(2) Industrial Plant and Equipment;

(2) Industrial Plant and Equipment; Turn-key Contracts
In discussing Article 2 at §56, supra, we saw that construction of an immovable building was not a sale of "goods". Even when contracts for industrial works call for the buyer to supply the land and building, some of the equipment may become a permanent part of the building while other equipment may be free-standing and readily removable. "Turn-key" contracts may also include the supplying of "know-how" and services in placing the plant in operation.

Such complex contracts should (and often do) designate the applicable law. See Art. 6 at §75, infra. If the contract is silent, deciding whether the Convention governs any part of the transaction calls for applying by analogy the Convention’s provisions on mixed contracts in Article 3, supra, and also consideration of the parties’ implied intent (Art. 8, §§104–111, infra ) in the light of the (1) suitability of the Convention’s provisions to the contract as a whole and (2) the feasibility of "severing" the contract to make the Convention apply to only part (§60.2, supra).[5]

§60.4 (3) Analogical use of Provisions of the Convention
In some situations tribunals may find that provisions of the Convention are helpful in solving comparable problems that fall outside its scope. Such voluntary borrowing of solutions from specialized statutes has been useful within domestic legal systems. For example, in the United States the Uniform Sales Act (1906) and it successor, Article 2 of the Uniform Commercial Code (1954), state that they govern "sales" of [page 60] goods, language that literally would exclude the burgeoning field of supplying goods through leasing (hiring or rental) arrangements. However, courts faced with the question whether the user (lessee) of the goods was entitled to legal protection when the goods were defective found that the "sales" statutes dealt with a comparable problem and relied on these provisions; this approach was not in obedience to statutory command but in observance of the principle that similar problems called for similar solutions.[6] The extension of "sales" rules to "leases" of goods has necessarily been selective; for example, some of the "sales" rules dealing with remedies for breach are inappropriate to transactions in which the user’s investment is limited to rental payments.[7] Problems such as these led in 1987 to the addition to the Uniform Commercial Code (UCC) of a new Article 2A. Leases, immediately following Article 2. Sales.

"Lease" or "Sale": Form or Substance. Some transactions labelled "lease" in substance are sales—subject to a security interest. Whether the CISG applies to these transactions should depend on substance rather than form; "chameleon leases" may be subject to CISG if they satisfy the other requirements for applicability—e.g., Article 1. Penetrating such disguises in the setting of the UCC is discussed in White & Summers (1995) 21-3.

Tribunals, of course, are under no international obligation to use the Convention’s provisions for transactions that lie outside its scope; such "borrowing" depends on principles of domestic jurisprudence and a decision whether rules designed for domestic transactions are as suited to international transactions as the Convention. In a larger sense, careful analogical extension of these and other international rules can make a measured, albeit modest, contribution to the reestablishment of an international law-merchant.[8][page 61]

§60.5 (4) Interpretation of Rules on Scope: Certainty v. Flexibility
Measured analogical use of the Convention’s provisions can also relieve pressure for doubtful interpretations extending the Convention’s scope. In discussing Article 7(2), §§96–102, infra, we shall consider the Convention’s invitation to use "the general principles on which it is based" to govern questions which, although "not expressly settled" in the Convention, arise out of matters "governed by" the Convention. This provision calling for analogical extension of the Convention’s substantive rules to avoid "gaps" in the uniform rules transactions that fall within the Convention’s scope is profoundly different from principles for interpreting provisions (e.g., Articles 1–6) which govern the Convention’s outer boundaries.

As the language quoted from Article 7 shows, its call for a broad analogical approach to the Convention’s substantive provisions "governed by" the Convention does not apply to provisions such as Articles 1–6, which define the area that the Convention does not "govern". Nor does the Convention contain any provision authorizing analogical extension of its outer boundaries. Indeed, in framing the Convention such a proposal would have received short shrift and for good reason: Doubt about the Convention’s outer boundaries generates uncertainty as to nearly every substantive issue that can arise in an international sale.

These factors suggest that provisions defining the Convention’s outer boundaries should be

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(2) โรงงานอุตสาหกรรมและอุปกรณ์; สัญญาเทิร์นคีย์ในการอภิปรายมาตรา 2 ที่§56หมุนเราเห็นว่าการก่อสร้างของอาคารที่เคลื่อนย้ายไม่ได้ขายของ "สินค้า"
แม้ในขณะที่สัญญาสำหรับงานอุตสาหกรรมโทรสำหรับผู้ซื้อในการจัดหาที่ดินและอาคารบางส่วนของอุปกรณ์ที่อาจจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของอาคารในขณะที่อุปกรณ์อื่น ๆ ที่อาจจะยืนฟรีและถอดออกได้อย่างง่ายดาย "เปิดคีย์" สัญญายังอาจรวมถึงการจัดหาของ "ความรู้" และการให้บริการในการวางพืชในการดำเนินงาน. สัญญาที่ซับซ้อนดังกล่าวควร (และมักจะ) กำหนดกฎหมายที่ใช้บังคับ ดูศิลปะ 6 §75, อินฟา ถ้าสัญญาจะเงียบตัดสินใจว่าอนุสัญญาควบคุมส่วนใดส่วนหนึ่งของการทำธุรกรรมเรียกร้องให้มีการใช้โดยการเปรียบเทียบบทบัญญัติของอนุสัญญาผสมในการทำสัญญาในข้อที่ 3 ประชาชนและการพิจารณาเจตนาโดยนัยฝ่าย '(ศิลปะ. 8 §§104 -111, อินฟา) ในแง่ของการที่ (1) ความเหมาะสมของบทบัญญัติของอนุสัญญาสัญญารวมและ (2) ความเป็นไปได้ของ "ขาด" สัญญาที่จะทำให้การประชุมนำไปใช้เป็นส่วนหนึ่งเท่านั้น (§60.2หมุน) . [5] §60.4 (3) การใช้กระเชอของบทบัญญัติของอนุสัญญาในบางสถานการณ์ที่ศาลอาจพบว่าบทบัญญัติของอนุสัญญานี้จะเป็นประโยชน์ในการแก้ปัญหาเปรียบที่ตกอยู่นอกขอบเขต การกู้ยืมเงินโดยสมัครใจดังกล่าวของการแก้ปัญหาจากกฎเกณฑ์เฉพาะที่ได้รับประโยชน์ภายในระบบกฎหมายภายในประเทศ ยกตัวอย่างเช่นในประเทศสหรัฐอเมริกาพระราชบัญญัติการขายเครื่องแบบ (1906) และทายาทนั้นข้อที่ 2 ของชุดพาณิชย์ (1954) รัฐที่พวกเขาควบคุมการ "ขาย" ของ [หน้า 60] สินค้าภาษาที่แท้จริงจะไม่รวมที่กำลังบูม ด้านการส่งสินค้าผ่านลิสซิ่ง (การจ้างงานหรือเช่า) การเตรียมการ แต่ศาลต้องเผชิญกับคำถามที่ว่าผู้ใช้ (ผู้เช่า) ของสินค้าที่ได้รับการได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายเมื่อสินค้าถูกที่มีข้อบกพร่องที่พบว่า "ยอดขาย" กฎเกณฑ์การจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นเปรียบและอาศัยบทบัญญัติเหล่านี้ วิธีการนี้ไม่ได้อยู่ในการเชื่อฟังคำสั่งตามกฎหมาย แต่ในการปฏิบัติตามหลักการที่ว่าปัญหาที่คล้ายกันเรียกว่าสำหรับการแก้ปัญหาที่คล้ายกัน [6] ส่วนขยายของ "ยอดขาย" กฎ "สัญญาเช่า" ของสินค้าที่จำเป็นต้องได้รับการคัดเลือก. ตัวอย่างเช่นบางส่วนของ "การขาย" กฎระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการเยียวยาสำหรับการละเมิดไม่เหมาะสมกับการทำธุรกรรมที่การลงทุนของผู้ใช้จะถูก จำกัด การชำระเงินค่าเช่า. [7] ปัญหาเช่นนี้นำไปสู่ในปี 1987 การเพิ่มไปยังพาณิชย์ Uniform (UCC ) ของบทความใหม่ 2A สัญญาเช่าทันทีดังต่อไปนี้ข้อที่ 2. การขาย. "เซ้ง" หรือ "ขาย": แบบหรือสาร การทำธุรกรรมบางคนระบุว่า "สัญญาเช่า" ในสารที่มียอดขายคิดดอกเบี้ยการรักษาความปลอดภัย ไม่ว่าจะเป็น CISG นำไปใช้กับการทำธุรกรรมเหล่านี้ควรขึ้นอยู่กับสารมากกว่ารูปแบบ; "กิ้งก่าสัญญาเช่า" อาจจะ CISG ถ้าพวกเขาตอบสนองความต้องการอื่น ๆ สำหรับการบังคับใช้-เช่นข้อที่ 1. การเจาะปลอมดังกล่าวในการตั้งค่าของยูที่มีการกล่าวถึงในช่วงฤดูร้อนและสีขาว (1995) 21-3. ศาลแน่นอน อยู่ภายใต้การไม่มีข้อผูกมัดระหว่างประเทศที่จะใช้บทบัญญัติของอนุสัญญาสำหรับการทำธุรกรรมที่อยู่นอกขอบเขตของตน เช่น "การกู้ยืมเงิน" ขึ้นอยู่กับหลักการของกฎหมายภายในประเทศและการตัดสินใจไม่ว่าจะเป็นกฎระเบียบที่ได้รับการออกแบบสำหรับการทำธุรกรรมในประเทศมีเหมาะกับการทำธุรกรรมระหว่างประเทศเป็นอนุสัญญา ในความหมายที่มีขนาดใหญ่ขยายกระเชอระมัดระวังของกฎระเบียบระหว่างประเทศเหล่านี้และอื่นสามารถทำให้วัดแม้จะเจียมเนื้อเจียมตัวสมทบ reestablishment ของกฎหมายการค้าระหว่างประเทศ. [8] [หน้า 61] §60.5 (4) การตีความของหลักเกณฑ์ในขอบเขต :. แน่นอนโวลต์ความยืดหยุ่นในการวัดการใช้กระเชอของบทบัญญัติของอนุสัญญายังสามารถลดความดันสำหรับการตีความหนี้สงสัยจะสูญขยายขอบเขตของการประชุม ในการอภิปรายมาตรา 7 (2), §§96-102, อินฟาเราจะพิจารณาเชิญประชุมที่จะใช้ "หลักการทั่วไปที่มันจะขึ้น" ในการปกครองคำถามซึ่งแม้ว่า "ไม่ได้ตัดสินอย่างชัดแจ้ง" ในการประชุมที่จะเกิดขึ้น จากเรื่อง "การปกครองโดย" การประชุม บทบัญญัตินี้เรียกร้องให้มีการขยายกระเชอของกฎระเบียบที่สำคัญของการประชุมที่จะหลีกเลี่ยง "ช่องว่าง" ในกฎระเบียบเครื่องแบบรายการที่ตกอยู่ภายในขอบเขตของการประชุมเป็นอย่างสุดซึ้งที่แตกต่างจากหลักการสำหรับการตีความบทบัญญัติ (เช่นบทความ 1-6) ซึ่งควบคุมขอบเขตด้านนอกของการประชุมเป็นภาษาที่ยกมาจากข้อ 7 แสดงให้เห็นว่าการเรียกร้องของตนสำหรับวิธีการกระเชอกว้างถึงบทบัญญัติที่สำคัญของการประชุม "การปกครองโดย" การประชุมไม่ได้นำไปใช้กับบทบัญญัติดังกล่าวเป็นบทความที่ 1-6 ซึ่งกำหนดพื้นที่ที่การประชุมไม่ได้ "ควบคุม " หรือไม่การประชุมมีการให้อำนาจขยายขอบเขตของกระเชอนอกใด ๆ แท้จริงในกรอบอนุสัญญาว่าข้อเสนอดังกล่าวจะได้รับพังและสำหรับเหตุผลที่ดี. ต้องสงสัยเกี่ยวกับขอบเขตด้านนอกของการประชุมสร้างความไม่แน่นอนในการเกือบทุกปัญหาสำคัญที่เกิดขึ้นในการขายระหว่างประเทศปัจจัยเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าบทบัญญัติกำหนดนอกการประชุมของ ขอบเขตที่ควรจะเป็น