AbstractOBJECTIVE:To determine whet

Abstract
OBJECTIVE:
To determine whether Tai Chi Chuan or ballroom dancing promotes better performance with respect to postural balance, gait, and postural transfer among elderly people.
METHODS:
We evaluated 76 elderly individuals who were divided into two groups: the Tai Chi Chuan Group and the Dance Group. The subjects were tested using the NeuroCom Balance Master¯ force platform system with the following protocols: static balance tests (the Modified Clinical Tests of Sensory Interaction on Balance and Unilateral Stance) and dynamic balance tests (the Walk Across Test and Sit-to-stand Transfer Test).
RESULTS:
In the Modified Clinical Test of Sensory Interaction on Balance, the Tai Chi Chuan Group presented a lower sway velocity on a firm surface with open and closed eyes, as well as on a foam surface with closed eyes. In the Modified Clinical Test of Sensory Interaction on Unilateral Stance, the Tai Chi Chuan Group presented a lower sway velocity with open eyes, whereas the Dance Group presented a lower sway velocity with closed eyes. In the Walk Across Test, the Tai Chi Chuan Group presented faster walking speeds than those of the Dance Group. In the Sit-to-stand Transfer Test, the Tai Chi Chuan Group presented shorter transfer times from the sitting to the standing position, with less sway in the final standing position.
CONCLUSION:
The elderly individuals who practiced Tai Chi Chuan had better bilateral balance with eyes open on both types of surfaces compared with the Dance Group. The Dance Group had better unilateral postural balance with eyes closed. The Tai Chi Chuan Group had faster walking speeds, shorter transfer times, and better postural balance in the final standing position during the Sit-to-stand Test.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อวัตถุประสงค์:การตรวจสอบว่า นายไทจิหรือเต้นบอลรูมส่งเสริมประสิทธิภาพกับเนื้อ postural ดุล เดิน และเนื้อ postural โอนระหว่างผู้สูงอายุวิธีการ:เราประเมินบุคคลสูงอายุ 76 ที่ถูกแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม: กลุ่มไทชีชวนและ กลุ่มเต้น เรื่องการทดสอบด้วยระบบแพลตฟอร์มแรง Master¯ NeuroCom ดุลการโพรโทคอ: ดุลคงทดสอบ (การปรับเปลี่ยนทางคลินิกทดสอบของรับความรู้สึกโต้ตอบดุลและท่าทางพลเรือน) และการทดสอบสมดุลไดนามิก (เดินผ่านการทดสอบและทดสอบการโอนย้ายนั่งยืน)ผลลัพธ์:ในการปรับเปลี่ยนทางคลินิกทดสอบของรับความรู้สึกโต้ตอบดุล กลุ่มไทชีชวนแสดงความเร็วกทางด้านล่าง บนพื้นผิวของบริษัทกับการเปิด และปิดตา รวม ทั้ง บนพื้นผิวโฟมกับปิดตา ในการปรับเปลี่ยนทางคลินิกทดสอบของรับความรู้สึกโต้ตอบบนท่าทางพลเรือน กลุ่มไทชีชวนแสดงความเร็วกทางด้านล่างเปิดตา ในขณะที่ กลุ่มเต้นแสดงความเร็วกทางด้านล่างปิดตา ในการเดินข้ามทดสอบ กลุ่มไทชีชวนแสดงความเร็วเดินเร็วกว่าของ กลุ่มเต้น ในการนั่งการยืนโอนทดสอบ กลุ่มไทชีชวนนำเสนอสั้นเวลาโอนจากการนั่งการยืนตำแหน่ง มี sway น้อยในตำแหน่งสุดท้ายยืนสรุป:บุคคลผู้สูงอายุที่ฝึกฝนไทชีชวนมีดีทวิภาคีดุล ด้วยเปิดตาทั้งสองชนิดของพื้นผิวเมื่อเทียบกับ กลุ่มเต้น กลุ่มเต้นรำได้ดีกว่าฝ่ายเนื้อ postural ดุลกับปิดตา กลุ่มไทชีชวนได้เร็ว เดินความเร็ว เวลาโอนสั้น ดีเนื้อ postural ดุลในตำแหน่งสุดท้ายยืนในระหว่างการทดสอบนั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อวัตถุประสงค์:
เพื่อตรวจสอบว่าไท่เก๊กหรือเต้นบอลรูมส่งเสริมประสิทธิภาพที่ดีขึ้นเกี่ยวกับการทรงตัว, การเดินและการถ่ายโอนการทรงตัวของผู้สูงอายุ.
วิธีการ:
เราประเมิน 76 ผู้สูงอายุที่ถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มคือไท่เก๊กกลุ่ม กลุ่มเต้นรำ วิชาที่ได้รับการทดสอบโดยใช้ NeuroCom สมดุลต้นแบบแรงแพลตฟอร์มระบบกับโปรโตคอลต่อไปนี้: การทดสอบความสมดุลคงที่ (ทดสอบทางคลินิกดัดแปลงปฏิสัมพันธ์ทางประสาทสัมผัสในความสมดุลและท่าทางข้างเดียว) และการทดสอบความสมดุลแบบไดนามิก (เดินข้ามการทดสอบและการนั่งการยืน โอน Test).
ผลในการทดสอบทางคลินิกดัดแปลงปฏิสัมพันธ์ทางประสาทสัมผัสใน Balance, ไทเก๊กกลุ่มนำเสนอความเร็วที่ต่ำกว่าแกว่งไปแกว่งมาบนพื้นผิวที่ บริษัท ที่มีตาเปิดและปิดเช่นเดียวกับบนพื้นผิวโฟมกับตาปิด
ในการทดสอบทางคลินิกดัดแปลงปฏิสัมพันธ์ทางประสาทสัมผัสในข้างเดียวท่าทางไทเก๊กกลุ่มนำเสนอความเร็วแกว่งไปแกว่งมาที่ต่ำกว่าด้วยดวงตาที่เปิดในขณะที่กลุ่มเต้นรำนำเสนอความเร็วที่ต่ำกว่าแกว่งไปแกว่งมากับตาปิด ในการเดินข้ามทดสอบที่ไท่เก๊กกลุ่มนำเสนอความเร็วในการเดินกว่าของกลุ่มเต้นรำ ในการนั่งการยืนการทดสอบโอนไทเก๊กกลุ่มนำเสนอครั้งการถ่ายโอนสั้นจากนั่งท่ายืนที่มีอำนาจน้อยลงในตำแหน่งที่ยืนสุดท้าย.
สรุป:
บุคคลผู้สูงอายุที่ได้รับการฝึกฝนไท่เก๊กมีความสมดุลในระดับทวิภาคีที่ดีขึ้น ด้วยดวงตาที่เปิดอยู่บนทั้งสองประเภทของพื้นผิวเมื่อเทียบกับกลุ่มเต้นรำ กลุ่มเต้นรำมีฝ่ายเดียวทรงตัวที่ดีขึ้นกับตาปิด กลุ่มไท่เก๊กมีความเร็วในการเดินเร็วขึ้นเวลาที่สั้นกว่าการถ่ายโอนและการทรงตัวที่ดีขึ้นความสมดุลในท่ายืนสุดท้ายในระหว่างการทดสอบนั่งจะยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อ :

มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบว่า ไทเก๊ก หรือลีลาศส่งเสริมประสิทธิภาพที่ดีขึ้นด้วยความสมดุล , ท่าทางการเดิน และการถ่ายทอดท่าทางของผู้สูงอายุ .

เราประเมินวิธีการ : 76 บุคคลที่ผู้สูงอายุที่ถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม : ไทเก๊ก กลุ่มและกลุ่มเต้นรำทดสอบการใช้ neurocom โทสมดุลแรง¯แพลตฟอร์มระบบที่มีโปรโตคอลดังต่อไปนี้ : การทดสอบสมดุลสถิต ( Modified คลินิกการทดสอบปฏิสัมพันธ์ทางประสาทสัมผัสที่สมดุลและเป็นท่าทาง ) และการทดสอบความสมดุลแบบไดนามิก ( เดินข้ามการทดสอบนั่งยืนโอนการทดสอบ ) .

ในผลการทดลองทางประสาทสัมผัสของการปฏิสัมพันธ์ บนความสมดุลไทเก็กชวนกลุ่มที่นำเสนอความเร็วแกว่งลงบนพื้นผิวของ บริษัท กับ เปิด และ ปิด ตา รวมทั้งบนพื้นโฟมมีปิดตา ในการทดสอบทางประสาทสัมผัสในการดัดแปลงทางคลินิกโดยท่าทางไทเก็กชวนกลุ่มที่นำเสนอความเร็วแกว่งต่ำกับเปิดตา ในขณะที่กลุ่มเต้นแสดงความเร็วแกว่งต่ำปิดดวงตา ในเดินข้ามการทดสอบไทเก็กชวนกลุ่มนำเสนอเร็วเดินเร็วกว่ากลุ่มเต้นรำ ในนั่งยืนทดสอบการโอน , ไทเก็กชวนกลุ่มนำเสนอสั้นโอนครั้งจากการนั่งการยืนตำแหน่ง กับแกว่งน้อยลงในตำแหน่งสุดท้ายยืน .

สรุป :ผู้สูงอายุ ผู้ที่ฝึกไท้เก๊กมีความสมดุลทั้งสองดีกว่าลืมตาทั้งสองชนิดของพื้นผิว เมื่อเทียบกับ กลุ่มเต้น เต้นกลุ่มมีการทรงตัวฝ่ายเดียวดีกว่า ตาปิด ไทเก็กชวนกลุ่มได้เร็วเดินเร็วสั้นโอนครั้ง และท่าทางที่ดีสมดุลในการยืนสุดท้ายระหว่างนั่งยืนทดสอบ