Later, as we divided everything we

Later, as we divided everything we owned and I packed up our past, I found a photo between the pages of a book. It was from his birthday that year, a group of us at dinner. He sat on one side of the table, smiling, wearing a red tie around his neck. I was on his left and she sat on his right. He’d compared us, side by side, for months. I’d lost a competition I had no idea I was in.

Divorced and cynical, I moved to New York, eager to forget what I was leaving behind.

I buried my hurt as fast as I could. My Colombian complexion set against Irish blue eyes quickly caught the attention of men. To them I was exotic; to me they were identical. Their names varied, but their desire to withhold information remained the same. I was convinced that no matter what they said, if I looked hard enough, I’d find that they were all like the man I’d left, the one that left me. My doubts disgusted me, but no one had yet proved me wrong.

Until my first date with Philip, a writer I’d met on a subway platform. We shared sake and exchanged stories. He began with his own hour-long confessional. I sat shocked, but he went on. He’d lost his virginity at 19 and regularly snuck into a double feature. He downloaded music illegally and had a six-year-old daughter. Instantly, his secrets were scattered on the table yet strangely it didn’t stop me from needing to uncover more.

Three months into our romance, my prying rituals were in full swing. While he was in the shower, I checked pockets for receipts, smelled clothes worn the night before. Early mornings, before he woke, I slid open his iPad, uncovering a dormant Twitter account, cute animal e-mails from his mother and a tagged photo on Facebook of him and a busty blonde a month before. 37 people liked this, I did not.

Voicemail meddling revealed bad blood between him and his parents. Debt collection notices were stuffed into envelopes and piled under his desk. An old unused passport in his underwear drawer exposed his disinterest of adventures abroad. Those details were all red flags that I had dismissed. I’d been too busy checking his Internet browser to realize how incompatible we might be.

I lay in bed awake one night, waiting for his snoring to begin. I wiggled out from under his heavy arm and softly tiptoed out of the room. The hunt began in his office, through folders, binders and photo albums. After I finished, I neatly tucked away proof of magazine subscriptions and a happy childhood filled with awful sweaters. I hurried to the guest bedroom next. Holding my breath, I lifted the mattress, or at least I tried to. I carefully unpacked shoeboxes, and shook books by their binds. I knew I should stop. And I would, once I found what I was looking for. I always searched for the same thing, the other woman. Either the one he hadn’t let go of from his past or the one he was sneakily starting a future with. Disappointed by another room, I walked over to the couch defeated and anxious. Maybe I had let this go too far. Maybe there was actually nothing to be found. I leaned back, wondering if I should check the freezer again. I felt a pinch against my leg. In between the cushions was a leather journal I’d never seen before. Jackpot. I pulled it out and opened to the dog-eared page.

I haven’t said it yet but I love her. He scrawled in sloppy script.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อมาในขณะที่เราแบ่งทุกอย่างที่เราเป็นเจ้าของและฉันแน่นขึ้นที่ผ่านมาของเราผมพบว่าภาพระหว่างหน้าของหนังสือ มันมาจากวันเกิดของเขาในปีนั้นกลุ่มของเราได้ที่งานเลี้ยงอาหารค่ำ เขานั่งอยู่บนด้านหนึ่งของโต๊ะยิ้มสวมเน็คไทสีแดงรอบคอของเขา ผมกำลังอยู่บนซ้ายของเขาและเธอนั่งอยู่บนขวาของเขา เขาต้องการเมื่อเทียบเราเคียงข้างเป็นเวลาหลายเดือน ผมสูญเสียการแข่งขันผมมีความคิดที่ไม่มีผมอยู่ใน. หย่าร้างและคนอื่นผมจะย้ายไปนิวยอร์กกระตือรือร้นที่จะลืมสิ่งที่ฉันถูกทิ้งไว้ข้างหลัง. ฉันฝังเจ็บของฉันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผิวโคลอมเบียของฉันตั้งกับดวงตาสีฟ้าของชาวไอริชได้อย่างรวดเร็วที่จับความสนใจของคน กับพวกเขาผมก็แปลกใหม่; ให้ฉันที่พวกเขาเหมือนกัน ชื่อของพวกเขาแตกต่างกัน แต่ความปรารถนาของพวกเขาที่จะระงับข้อมูลยังคงเหมือนเดิม ผมเชื่อว่าไม่ว่าสิ่งที่พวกเขากล่าวว่าไม่มีถ้าผมมองยากพอฉันพบว่าพวกเขาทั้งหมดเหมือนคนที่ฉันเหลือหนึ่งที่เหลือฉัน ข้อสงสัยของฉันฉันเบื่อหน่าย แต่ไม่มีใครยังพิสูจน์แล้วว่าฉันผิด. จนกว่าจะถึงวันแรกของฉันกับฟิลิปนักเขียนที่ผมได้พบบนแพลตฟอร์มรถไฟใต้ดิน เราใช้ร่วมกันเพื่อประโยชน์และแลกเปลี่ยนเรื่องราว เขาเริ่มต้นด้วยการสารภาพผิดชั่วโมงนานของเขาเอง ฉันนั่งตกใจ แต่เขาก็ เขาจะสูญเสียความบริสุทธิ์ของเขาที่ 19 และสม่ำเสมอแอบเข้าไปในคุณลักษณะคู่ เขาดาวน์โหลดเพลงผิดกฎหมายและมีลูกสาวหกปี ทันทีความลับของเขากระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะยังแปลกมันไม่ได้หยุดผมจากการต้องเปิดเผยมากขึ้น. สามเดือนในความโรแมนติกของเราพิธีกรรม prying ของฉันอยู่ในเต็มแกว่ง ขณะที่เขาอยู่ในห้องอาบน้ำฉันจะตรวจสอบกระเป๋าสำหรับใบเสร็จรับเงิน, กลิ่นเสื้อผ้าสวมใส่ในคืนก่อน ทุกเช้าก่อนที่เขาจะตื่นผมเลื่อนเปิด iPad ของเขาเปิดโปงบัญชี Twitter เฉยๆสัตว์อีเมลน่ารักจากแม่ของเขาและที่ติดแท็กภาพใน Facebook ของเขาและสีบลอนด์ busty เดือนก่อน 37 คนชอบนี้ผมไม่ได้. Voicemail แทรกแซงเปิดเผยเลือดที่ไม่ดีระหว่างเขากับพ่อแม่ของเขา ประกาศจัดเก็บหนี้ที่ถูกยัดลงในซองจดหมายและซ้อนอยู่ภายใต้โต๊ะทำงานของเขา ที่ไม่ได้ใช้หนังสือเดินทางเล่มเก่าในลิ้นชักชุดชั้นในของเขาสัมผัสความสนใจของเขาในการผจญภัยในต่างประเทศ รายละเอียดเหล่านั้นทั้งหมดธงสีแดงที่ฉันได้รับการยอมรับ ฉันยุ่งเกินไปการตรวจสอบเบราว์เซอร์อินเทอร์เน็ตของเขาที่จะรู้ว่าเข้ากันไม่ได้เราอาจจะ. ฉันนอนอยู่บนเตียงตื่นคืนหนึ่งรอให้อาการนอนกรนของเขาที่จะเริ่มต้น ฉัน wiggled ออกมาจากใต้แขนของเขาหนักและเบา tiptoed ออกไปจากห้อง ล่าเริ่มต้นขึ้นในห้องทำงานของเขาผ่านโฟลเดอร์ยึดประสานและอัลบั้มภาพ หลังจากที่ผมเสร็จผมเรียบร้อยซุกหลักฐานการสมัครสมาชิกนิตยสารและมีความสุขในวัยเด็กที่เต็มไปด้วยเสื้อกันหนาวอันยิ่งใหญ่ ผมรีบไปที่ห้องนอนของผู้เข้าพักต่อไป กลั้นลมหายใจของฉันฉันยกที่นอนหรืออย่างน้อยผมพยายามที่จะ ฉันอย่างห่อกล่องรองเท้าและส่ายหนังสือผูกของพวกเขา ผมรู้ว่าผมควรจะหยุด และผมก็เมื่อผมพบว่าสิ่งที่ผมกำลังมองหา ฉันมักจะมองหาสิ่งเดียวกันผู้หญิงคนอื่น ๆ ทั้งสองคนที่เขาไม่เคยปล่อยให้ไปของจากที่ผ่านมาหรือหนึ่งของเขาที่เขาจะถูกลอบเริ่มต้นในอนาคตด้วย ผิดหวังจากอีกห้องหนึ่งผมเดินไปที่โซฟาพ่ายแพ้และความวิตกกังวล บางทีฉันอาจจะได้ปล่อยให้เรื่องนี้ไปไกลเกินไป บางทีนั่นอาจจะเป็นจริงไม่มีอะไรที่จะพบ ผมโน้มตัวกลับสงสัยว่าถ้าผมควรตรวจสอบช่องแช่แข็งอีกครั้ง ผมรู้สึกหยิกกับขาของฉัน ในระหว่างเบาะเป็นวารสารหนังผมไม่เคยเห็นมาก่อน เงินรางวัล ผมดึงมันออกมาและเปิดให้หน้าสุนัขหู. ผมยังไม่ได้บอกว่ามันยัง แต่ฉันรักเธอ เขา scrawled ในสคริปต์เลอะเทอะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อมาเมื่อเราแบ่งทุกอย่างที่เราเป็นเจ้าของ และฉันเก็บของของเราที่ผ่านมา ผมเจอรูประหว่างหน้าของหนังสือ มันคือวันเกิดของเขาในปีนั้น กลุ่มของพวกเราที่เย็น เขานั่งอยู่บนด้านหนึ่งของโต๊ะ , ยิ้ม , สวมเน็คไทสีแดงรอบคอของเขา ฉันซ้ายของเขาและเธอนั่งด้านขวาของเขา เขาจะเปรียบเทียบเราเคียงข้างกัน สำหรับเดือน ฉันแพ้การแข่งขัน ผมไม่คิดว่าผม .

หย่าและเหยียดหยาม ผมย้ายไปอยู่ที่นิวยอร์ก อยากที่จะลืมสิ่งที่ฉันทิ้งไว้ข้างหลัง

ฉันฝังผมเจ็บที่สุดเท่าที่ฉันทำได้ โคลอมเบียชุดของฉันกับตาไอริชผิวสีฟ้าอย่างรวดเร็วที่จับความสนใจของผู้ชาย พวกเขากำลังที่แปลกใหม่ ; ว่าพวกเขาเหมือนกัน ชื่อที่แตกต่างกัน แต่ความปรารถนาที่จะเก็บงำข้อมูลเหมือนเดิม ผมเชื่อว่าไม่ว่าสิ่งที่พวกเขากล่าวว่าถ้าเราพยายามมากพอ จะพบว่า พวกเขาทั้งหมดชอบผู้ชายที่ฉันซ้าย คนที่ทิ้งฉัน ข้อสงสัยของฉันรังเกียจฉัน แต่ไม่มีใครได้พิสูจน์ฉันผิด .

ถึงเดทครั้งแรกของฉันกับฟิลิป นักเขียนที่ฉันเจอบนสถานีรถไฟ เราใช้ประโยชน์ และแลกเปลี่ยนเรื่องราว เขาเริ่มด้วยตัวของเขาเอง ชั่วโมงนานเกี่ยวกับการสารภาพผิด . ผมก็ตกใจ แต่เขาก็ .เขาสูญเสียความบริสุทธิ์ของเขาที่ 19 และเป็นประจำ เข้ามาอยู่ในลักษณะคู่ เขาดาวน์โหลดเพลงอย่างผิดกฎหมายและมีลูกสาววัย 6 ขวบ . ทันที , ความลับของเขาที่กระจัดกระจายบนโต๊ะยังแปลก มันไม่ได้หยุดฉันจากการต้องการค้นพบเพิ่มเติม

สามเดือนในความรักของเรา พิธีกรรมสอดรู้สอดเห็นของฉันอยู่ในเต็มแกว่ง ขณะที่เขากำลังอาบน้ำอยู่ ฉันตรวจดูกระเป๋าสำหรับใบเสร็จรับเงินกลิ่นเสื้อผ้าสวมใส่เมื่อคืนก่อน ตอนเช้ามาก ก่อนที่เขาจะตื่น ผมเลื่อนเปิด iPad ของเขาเปิดโปงบัญชี Twitter ระงับ สัตว์น่ารักอีเมล์จากแม่ของเขา และที่ติดแท็กรูปใน Facebook ของเขาและสีบลอนด์ Busty 1 เดือนก่อน 37 คนชอบนี้ ผมไม่ได้

เสียงวุ่นวายเปิดเผยไม่ดีระหว่างเขาและพ่อแม่ของเขา .ประกาศเรียกเก็บหนี้ถูกยัดเข้าไปในซองจดหมายและซ้อนอยู่ใต้โต๊ะทำงานของเขา ไม่ได้ใช้พาสปอร์ตเก่าในลิ้นชักกางเกงในของเขา สัมผัสของเขาไม่สนใจการผจญภัยในต่างประเทศ รายละเอียดทั้งหมดเป็นธงสีแดงที่ผมไล่ ฉันยุ่งอยู่กับการตรวจสอบอินเทอร์เน็ตเบราว์เซอร์ของเขาตระหนักว่าเราอาจจะเข้ากันไม่ได้

ผมนอนตื่นคืนนึง รอเขานอนกรนที่จะเริ่มต้นฉันขยับออกมาจากภายใต้แขนหนักและเบา tiptoed ออกไปจากห้อง การล่าเริ่มขึ้นในสำนักงานของเขาผ่านโฟลเดอร์ , ยึดประสานและอัลบั้มภาพ หลังจากผมเสร็จ ผมบรรจงซุกหลักฐานการสมัครสมาชิกนิตยสารและความสุขในวัยเด็กที่เต็มไปด้วยเสื้อ แย่มาก ผมรีบตรงไปที่ห้องนอนแขกต่อไป ถือลมหายใจของฉัน ฉันยกที่นอน หรืออย่างน้อยก็พยายามแล้วฉันค่อยๆแกะ shoeboxes และเขย่าหนังสือโดยรวมของพวกเขา ฉันรู้ว่าฉันควรจะหยุด และผม เมื่อผมพบว่าสิ่งที่ฉันถูกมองหา ผมก็หาเหมือนกัน ผู้หญิงอื่น ๆ ให้คนที่เขาไม่ปล่อยจากอดีตของเขา หรือคนที่เขาแอบเริ่มต้นในอนาคตด้วย ผิดหวังจากอีกห้องหนึ่ง ผมเดินมาที่โซฟา พ่ายแพ้ และวิตกบางทีฉันก็ปล่อยเรื่องนี้ไปไกลเกินไป บางทีมีจริงไม่มีอะไรที่จะพบ ผมเอนหลังพิง สงสัยว่าถ้าฉันควรจะตรวจสอบตู้เย็นอีกครั้ง ผมรู้สึกว่าหนีบกับขาของฉัน ระหว่างเบาะเป็นหนังวารสารที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน แจ็คพอต ฉันดึงมันออกมาและเปิดให้สุนัข eared หน้า

ผมยังไม่ได้พูดเลย แต่ผมก็รักเธอ เขาเลอะเทอะ
scrawled ในสคริปต์