IntroductionMost of the time, resea

Introduction
Most of the time, researchers do not try to elaborate a philosophical link between ethical
theories, and ethical leadership. Some authors try to combine different ethical theories
within the same leadership approach. Knights and O’Leary (2006) said that ethical
leadership is indeed “ethical” since it reflects one ethical theory or the other:
philosophical egoism (Hobbes, Spinoza), utilitarianism (Bentham, Mill, Ross), Kantian
theory, or ethics of responsibility (Sartre, Le´vinas, Habermas). Authors prefer a mix
between virtue ethics (MacIntyre) and ethics of responsibility (Le´vinas). The basic
problem of their approach is that we cannot assess to what extent a given ethical theory
could be connected with ethical leadership. Ncube and Washburn (2006) suggested that
ethical leadership should combine deontology (Kant), virtue ethics (Aristotle) and
utilitarianism (Bentham, Mill). Such an approach will imply to take into account the
needs of all organizational members, in order to maximize harmonious relationships
within the organization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ
มากที่สุดของเวลา นักวิจัยพยายามอธิบายเชื่อมโยงปรัชญาระหว่างจริยธรรม
ทฤษฎี และจริยธรรมเป็นผู้นำ ผู้เขียนบางพยายามจะรวมทฤษฎีจริยธรรมแตกต่าง
ภายในวิธีการนำเดียวกัน อัศวินและซี (2006) กล่าวว่า จริยธรรม
นำเป็นจริง "จริยธรรม" เนื่องจากมันสะท้อนจริยธรรมทฤษฎีหนึ่งหรืออื่น ๆ:
egoism ปรัชญา (มัสฮอบส์ คสปิโนซา), ประโยชน์นิยม (เบนแธม โรงสี Ross), Kantian
ทฤษฎี หรือจริยธรรมของความรับผิดชอบ (Sartre, Le´vinas, Habermas) ผู้เขียนต้องผสม
ระหว่างคุณธรรมจริยธรรม (MacIntyre) และจริยธรรมของความรับผิดชอบ (Le´vinas) พื้นฐาน
เป็นปัญหาของวิธีการที่เราไม่สามารถประเมินขอบเขตทฤษฎีจริยธรรมที่กำหนด
สามารถเชื่อมโยงกับจริยธรรมเป็นผู้นำได้ Ncube และ Washburn (2006) แนะนำที่
ภาวะผู้นำจริยธรรมควรรวม deontology (Kant), คุณธรรมจริยธรรม (อริสโตเติล) และ
ประโยชน์นิยม (เบนแธม โรงงานผลิต) วิธีการจะเป็นสิทธิ์แบบถึง
ความต้องการของสมาชิกในองค์กรทั้งหมด ความสัมพันธ์กลมกลืนให้มากที่สุด
ภายในองค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
ส่วนใหญ่เวลาที่นักวิจัยไม่พยายามที่จะอธิบายรายละเอียดการเชื่อมโยงระหว่างปรัชญาจริยธรรม
ทฤษฎีและความเป็นผู้นำทางจริยธรรม นักเขียนบางคนพยายามที่จะรวมทฤษฎีทางจริยธรรมที่แตกต่างกัน
ภายในวิธีการเป็นผู้นำเหมือนกัน อัศวินและแลร์รี่ส์ (2006) กล่าวว่าจริยธรรม
เป็นผู้นำย่อมเป็น "จริยธรรม" เพราะมันสะท้อนให้เห็นถึงทฤษฎีหนึ่งจริยธรรมหรืออื่น ๆ :
ปรัชญาความเห็นแก่ตัว (ฮอบส์, สปิโนซา) วัตถุนิยม (แทมมิลล์, รอสส์), คานต์
ทฤษฎีหรือจริยธรรมของ ความรับผิดชอบ (ซาตร์ Le'vinas ฮาเบอร์) ผู้เขียนชอบการผสมผสาน
ระหว่างจริยธรรมคุณธรรม (MacIntyre) และจริยธรรมของความรับผิดชอบ (Le'vinas) พื้นฐาน
ปัญหาของวิธีการของพวกเขาคือการที่เราไม่สามารถประเมินสิ่งที่ขอบเขตทฤษฎีทางจริยธรรมที่กำหนด
จะได้รับการเชื่อมต่อกับความเป็นผู้นำทางจริยธรรม Ncube และ Washburn (2006) ชี้ให้เห็นว่า
เป็นผู้นำทางจริยธรรมควรรวม deontology (คานท์), จริยธรรมคุณธรรม (อริสโตเติล) และ
วัตถุนิยม (แทมมิลล์) วิธีการดังกล่าวจะบ่งบอกถึงการคำนึงถึง
ความต้องการของสมาชิกขององค์กรทั้งหมดเพื่อที่จะเพิ่มความสัมพันธ์ความสามัคคี
ภายในองค์กร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
ส่วนใหญ่ นักวิจัยพยายามบรรจงเชื่อมโยงระหว่างทฤษฎีปรัชญาจริยธรรม
และภาวะผู้นำเชิงจริยธรรม ผู้เขียนพยายามที่จะรวมบางส่วนที่แตกต่างกันทฤษฎีจริยธรรม
ภายในแนวคิดภาวะผู้นำแบบเดียวกัน อัศวินและ โอ ' เลียรี่ ( 2549 ) กล่าวว่า ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรม
แน่นอน " จริยธรรม " เพราะมันสะท้อนถึงจริยธรรมทฤษฎีหนึ่งหรืออื่น ๆ :
มมังการปรัชญา ( ฮอบส์ สปิโนซา )ประโยชน์นิยม ( Bentham , โรงสี , Ross ) , ทฤษฎีของคานท์
หรือจริยธรรมความรับผิดชอบ ( Sartre , เลอใหม่วิญาส ฮาเบอร์ , ) ผู้เขียนชอบผสม
ระหว่างคุณธรรม จริยธรรม ( ใบ ) และจริยธรรมความรับผิดชอบ ( Le ใหม่วิญาส ) ปัญหาพื้นฐานของวิธีการของพวกเขา
คือเราไม่สามารถประเมินสิ่งที่ขอบเขตให้จริยธรรมทฤษฎี
น่าจะเกี่ยวข้องกับภาวะผู้นำเชิงจริยธรรม และ ncube วอชเบิร์น ( 2006 ) แนะนำว่า
ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมควรรวม deontology ( Kant ) , คุณธรรม จริยธรรม ( อริสโตเติล ) และ
ประโยชน์นิยม ( Bentham , โรงสี ) วิธีการดังกล่าวจะบ่งบอกถึงการคำนึงถึงความต้องการของสมาชิกองค์การ
ทั้งหมด เพื่อเพิ่มความสัมพันธ์ความสามัคคี
ภายในองค์กร