exhibit IC50 values inthe low nanom

exhibit IC50 values inthe low nanomolarrange (Schachtele et al., 1988; Tischler et al., 1990; Yanagihara et al., 1991), the invasion-reducing effect of staurosporine invasion was probably caused by a speci®c effect of the drug on a protein kinase(s). To distinguish between an effect of the drug on parasite versus host cell protein kinase(s), we took advantage of Toxoplasma's ability to attach to aldehyde-®xed host cells (Mineo and Kasper, 1994). Parasites treated with 1.0mM staurosporine showed 75% less attachment to aldehyde-®xedHFFcells compared with parasitestreated with a control solvent (DMSO; Fig. 4C). Lower concentrations of staurosporine also produced a dose-dependent effect similar to that obtained with live host cells (data not shown). These results suggest that staurosporine inhibits a parasite protein kinase(s) thatis necessary for Toxoplasma invasion of host cells. To determine whether staurosporine's invasion-reducing effects could be caused by an effect on microneme secretion, we analysed culture supernatants of staurosporine-treated parasites by Western blotting. Figure 4A shows that staurosporine markedly inhibited microneme secretion at concentrations above 10nM. This effect on protein secretion was speci®c to micronemes, as dense granule secretion was unaffected, even at the highest concentration of staurosporine tested (5mM). Quanti®cation of microneme secretion by phosphorimage analysis of Western blots revealed a dose±response pattern that was strikingly similar to that for parasite invasion of host cells (Fig. 4B). These data suggest that staurosporine's invasion-reducing effects are probably caused by inhibition of microneme secretionand further support thehypothesis that micronemal proteins participate in parasite invasion of host cells.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงค่า IC50 inthe nanomolarrange ต่ำ (Schachtele et al, 1988;. Tischler, et al, 1990;.. Yanagihara, et al, 1991) ผลการบุกรุกลดการบุกรุก staurosporine อาจเกิดจากการมีผลspeci®cของยาเสพติดใน โปรตีนไคเนส (s) ที่จะแยกแยะระหว่างผลกระทบของยาเสพติดในปรสิตกับโฮสต์โปรตีนไคเนสเซลล์ (s) เราใช้ประโยชน์จากความสามารถใน Toxoplasma ที่จะแนบไปกับก้น-®xedเซลล์โฮสต์ (Mineo และแคสเปอร์, 1994) ปรสิตรับการรักษาด้วย 1.0mm staurosporine แสดงให้เห็นว่า 75% สิ่งที่แนบมาลดีไฮด์น้อยที่จะ-®xedHFFcellsเมื่อเทียบกับ parasitestreated กับตัวทำละลายควบคุม (DMSO. รูป 4C) ความเข้มข้นที่ต่ำกว่าของ staurosporine ยังผลิตยาที่มีผลต่อการขึ้นอยู่กับแบบเดียวกับที่ได้รับกับเซลล์โฮสต์สด (ไม่ได้แสดงข้อมูล) ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า staurosporine ยับยั้งโปรตีนไคเนสปรสิต (s) thatis ที่จำเป็นสำหรับการบุกรุก Toxoplasma ของเซลล์โฮสต์ เพื่อตรวจสอบว่าผลกระทบของ staurosporine บุกลดอาจจะเกิดจากผลกระทบต่อการหลั่ง microneme เราวิเคราะห์ supernatants วัฒนธรรมของปรสิต staurosporine รับการรักษาโดยวิธี western blotting 4A รูปที่แสดงให้เห็นว่า staurosporine ยับยั้งการหลั่ง microneme โดดเด่นที่ความเข้มข้นดังกล่าวข้างต้น 10nm ผลกระทบนี้ต่อการหลั่งโปรตีนเป็นspeci®cเพื่อ micronemes เช่นการหลั่งเม็ดหนาแน่นเป็นได้รับผลกระทบแม้ในความเข้มข้นสูงสุดของ staurosporine ทดสอบ (5mm) Quanti®cationการหลั่ง microneme โดยการวิเคราะห์ phosphorimage blots ของเวสเทิร์เปิดเผยปริมาณ±รูปแบบการตอบสนองที่เป็นที่ยอดเยี่ยมคล้ายกับว่าสำหรับการบุกรุกปรสิตเซลล์โฮสต์ (รูป. 4B) ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าผลกระทบของ staurosporine บุกลดที่เกิดอาจจะโดยการยับยั้งการ microneme secretionand สนับสนุนเพิ่มเติม thehypothesis ว่าโปรตีน micronemal มีส่วนร่วมในการบุกปรสิตเซลล์โฮสต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าต่ำแสดงใน nanomolarrange ic50 ( schachtele et al . , 1988 ; ทิชเลอร์ et al . , 1990 ; ยานากิฮาระ et al . , 1991 ) การลดผลกระทบของการบุกรุก staurosporine อาจเกิดจากกา® C ผลของยาต่อโปรตีนไคเนส ( s ) เพื่อแยกความแตกต่างระหว่างผลของยาต่อพยาธิเมื่อเทียบกับโปรตีนไคเนสเซลล์โฮสต์ ( s )เราเอาประโยชน์จาก Toxoplasma ในแนบกับอัลดีไฮด์ - ® xed เซลล์โฮสต์ ( มินีโอ้ และ แคสเปอร์ , 1994 ) ปรสิตการรักษาด้วย staurosporine พบว่า 75% ของสิ่งที่แนบมาน้อยอัลดีไฮด์ - ® xedhffcells เมื่อเทียบกับ parasitestreated ด้วยการควบคุมตัวทำละลาย ( DMSO ; มะเดื่อ 4C )ลดความเข้มข้นของ staurosporine ที่รายงานผลคล้ายกับที่ได้อยู่กับเซลล์โฮสต์ ( ข้อมูลไม่แสดง ) ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า staurosporine ยับยั้งพยาธิโปรตีนไคเนส ( s ) ซึ่งจำเป็นสำหรับการบุกรุกของเซลล์โฮสต์ Toxoplasma . เพื่อตรวจสอบว่า การลดผลกระทบ การบุกรุก staurosporine อาจเกิดจากผลกระทบในการ microneme ,เราได้วิเคราะห์วัฒนธรรม supernatants ของ staurosporine รักษาปรสิตโดย Western blotting . รูปที่ 4 แสดงให้เห็นว่า staurosporine เด่นชัดยับยั้งการหลั่ง microneme ที่ความเข้มข้นสูงกว่า 10nm . นี้มีผลต่อการหลั่งโปรตีนประเภท® C micronemes อย่างหนาแน่นเม็ดขี้ถูกผลกระทบ แม้ที่ความเข้มข้นสูงสุดของ staurosporine ทดสอบ ( 5 )ะเภท®ไอออนบวกของ microneme หลั่งโดยการวิเคราะห์ phosphorimage ของ blots ตะวันตก พบปริมาณ±แบบแผนการตอบข้อสอบที่ถูกมากคล้ายกับการรุกรานของเซลล์โฮสต์ปรสิต ( รูปที่ 4B )ข้อมูลเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า การรุกรานของ staurosporine ลดผลกระทบที่อาจเกิดจากการยับยั้ง microneme secretionand เพิ่มเติมสนับสนุนสมมติฐานที่โปรตีน micronemal มีส่วนร่วมในการบุกรุกของเซลล์โฮสต์
ปรสิต