็" ความสมัครใจ "จงรักภักดีเลอด้วนชัดเจน ความหมายว่าพรรคลาวดงจะมีลักษณะทั้ง "พรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียตและพรรคคอมมิวนิสต์จีน" (ที่ "สองความสัมพันธ์มารดาที่ใหญ่ที่สุด") เพื่อเป็นแนวทางในการสร้างแผนภูมิการปฏิวัติแน่นอนของตัวเอง ความหมายนี้ถูกสร้างขึ้นครั้งแรกของทั้งหมดโดยเลี่ยงส่วยจ่าย CPSU ใน theMoscowDeclaration - "แนวหน้ายอมรับในระดับสากล ... ที่มีประสบการณ์มีความสำคัญพื้นฐาน" - และโดยการแทนคำสั่งที่เป็นกลางที่ DRV "จะศึกษาประสบการณ์โดยรวม ประเทศพี่ชาย. '' หลักการก็ยังจะต้องมีความชัดเจนในการเริ่มต้นใหม่เหนือของเวียดนามในปี 1961 หลังจากที่หกเดือนที่หายไปดังต่อไปนี้การประชุมบูคาเรสต์ของการประเมินผลประกอบการยกย่องของพรรคคอมมิวนิสต์จีน "กระโดดไปข้างหน้า" และโปรแกรมชุมชนและ reassertion ของ "ผู้ยิ่งใหญ่ ความสำคัญของการปฏิวัติจีนไปสู่การปฏิวัติของเวียดนาม.
"เจตนาของกรุงฮานอยที่จะปฏิบัติตามหลักสูตรที่เป็นกลางในข้อพิพาทจีนโซเวียตยังได้แสดงให้เห็นในการอภิปรายเลอด้วนของธรรมชาติของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในกลุ่ม. หลังจากที่หมายถึง '' ล้าหลัง และจีน "ขณะที่" สองความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดประเทศแบริ่งที่ใหญ่ที่สุดในการรักษาความเป็นเอกภาพภายในค่ายสังคมนิยม "หัวหน้าพรรคที่ระบุว่านโยบายภาคเหนือของเวียดนามหลังจากนั้นจะมีการ" เสริมสร้างความสามัคคีและเรือมิตรระหว่างประเทศและสหภาพโซเวียตและจีน "และ "ระหว่างพรรคของเราและ CPSU และ CCP ได้."
ในฐานะที่เป็นกิจกรรมตลอดที่เหลือของ 1961 จะแสดงให้เห็นว่ามันจะกลายเป็นเรื่องยากมากขึ้นที่จะใช้กลยุทธ์ที่เป็นกลางนี้ ความต้องการของความเป็นธรรมถูกแสดงในแฟชั่นหัวเราะบ้างโดยพรีเมียร์ Pham Van Dong ในช่วงกลางปีเมื่อเขายกย่องพรรคคอมมิวนิสต์จีนในปักกิ่งเป็น "เพื่อนสนิทของ DRV" และยกย่องแล้ว Khrushchev ในมอสโกเป็น "เพื่อนสนิทของคนเวียดนาม . " และการเสนอราคา Khrushchev ที่พรรค 22 สภาคองเกรสที่จะสร้างอำนาจสูงสุดในช่วงพรรคคอมมิวนิสต์และโลกของการเคลื่อนไหวของพรรคคอมมิวนิสต์จะซ้ำเติมความตึงเครียดจีนโซเวียตและไปยุ่งพยายามของฮานอยที่จะรักษาความเป็นกลาง.
เกี่ยวกับความสมดุล แต่มันเป็นที่ชัดเจนว่าเวียดนามเหนือได้รับ ผู้รับผลประโยชน์ที่สำคัญของข้อพิพาทจีนโซเวียตขณะที่ทั้งสองกลุ่มอำนาจมีความรุนแรงการแข่งขันสำหรับอิทธิพลเหนือ "เคลื่อนไหวปลดปล่อยแห่งชาติ" ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผู้รับเพิ่มขึ้นอย่างมากมายความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจและการทหารจากทั้งมอสโกและปักกิ่งในช่วงที่ผ่านมาสองปีที่ผ่านมานอร์ทผู้นำพรรคเวียดนามมีเหตุผลที่ทุกคนยังคงมีอยู่ในบทบาทของพวกเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้ดูแลและเป็นกลางในความขัดแย้งลึกระหว่างสหภาพโซเวียตและจีนคอมมิวนิสต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน้า 32
นอกจากนี้ ความเครียด เรื่อง " การเคารพ " และ " วิว " จะปรากฏเป็นเอกฉันท์ปฏิเสธการบังคับยุทธวิธี ( เช่นการเบิกถอนของช่างเทคนิคของโซเวียตจากพรรคคอมมิวนิสต์จีนในปี 1960 และมาตรการการลงโทษทางเศรษฐกิจที่ใช้กับ แอลเบเนีย ตั้งแต่เวลา ) เป็นวิธีการแยกการเชื่อฟัง T o มอสโกพยานหลักฐานประกอบสรุปนี้จะให้โดยเวียดนามเหนือความประพฤติที่พรรคแรงงานตุรกีรัฐสภาในกุมภาพันธ์
 1961 . ส่วนผู้แทนรัสเซียโจมตีผู้นำพรรคแอลเบเนีย ( อ้อมแน่นอน ) เป็น " คนทรยศ . . . . . . . 
ฟองที่ปากในพอดีของความเกลียดชังและเป็นศัตรูกับ พรรค " ของเรากระเบื้องเหนือ เวียดนาม ฯยกย่องแอลเบเนียผู้นำ " ลึกซึ้ง ความซื่อสัตย์ ทฤษฎีการเมือง ลัทธิเลนิน " และ " ถูกต้องผู้นำ "
อีกเครื่องของหลักการนี้ " สมัครใจ " ความจงรักภักดีคือเลอดวนชัดเจนโดยปริยายว่าลาวดง พรรคจะดูทั้ง " พรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียตและพรรคคอมมิวนิสต์จีน " ( " ที่ใหญ่ที่สุดสองพาร์ - ความสัมพันธ์ " ) เพื่อเป็นแนวทางในการสร้างแผนภูมิหลักสูตรคณะของตัวเองอาการนี้เกิดขึ้นครั้งแรกของทั้งหมด โดย omitting บรรณาการจ่ายพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียตใน themoscowdeclaration -- " สามารถรู้จักอาวุธ ที่มีประสบการณ์เป็นสำคัญ " พื้นฐาน -- และจากข้อความที่เป็นกลางว่า 
 drv " จะศึกษาประสบการณ์โดยรวมของประเทศ น้องชาย ' ' หลักการก็จะปรากฏชัดในภาคเหนือของเวียดนาม เริ่มต้นในปี 1961หลังจากหกเดือนหายไปต่อไปนี้การประชุมของการประเมินผลของ บูคาเรสต์ สดุดี " พรรคคอมมิวนิสต์จีนก้าวกระโดดไปข้างหน้า " และโปรแกรมชุมชนและ reassertion " ความสำคัญที่ยิ่งใหญ่ของการปฏิวัติจีนการปฏิวัติของเวียดนาม "
เจตนาของฮานอยตามหลักสูตรที่เป็นกลางในข้อพิพาท คือ ชิโนโซเวียตแสดงเลอดวนของการสนทนาของธรรมชาติของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในค่าย หลังหมายถึง T o ' 'ussr และจีน " เป็น " สองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศต้องรับผิดชอบหนักที่สุดเพื่อรักษาความเป็นเอกภาพภายใน
ค่ายสังคมนิยม" หัวหน้าพรรค ระบุว่า นโยบายของทางเหนือของเวียดนาม หลังจากนั้นจะเป็น “เสริมสร้างความสามัคคีและเพื่อน - เรือระหว่างประเทศของเรา และ สหภาพโซเวียต และจีน " และ " ระหว่างพรรคและพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียตและ CCP ของเรา . "
เป็นเหตุการณ์ตลอดที่เหลือของปี 1961 จะแสดงให้เห็นถึง , มันจะกลายเป็นเรื่องยากมากขึ้นที่จะใช้กลยุทธ์นี้เป็นกลาง .ความต้องการของความเป็นกลาง มีภาพประกอบค่อนข้างเปิ่นในแฟชั่นโดยนายกรัฐมนตรีฝ่าม วัน ดงในช่วงกลางปี เมื่อเขาสรรเสริญพรรคคอมมิวนิสต์จีนในปักกิ่งเป็น " เพื่อนสนิทของ drv " และยกย่อง Khrushchev ในมอสโก " เพื่อนสนิทของคนเวียดนาม" และ Khrushchev ของการเสนอราคาในพรรคคองเกรสเพื่อสร้างอำนาจสูงสุดกว่า 22 ประเทศคอมมิวนิสต์ และขบวนการคอมมิวนิสต์โลกจะซ้ำเติมชิโนสหภาพโซเวียตความตึงเครียดและเพิ่มเติม complicate ฮานอยพยายามรักษาจุดยืนที่เป็นกลาง
บนความสมดุล อย่างไรก็ตามมันเป็นที่ชัดเจนว่าเวียดนามเหนือได้รับผลประโยชน์หลักของ Sino โซเวียตข้อพิพาทเป็นสองกลุ่มพลังได้มากกว่าการแข่งขันเพื่อมีอิทธิพลเหนือ " ขบวนการปลดปล่อยแห่งชาติในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผู้รับของชุมชนทางเศรษฐกิจอย่างมากมายและความช่วยเหลือทางทหารจากมอสโกและปักกิ่งในช่วงที่ผ่านมาสองปีผู้นำพรรคเวียตนามเหนือมีทุกเหตุผลที่จะยังคงอยู่ในการเลือกบทบาทของผู้ดูแลและเป็นกลางในการลดความขัดแย้งระหว่างสหภาพโซเวียตและคอมมิวนิสต์จีน .