AbstractSection:Next sectionOBJECTI

AbstractSection:Next section
OBJECTIVE: In a previous randomized controlled study, the authors reported significant beneficial effects of cognitive therapy for relapse prevention in bipolar disorder patients up to 1 year. This study reports additional 18-month follow-up data and presents an overview of the effect of therapy over 30 months. METHOD: Patients with DSM-IV bipolar I disorder (N=103) suffering from frequent relapses were randomly assigned into a cognitive therapy plus medication group or a control condition of medication only. Independent raters, who were blind to patient group status, assessed patients at 6-month intervals. RESULTS: Over 30 months, the cognitive therapy group had significantly better outcome in terms of time to relapse. However, the effect of relapse prevention was mainly in the first year. The cognitive therapy group also spent 110 fewer days (95% CI=32 to 189) in bipolar episodes out of a total of 900 for the whole 30 months and 54 fewer days (95% CI=3 to 105) in bipolar episodes out of a total of 450 for the last 18 months. Multivariate analyses of variance showed that over the last 18 months, the cognitive therapy group exhibited significantly better mood ratings, social functioning, coping with bipolar prodromes, and dysfunctional goal attainment cognition. CONCLUSIONS: Patients in the cognitive therapy group had significantly fewer days in bipolar episodes after the effect of medication compliance was controlled. However, the results showed that cognitive therapy had no significant effect in relapse reduction over the last 18 months of the study period. Further studies should explore the effect of booster sessions or maintenance therapy.

In the last few years, evidence for the efficacy of psychotherapy specific for bipolar disorder is emerging (1–3). We recently reported a randomized controlled study of a relapse prevention approach that showed significant beneficial short-term effects of cognitive therapy for up to 1 year (4). Over the 12-month period, the cognitive therapy group had significantly fewer bipolar episodes, fewer days in bipolar episodes, and fewer bipolar admissions. The cognitive therapy group also had significantly higher social functioning and showed less mood symptoms on the monthly mood questionnaires. However, given the frequent relapsing nature of bipolar disorder (5, 6), a longer-term follow-up period is of paramount importance if cognitive therapy is to be a successful form of treatment. Furthermore, cognitive therapy traditionally has a large skill acquisition component. If therapy results in skill acquisition, it should delay or prevent relapses. Hence, a longer-term follow-up period will provide an estimate of the enduring effect of cognitive therapy.

The purpose of this article is to report an additional 18 months of follow-up data for the original treatment trial, resulting in a total of 30 months of data (6 months of treatment and 2 years of follow-up evaluations). Apart from important clinical data such as bipolar episodes, the length of episodes, and social functioning, we also report changes in coping with bipolar prodromes and in cognitive dysfunctional beliefs.

Our primary hypotheses were as follows:

1.
Relative to subjects in a control condition, patients assigned to cognitive therapy would have fewer bipolar episodes and fewer days in bipolar episodes.

2.
Relative to subjects in a control condition, patients assigned to cognitive therapy would have higher social functioning, better coping strategies for bipolar prodromes, and lower dysfunctional high goal attainment attitudes.

Our secondary hypotheses were that compared with subjects in a control condition, patients assigned to cognitive therapy would have lower depression and mania mood scores and show better medication compliance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วน AbstractSection:NextOBJECTIVE: In a previous randomized controlled study, the authors reported significant beneficial effects of cognitive therapy for relapse prevention in bipolar disorder patients up to 1 year. This study reports additional 18-month follow-up data and presents an overview of the effect of therapy over 30 months. METHOD: Patients with DSM-IV bipolar I disorder (N=103) suffering from frequent relapses were randomly assigned into a cognitive therapy plus medication group or a control condition of medication only. Independent raters, who were blind to patient group status, assessed patients at 6-month intervals. RESULTS: Over 30 months, the cognitive therapy group had significantly better outcome in terms of time to relapse. However, the effect of relapse prevention was mainly in the first year. The cognitive therapy group also spent 110 fewer days (95% CI=32 to 189) in bipolar episodes out of a total of 900 for the whole 30 months and 54 fewer days (95% CI=3 to 105) in bipolar episodes out of a total of 450 for the last 18 months. Multivariate analyses of variance showed that over the last 18 months, the cognitive therapy group exhibited significantly better mood ratings, social functioning, coping with bipolar prodromes, and dysfunctional goal attainment cognition. CONCLUSIONS: Patients in the cognitive therapy group had significantly fewer days in bipolar episodes after the effect of medication compliance was controlled. However, the results showed that cognitive therapy had no significant effect in relapse reduction over the last 18 months of the study period. Further studies should explore the effect of booster sessions or maintenance therapy.In the last few years, evidence for the efficacy of psychotherapy specific for bipolar disorder is emerging (1–3). We recently reported a randomized controlled study of a relapse prevention approach that showed significant beneficial short-term effects of cognitive therapy for up to 1 year (4). Over the 12-month period, the cognitive therapy group had significantly fewer bipolar episodes, fewer days in bipolar episodes, and fewer bipolar admissions. The cognitive therapy group also had significantly higher social functioning and showed less mood symptoms on the monthly mood questionnaires. However, given the frequent relapsing nature of bipolar disorder (5, 6), a longer-term follow-up period is of paramount importance if cognitive therapy is to be a successful form of treatment. Furthermore, cognitive therapy traditionally has a large skill acquisition component. If therapy results in skill acquisition, it should delay or prevent relapses. Hence, a longer-term follow-up period will provide an estimate of the enduring effect of cognitive therapy.The purpose of this article is to report an additional 18 months of follow-up data for the original treatment trial, resulting in a total of 30 months of data (6 months of treatment and 2 years of follow-up evaluations). Apart from important clinical data such as bipolar episodes, the length of episodes, and social functioning, we also report changes in coping with bipolar prodromes and in cognitive dysfunctional beliefs.
Our primary hypotheses were as follows:

1.
Relative to subjects in a control condition, patients assigned to cognitive therapy would have fewer bipolar episodes and fewer days in bipolar episodes.

2.
Relative to subjects in a control condition, patients assigned to cognitive therapy would have higher social functioning, better coping strategies for bipolar prodromes, and lower dysfunctional high goal attainment attitudes.

Our secondary hypotheses were that compared with subjects in a control condition, patients assigned to cognitive therapy would have lower depression and mania mood scores and show better medication compliance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

AbstractSection: ส่วนถัดไป
มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาแบบสุ่มก่อนหน้านี้ผู้เขียนรายงานผลประโยชน์ที่สำคัญของการรักษาความรู้ความเข้าใจในการป้องกันการกำเริบของโรคในผู้ป่วยโรคสองขั้วถึง 1 ปี การศึกษาครั้งนี้รายงานเพิ่มเติม 18 เดือนข้อมูลการติดตามและนำเสนอภาพรวมของผลกระทบของการรักษากว่า 30 เดือน วิธีการ: ผู้ป่วยที่มี DSM-IV ความผิดปกติของผมสองขั้ว (ยังไม่มี = 103) ที่ทุกข์ทรมานจากอาการกำเริบบ่อยครั้งได้รับการสุ่มเข้าไปในการบำบัดทางปัญญารวมทั้งกลุ่มยาหรือสภาพการควบคุมของยาเท่านั้น ผู้ประเมินอิสระที่เป็นคนตาบอดสถานะกลุ่มผู้ป่วยผู้ป่วยที่ได้รับการประเมินในช่วงเวลา 6 เดือน ผลการศึกษา: กว่า 30 เดือน, กลุ่มบำบัดทางปัญญามีผลที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในแง่ของเวลาในการกำเริบของโรค อย่างไรก็ตามผลของการป้องกันการกำเริบของโรคส่วนใหญ่ในปีแรก กลุ่มบำบัดทางปัญญานอกจากนี้ยังใช้เวลาน้อยกว่า 110 วัน (95% CI = 32-189) เอพสองขั้วจากทั้งหมด 900 สำหรับทั้ง 30 เดือนและ 54 วันน้อยลง (95% CI = 3-105) ในตอนที่ออกมาจากสองขั้ว รวมเป็น 450 สำหรับที่ผ่านมา 18 เดือน หลายตัวแปรการวิเคราะห์ความแปรปรวนพบว่าในช่วง 18 เดือน, กลุ่มรักษาความรู้ความเข้าใจที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญแสดงการจัดอันดับอารมณ์การทำงานทางสังคมรับมือกับ prodromes สองขั้วและเป้าหมายของความรู้ความเข้าใจที่ผิดปกติสำเร็จ โดยสรุปแล้วผู้ป่วยในกลุ่มบำบัดทางปัญญาอย่างมีนัยสำคัญน้อยลงในวันเอพสองขั้วหลังจากที่ผลของการปฏิบัติตามการใช้ยาที่ถูกควบคุม อย่างไรก็ตามผลการศึกษาพบว่าการรักษาด้วยองค์ความรู้ไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการลดการกำเริบของโรคในช่วง 18 เดือนของระยะเวลาการศึกษา การศึกษาต่อไปควรสำรวจผลกระทบของการประชุมผู้สนับสนุนหรือการบำบัดบำรุงรักษา. ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาหลักฐานการรับรู้ความสามารถของจิตบำบัดที่เฉพาะเจาะจงสำหรับโรคสองขั้วที่เกิดขึ้น (1-3) เราเพิ่งรายงานการศึกษาแบบสุ่มของวิธีการป้องกันการกำเริบของโรคที่แสดงให้เห็นผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในระยะสั้นเป็นประโยชน์ของการบำบัดทางปัญญาได้นานถึง 1 ปี (4) ในช่วงระยะเวลา 12 เดือนกลุ่มบำบัดทางปัญญาอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าตอนที่สองขั้วน้อยวันเอพสองขั้วและน้อยกว่าการรับสมัครสองขั้ว กลุ่มบำบัดทางปัญญายังมีการทำงานที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสังคมและแสดงให้เห็นว่าอาการอารมณ์น้อยลงในแบบสอบถามอารมณ์รายเดือน แต่กำหนดลักษณะอาการกำเริบบ่อยของโรคสองขั้ว (5, 6), ระยะเวลาการติดตามในระยะยาวมีความสำคัญยิ่งถ้ารักษาความรู้ความเข้าใจที่จะเป็นรูปแบบที่ประสบความสำเร็จของการรักษา นอกจากนี้การรักษาด้วยองค์ความรู้แบบดั้งเดิมมีองค์ประกอบทักษะการเข้าซื้อกิจการขนาดใหญ่ หากผลการรักษาด้วยทักษะในการซื้อกิจการก็ควรชะลอหรือป้องกันอาการกำเริบ ดังนั้นในระยะยาวระยะเวลาการติดตามจะช่วยให้การประเมินผลที่ยั่งยืนของการบำบัดทางปัญญา. วัตถุประสงค์ของบทความนี้คือการรายงานเพิ่มเติม 18 เดือนของการติดตามข้อมูลสำหรับการทดลองการรักษาเดิมส่งผลให้การรวมของ 30 เดือนของข้อมูล (6 เดือนของการรักษาและ 2 ปีของการประเมินผลการติดตาม) นอกเหนือจากข้อมูลทางคลินิกที่สำคัญเช่นตอนสองขั้วความยาวของเอพและการทำงานทางสังคมเรายังรายงานการเปลี่ยนแปลงในการรับมือกับ prodromes สองขั้วและความเชื่อที่ผิดปกติทางปัญญา. สมมติฐานหลักของเรามีดังนี้1. เทียบกับอาสาสมัครในสภาพที่ควบคุม ผู้ป่วยที่ได้รับมอบหมายให้รักษาความรู้ความเข้าใจจะมีตอนสองขั้วน้อยลงและน้อยลงในวันเอพสองขั้ว. 2. เทียบกับอาสาสมัครในสภาพที่ควบคุมผู้ป่วยที่ได้รับมอบหมายให้การบำบัดทางปัญญาจะมีการทำงานทางสังคมที่สูงขึ้นดีกว่าการรับมือกลยุทธ์สำหรับ prodromes สองขั้วและล่างสูงผิดปกติ เป้าหมายของทัศนคติความสำเร็จ. สมมติฐานรองของเราพบว่าเมื่อเทียบกับอาสาสมัครในสภาพที่ควบคุมผู้ป่วยที่ได้รับมอบหมายให้รักษาความรู้ความเข้าใจจะมีภาวะซึมเศร้าลดลงและคะแนนอารมณ์บ้าคลั่งและแสดงการปฏิบัติที่ดีกว่าการใช้ยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

abstractsection : ต่อไป
วัตถุประสงค์ : เพื่อควบคุม โดยก่อนหน้านี้ ผู้เขียนรายงานผลประโยชน์ที่สำคัญของการรักษาเพื่อป้องกันการกำเริบของโรคในผู้ป่วยโรคไบโพลาร์ถึง 1 ปี การศึกษานี้รายงานเพิ่มเติม 18 เดือน ติดตามข้อมูลและนำเสนอภาพรวมของผลกระทบของการรักษากว่า 30 เดือน วิธีการ :ผู้ป่วยที่มีโรคสองขั้ว ผม dsm-iv ( n = 103 ) ทุกข์ ย้อนกลับบ่อยมีวัตถุประสงค์ในการบำบัดทางปัญญาและยากลุ่มหรือการควบคุมสภาพของยาเท่านั้น ผู้ประเมินอิสระที่ตาบอดกลุ่มผู้ป่วยสถานะ ประเมินผู้ป่วยที่ 6 ช่วงเวลา ผลลัพธ์ : กว่า 30 เดือนกลุ่มบำบัดทางปัญญาอย่างมีนัยสำคัญที่ดีกว่าผล ในแง่ของเวลาทรุด อย่างไรก็ตาม ผลของการป้องกันการกำเริบของโรคส่วนใหญ่ในปีแรกกลุ่มบำบัดทางปัญญายังใช้เวลาน้อยกว่า 110 วัน ( 95% CI = 32 189 ) สองตอนจำนวน 900 ตลอด 30 เดือนและน้อยกว่า 54 วัน ( 95% CI = 3 105 ) สองตอนจำนวน 450 สำหรับ 18 เดือน การวิเคราะห์ความแปรปรวนของตัวแปรพหุ พบว่า ในช่วง 18 เดือนที่ผ่านมา กลุ่มบำบัดทางปัญญามีคะแนนดีขึ้น อารมณ์การทำงานเพื่อสังคม เผชิญกับ prodromes ผิดปกติ Bipolar และบรรลุเป้าหมายการรับรู้ สรุป : ผู้ป่วยกลุ่มทดลองมีการรับรู้น้อยกว่าวัน แต่ตอนหลังผลของการใช้ยาตามสั่ง ถูกควบคุม อย่างไรก็ตาม ผลการศึกษาพบว่า การรับรู้ การรักษาไม่มีผลในการลดการกำเริบของโรคในช่วง 18 เดือนของระยะเวลาการศึกษาในการศึกษาครั้งต่อไปควรศึกษาผลของการประชุม Booster หรือซ่อมบำรุงรักษา

ในไม่กี่ปี หลักฐานสำหรับผลของจิตบำบัดที่เฉพาะเจาะจงสำหรับโรค Bipolar นวย ( 1 – 3 ) เราเพิ่งรายงานสุ่มศึกษาแนวทางในการป้องกันการกำเริบของโรคที่อย่างมีนัยสำคัญประโยชน์ระยะสั้นผลของการบำบัดทางปัญญา นานถึง 1 ปี ( 4 )ในช่วงระยะเวลา 12 เดือน , กลุ่มบำบัดทางปัญญาอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าสองตอนวันน้อยลง และน้อยกว่าสองตอนแบบคัดเลือก กลุ่มบำบัดทางปัญญาและสังคมสูงกว่าการทํางานและพบน้อยในอารมณ์ อารมณ์แบบรายเดือน อย่างไรก็ตาม , ได้รับบ่อยการธรรมชาติของโรค Bipolar ( 5 , 6 )ระยะเวลาการติดตามผลระยะยาวมีความสำคัญยิ่งถ้าการบำบัดทางปัญญา คือ เป็นรูปแบบความสำเร็จของการรักษา นอกจากนี้ การรักษาแบบดั้งเดิมที่มีขนาดใหญ่ทักษะการซื้อชิ้นส่วน ถ้าผลลัพธ์ในการรักษาทักษะควรชะลอหรือป้องกันไม่ให้เงิน . ดังนั้น ระยะเวลาติดตามผลระยะยาวจะให้การประเมินของเจาะผลของการบำบัดทางปัญญา .

วัตถุประสงค์ของบทความนี้คือการรายงานเพิ่มเติม 18 เดือนของข้อมูลการติดตามการทดลองการรักษาเดิม ส่งผลให้รวม 30 เดือนของข้อมูล ( 6 เดือนของการรักษา และการติดตามประเมินผล 2 ปี ) นอกจากข้อมูลทางคลินิกที่สำคัญ เช่น สองตอน ความยาวตอนและหน้าที่ทางสังคม