This statue of Nicolas Copernicus s

This statue of Nicolas Copernicus sits outside the Adler Planetarium in Chicago.

To me it symbolizes what I call a “Copernican Moment,” those moments when we, individually, or as a society, see reality differently, or perhaps as it truly is.

These are times when the rules change, forever. Some, like Copernicus, see these changes sooner and are criticized, even persecuted.

But if what they see is real, then, inevitably, society slowly moves from denial to acceptance, grieving the disappearance of comfortable and familiar constructs of reality as we would any personal loss.

Elizabeth Kubler-Ross, the author of On Death and Dying, in 1969 suggested that there are the five stages of grieving a loss: denial, anger, bargaining, depression and acceptance..

It is not surprising that old ideas and constructs would die slowly, as the beliefs and the institutions that were built upon them resist transition - change.

As a society, we are in a “Copernican Moment”.

We are grieving the old and comfortable beliefs and constructs. Some of us are in denial; some are angry, some are bargaining, and others are depressed, while more and more of us are accepting of the “new reality” or as we have come to call it, “the new normal.”

The most important aspect of Copernicus’ work is that it forever changed the place of man in the cosmos; no longer could man legitimately think his world the center of the universe.

We are coming to realize through an emerging collective consciousness that our relationship to our world is not what we might have once thought it to be. We can no longer deny the truth of the convergence of population explosion, the resulting energy and resource depletion, climate change, toxic overload and the inevitable consequence of economic insecurity and decline…

In truth, we depend on the planet and its abundance. It does not depend on us.

It is a change in thinking that demands a change in being…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปปั้นนี้ของ Nicolas โคเปอร์นิคัสอยู่นอกท้อง Adler ในชิคาโกฉัน มันสัญลักษณ์อะไรผมเรียก "Copernican ครู่ ช่วงเวลาดังกล่าวเมื่อเรา แต่ละ หรือ เป็น สังคม เห็นจริงแตกต่างกัน หรือบางทีก็จริงนี่คือเมื่อกฎเปลี่ยน ตลอดเวลา บางอย่าง เช่นโคเปอร์นิคัส ดูเหล่านี้เปลี่ยนแปลงเร็ว และถูกวิพากษ์ วิจารณ์ แม้ได้รับแต่ถ้าสิ่งที่เค้าเห็นเป็นจริง แล้ว ย่อม สังคมช้าไปจากปฏิเสธยอมรับ grieving การสูญหายของโครงสร้างความสะดวกสบาย และคุ้นเคยของจริงอย่างเราจะมีการสูญเสียส่วนบุคคล อลิซาเบธ Kubler-Ross ผู้ตาย และการตายในใน 1969 แนะนำว่า มีขั้นตอนที่ห้าของ grieving การ: ปฏิเสธ ความโกรธ ต่อรองราคา ภาวะซึมเศร้า และการยอมรับ...จึงไม่น่าแปลกใจที่แนวคิดเก่าและโครงสร้างจะตายช้า เป็นความเชื่อ และสถาบันที่สร้างขึ้นเมื่อพวกเขาต่อต้านการเปลี่ยนแปลง - เปลี่ยนเป็นสังคม เราอยู่ใน "ช่วง Copernican"เราเป็น grieving ความเก่า และความเชื่อและโครงสร้าง เรามีในปฏิเสธ มีโกรธ บางจะต่อรองราคา และอื่น ๆ ที่ หดหู่ ใน ขณะที่มีการยอมรับมาก ขึ้นของเราของ "ความจริงใหม่" หรือเรามาเรียกว่า "ใหม่ปกติ"ด้านสำคัญของการทำงานของโคเปอร์นิคัสเป็นที่มันตลอดเปลี่ยนสถานที่ในคอสมอส ไม่สามารถคนถูกต้องตามกฎหมายคิดว่า โลกของเขาศูนย์กลางของจักรวาลWe are coming to realize through an emerging collective consciousness that our relationship to our world is not what we might have once thought it to be. We can no longer deny the truth of the convergence of population explosion, the resulting energy and resource depletion, climate change, toxic overload and the inevitable consequence of economic insecurity and decline…In truth, we depend on the planet and its abundance. It does not depend on us.It is a change in thinking that demands a change in being…

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปปั้นของนิโคลัสโคเปอร์นิคันี้ตั้งอยู่นอกท้องฟ้าจำลอง Adler ในชิคาโก. สำหรับผมแล้วมันเป็นสัญลักษณ์ของสิ่งที่ผมเรียก "ช่วงเวลาโคเปอร์นิคั" ช่วงเวลาเหล่านั้นเมื่อเราเป็นรายบุคคลหรือเป็นสังคมเห็นความจริงที่แตกต่างกันหรือบางทีอาจจะเป็นจริงมี. เหล่านี้ บางครั้งที่การเปลี่ยนแปลงกฎระเบียบตลอดไป บางอย่างเช่นโคเปอร์นิคัดูที่การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เร็วและมีการวิพากษ์วิจารณ์รังแกแม้กระทั่ง. แต่ถ้าสิ่งที่พวกเขาเห็นเป็นจริงแล้วย่อมสังคมช้าย้ายจากการปฏิเสธที่จะยอมรับเสียใจการหายตัวไปของการสร้างความสะดวกสบายและมีความคุ้นเคยของความเป็นจริงที่เราจะใด ๆ . การสูญเสียบุคคลลิซาเบธ Kubler-รอสส์ผู้เขียนเกี่ยวกับความตายและการตายที่ในปี 1969 ชี้ให้เห็นว่ามีห้าขั้นตอนของการเสียใจสูญเสีย: การปฏิเสธความโกรธภาวะซึมเศร้าการเจรจาต่อรองและการยอมรับ .. มันไม่น่าแปลกใจที่ความคิดเก่าและโครงสร้าง จะตายอย่างช้า ๆ ขณะที่ความเชื่อและสถาบันการศึกษาที่ได้รับการสร้างขึ้นเมื่อพวกเขาต่อต้านการเปลี่ยนแปลง. - การเปลี่ยนแปลง. เป็นสังคมที่เราอยู่ใน "ช่วงเวลาโคเปอร์นิคั" เรามีความเสียใจกับความเชื่อเก่าและสะดวกสบายและสร้าง บางส่วนของเราอยู่ในการปฏิเสธ; บางคนโกรธบางการเจรจาต่อรองและอื่น ๆ มีความสุขในขณะที่การเพิ่มขึ้นของเราได้รับการยอมรับของ "ความเป็นจริงใหม่" หรือที่เราได้มาจะเรียกมันว่า "ปกติใหม่." สิ่งสำคัญที่สุดของการทำงานของโคเปอร์นิคั คือว่ามันเปลี่ยนไปตลอดกาลสถานที่ของคนที่อยู่ในจักรวาล; ไม่สามารถที่จะคิดว่าคนที่ถูกต้องตามกฎหมายของโลกเป็นศูนย์กลางของจักรวาล. เราจะมาตระหนักผ่านสติที่ความสัมพันธ์ของเราไปทั่วโลกเราไม่ได้เป็นสิ่งที่เราอาจจะเคยคิดที่เกิดขึ้นใหม่ให้เป็น เราไม่สามารถปฏิเสธความจริงของการบรรจบกันของประชากรที่ส่งผลให้การใช้พลังงานและการสูญเสียทรัพยากรเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่เป็นพิษและเกินผลหลีกเลี่ยงไม่ได้ของความไม่มั่นคงทางเศรษฐกิจและลดลง ... ในความเป็นจริงเราขึ้นอยู่กับโลกและความอุดมสมบูรณ์ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเรา. มันคือการเปลี่ยนแปลงในความคิดที่ต้องการความเปลี่ยนแปลงในการเป็นหนึ่ง ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี่รูปปั้นของนิโคลาส โคเปอร์นิคัสนั่งอยู่ข้างนอก Adler Planetarium ในชิคาโก

ผมเป็นสิ่งที่ผมเรียกว่า " ช่วงเวลาพื้นฐานโคเปอร์นิคัส " ช่วงเวลาเหล่านั้นเมื่อเราเป็นรายบุคคลหรือเป็นสังคมเห็นความจริงที่แตกต่าง หรืออาจเป็นอย่างแท้จริง

เหล่านี้เป็นครั้งเมื่อกฎการเปลี่ยนแปลงตลอดไป บางอย่าง เช่น โคเปอร์นิคัส เห็นการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้เร็วและถูกวิพากษ์วิจารณ์ แม้แต่ข่มเหง .

แต่ถ้าสิ่งที่เห็นจริงแล้ว ย่อม สังคมค่อยๆย้ายจากการปฏิเสธที่จะยอมรับ เรื่องการหายตัวไปของความสะดวกสบายและคุ้นเคยสร้างความจริงเราจะส่วนบุคคลใด ๆการสูญเสียน้ำหนัก

อลิซาเบธ คูเบอร์รอส , ผู้เขียนเกี่ยวกับความตายและการตายใน 1969 ชี้ให้เห็นว่ามีห้าขั้นตอนของความเศร้าโศกสูญเสีย : ปฏิเสธ โกรธ ต่อรอง กดดัน และยอมรับ . . . . . . .

มันไม่น่าแปลกใจที่ความคิดเก่าและสร้างจะตายอย่างช้าๆ ขณะที่ความเชื่อและสถาบันที่ถูกสร้างขึ้นเมื่อพวกเขาต่อต้านการเปลี่ยน - เปลี่ยน

เป็นสังคม เราอยู่ใน " ช่วงเวลาพื้นฐานโคเปอร์นิคัส "

เราเศร้าความเชื่อเก่าและความสะดวกสบายและสร้าง . บางคนอยู่ในการปฏิเสธ มีโกรธ มีการต่อรอง และคนอื่น ๆ เศร้าในขณะที่ เพิ่มเติม และเพิ่มเติมเรายอมรับ " ความจริงใหม่ " หรือที่เราต้องเรียกมันว่า " ปกติใหม่ "

ที่สำคัญที่สุด ลักษณะของโคเปอร์นิคัส ' งานที่เปลี่ยนไปตลอดกาลในฐานะของมนุษย์ในจักรวาล ; ไม่อาจคนจดคิดว่าโลกเป็นศูนย์กลางของ

. .เราจะมาตระหนักผ่านเกิดจิตสำนึกร่วม ที่ความสัมพันธ์ของเรากับโลกของเราเป็นสิ่งที่เราอาจจะเคยคิดว่ามันเป็น เราไม่สามารถปฏิเสธความจริงของการลู่เข้าของการระเบิดของประชากร และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ พลังงาน ส่งผลให้ทรัพยากรที่เป็นพิษเกินและหลีกเลี่ยงไม่ได้เป็นผลจากเศรษฐกิจไม่มั่นคง และลดลง . . . . . . .

ในความจริงเราขึ้นอยู่กับโลกและความอุดมสมบูรณ์ของ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเรา

มันมีการเปลี่ยนแปลงในการคิดที่ต้องเปลี่ยนเป็น . . . . . . .