Biological communitiesSome organism

Biological communities
Some organisms are adapted for living in freshwater, others
for living in salt water. In general, freshwater biota do not
extend into saline or slightly saline water. Consequently, as
salinity increases, the species richness and growth of
freshwater biota is reduced (Hart et al. 1991). Freshwater is
generally defined as water in which salinity is less than 3000
mg L–1 and sea water as 35000 mg L–1. These are the world
average values for those systems (Boulton and Brock 1999);
3000 mg L–1 is often considered the lower limit for saline
waters (Hart et al. 1991). Water between 3000 mg L–1 and
10000 mg L–1 can be defined as saline as biotic effects are
well known within this range. Animals are divided on the
basis of their ability to regulate their internal osmotic
concentrations against the external environment: those that

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชุมชนชีวภาพบางสิ่งมีชีวิตดัดแปลงสำหรับการอาศัยอยู่ในน้ำจืด อื่น ๆสำหรับการอาศัยอยู่ในน้ำเค็ม ทั่วไป สิ่งที่ปลาไม่ขยายลงไปในน้ำเล็กน้อย saline หรือ saline ดังนั้น เป็นเพิ่มเค็ม ร่ำรวยพันธุ์ และเจริญเติบโตของสิ่งที่ปลาจะลดลง (ฮาร์ท et al. 1991) เป็นน้ำจืดโดยทั่วไปกำหนดให้เป็นน้ำที่เค็มจะน้อยกว่า 3000L – 1 มิลลิกรัมและทะเลน้ำเป็น 35000 มิลลิกรัม L-1 นี่คือโลกค่าเฉลี่ยสำหรับระบบ (Boulton และอม 1999);3000 มิลลิกรัม L-1 มักจะถือว่าเป็นขีดจำกัดล่างสำหรับน้ำเกลือน้ำ (ฮาร์ท et al. 1991) ระหว่าง 3000 mg L – 1 และสามารถกำหนด 10000 mg L – 1 เป็นน้ำเกลือเป็นผล bioticรู้จักภายในช่วงนี้ มีแบ่งสัตว์ในการพื้นฐานของความสามารถในการควบคุมภายในของการออสโมติกความเข้มข้นกับสภาพแวดล้อมภายนอก: ผู้ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชุมชนทางชีวภาพมีชีวิตบางอย่างที่เหมาะสำหรับการอยู่อาศัยในน้ำจืดอื่น ๆ สำหรับการใช้ชีวิตในน้ำทะเล โดยทั่วไปสิ่งมีชีวิตในน้ำจืดไม่ได้ขยายเข้าไปในน้ำเกลือหรือน้ำน้ำเกลือเล็กน้อย ดังนั้นในขณะที่การเพิ่มขึ้นของความเค็มความร่ำรวยชนิดและการเจริญเติบโตของสิ่งมีชีวิตในน้ำจืดจะลดลง(ฮาร์ท et al. 1991) น้ำจืดที่ถูกกำหนดโดยทั่วไปเป็นน้ำที่มีความเค็มน้อยกว่า 3,000 มิลลิกรัม L-1 และน้ำทะเล 35,000 มก. L-1 เหล่านี้เป็นโลกที่ค่าเฉลี่ยของระบบเหล่านั้น (โบลตันและบร็อค 1999); 3000 มก. L-1 มักจะคิดว่าวงเงินที่ต่ำกว่าสำหรับน้ำเกลือน้ำ (. ฮาร์ท et al, 1991) น้ำระหว่าง 3,000 มก. L-1 และ10,000 มก. L-1 สามารถกำหนดเป็นน้ำเกลือเป็นผลกระทบทางชีววิทยาจะรู้จักกันดีในช่วงนี้ สัตว์จะถูกแบ่งออกบนพื้นฐานของความสามารถในการควบคุมการออสโมติกของพวกเขาภายในความเข้มข้นกับสภาพแวดล้อมภายนอก: ผู้ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชุมชนทางชีวภาพ
บางสิ่งมีชีวิตดัดแปลง อาศัยอยู่ในน้ำจืด ผู้อื่น
ดำรงชีวิตในน้ำเกลือ โดยทั่วไปปลาพฤกษาไม่
ขยายลงในน้ำเกลือหรือเกลือเล็กน้อยในน้ำ ดังนั้น เพื่อเป็นการเพิ่มความเค็มชนิด
, ความมั่งคั่งและการเจริญเติบโตของสิ่งมีชีวิตจะลดลง
น้ำจืด ( ฮาร์ท et al . 1991 ) น้ำจืดเป็น
กำหนดโดยทั่วไปเป็นน้ำที่ความเค็มน้อยกว่า 3000
มก. แอล– 1 และน้ำทะเลเป็น 35 , 000 มก. แอล– 1 เหล่านี้เป็นโลก
เฉลี่ยค่าระบบ ( โบลตันแอนด์ บร็อค 1999 ) ;
3 , 000 มก. แอล– 1 มักจะพิจารณาลดวงเงินเพื่อให้น้ำเกลือ
( ฮาร์ท et al . 1991 ) น้ำระหว่าง 3 , 000 มก. แอล– 1 และ 10 , 000 mg L -
1 สามารถกำหนดเป็นดินเค็ม เพราะผลทางชีวภาพเป็น
รู้จักกันดีในระยะนี้ สัตว์จะแบ่งออก
พื้นฐานของความสามารถในการควบคุมความเข้มข้นของพวกเขาภายในการต่อสภาพแวดล้อมภายนอก :

นั้นว่า