There are multiple factors that may

There are multiple factors that may account for the significantly higher B12 uptake within the >20 mm larger plankton sizes during C. polykrikoides blooms and allow it to compete with bacteria for this vitamin. The ability of B12-depleted cultures of C. polykrikoides to lower their half saturation constants for B12 and thereby increase their affinity constants five-fold (Table 4) suggests C. polykrikoides has an inducible mechanism to enhance its vitamin B12 uptake under limiting conditions. This finding is similar to what has been observed for the brown tide causing pelagophyte Aureococcus anophagefferens (Koch et al., 2013), although homologs of the inducible B12 transporters found in other eukaryotic phytoplankton have yet to be identified in dinoflagellates (Helliwell et al. (2011), Bertrand and Allen (2012)). Maximum B12 uptake rates were the same for limited and replete cultures, supporting the notion that C. polykrikoides can rapidly assimilate B12 even under low levels while its high affinity constant values suggest that depleted cultures acclimate to lower B12 concentra-tions and were more effective at utilizing this vitamin under sub-Ks conditions. Finally, it is possible that some of the vitamin uptake measured in the C. polykrikoides size class was due to attached bacteria. However, each C. polykrikoides cell would need to harbor >2000 attached heterotrophic bacterial cells to match the densities of the free-living heterotrophic bacterial community and thus vitamin utilization most likely was due to C. polykrikoides. In summary, C. polykrikoides’ ability to compete with bacteria for vitamin B12 uptake may be due to its ability to reduce its Ks under B12 deplete conditions, its high uptake rate even at low concentrations, attached bacteria, and/or its associated picoplank-ton community having a lower B12 requirement than other microbes.
Compared to vitamin B12, vitamin B1 seems to play a less important role in the bloom dynamics of this HAB, despite C. polykrikoides’ absolute requirement for this vitamin (Tang et al., 2010). Although primary production rates during blooms were 10- fold higher than parallel non-bloom samples, B1 uptake was similar. Carbon-specific uptake rates of vitamin B1 in the >20 mm size class inside the bloom patches were lower than non-bloom plankton, indicating C. polykrikoides had a lower B1 requirement than comparably sized plankton. In addition similarly to B12 there was no significant difference (p > 0.05) between the carbon-specific B1 uptake of the 0.2–2 mm size fraction between the bloom and non-bloom despite the ten-fold higher biomass of the former (1553 _ 246 and 147 _ 20.5 mgC L_1, respectively). The similarity of carbon specific B1 uptake by picoplankton between bloom and non-bloom samples may be due to an absence of competition for assimilation of this vitamin with C. polykrikoides. Like C. polykrikoides, A. anophagefferens also displayed a larger requirement for vitamin B1 compared to B12 in culture but a lower requirement for vitamin B1 compared to B12 during blooms (Koch et al., 2013; Tang et al., 2010). Unlike B12, vitamin B1 is used in many different metabolic pathways (Provasoli and Carlucci, 1974; Swift, 1980; Croft et al., 2006) and alternative compounds found in seawater that are not present in synthetic growth medium may be substituted by field populations. The biosynthesis of vitamins is complex and includes many precursor macromolecules (Warren et al., 2002; Begley et al., 2008). While no algae possess the pathways to biosynthesize B12 Helliwell et al. (2011), Bertrand and Allen (2012), and Croft et al. (2006) suggested that organisms that possess genes encoding for the synthesis of some of the precursors of B1 but not the entire molecule may also be able to utilize other partially assemble B1 from their environment and complete synthesis intracellulary. It has also been demonstrated that vitamin auxotrophy can vary even between strains of the same phytoplankton species isolated from the same field population on the same date (Tang et al., 2010). As such, it is possible that unlike C. polykrikoides clone CP1, some strains in the field do not require vitamin B1.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหลายปัจจัยที่อาจดูดซับ B12 อย่างมีนัยสำคัญภายในบัญชี การ > 20 มม.ใหญ่ขนาดระหว่างบลูมส์ C. polykrikoides และอนุญาตให้สามารถแข่งขันกับเชื้อแบคทีเรียสำหรับวิตามินนี้ ความสามารถของวัฒนธรรมพร่อง B12 ของ C. polykrikoides ลดการคงความเข้มครึ่ง B12 และจึงเพิ่มคงความสัมพันธ์ของพวกเขา five-fold (ตาราง 4) แนะนำ C. polykrikoides มีกลไกเป็น inducible เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการดูดซับของวิตามินบี 12 ภายใต้เงื่อนไขจำกัด ค้นหานี้จะคล้ายกับที่ได้สังเกตในน้ำสีน้ำตาลที่ทำให้เกิด pelagophyte Aureococcus anophagefferens (คอ et al., 2013), แม้ว่า homologs ผู้ B12 inducible ที่อื่น ๆ eukaryotic phytoplankton พบยังมีการระบุใน dinoflagellates (Helliwell et al. (2011), เบอร์ทรานด์ และอัลเลน (2012)) ราคาพิเศษดูดซับ B12 สูงสุดได้เหมือนกันสำหรับวัฒนธรรมจำกัด และเซฟ สนับสนุนความว่า C. polykrikoides สามารถสะท้อน B12 อย่างรวดเร็วใต้ระดับต่ำในขณะยุ่งที่แนะนำค่าคงที่ วัฒนธรรมพิก acclimate หรี่ B12 concentra-tions และมีประสิทธิภาพมากขึ้นที่ใช้วิตามินนี้ภายใต้เงื่อนไขย่อย Ks สุดท้าย มันเป็นไปได้ว่า บางส่วนของวิตามินต่อการเจริญในคลาส C. polykrikoides ขนาดเกิดจากแบคทีเรียที่แนบ อย่างไรก็ตาม แต่ละเซลล์ C. polykrikoides ต้องท่า > 2000 กับ heterotrophic เซลล์แบคทีเรียเพื่อให้ตรงกับความหนาแน่นของชุมชนแบคทีเรีย heterotrophic free-living และจึง ใช้ประโยชน์วิตามินมักเกิดจาก C. polykrikoides ในสรุป C. polykrikoides ของความสามารถในการแข่งขันกับแบคทีเรียสำหรับดูดซับวิตามินบี 12 ได้เนื่องจากความสามารถในการลดของ Ks ภายใต้ B12 ทำเงื่อนไข อัตราการดูดซับสูงแม้ในความเข้มข้นต่ำ แบคทีเรียแนบ และ/หรือชุมชนสัมพันธ์ picoplank ตันมีความ B12 ต่ำกว่าจุลินทรีย์อื่น ๆ เมื่อเทียบกับวิตามินบี 12 วิตามินบี 1 ที่ดูเหมือนว่าบทบาทสำคัญในการเปลี่ยนแปลงบลูมถล่มนี้ แม้มีความแน่นอนของ C. polykrikoides สำหรับวิตามินนี้ (Tang et al., 2010) แม้ว่าราคาผลิตหลักในบลูมส์ได้ลึก 10 สูงกว่าตัวอย่างบลูมไม่ขนาน ดูดซับ B1 มีคล้าย อัตราการดูดซับคาร์บอนเฉพาะวิตามินบี 1 ในการ > ชั้นขนาด 20 มม.ภายในแพทช์บลูมได้ต่ำกว่าไม่บลูมแพลงก์ตอน ระบุ C. polykrikoides มีความ B1 ต่ำกว่าแพลงก์ตอนขนาดปาน นอกจากนี้ ในทำนองเดียวกันกับ B12 มีต่างไม่อย่างมีนัยสำคัญ (p > 0.05) ระหว่างดูดซับ B1 เฉพาะคาร์บอน 0.2-2 มม.ขนาดเศษระหว่างบลูมและไม่บลูมแม้ มีชีวมวลสูง ten-fold ของอดีต (mgC _ 20.5 _ 246 และ 147 1553 L_1 ตามลำดับ) เฉพาะคาร์บอนเฉพาะ B1 ดูดซับโดย picoplankton ระหว่างบานและบานไม่ใช่ตัวอย่างอาจมีสาเหตุจากการขาดงานของการแข่งขันสำหรับผสมวิตามินนี้มีซี polykrikoides เช่น C. polykrikoides, anophagefferens อ.ยังแสดงความต้องการวิตามินบี 1 เมื่อเทียบกับ B12 ในวัฒนธรรมแต่ต่ำกว่าความต้องการวิตามินบี 1 เมื่อเทียบกับ B12 ระหว่างบลูมส์ (คอ et al., 2013 ใหญ่ ถัง et al., 2010) ต่างจาก B12 วิตามินบี 1 ถูกใช้ในหลายอื่นเผาผลาญมนต์ (Provasoli และ Carlucci, 1974 Swift, 1980 Croft และ al., 2006) และสารประกอบอื่นในทะเลที่ไม่มีอยู่ในเชื้อสังเคราะห์อาจถูกทดแทน โดยประชากรฟิลด์ สังเคราะห์ของวิตามินมีความซับซ้อน และมีสารตั้งต้นหลาย macromolecules (วอร์เรนและ al., 2002 Begley et al., 2008) ขณะที่สาหร่ายไม่มีหลักการ biosynthesize al. et Helliwell B12 (2011), เบอร์ทรานด์และอัลเลน (2012), และ Croft et al. (2006) แนะนำว่า สิ่งมีชีวิตที่มียีนที่เข้ารหัสสำหรับการสังเคราะห์ของ precursors B1 แต่โมเลกุลทั้งหมดไม่ อาจยังสามารถใช้อื่น ๆ บางส่วน ประกอบ B1 จากสภาพแวดล้อมของพวกเขา และทำการสังเคราะห์ intracellulary มันมียังได้แสดงว่าวิตามิน auxotrophy แตกต่างกันได้ระหว่างสายพันธุ์ phytoplankton ชนิดเดียวกันที่แยกต่างหากจากประชากรฟิลด์เดียวกันในวันเดียวกัน (Tang et al., 2010) เช่น มันเป็นไปได้ว่า แตกต่างจาก C. polykrikoides โคลน CP1 บางสายพันธุ์ในฟิลด์จำเป็นต้องใช้วิตามินบี 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีหลายปัจจัยที่อาจบัญชีสำหรับการดูดซึมวิตามินบี 12 ที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญภายใน> 20 มมขนาดใหญ่ขนาดแพลงก์ตอนในช่วงซี polykrikoides บุปผาและอนุญาตให้แข่งขันกับแบคทีเรียสำหรับวิตามินนี้ ความสามารถของ B12 หมดวัฒนธรรมของ polykrikoides ซีเพื่อลดค่าคงที่ความอิ่มตัวของพวกเขาครึ่งบี 12 และจึงเพิ่มความสัมพันธ์ของพวกเขาค่าคงห้าเท่า (ตารางที่ 4) แสดงให้เห็นซี polykrikoides มีกลไกการกระตุ้นเพื่อเพิ่มการดูดซึมของวิตามินบี 12 ภายใต้เงื่อนไขที่ จำกัด การค้นพบนี้มีความคล้ายคลึงกับสิ่งที่ได้รับการปฏิบัติสำหรับน้ำสีน้ำตาลที่ก่อให้เกิด pelagophyte Aureococcus anophagefferens (Koch et al., 2013) แม้ว่า homologs ของขนส่ง B12 inducible แพลงก์ตอนพืชที่พบใน eukaryotic อื่น ๆ ที่ยังไม่ได้รับการระบุใน dinoflagellates (Helliwell et al, (2011), และอัลเลนเบอร์ทรานด์ (2012)) อัตราการดูดซึมวิตามินบี 12 สูงสุดเป็นเหมือนกันสำหรับวัฒนธรรม จำกัด และเพียบพร้อมสนับสนุนความคิดที่ว่าซี polykrikoides อย่างรวดเร็วสามารถดูดซึมวิตามินบี 12 แม้ภายใต้ระดับต่ำในขณะที่ความสัมพันธ์ของสูงค่าคงที่แสดงให้เห็นว่าวัฒนธรรมหมดปรับเพื่อลด B12-tions เข้มข้นและมีประสิทธิภาพมากขึ้นใน การใช้วิตามินนี้ภายใต้เงื่อนไขย่อย Ks ในที่สุดก็เป็นไปได้ว่าบางส่วนของการดูดซึมวิตามินวัดในชั้นเรียนขนาดซี polykrikoides เป็นเพราะแบคทีเรียที่แนบมา อย่างไรก็ตามแต่ละซี polykrikoides มือถือจะต้องปิดบัง> 2000 แนบเซลล์แบคทีเรีย heterotrophic เพื่อให้ตรงกับความหนาแน่นของชีวิตฟรีชุมชนแบคทีเรีย heterotrophic และการใช้วิตามินจึงมีโอกาสมากที่สุดเป็นเพราะซี polykrikoides ในการสรุปความสามารถในซี polykrikoides 'ที่จะแข่งขันกับแบคทีเรียสำหรับการดูดซึมวิตามินบี 12 อาจจะเป็นเพราะความสามารถในการลด Ks ภายใต้เงื่อนไขที่บี 12 ทำให้หมดสิ้นลงอัตราการดูดซึมสูงแม้ในความเข้มข้นต่ำแบคทีเรียที่แนบมาและ / หรือ picoplank- ที่เกี่ยวข้อง ชุมชนตันมีความต้องการวิตามินบี 12 ต่ำกว่าจุลินทรีย์อื่น ๆ .
เมื่อเทียบกับวิตามินบี 12 วิตามินบี 1 ดูเหมือนว่าจะมีบทบาทสำคัญไม่น้อยในการเปลี่ยนแปลงของ HAB บานนี้แม้จะมีความต้องการแน่นอนซี polykrikoides สำหรับวิตามินนี้ (Tang et al., 2010 ) แม้ว่าอัตราการผลิตหลักในช่วงบุปผาถูก 10 เท่าสูงกว่ากลุ่มตัวอย่างที่ไม่บานคู่ขนานการดูดซึม B1 เป็นที่คล้ายกัน อัตราการดูดซึมคาร์บอนที่เฉพาะเจาะจงของวิตามินบี 1 ใน> 20 มิลลิเมตรขนาดของชั้นเรียนภายในแพทช์บานต่ำกว่าแพลงก์ตอนที่ไม่บานแสดงให้เห็น polykrikoides ซีมีความต้องการ B1 ต่ำกว่าแพลงก์ตอนขนาดปาน นอกจากนี้ในทำนองเดียวกันกับ 12 ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (p> 0.05) ระหว่างคาร์บอนเฉพาะการดูดซึมของ B1 0.2-2 มิลลิเมตรส่วนขนาดระหว่างบานและไม่บานแม้สิบเท่าชีวมวลที่สูงขึ้นของอดีต (1553 _ 246 และ 147 _ 20.5 MGC L_1 ตามลำดับ) ความคล้ายคลึงกันของการดูดซึม B1 เฉพาะคาร์บอนไดออกไซด์โดย picoplankton ระหว่างบานและกลุ่มตัวอย่างที่ไม่บานอาจจะเกิดจากการขาดการแข่งขันสำหรับการดูดซึมของวิตามินซีนี้กับ polykrikoides เช่นเดียวกับ polykrikoides ซีเอ anophagefferens ยังแสดงความต้องการขนาดใหญ่สำหรับวิตามินบี 1 วิตามินบี 12 เมื่อเทียบกับในวัฒนธรรม แต่ความต้องการที่ต่ำกว่าสำหรับวิตามินบี 1 วิตามินบี 12 เมื่อเทียบกับช่วงบุปผา (Koch et al, 2013;.. Tang et al, 2010) ซึ่งแตกต่างจากบี 12 วิตามินบี 1 จะใช้ในการเผาผลาญเซลล์ที่แตกต่างกัน (Provasoli และ Carlucci 1974; Swift, 1980. นา et al, 2006) และสารประกอบทางเลือกที่พบในน้ำทะเลที่ไม่ได้อยู่ในการเจริญเติบโตของกลางสังเคราะห์อาจใช้แทนโดยประชากรสนาม . การสังเคราะห์ของวิตามินที่มีความซับซ้อนและมีโมเลกุลสารตั้งต้นจำนวนมาก (วอร์เรน, et al., 2002; Begley et al, 2008). ในขณะที่ไม่มีสาหร่ายมีทางเดินไป biosynthesize B12 Helliwell et al, (2011), และอัลเลนเบอร์ทรานด์ (2012) และนา et al, (2006) ชี้ให้เห็นว่าสิ่งมีชีวิตที่มียีนที่ควบคุมการสังเคราะห์ของบางส่วนของสารตั้งต้นของ B1 แต่ไม่โมเลกุลทั้งยังสามารถที่จะใช้ประโยชน์อื่น ๆ บางส่วนประกอบ B1 จากสภาพแวดล้อมของพวกเขาและการสังเคราะห์ intracellulary สมบูรณ์ ก็ยังได้รับแสดงให้เห็นว่าวิตามิน auxotrophy สามารถแตกต่างกันแม้กระทั่งระหว่างสายพันธุ์ของแพลงก์ตอนพืชชนิดเดียวกันที่แยกได้จากประชากรสาขาเดียวกันในวันเดียวกัน (Tang et al., 2010) เช่นนี้มันเป็นไปได้ว่าแตกต่างจากซี polykrikoides CP1 โคลนบางสายพันธุ์ในสนามไม่จำเป็นต้องมีวิตามินบี 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีหลายปัจจัยที่อาจบัญชีสำหรับการเพิ่มขึ้น เพราะภายใน > 20 มิลลิเมตรขนาดใหญ่แพลงก์ตอนขนาดระหว่าง C . polykrikoides บุปผา และอนุญาตให้แข่งขันกับแบคทีเรียสำหรับวิตามินนี้ ความสามารถของ B12 บกพร่องวัฒนธรรมของ polykrikoides ลดความอิ่มตัวของครึ่งทาง B12 และจึงเพิ่มความสัมพันธ์ของค่าคงที่ห้าเท่า ( ตารางที่ 4 ) พบ ซี.polykrikoides มีกลไก inducible เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการดูดซึมวิตามิน บี1 2 ภายใต้การจำกัดเงื่อนไข การค้นหานี้จะคล้ายกับสิ่งที่ได้รับการตรวจสอบสำหรับบราวน์ ไทด์ ก่อให้เกิด pelagophyte aureococcus anophagefferens ( Koch et al . , 2013 ) แม้ว่าโฮโมลอกส์ของ inducible B12 พบแพลงก์ตอนพืชอื่น ๆ ผู้เข้ามายังระบุในไดโนแฟลกเจลลา ( helliwell et al .( 2011 ) , เบอร์ทรานและอัลเลน ( 2012 ) สูงสุด 12 อัตราการเป็นเหมือนวัฒนธรรม จำกัด และเต็มสนับสนุนความคิดที่ว่า . . polykrikoides อย่างรวดเร็วสามารถดูดซึมวิตามิน B12 แม้แต่ในระดับต่ำ ในขณะที่ความสัมพันธ์ของค่าคงที่ให้หมดเชื้อสูงปรับลด B12 ครุ่นคิดใช้งานและมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการใช้วิตามินนี้ภายใต้เงื่อนไขย่อย KS . ในที่สุดมันเป็นไปได้ว่าบางส่วนของวิตามินต่างๆ วัดใน C polykrikoides ชั้นขนาดนั้นเนื่องจากติดเชื้อ อย่างไรก็ตาม แต่ละค . polykrikoides เซลล์จะต้องฮาร์เบอร์ > 2000 แนบแบบเซลล์แบคทีเรียให้ตรงกับความหนาแน่นของแบคทีเรียอิสระแบบชุมชนและดังนั้นการใช้มากที่สุดเนื่องจากวิตามิน C polykrikoides . ในการสรุป , Cpolykrikoides ' ความสามารถในการแข่งขันกับแบคทีเรียการดูดซึมวิตามินบี 12 อาจจะเนื่องจากความสามารถในการลดของ KS ภายใต้เงื่อนไขของ B12 ทำให้หมดสิ้น , อัตราการใช้สูงแม้ในความเข้มข้นต่ำแนบ แบคทีเรีย และ / หรือ บริษัท ที่เกี่ยวข้อง picoplank ตันชุมชนมีความต้องการลด B12 กว่าจุลินทรีย์อื่น ๆ .
เมื่อเทียบกับวิตามินบีสิบสองวิตามิน B1 จะเล่นบทบาทสำคัญน้อยกว่าในบานพลวัตของ HAB นี้แม้จะมี C . polykrikoides ' ต้องการแน่นอนสำหรับวิตามินนี้ ( Tang et al . , 2010 ) แม้ว่าอัตราการผลิตในช่วงการบานเป็น 10 เท่าสูงกว่าตัวอย่างไม่ขนาน บลูม , B1 ใช้คล้ายๆ กันอัตราการดูดซึมคาร์บอนเฉพาะวิตามินใน > 20 มิลลิเมตร ขนาดของชั้นเรียนภายในบานแพทช์ต่ำกว่าไม่บานแพลงก์ตอน ซึ่ง C polykrikoides ได้ลดความต้องการกว่า B1 ปานกันขนาดแพลงก์ตอน นอกจากนี้ พบ 12 มีความแตกต่างอย่างไม่มีนัยสำคัญ ( P > 0.05 ) ระหว่างคาร์บอนเฉพาะการดูดซึมของบี1 02 – 2 มม. ขนาดสัดส่วนระหว่างบานและไม่บาน แม้จะพับ 10 สูงกว่ามวลชีวภาพของอดีต ( 1553 _ และ 147 _ 20.5 มจีซี l_1 ตามลำดับ ) ความคล้ายคลึงกันของคาร์บอนเฉพาะ B1 ดูดดึง Phototrophic picoplankton ระหว่างบานและตัวอย่างบานไม่อาจเกิดจากการขาดการแข่งขันสำหรับการดูดซึมของวิตามินนี้ด้วย C polykrikoides . ชอบ ซี polykrikoides Aanophagefferens ยังแสดงความต้องการขนาดใหญ่สำหรับวิตามิน B12 ในวัฒนธรรม แต่เมื่อเทียบกับความต้องการลดลงสำหรับวิตามิน B12 ในเทียบกับบุปผา ( Koch et al . , 2013 ; Tang et al . , 2010 ) ซึ่งแตกต่างจากวิตามิน B12 วิตามิน B1 ใช้ในเส้นทางการเผาผลาญอาหารที่แตกต่างกันมาก ( และ provasoli Carlucci , 1974 ; Swift , 1980 ; Croft et al . ,2549 ) และทางเลือกสารประกอบพบในน้ำทะเลที่ไม่มีอยู่ในอาหารเลี้ยงเชื้อสังเคราะห์อาจใช้แทนประชากรเขต การสังเคราะห์วิตามินเป็นสารโมเลกุลที่ซับซ้อนและมีหลาย ( วอร์เรน et al . , 2002 ; เบ็กลีย์ et al . , 2008 ) ในขณะที่ไม่มีสาหร่าย มีแนวทางการ biosynthesize B12 helliwell et al . ( 2011 ) , เบอร์ทรานและอัลเลน ( 2012 ) และ Croft et al .( 2006 ) พบว่าสิ่งมีชีวิตที่มียีนที่เข้ารหัสสำหรับการสังเคราะห์ของบางส่วนของบรรพบุรุษของ B1 แต่ไม่ใช่โมเลกุลทั้งหมด อาจจะสามารถใช้ประโยชน์อื่น ๆบางส่วนประกอบ B1 จากสิ่งแวดล้อมและ intracellulary การสังเคราะห์สมบูรณ์ก็ยังได้รับพบว่าวิตามิน auxotrophy สามารถแตกต่างระหว่างชนิดของแพลงก์ตอนพืชสายพันธุ์ที่แยกได้จากประชากรเดียวกัน สาขาเดียวกัน ในวันที่เดียวกัน ( Tang et al . , 2010 ) เช่น , มันเป็นไปได้ที่แตกต่างจาก C polykrikoides โคลน cp1 บางสายพันธุ์ในเขตไม่ต้อง
วิตามิน B1