Familial environment/parentingAdver

Familial environment/parenting
Adverse familial environments and parenting practices are commonly
observed in families of children with ADHD (Johnston &Mash 2001;Hinshaw 2002; Seipp & Johnston 2005).However,
the extent to which such parenting practices are casual factors
in ADHD, or rather responsive to negative child behaviour
remains unclear. Longitudinal evidence exploring the temporal
relationship between parenting and ADHD is beginning to
emerge but thus far has produced relatively mixed findings
(Lifford et al. 2008; Keown 2012). It is most likely that the
relationship between parenting and child behaviour is
bi-directional, and parents respond to genetically determined
negative child behaviour in a way that serves to maintain or
exacerbate the child’s behaviour (Johnston & Jassy 2007).
Encouraging parents to engage in supportive and proactive
parenting could therefore interrupt risk pathways (Sonuga-
Barke et al. 2005). Additionally, parenting may also be an
important factor contributing to other areas of functioning that
are commonly suboptimal in ADHD, including oppositional
behaviour and academic, social and cognitive functioning
(Hughes & Ensor 2009; Deault 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เลี้ยงดูและสภาพแวดล้อมเด็กครอบครัวสภาพแวดล้อมภาวะไม่พึงประสงค์และการปฏิบัติเลี้ยงดูเด็กเป็นบ่อยในครอบครัวของเด็กที่มีสมาธิสั้น (Johnston และหน่วยผ่า 2001 Hinshaw 2002 Seipp & Johnston 2005) อย่างไรก็ตามขอบเขตที่การเลี้ยงดูดังกล่าวปฏิบัติ ปัจจัยสบาย ๆในเด็กสมาธิสั้น หรือมากกว่าตอบสนองพฤติกรรมเด็กติดลบยังคงไม่ชัดเจน แนวหลักฐานสำรวจชั่วคราวความสัมพันธ์ระหว่างการเลี้ยงดูและสมาธิสั้นเป็นต้นออกมา แต่ไกลจึงได้ผลิตผลผสมค่อนข้าง(Lifford et al. 2008 ทาง Keown ที่ 2012) มีแนวโน้มมากที่สุดที่การความสัมพันธ์ระหว่างการเลี้ยงดูและพฤติกรรมเด็กสองทิศทาง และพ่อแม่ตอบสนองต่อพันธุลบพฤติกรรมเด็กในทางที่ทำหน้าที่ในการรักษา หรือทำให้รุนแรงพฤติกรรมของเด็ก (Johnston & Jassy 2007)ส่งเสริมให้ผู้ปกครองมีส่วนร่วมในการสนับสนุน และเชิงรุกดังนั้นหยุดการเลี้ยงดูทางเดินของความเสี่ยง (Sonuga-Barke et al. 2005) นอกจากนี้ การเลี้ยงดูอาจจะมีปัจจัยสำคัญที่มีส่วนร่วมในพื้นที่อื่น ๆ ของการทำงานที่มีสภาพทั่วไปในสมาธิสั้น รวม oppositionalพฤติกรรมและการทำงานด้านวิชาการ สังคม และทางปัญญา(ฮิวจ์สและเอนเซอร์ 2009 ทาง Deault ที่ 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สภาพแวดล้อมในครอบครัว / การเลี้ยงดู
สภาพแวดล้อมในครอบครัวที่ไม่พึงประสงค์และการปฏิบัติเลี้ยงดูมักจะถูก
ตั้งข้อสังเกตในครอบครัวของเด็กที่มีสมาธิสั้น (จอห์นสตัน & Mash 2001 Hinshaw ปี 2002 Seipp และจอห์นสตัน 2005) อย่างไรก็ตาม,
ขอบเขตที่การปฏิบัติเลี้ยงดูดังกล่าวเป็นปัจจัยสบาย ๆ
ในสมาธิสั้นหรือมากกว่า ตอบสนองต่อพฤติกรรมของเด็กในเชิงลบ
ยังคงไม่ชัดเจน หลักฐานยาวสำรวจชั่ว
ความสัมพันธ์ระหว่างการอบรมเลี้ยงดูและสมาธิสั้นเป็นจุดเริ่มต้นที่จะ
โผล่ออกมา แต่ป่านนี้ได้ผลการวิจัยการผลิตค่อนข้างผสม
(ลิฟ et al, 2008. Keown 2012) มันเป็นไปได้มากที่สุดว่า
ความสัมพันธ์ระหว่างการอบรมเลี้ยงดูและพฤติกรรมของเด็กที่เป็น
แบบสองทิศทางและพ่อแม่ตอบสนองต่อความมุ่งมั่นทางพันธุกรรม
พฤติกรรมของเด็กในเชิงลบในทางที่ทำหน้าที่ในการรักษาหรือ
ทำให้รุนแรงพฤติกรรมของเด็ก (จอห์นสันและ Jassy 2007).
พ่อแม่ส่งเสริมการมีส่วนร่วมใน สนับสนุนและเชิงรุก
การเลี้ยงดูจึงอาจขัดขวางทางเดินความเสี่ยง (Sonuga-
Barke et al. 2005) นอกจากนี้การอบรมเลี้ยงดูยังอาจจะเป็น
ปัจจัยสำคัญที่เอื้อต่อพื้นที่อื่น ๆ ของการทำงานที่
มักก่อให้เกิดผลลัพธ์ในสมาธิสั้นรวมทั้งตรงข้าม
พฤติกรรมและนักวิชาการสังคมและทำงานทางปัญญา
(ฮิวจ์ & Ensor 2009 Deault 2010)