Years- years may pass away, but the

Years- years may pass away, but the memory of that epoch never. Nor was I indeed ignorant of the flowers and the vine- but the hemlock and the cypress overshadowed me night and day. And I kept no reckoning of time or place, and the stars of my fate faded from
heaven, and therefore the earth grew dark, and its figures passed by me like flitting shadows, and among them all I beheld only- Morella. The winds of the firmament breathed but one sound within my ears, and the ripples upon the sea murmured evermore- Morella. But she died; and with my own hands I bore her to the tomb; and I laughed with a long and bitter laugh as I found no traces of the first in the channel where I laid the second.- Morella.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปีปีอาจเสียชีวิต แต่ความทรงจำของยุคนั้นไม่เคย หรือถูกผมไม่รู้จริง ๆ ของดอกไม้ และเถาวัลย์ - แต่ hemlock และไซเปรส overshadowed ฉันกลางวันและกลางคืน ฉันเก็บไม่ reckoning ของเวลาหรือสถานที่ และดาวของพรหมลิขิตจางหายไปจากสวรรค์ และโลกเติบโตเข้ม และตัวเลขที่ผ่าน โดยฉันเช่นเงา flitting และในหมู่พวกเขาทั้งหมด ฉัน beheld เดียว-Morella ลมของ firmament การหายใจแต่เสียงหนึ่งภายในหูของฉัน และ ripples ตามทะเล murmured ตลอด-Morella แต่ ตาย และ ด้วยมือของฉันเอง ฉันแบกเธอกับสุสาน และฉันหัวเราะกับหัวเราะยาว และขมที่พบไม่มีร่องรอยของแรกในช่องที่ผมวางที่สอง. -Morella

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปี Years- อาจจะผ่านไป แต่ความทรงจำของยุคที่ไม่เคย ไม่ผมไม่รู้จริง ๆ ของดอกไม้และ vine- แต่ก้าวล่วงเข้าไปและไซปรัสบดบังฉันคืนและวัน และฉันเก็บไว้คำนวณเวลาหรือสถานที่ใดและดาวของโชคชะตาของฉันจางหายไปจากฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลกจึงเติบโตมืดและตัวเลขที่เดินผ่านไปมาฉันเหมือนเงา flitting และในหมู่พวกเขาทั้งหมดที่ฉันเห็น only- เลลา
ลมฟ้าลมหายใจ แต่เสียงหนึ่งที่อยู่ในหูของฉันและคลื่นบนทะเลบ่น evermore- เลลา แต่เธอเสียชีวิต; และด้วยมือของตัวเองของฉันฉันเบื่อเธอไปที่หลุมฝังศพ; และฉันหัวเราะพร้อมกับหัวเราะยาวและขมเป็นผมพบว่าไม่มีร่องรอยของการเป็นครั้งแรกในช่องทางที่ฉันวาง second.- เลลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปี - ปีอาจจะผ่านไป แต่ความทรงจำในอดีตที่ไม่เคย และฉันก็โง่ของดอกไม้และเถาวัลย์ แต่เฮมล็อคและ Cypress บดบังฉันคืนและวัน และฉันยังไม่นับเวลาหรือสถานที่ ดวงดาวแห่งโชคชะตาของฉันจางหายไป จาก
สวรรค์และโลกมืดจึงขยายตัวและตัวเลขที่เดินผ่านผมไปเหมือนเคลื่อนผ่านเงาและในหมู่พวกเขาทั้งหมด ฉันได้เห็นเพียง - โมเรลลา .ลมของนภาดังแต่เสียงในหูของฉันและ ripples บนทะเลบ่นตลอดไป - โมเรลลา . แต่เธอตาย และด้วยมือของฉันเอง ฉันแบกเธอไปสุสาน และฉันก็หัวเราะกับยาวและขมหัวเราะตามไม่พบร่องรอยของแรกในช่องที่วางรอง - โมเรลลา

.