3.1. The destination perspective on

3.1. The destination perspective on event tourism

From the tourism industry's perspective, typically through the eyes of a DMO or event development agency, events are highly valued as attractions, catalysts, animators, place marketers, and image-makers. The specific role of a DMO is generally to promote tourism to a destination, both business and leisure travel. Conventions are considered business travel and participation sport events or festivals are part of leisure travel. In a study of Canadian visitor and convention bureaus (Getz, Anderson, & Sheehan, 1998), events were revealed to be one of the few areas of product development engaged in by DMOs; typically their membership (often dominated by commercial accommodation operators and attractions) want visitor demand all year round.

Existing events might be viewed as resources to exploit, which can be problematic from a social and cultural perspective. Taking a comprehensive portfolio approach leads to greater emphasis on creating new events and attracting them through competitive bidding. The portfolio approach (see Fig. 4) is similar to how a company strategically evaluates and develops its line of products and services. It is goal-driven, and value-based. Destinations must decide what they want from events (the benefits), and how they will measure their value. In this destination context economic values have always prevailed, and this preoccupation might very well constitute a limitation on the sustainability of events. Stakeholders, encompassing the organizations that produce events, the community at large, and the beneficiaries of event tourism in the service sector, are likely to stress different aims and concerns.

The portfolio approach to event tourism strategy-making and evaluation (Source: ...
Fig. 4.
The portfolio approach to event tourism strategy-making and evaluation (Source: Getz, 2005).
Figure options
Within the jargon of event tourism, and figuring prominently in the illustrated portfolio model, two terms stand out. ‘Mega events’ have long been defined and analyzed in terms of their tourist attractiveness and related image-making or developmental roles. Indeed, this was the subject of an AIEST conference in 1987. The perceived successes of mega events, including the Brisbane World's Fair and America's Cup Defense in Perth, Australia, definitely spurred creation of event development agencies, research, and event management programs of study in that country, helping position Australia as a world leader. A similar consequence of staging major events has been observed in other countries as well, including New Zealand (Gnoth & Anwar, 2000).

The other notable term is ‘hallmark event’ which has various meanings. Ritchie (1984, p. 2) published the first general discussion of their impacts and referred to them as “Major one-time or recurring events of limited duration, developed primarily to enhance the awareness, appeal and profitability of a tourism destination…”. Getz (2005, p. 16) used the term in a manner more specifically tied to image-making, place marketing and destination branding: “…‘hallmark’ describes an event that possesses such significance, in terms of tradition, attractiveness, quality, or publicity, that the event provides the host venue, community, or destination with a competitive advantage. Over time, the event and destination can become inextricably linked, such as Mardi Gras and New Orleans.”

‘Local’ and ‘regional’ events, occupying the base levels of the portfolio pyramid, are problematic from a tourism perspective. Some of them have tourism potential that can be developed, requiring investment, and some are not interested in tourism—perhaps even feeling threatened by it. If local events are primarily community or culturally oriented there is a good argument to be made for not exploiting them. Certainly the issue of preserving cultural authenticity and local control emerges whenever tourism goals are attached to local and regional events.

When contemplating generic event development strategies, some destinations appear to over-emphasize mega events to the detriment of a more balanced portfolio, while others pursue the promotion of one or more events as destination hallmarks to signify both quality and other brand values. A related strategy is to deliberately seek to elevate existing events into those with hallmark status, a process that can be said to ‘institutionalize’ events. A more recent trend is for DMOs and event development agencies to create and produce their own major events as part of a sophisticated branding strategy.

Note that the typology of events in the portfolio model is based on functionality, that is the degree to which certain economic, tourism or political goals can be met through hosting and marketing events. As such it represents a discourse dominated by specific developmental and political assumptions that might run counter to an events strategy based on fostering community development, culture, sport, leisure, health or other aims.

Furthermore, it is also possible to classify events on the basis of their place attachment, being the degree to which they are associated with, or institutionalized in a particular community or destination. Mega events are typically global in their orientation and require a competitive bid to ‘win’ them as a one-time event for a particular place. By contrast, ‘hallmark events’ cannot exist independently of their host community, and ‘local’ or ‘regional’ events are by definition rooted in one place and appeal mostly to residents.

The event development agencies that exist in every state in Australia seem to represent the state of the art in event tourism. For example, EventsCorp Western Australia and Queensland Events Corp, have strategies, policies and programs for attracting, bidding, developing and assisting events primarily to foster tourism. Getz (1997) and Getz (2005) profiled the Queensland agency, while Getz and Fairley (2004) examined media management issues surrounding the state agency's two major ‘owned’ events in Gold Coast.

As an example of Event Tourism developed for strategic purposes, note the mission of The Canadian Sport Tourism Alliance which seeks to “…increase Canadian capacity and competitiveness to attract and host sport events” (www.canadiansporttourism.com). While there are social and sport-specific reasons for hosting these events, the tourism driver is obviously paramount because most Canadian sport tourism agencies or personnel are located within city DMOs.

A substantial part of the Event Tourism business of DMOs and event development agencies is bidding on events that have owners. This process has been described as a special-purpose marketplace by Getz (2004b) who studied the event bidding goals, methods and attributed success factors of Canadian DMOs. Bidding has also been studied by Emery (2001), Persson (2002), and Westerbeek, Turner, and Ingerson (2002).

Gnoth and Anwar (2000) examined New Zealand's Event Tourism initiatives and offered a framework for developing an effective strategy. Although it is obvious that resources have to be committed, perhaps a more important issue was determining how to measure the country's return on investment and to coordinate the various stakeholders necessary to become competitive. Getz (2003) provided specific advice on planning and developing sport event tourism, including a case study from Seminole County, Florida, to illustrate supply, demand and process issues. The book Sport Tourism Destinations (Higham, 2005) is an excellent source of practical planning and marketing advice.

To be most effective, the DMO or event agency has to establish relationships with the event sector and individual events, hence a network approach is useful. Whitford (2004a) and Whitford (2004b) research in Australia documented the development of event tourism policies and programs, particularly as a tool in regional development. In one region she found the policies did not give much recognition to the roles of events in fostering regional growth, but they were largely socio-cultural in nature. This revealed a gap between local authority policies and those of states and the nation that aggressively pursued event tourism for its economic benefits.

Stokes (2004) studied the Australian event development agencies from the perspective of stakeholder networks, collaboration, and strategy making, and specifically looked at the relevance of the concept of knowledge networks. Her analysis revealed the dominance of a corporate orientation in which event-related strategy and decisions were made at the state level. A ‘soft’ or informal network of stakeholders existed, dominated by a core of influential governmental agencies which varied depending on whether the agency was engaged in event bidding, development or marketing. This approach contrasted with the community orientation found at the regional-authority level, where more formal networking occurred between public agencies and private organizations for the purpose of actually producing events.

3.2. An event-centric perspective on event tourism

Many planned events are produced with little or no thought given to their tourism appeal or potential. Sometimes this is due to the organizers’ specific aims, and sometimes there is simply no relationship established between events and tourism. In Calgary, case study research (Getz, Andersson, & Larson, 2007) found that seven festivals were basically ignored by the DMO that had limited or no interest in their tourism potential. This situation had evidently arisen because of the absence of both a tourism plan and a comprehensive events policy. As well, it appeared that the long-standing promotion of one hallmark event, the annual Calgary Exhibition and Stampede, results in small festivals being perceived as insignificant, overshadowed in the media, and somewhat deprived of sponsorship—according to the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1.มุมมองปลายทางในกิจกรรมท่องเที่ยวจากมุมมองของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว จะผ่านสายตาของเป็น DMO หรือเหตุการณ์สำนักงานพัฒนา เหตุการณ์ได้คุณค่าแหล่งท่องเที่ยว สิ่งที่ส่งเสริม animators ตลาดสถานที่ และ image-makers DMO มีบทบาทเฉพาะการคิดเพื่อ ส่งเสริมการท่องเที่ยวไปยังปลายทาง พักทั้งนั้น ประชุมถือว่าธุรกิจท่องเที่ยว และกีฬามีส่วนร่วมหรือเทศกาลเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทาง ในการศึกษาของแคนาดาผู้เยี่ยมชมและประชุม bureaus (เก็ตส์ แอนเดอร์สัน และ Sheehan, 1998), เหตุการณ์ถูกเปิดเผยเป็นหนึ่งในไม่กี่ด้านพัฒนาผลิตภัณฑ์หมกมุ่น โดย DMOs โดยปกติแล้วสมาชิกของพวกเขา (มักจะครอบงำ โดยผู้ประกอบการธุรกิจที่พักและสถานที่ท่องเที่ยว) ต้องความต้องการเยี่ยมชมตลอดทั้งปีเหตุการณ์ที่มีอยู่อาจจะดูเป็นทรัพยากรที่จะใช้ ซึ่งอาจเป็นปัญหาจากมุมมองทางสังคม และวัฒนธรรม ใช้วิธีครอบคลุมผลงานนำไปสู่การเน้นมากกว่าบนสร้างเหตุการณ์ใหม่ และดึงดูดพวกเขาผ่านการประมูลแข่งขัน วิธีการลงทุน (ดู Fig. 4) จะคล้ายกับวิธีบริษัทกลยุทธ์ประเมิน และพัฒนาของผลิตภัณฑ์และบริการ เป้าหมาย และค่าที่ใช้ได้ จุดหมายปลายทางต้องตัดสินใจว่า สิ่งที่พวกเขาต้องการจากเหตุการณ์ (ประโยชน์), และวิธีที่จะวัดค่าของพวกเขา ในบริบทนี้ปลายทาง เศรษฐกิจค่าได้เสมอตระหนัก และ preoccupation นี้อาจเป็นข้อจำกัดในการพัฒนาอย่างยั่งยืนของดี เสีย ครอบคลุมองค์กรที่ผลิตเหตุการณ์ ชุมชนมีขนาดใหญ่ และรับผลประโยชน์ของกิจกรรมการท่องเที่ยวในภาคการบริการ มีแนวโน้มที่เน้นจุดมุ่งหมายที่แตกต่างกันและความกังวลวิธีการลงทุนกลยุทธ์ทำกิจกรรมท่องเที่ยวและประเมิน (แหล่งที่มา:...Fig. 4 ผลงานวิธีกลยุทธ์ทำกิจกรรมท่องเที่ยวและการประเมินผล (แหล่งที่มา: เก็ตส์ 2005)ตัวเลือกรูปภายในศัพท์แสงท่องเที่ยวเหตุการณ์ และจึงหาในรูปแบบภาพประกอบผลงาน สองขาออก ยาวการกำหนด และวิเคราะห์การท่องเที่ยวศิลปะ และ image-making ที่เกี่ยวข้อง หรือพัฒนาบทบาท 'ร็อคเหตุการณ์' แน่นอน นี้เป็นหัวข้อของการประชุม AIEST ในปีค.ศ. 1987 ความสำเร็จรับรู้เหตุการณ์ร็อค รวมธรรมของโลกบริสเบนและป้องกันถ้วยของอเมริกาในเพิร์ธ ออสเตรเลีย กระตุ้นการสร้างเหตุการณ์พัฒนาหน่วยงาน วิจัย และโปรแกรมการจัดการเหตุการณ์การศึกษาในประเทศ ช่วยตำแหน่งออสเตรเลียเป็นผู้นำโลกแน่นอน เหมือนเวรจัดเตรียมเหตุการณ์สำคัญได้ถูกตรวจสอบในประเทศอื่น ๆ เช่น รวมถึงนิวซีแลนด์ (Gnoth & อันวา 2000)คำสำคัญและอื่น ๆ เป็น 'จุดเด่นงาน' ซึ่งมีความหมายต่าง ๆ Ritchie (1984, p. 2) เผยแพร่การสนทนาทั่วไปแรกของผลกระทบของพวกเขา และเรียกพวกเขาว่า "เพียงครั้งเดียว หรือเกิดเหตุการณ์สำคัญของระยะเวลาจำกัด พัฒนาเพื่อเสริมสร้างความตระหนัก อุทธรณ์ และผลกำไรของปลายทางการท่องเที่ยว..." เก็ตส์ (2005, p. 16) ใช้คำในลักษณะเพิ่มเติมโดยเฉพาะที่เกี่ยวพันกับ image-making การตลาดและตราสินค้าปลายทาง: "... 'จุดเด่น' อธิบายถึงเหตุการณ์ที่มีความสำคัญดังกล่าว ประเพณี ศิลปะ คุณภาพ หรือประชา สัมพันธ์ เหตุการณ์ให้แข่งขัน ชุมชน หรือปลายทาง มีความ ช่วงเวลา เหตุการณ์และปลายทางสามารถเป็น inextricably เชื่อมโยง มาร์ดิกราส์และนิวออร์ลีนส์"'ท้องถิ่น' และเหตุการณ์ 'ภูมิภาค' ระดับฐานของพีระมิดผลงาน การครอบครองจะมีปัญหาจากมุมมองการท่องเที่ยว บางส่วนของพวกเขาได้ท่องเที่ยวมีศักยภาพที่สามารถพัฒนาได้ ต้องลงทุน และบางไม่สนใจในการท่องเที่ยวซึ่งบางทีก็รู้สึกถูกคุกคามโดยการ หากเหตุการณ์ภายในชุมชนเป็นหลัก หรือมุ่งเน้นวัฒนธรรม มีอาร์กิวเมนต์ที่ดีจะทำสำหรับ exploiting ไม่ได้ แน่นอนเรื่องรักษาวัฒนธรรมความถูกต้องและการควบคุมภายในขึ้นเมื่อเป้าหมายท่องเที่ยวกับท้องถิ่น และภูมิภาคเมื่อใคร่ครวญเหตุการณ์ทั่วไปพัฒนากลยุทธ์ สถานที่ท่องเที่ยวบางจะ เน้นเหตุการณ์ร้ายผลงานมากกว่าสมดุล ร็อคมากเกินไปในขณะที่คนอื่น ๆ ไล่ตามโปรโมชั่นของเหตุการณ์ หนึ่งเป็นจุดปลายทางมีความหมายทั้งคุณภาพและค่าแบรนด์อื่น ๆ กลยุทธ์ที่เกี่ยวข้องจะตั้งใจพยายามยกระดับพันธมิตรเชิงเหตุการณ์ที่มีอยู่ในผู้ที่มีสถานะจุดเด่น กระบวนการที่ว่า 'institutionalize' เหตุการณ์ แนวโน้มล่าสุดสำหรับการ DMOs เหตุการณ์พัฒนาหน่วยงานและเพื่อสร้าง และผลิตเหตุการณ์สำคัญของตนเองเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การสร้างตราสินค้าที่มีความซับซ้อนได้โปรดสังเกตว่า การจำแนกกิจกรรมในรูปแบบผลงานตาม ฟังก์ชันที่เป็น ฟังก์ชันระดับที่แน่นอนทางเศรษฐกิจ ท่องเที่ยวหรือเป้าหมายทางการเมืองสามารถตอบสนองผ่านพื้นที่ และกิจกรรมการตลาด เช่นแสดงวาทกรรมที่ครอบงำ โดยเฉพาะทางการเมือง และพัฒนาสมมติฐานที่อาจทำเคาน์เตอร์ถึงมีเหตุการณ์ตามทำนุบำรุงพัฒนาชุมชน วัฒนธรรม กีฬา พักผ่อน สุขภาพ หรืออื่น ๆ จุดมุ่งหมายนอกจากนี้ ก็ยังสามารถจัดประเภทเหตุการณ์ตามแนบที่ของพวกเขา เป็นระดับที่พวกเขาจะเกี่ยวข้องกับ หรือ institutionalized ในชุมชนเฉพาะหรือปลายทาง เหตุการณ์ร็อคเป็นสากลโดยทั่วไปในแนวของพวกเขา และต้องประมูลแข่งขันเพื่อ 'ชนะ' นั้นเป็นเหตุการณ์เพียงครั้งเดียวสำหรับตำแหน่งเฉพาะ โดยคมชัด 'จุดเด่นกิจกรรม' ไม่สามารถมีอิสระของชุมชนโฮสต์ และเหตุการณ์ 'ภูมิภาค' หรือ 'ภายใน' ตามคำนิยามในหนึ่งตำแหน่งและอุทธรณ์ส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่หน่วยงานพัฒนาของเหตุการณ์ที่มีอยู่ในทุกรัฐในออสเตรเลียดูเหมือนการ แสดงทันสมัยในกิจกรรมท่องเที่ยว ตัวอย่าง EventsCorp เวสเทิร์นออสเตรเลียและรัฐควีนส์แลนด์เหตุการณ์ Corp กลยุทธ์ นโยบาย และ ได้โปรแกรมสำหรับดึงดูด เสนอ พัฒนา และให้ความช่วยเหลือกิจกรรมเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว เก็ตส์ (1997) และเก็ตส์ (2005) กับหน่วยงานรัฐควีนส์แลนด์ ขณะเก็ตส์ profiled และปัญหาการจัดการสื่อแฟรี่มอเตอร (2004) ตรวจสอบสภาพแวดล้อมของหน่วยงานรัฐที่สองหลักเหตุการณ์ 'เจ้าของ' ในโกลด์โคสต์หมายเหตุภารกิจที่แคนาดากีฬาท่องเที่ยวพันธมิตรที่พยายามเป็นตัวอย่างของกิจกรรมการท่องเที่ยวพัฒนาสำหรับวัตถุประสงค์เชิงกลยุทธ์ "... .increase แคนาดากำลังการผลิตและการแข่งขันเพื่อดึงดูด และจัดกิจกรรมกีฬา" (ส่วน www.canadiansporttourism.com) มีเหตุผลสังคม และกีฬาเฉพาะสำหรับเหตุการณ์เหล่านี้ โปรแกรมควบคุมการท่องเที่ยวเป็นสิ่งแน่นอนเนื่องจากแคนาดามากที่สุดกีฬาท่องเที่ยวหน่วยงานหรือบุคลากรอยู่ภายในเมือง DMOsพบส่วนหนึ่งของธุรกิจท่องเที่ยวเหตุการณ์ DMOs และเหตุการณ์หน่วยจะเสนอเหตุการณ์ที่มีเจ้าของ อธิบายกระบวนการนี้เป็นตลาดวัตถุประสงค์พิเศษ โดยเก็ตส์ (2004b) ที่ศึกษาเหตุการณ์เสนอเป้าหมาย วิธีการ และความสำเร็จที่เกิดจากปัจจัยของแคนาดา DMOs ยังได้เรียนประมูลกากกะรุน (2001), Persson (2002), และ Westerbeek, Turner และ Ingerson (2002)Gnoth และอันวา (2000) ตรวจสอบการริเริ่มกิจกรรมการท่องเที่ยวของประเทศนิวซีแลนด์ และเสนอเป็นกรอบสำหรับการพัฒนากลยุทธ์มีประสิทธิภาพ แม้เป็นที่ชัดเจนว่า ทรัพยากรจะต้องผูกมัด อาจเป็นปัญหาที่สำคัญได้กำหนดวิธีการวัดของประเทศ กลับ การลงทุน และประสานงานเสียต่าง ๆ จำเป็นต้องเป็นการแข่งขัน เก็ตส์ (2003) ให้คำแนะนำเฉพาะในการวางแผน และพัฒนากีฬากิจกรรมท่องเที่ยว รวมทั้งกรณีศึกษาจากเขต Seminole ฟลอริดา เพื่อแสดงปัญหาซัพพลาย ความต้องการ และกระบวนการ หนังสือกีฬาท่องเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยว (Higham, 2005) เป็นแหล่งดีของการวางแผนการปฏิบัติและคำแนะนำการตลาดTo be most effective, the DMO or event agency has to establish relationships with the event sector and individual events, hence a network approach is useful. Whitford (2004a) and Whitford (2004b) research in Australia documented the development of event tourism policies and programs, particularly as a tool in regional development. In one region she found the policies did not give much recognition to the roles of events in fostering regional growth, but they were largely socio-cultural in nature. This revealed a gap between local authority policies and those of states and the nation that aggressively pursued event tourism for its economic benefits.Stokes (2004) studied the Australian event development agencies from the perspective of stakeholder networks, collaboration, and strategy making, and specifically looked at the relevance of the concept of knowledge networks. Her analysis revealed the dominance of a corporate orientation in which event-related strategy and decisions were made at the state level. A ‘soft’ or informal network of stakeholders existed, dominated by a core of influential governmental agencies which varied depending on whether the agency was engaged in event bidding, development or marketing. This approach contrasted with the community orientation found at the regional-authority level, where more formal networking occurred between public agencies and private organizations for the purpose of actually producing events.3.2. An event-centric perspective on event tourismMany planned events are produced with little or no thought given to their tourism appeal or potential. Sometimes this is due to the organizers’ specific aims, and sometimes there is simply no relationship established between events and tourism. In Calgary, case study research (Getz, Andersson, & Larson, 2007) found that seven festivals were basically ignored by the DMO that had limited or no interest in their tourism potential. This situation had evidently arisen because of the absence of both a tourism plan and a comprehensive events policy. As well, it appeared that the long-standing promotion of one hallmark event, the annual Calgary Exhibition and Stampede, results in small festivals being perceived as insignificant, overshadowed in the media, and somewhat deprived of sponsorship—according to the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1 มุมมองปลายทางการท่องเที่ยวเหตุการณ์จากมุมมองของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่มักจะผ่านสายตาของหน่วยงานหรือการพัฒนา DMO กรณีที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีมูลค่าสูงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ตัวเร่งปฏิกิริยานิเมชั่นการตลาดสถานที่และภาพที่ผู้ผลิต บทบาทเฉพาะของ DMO โดยทั่วไปเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวไปยังปลายทางทั้งนักธุรกิจและการท่องเที่ยวพักผ่อน การประชุมจะมีการพิจารณาการเดินทางทางธุรกิจและการเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาหรือเทศกาลเป็นส่วนหนึ่งของการท่องเที่ยวพักผ่อน ในการศึกษาของผู้เข้าชมในแคนาดาและทบวงการประชุม (เก็ตซ์เดอร์สันและชีแฮน 1998) เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้รับการเปิดเผยในการเป็นหนึ่งในพื้นที่ไม่กี่ของการพัฒนาผลิตภัณฑ์โดยการมีส่วนร่วมใน DMOs; โดยทั่วไปจะมีสมาชิกของพวกเขา (มักจะครอบงำโดยผู้ประกอบการที่พักและสถานที่ท่องเที่ยวในเชิงพาณิชย์) ต้องการความต้องการของผู้เข้าชมตลอดทั้งปี. เหตุการณ์ที่มีอยู่อาจจะถูกมองว่าเป็นทรัพยากรที่จะใช้ประโยชน์ซึ่งอาจเป็นปัญหาจากมุมมองทางสังคมและวัฒนธรรม การใช้วิธีการที่ครอบคลุมผลงานนำไปสู่การเน้นความสำคัญในการสร้างกิจกรรมใหม่และดึงดูดความสนใจของพวกเขาผ่านการเสนอราคาแข่งขัน วิธีการผลงาน (ดูรูปที่. 4) มีความคล้ายคลึงกับวิธีการที่ บริษัท มีกลยุทธ์การประเมินผลและพัฒนาสายของผลิตภัณฑ์และบริการ มันเป็นเป้าหมายของการขับเคลื่อนและความคุ้มค่าที่ใช้ จุดหมายปลายทางต้องตัดสินใจว่าพวกเขาต้องการจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น (ผลประโยชน์) และวิธีที่พวกเขาจะวัดค่าของพวกเขา ในบริบทปลายทางนี้ค่าทางเศรษฐกิจได้ตระหนักเสมอและความลุ่มหลงนี้เป็นอย่างดีอาจจะเป็นข้อ จำกัด ในการพัฒนาอย่างยั่งยืนของเหตุการณ์ที่ ผู้มีส่วนได้เสียครอบคลุมองค์กรที่ผลิตกิจกรรมชุมชนที่มีขนาดใหญ่และได้รับผลประโยชน์ของการท่องเที่ยวจัดกิจกรรมในภาคบริการที่มีแนวโน้มที่จะเน้นจุดมุ่งหมายที่แตกต่างกันและความกังวล. วิธีการผลงานเพื่อการท่องเที่ยวเหตุการณ์กลยุทธ์การทำและการประเมินผล (ที่มา: .. .. รูปที่ 4 วิธีที่ผลงานเพื่อการท่องเที่ยวเหตุการณ์กลยุทธ์การทำและการประเมินผล (ที่มา: เก็ตซ์ 2005). เลือกรูปภายในศัพท์แสงของการท่องเที่ยวเหตุการณ์และหาอย่างเด่นชัดในรูปแบบผลงานที่แสดงให้เห็นถึงสองแง่โดดเด่นเหตุการณ์เมกะ. 'ได้รับการกำหนดและวิเคราะห์ในแง่ของความน่าดึงดูดการท่องเที่ยวของพวกเขาและภาพทำที่เกี่ยวข้องหรือมีบทบาทสำคัญในการพัฒนา. แท้จริงนี้เป็นเรื่องของการประชุม AIEST ในปี 1987 ประสบความสำเร็จในการรับรู้ของเหตุการณ์เด่นรวมทั้งบริสเบนเวิลด์แฟร์และถ้วยของอเมริกา การป้องกันในเมืองเพิร์ ธ ประเทศออสเตรเลียแน่นอนกระตุ้นการสร้างหน่วยงานพัฒนากิจกรรมการวิจัยและโปรแกรมการจัดการกรณีที่มีการศึกษาในประเทศที่ช่วยให้ตำแหน่งออสเตรเลียในฐานะผู้นำระดับโลก เป็นผลมาจากการแสดงละครที่คล้ายกันเหตุการณ์สำคัญได้รับการปฏิบัติในประเทศอื่น ๆ เช่นกันรวมทั้งนิวซีแลนด์ (Gnoth และอันวาร์, 2000). คำเด่นอื่น ๆ คือ 'เหตุการณ์ตรา' ซึ่งมีความหมายที่แตกต่างกัน ริชชี่ (1984, น. 2) การเผยแพร่การอภิปรายทั่วไปครั้งแรกของผลกระทบของพวกเขาและพวกเขาจะเรียกว่าเป็น "เมเจอร์เพียงครั้งเดียวหรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากระยะเวลาที่ จำกัด การพัฒนาเป็นหลักเพื่อเพิ่มความตระหนักการอุทธรณ์และการทำกำไรของปลายทางการท่องเที่ยว ... " เก็ตซ์ (. 2005, หน้า 16) ใช้คำในลักษณะอื่น ๆ ที่เชื่อมโยงโดยเฉพาะกับภาพการทำตลาดสถานที่และการสร้างตราสินค้าหัวข้อ: "... 'จุดเด่น' อธิบายถึงเหตุการณ์ที่มีความสำคัญดังกล่าวในแง่ของประเพณีความน่าดึงดูดใจที่มีคุณภาพ หรือการประชาสัมพันธ์ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้เจ้าภาพชุมชนหรือปลายทางที่มีเปรียบในการแข่งขัน เมื่อเวลาผ่านไปเหตุการณ์และปลายทางจะกลายเป็นที่เชื่อมโยงความสัมพันธุ์เช่นมาร์ดิกราส์และนิวออร์. "'ท้องถิ่น' และ 'ภูมิภาค' เหตุการณ์ครอบครองระดับฐานของพีระมิดผลงานที่มีปัญหาจากมุมมองของการท่องเที่ยว บางคนมีศักยภาพการท่องเที่ยวที่สามารถพัฒนาต้องลงทุนและบางคนไม่ได้มีความสนใจในการท่องเที่ยวบางทีก็รู้สึกว่าถูกคุกคามโดยมัน ถ้าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในท้องถิ่นมีชุมชนเป็นหลักที่มุ่งเน้นวัฒนธรรมหรือมีข้อโต้แย้งที่ดีที่จะทำไม่ได้ใช้ประโยชน์จากพวกเขา แน่นอนปัญหาของการรักษาความถูกต้องทางวัฒนธรรมและการควบคุมภายในโผล่ออกมาเมื่อใดก็ตามที่เป้าหมายการท่องเที่ยวที่จะแนบไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในประเทศและในระดับภูมิภาค. เมื่อใคร่ครวญกลยุทธ์การพัฒนาเหตุการณ์ทั่วไปบางสถานที่ปรากฏมากกว่าเน้นเหตุการณ์ล้านเพื่อความเสียหายของผลงานที่มีความสมดุลมากขึ้นในขณะที่คนอื่น ๆ จะไล่ตาม โปรโมชั่นของหนึ่งหรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากขึ้นเป็นปลายทางการปฏิบัตที่มีความหมายทั้งคุณภาพและค่าแบรนด์อื่น ๆ กลยุทธ์ที่เกี่ยวข้องคือการจงใจพยายามที่จะยกระดับการจัดกิจกรรมที่มีอยู่ในผู้ที่มีสถานะจุดเด่นเป็นกระบวนการที่สามารถจะกล่าวว่า 'สถาบัน' เหตุการณ์ แนวโน้มล่าสุดสำหรับ DMOs และหน่วยงานพัฒนาเหตุการณ์ที่สร้างและผลิตเหตุการณ์สำคัญของตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การสร้างตราสินค้าที่มีความซับซ้อน. โปรดสังเกตว่าการจำแนกประเภทของกิจกรรมในรูปแบบผลงานจะขึ้นอยู่กับการทำงานที่เป็นระดับที่บางทางเศรษฐกิจ การท่องเที่ยวหรือเป้าหมายทางการเมืองที่สามารถพบได้ผ่านโฮสติ้งและกิจกรรมการตลาด เช่นนี้มันแสดงให้เห็นถึงวาทกรรมที่โดดเด่นด้วยสมมติฐานการพัฒนาและการเมืองที่เฉพาะเจาะจงที่อาจจะสวนทางกับกลยุทธ์ที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนพื้นฐานของการอุปถัมภ์การพัฒนาชุมชน, วัฒนธรรม, กีฬา, การพักผ่อนหย่อนใจสุขภาพหรือจุดมุ่งหมายอื่น ๆ . นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ที่จะจัดกิจกรรมในพื้นฐาน ของสิ่งที่แนบสถานที่เป็นระดับที่พวกเขามีความเกี่ยวข้องกับหรือสถาบันในชุมชนโดยเฉพาะหรือปลายทาง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยทั่วไปจะมีร็อคระดับโลกในการวางแนวทางของพวกเขาและต้องมีการเสนอราคาแข่งขันกับ 'ชนะ' พวกเขาเป็นเหตุการณ์เพียงครั้งเดียวสำหรับสถานที่เฉพาะ ในทางตรงกันข้ามเหตุการณ์ตรา 'ไม่สามารถอยู่เป็นอิสระจากชุมชนเป็นเจ้าภาพของพวกเขาและ' ท้องถิ่น 'หรือเหตุการณ์' ภูมิภาค 'จะโดยความหมายที่ฝังรากในที่เดียวและดึงดูดความสนใจส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่. หน่วยงานพัฒนาเหตุการณ์ที่มีอยู่ในรัฐในออสเตรเลียทุกคนดูเหมือนจะ เป็นตัวแทนของรัฐของศิลปะในการท่องเที่ยวเหตุการณ์ ยกตัวอย่างเช่น EventsCorp ออสเตรเลียตะวันตกและรัฐควีนส์แลนด์เหตุการณ์คอร์ปมีกลยุทธ์นโยบายและโปรแกรมสำหรับการดึงดูดการเสนอราคา, การพัฒนาและการให้ความช่วยเหลือเหตุการณ์หลักในการส่งเสริมการท่องเที่ยว เก็ตซ์ (1997) และเก็ตซ์ (2005) ประวัติหน่วยงานรัฐควีนส์แลนด์ในขณะที่เก็ตซ์และ Fairley (2004) การตรวจสอบปัญหาการจัดการสื่อโดยรอบหน่วยงานของรัฐของทั้งสองที่สำคัญ 'เจ้าของ' เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโกลด์โคสต์. เป็นตัวอย่างของเหตุการณ์การท่องเที่ยวได้รับการพัฒนาเพื่อวัตถุประสงค์เชิงกลยุทธ์ ทราบภารกิจของแคนาดากีฬาพันธมิตรท่องเที่ยวซึ่งพยายามที่จะ "... เพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศแคนาดาและในการดึงดูดและเป็นเจ้าภาพการแข่งขันกีฬา" (www.canadiansporttourism.com) ในขณะที่มีเหตุผลทางสังคมและการกีฬาที่เฉพาะเจาะจงสำหรับการเป็นเจ้าภาพเหตุการณ์เหล่านี้คนขับรถท่องเที่ยวเป็นสิ่งสำคัญยิ่งเห็นได้ชัดเพราะหน่วยงานการท่องเที่ยวกีฬาแคนาดาส่วนใหญ่หรือบุคลากรที่ตั้งอยู่ภายใน DMOs เมือง. เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของธุรกิจการท่องเที่ยวเหตุการณ์ DMOs และหน่วยงานพัฒนาเหตุการณ์การเสนอราคา เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่มีเจ้าของ กระบวนการนี้จะได้รับการอธิบายว่าเป็นตลาดวัตถุประสงค์พิเศษโดยเก็ตซ์ (2004b) ที่ศึกษาเสนอราคาเป้าหมายกรณีที่วิธีการและประกอบปัจจัยความสำเร็จของ DMOs แคนาดา การเสนอราคายังได้รับการศึกษาโดยทราย (2001), เพอร์สัน (2002) และ Westerbeek เทอร์เนอและ Ingerson (2002). Gnoth และอันวาร์ (2000) การตรวจสอบเหตุการณ์นิวซีแลนด์ริเริ่มการท่องเที่ยวและนำเสนอกรอบการทำงานสำหรับการพัฒนากลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพ แม้ว่ามันจะเป็นที่ชัดเจนว่าทรัพยากรที่จะต้องมีการมุ่งมั่นที่อาจจะเป็นปัญหาที่สำคัญมากขึ้นได้รับการกำหนดวิธีการวัดผลตอบแทนของประเทศในการลงทุนและผู้มีส่วนได้เสียในการประสานงานต่างๆที่จำเป็นในการแข่งขัน เก็ตซ์ (2003) ให้คำแนะนำที่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับการวางแผนและการพัฒนาท่องเที่ยวกีฬาเหตุการณ์รวมทั้งกรณีศึกษาจาก Seminole เคาน์ตี้, ฟลอริดา, แสดงให้เห็นถึงอุปสงค์อุปทานและปัญหากระบวนการ หนังสือกีฬาจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยว (ฮิกคั่ม, 2005) เป็นแหล่งที่ดีของการวางแผนการปฏิบัติและคำแนะนำการตลาด. เพื่อให้มีประสิทธิภาพมากที่สุดซึ่งเป็นหน่วยงาน DMO หรือเหตุการณ์ที่มีการสร้างความสัมพันธ์กับภาคเหตุการณ์และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของแต่ละบุคคลดังนั้นวิธีการที่เครือข่ายจะเป็นประโยชน์ Whitford (2004a) และ Whitford (2004b) การวิจัยในออสเตรเลียเอกสารการพัฒนาของเหตุการณ์นโยบายการท่องเที่ยวและโปรแกรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นเครื่องมือในการพัฒนาภูมิภาค ในภูมิภาคหนึ่งที่เธอพบว่านโยบายไม่ให้การยอมรับมากกับบทบาทของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในการสนับสนุนการเจริญเติบโตของภูมิภาค แต่พวกเขาเป็นส่วนใหญ่ทางสังคมวัฒนธรรมในธรรมชาติ ซึ่งเผยให้เห็นช่องว่างระหว่างนโยบายมีอำนาจในท้องถิ่นและของรัฐและประเทศที่ดำเนินการในเชิงรุกการท่องเที่ยวเหตุการณ์สำหรับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของตน. คส์ (2004) การศึกษาหน่วยงานพัฒนาเหตุการณ์ออสเตรเลียจากมุมมองของเครือข่ายผู้มีส่วนได้เสียทำงานร่วมกันและการทำกลยุทธ์และโดยเฉพาะ มองไปที่ความสัมพันธ์ของแนวคิดของเครือข่ายความรู้ การวิเคราะห์ของเธอเผยให้เห็นการครอบงำของทิศทางขององค์กรในการที่กลยุทธ์ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์และการตัดสินใจที่ถูกสร้างขึ้นมาในระดับรัฐ A 'นุ่ม' หรือเครือข่ายทางการของผู้มีส่วนได้เสียมีตัวตนที่โดดเด่นด้วยหลักของหน่วยงานของรัฐที่มีอิทธิพลที่ต่าง ๆ ขึ้นอยู่กับว่าหน่วยงานที่เป็นธุระในการเสนอราคาจัดกิจกรรมการพัฒนาหรือการตลาด วิธีการนี้เมื่อเปรียบเทียบกับการวางแนวทางชุมชนที่พบในระดับภูมิภาคอำนาจที่เป็นทางการมากขึ้นเครือข่ายที่เกิดขึ้นระหว่างหน่วยงานภาครัฐและเอกชนเพื่อวัตถุประสงค์ในการผลิตจริงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น. 3.2 มุมมองเหตุการณ์ที่เป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยวเหตุการณ์เหตุการณ์ที่วางแผนไว้หลายคนกำลังการผลิตที่มีความคิดน้อยหรือไม่มีเลยได้รับการอุทธรณ์หรือการท่องเที่ยวที่มีศักยภาพของพวกเขา บางครั้งนี้เกิดจากการจัดงาน 'จุดมุ่งหมายที่เฉพาะเจาะจงและบางครั้งมีเพียงสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและการท่องเที่ยว ในคาลการี, กรณีศึกษาการวิจัย (เก็ตซ์, แอนเดอและ Larson, 2007) พบว่าเทศกาลเจ็ดถูกละเลยโดยทั่วไปโดย DMO ที่มี จำกัด หรือความสนใจในศักยภาพการท่องเที่ยวของพวกเขาไม่ สถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเพราะขาดทั้งแผนท่องเที่ยวและนโยบายที่ครอบคลุมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมทั้งปรากฏว่าโปรโมชั่นที่ยาวนานของเหตุการณ์จุดเด่นหนึ่งปีนิทรรศการคัลแตกตื่นผลในงานเทศกาลที่มีขนาดเล็กถูกมองว่าเป็นที่ไม่มีนัยสำคัญบดบังในสื่อและขาดบางส่วนของสปอนเซอร์-ตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.1 . จุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวมุมมอง

เหตุการณ์จากมุมมองของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว , มักจะผ่านดวงตาของ DMO หรือหน่วยงานการพัฒนาเหตุการณ์ เหตุการณ์ที่มีมูลค่าสูง เช่น แหล่งท่องเที่ยว , ตัวเร่งปฏิกิริยา , นิเมชั่น , สถานที่นักการตลาด และช่างภาพ บทบาทที่เฉพาะเจาะจงของ DMO โดยทั่วไปที่จะส่งเสริมการท่องเที่ยวปลายทางการเดินทางทั้งเพื่อธุรกิจและพักผ่อนการประชุมจะถือว่าธุรกิจการท่องเที่ยวและการมีส่วนร่วมกีฬาเหตุการณ์หรือเทศกาลเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางพักผ่อน ในการศึกษาของผู้เข้าชมและการประชุมที่แคนาดาบูโร ( น่ะ แอนเดอร์สัน & ชีแฮน , 1998 ) , เหตุการณ์ที่ถูกเปิดเผยว่าเป็นหนึ่งในไม่กี่พื้นที่ของการพัฒนาผลิตภัณฑ์ร่วมใน dmos ;โดยทั่วไปสมาชิกของพวกเขา ( มักจะ dominated โดยผู้ประกอบการที่พักและสถานที่ท่องเที่ยวเชิงพาณิชย์ ) ต้องการความต้องการของผู้เข้าชมตลอดทั้งปี

เหตุการณ์อาจถูกมองว่าเป็นทรัพยากรที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์ ซึ่งอาจเป็นปัญหาจากมุมมองของสังคมและ วัฒนธรรม มีการใช้วิธีการที่ครอบคลุมยิ่งขึ้น นำไปสู่มากกว่าเน้นสร้างเหตุการณ์ใหม่และดึงดูดพวกเขาผ่านการประมูลแข่งขันผลงาน ( ดูรูปที่ 4 ) วิธีการจะคล้ายกับวิธีการที่ บริษัท ใช้ประเมินและพัฒนาสายของผลิตภัณฑ์และบริการ มันเป็นเป้าหมายในการขับเคลื่อน และมูลค่าตาม คุณต้องตัดสินใจในสิ่งที่พวกเขาต้องการจากเหตุการณ์ ( ประโยชน์ ) และวิธีการที่พวกเขาจะวัดค่าของพวกเขา ในบริบทนี้ปลายทางมูลค่าทางเศรษฐกิจได้ก็ชนะและเข้าไปนี้อาจเป็นข้อจำกัดต่อความยั่งยืนของกิจกรรม ผู้มีส่วนได้เสีย ครอบคลุมถึงองค์กรที่ผลิตกิจกรรม ชุมชนที่มีขนาดใหญ่ และเป็นผู้รับผลประโยชน์จากการท่องเที่ยวกิจกรรมในภาคบริการ มีแนวโน้มที่จะ ความเครียด ความกังวล มีวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันและ

ผลงานแนวทางงานยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวและการประเมินผล ( ที่มา : . . . . . . .
รูปที่ 4