Was it finally over? Lu Xuan desper

Was it finally over? Lu Xuan desperately gasped for breath, his line of sight was scattered. He slowly gathered himself. He had no doubt that if this pain had continued for another period of time, he was afraid that he really have died from the pain.

During this hour of struggle, Lu Xuan had exhausted all of his strength. His forehead, cheeks, and body were drenched in sweat.

But he wasn’t concerned about that. Having survived that kind of pain, he was already thanking god. A few large drops of sweat rolled down his face. In order to not let it into his eye, Lu Xuan used some effort to raise his left hand to wipe his face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แก้ไขจนกว่า ซวน Lu gasped กระหอบ หมดท่าถูกกระจายอยู่ระดับสายตาของเขา เขาค่อย ๆ รวบรวมเอง เขาไม่ต้องสงสัยเลยที่ตายจากความเจ็บปวดถ้าปวดนี้อย่างต่อเนื่องอีกระยะเวลา เขากลัวว่าเขาจริงๆเวลานี้ของการต่อสู้ ซวน Lu ได้แล้วทั้งหมดของความแข็งแรงของเขา หน้าผาก แก้ม และร่างกายที่ชุ่มเหงื่อแต่เขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการที่ มีชีวิตรอดของความเจ็บปวด ในแล้วเขาก็ขอบคุณพระเจ้า ขนาดใหญ่หยดเหงื่อรีดลงใบหน้าของเขา เพื่อไม่ให้เข้าไปในตาของเขา Lu ซวนใช้ความพยายามบางอย่างยกมือซ้ายเช็ดใบหน้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในที่สุดมันก็เป็นมากกว่า? Lu Xuan หมดอ้าปากค้างสำหรับการหายใจเขาบรรทัดสายตาก็กระจัดกระจาย เขาค่อย ๆ รวบรวมตัวเอง เขามีข้อสงสัยว่าถ้าความเจ็บปวดนี้ได้อย่างต่อเนื่องเป็นระยะเวลาอื่นเขากลัวว่าเขาจริงๆมีผู้เสียชีวิตจากอาการปวด no.

ในช่วงเวลาของการต่อสู้นี้ Lu Xuan ได้หมดทุกความแข็งแกร่งของเขา เขาหน้าผากแก้มและร่างกายถูกชุ่มเหงื่อ.

แต่เขาก็ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับว่า หลังจากรอดชีวิตชนิดของความเจ็บปวดที่เขาได้แล้วขอบคุณพระเจ้า ไม่กี่หยดขนาดใหญ่ของเหงื่อกลิ้งลงบนใบหน้าของเขา เพื่อที่จะไม่ปล่อยให้มันเข้าไปในดวงตาของเขา Lu Xuan ใช้ความพยายามที่จะยกระดับมือซ้ายของเขาที่จะเช็ดใบหน้าของเขาบาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันจบลงแล้ว ? ลู่ซวนก็กระหืดกระหอบหายใจ , สายของสายตาก็กระจัดกระจายไป เขาจะค่อยๆรวบรวมเอง เขามีข้อสงสัยว่าถ้าความเจ็บปวดนี้ต่อไปอีกเป็นระยะเวลา เขากลัวว่าเขาจะตายจากความเจ็บปวดในชั่วโมงของการต่อสู้ ลู่ ซวน ได้เหนื่อยแรงทั้งหมดของเขา ของเขา หน้าผาก แก้ม และร่างกายชุ่มไปด้วยเหงื่อแต่เขาไม่ได้ห่วงเรื่องนั้นหรอก มีชีวิตรอดความเจ็บปวดแบบนั้น เขาก็ขอบคุณพระเจ้า ไม่กี่หยดเหงื่อมากรีดลงบนใบหน้าของเขา เพื่อไม่ให้มันเข้าไปในดวงตาของเขา ใช้ความพยายามที่จะยกลู่ ซวน มือซ้ายของเขาเพื่อเช็ดใบหน้าของเขา