Inflammation is vital to successful

Inflammation is vital to successful burn wound healing, and inflammatory mediators (cytokines, koninis, lipids, and so forth) provide immune signals to recruit leukocytes and macrophages that initiate the proliferative phase . Wound re-epithelialization, or closure, in the proliferative phase via keratinocyte and fibroblast activation, or migration from dedifferentiated hair follicles and other epidermal analogs, is mediated by cytokines recruited in the inflammatory phase. While this indicates that inflammation is essential for wound healing, aberrant inflammatory pathways have also been linked to hypertrophic scarring, and anti-inflammatory treatments could potentially aggravate symptoms and delay wound healing.
Significant edema that is initiated by several factors including vasodilatations, extra vascular osmotic activity, and increased micro vascular permeability often accompanies inflammation. Excessive or prolonged edema and inflammation exacerbate pain and impair wound healing. Interestingly, studies suggest that in the absence of infection, inflammation might not be required for tissue repai.Since inflammation can have both beneficial and detrimental effects on burn wound healing; the clinical challenge becomes management, applying therapeutic intervention only when inflammation and edema become excessive.
Treatment of inflammation in large burns is difficult, as recently discussed in detail elsewhere. Traditional anti-inflammatory treatments that focus on the inhibition of prostaglandin synthesis, such as no steroidal anti-inflammatory drugs or glucocorticoids, impair wound healing . However, steroid administration has been shown to reduce inflammation, pain, and length of hospital stay in burn patients in several small studies . Early excision and grafting has become the gold standard for treatment of full and deep partial thickness burns , in part because early excision helps reduce the risk of infection and scarring. The timing of debridement coincides with the inflammatory phase of healing, as the burn Escher removed during excision is an inflammatory nisus and a rich pabulum for bacterial proliferation.
Nontraditional anti-inflammatory treatments, such as opioids, have gained considerable attention but have yet to translate promising preclinical results into clinical practice for wound healing. While the majority of animal studies have demonstrated consistent anti-inflammatory effects of opioids on peripheral neurons, clinical studies have shown little to no effect on inflammation. Furthermore, topical morphine delayed the early inflammatory phase and accelerated the later proliferative phase, which is supported by in vitro studies showing opioid stimulation of keratinocyte migration. Large-scale clinical trials evaluating opioid efficacy on wound healing have not yet been conducted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อักเสบมีความสำคัญต่อการรักษาบาดแผลเขียนประสบความสำเร็จ และผู้ไกล่เกลี่ยที่อักเสบ (ไซโตไคน์ koninis ไขมัน และ forth อื่น ๆ) ให้สัญญาณภูมิคุ้มกันได้รับเม็ดเลือดขาวและแมโครฟาจที่เริ่มต้นระยะ proliferative แผลใหม่ epithelialization หรือ ปิดในระยะ proliferative keratinocyte และ fibroblast เปิดใช้ หรือการโยกย้ายจากรูขุมขน dedifferentiated และ analogs อื่น ๆ ผิวหนัง มีการไกล่เกลี่ย โดยไซโตไคน์ที่คัดเลือกในระยะการอักเสบ ในขณะนี้บ่งชี้ว่า จำเป็นสำหรับการรักษาแผลอักเสบ aberrant อักเสบทางเดินยังมีการเชื่อมโยงกับแผลเป็นแรก และต้านการอักเสบอาจอาจซ้ำเติมอาการ และชะลอการรักษาบาดแผลอาการบวมน้ำที่สำคัญที่เริ่มต้นจากหลายปัจจัยรวมทั้ง vasodilatations กิจกรรมการออสโมติกเสริมหลอดเลือด และซึมผ่านของหลอดเลือดขนาดเล็กเพิ่มขึ้นมักจะ มาพร้อมกับการอักเสบ อักเสบและบวมน้ำมากเกินไป หรือเป็นเวลานานทำให้รุนแรงการปวด และทำให้เสียการรักษาบาดแผล เรื่องน่าสนใจ การศึกษาแนะนำว่า ในกรณีที่ไม่ติดเชื้อ อักเสบอาจไม่จำเป็นสำหรับเนื้อเยื่อหยด & เพราะอักเสบจะมีทั้งประโยชน์ และอันตรายต่อผลเขียนแผลการรักษา ความท้าทายทางคลินิกกลายเป็น การจัดการ การแทรกแซงการรักษาเฉพาะเมื่อมีการอักเสบและอาการบวมเป็นมากเกินไปรักษาโรคอักเสบในไหม้ใหญ่ทำได้ยาก เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้ หารือในรายละเอียดอื่น ๆ รักษาอักเสบแบบดั้งเดิมที่มุ่งเน้นในการยับยั้งการสังเคราะห์ prostaglandin เช่นยาต้านการอักเสบที่เตียรอยด์หรือ glucocorticoids ไม่ ทำให้เสียการรักษาบาดแผล อย่างไรก็ตาม การบริหารงานของเตียรอยด์ได้รับการแสดงเพื่อลดการอักเสบ อาการปวด และความยาวของโรงพยาบาลในผู้ป่วยที่เขียนในการศึกษาขนาดเล็กหลาย ก่อนผ่าตัดเล็กและการปลูกถ่ายอวัยวะได้กลายเป็น มาตรฐานทองคำสำหรับรักษาความหนาเต็ม และลึกบางส่วนไหม้ ส่วนหนึ่งเนื่องจากก่อนผ่าตัดเล็กช่วยลดความเสี่ยงของการติดเชื้อและแผลเป็น การกำหนดเวลาของ debridement coincides ด้วยระยะอักเสบการรักษา เขียนต้าหลี่ถูกเอาออกในระหว่างการผ่าตัดเล็กเป็นการอักเสบ nisus และ pabulum อุดมไปด้วยสำหรับแบคทีเรียแพร่กระจายรักษาอักเสบ nontraditional เช่น opioids ได้รับความสนใจมาก แต่ยังไม่ได้การแปลผลการวิจัยพรีคลินิกที่แนวโน้มเป็นปฏิบัติทางคลินิกสำหรับการรักษาบาดแผล ในขณะที่ส่วนใหญ่ของการศึกษาสัตว์ได้แสดงให้เห็นสอดคล้องกันผลต้านการอักเสบของ opioids ในเซลล์ประสาทต่อพ่วง การศึกษาทางคลินิกได้แสดงน้อยถึงไม่มีผลกับการอักเสบ นอกจากนี้ ยามอร์ฟีนอักเสบระยะแรกที่ล่าช้า และเร่งภายหลังระยะ proliferative ซึ่งได้รับการสนับสนุน โดยการศึกษาในหลอดทดลองแสดง opioid กระตุ้นของ keratinocyte โยกย้าย ทดลองทางคลินิกขนาดใหญ่ประเมิน opioid ประสิทธิภาพในการรักษาบาดแผลไม่ได้ถูกดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอักเสบมีความสำคัญต่อการเผาไหม้การรักษาบาดแผลที่ประสบความสำเร็จและไกล่เกลี่ยอักเสบ (cytokines, koninis ไขมันและอื่น ๆ ) ให้สัญญาณของระบบภูมิคุ้มกันที่จะรับสมัครและเม็ดเลือดขาวขนาดใหญ่ที่เริ่มต้นขั้นตอนการเจริญ แผลอีกครั้ง epithelialization หรือปิดในระยะการเจริญทาง keratinocyte และเปิดใช้งาน fibroblast หรือการย้ายถิ่นจากรูขุมขนและ dedifferentiated analogs ผิวหนังอื่น ๆ เป็นสื่อกลางโดย cytokines ที่ได้รับคัดเลือกในขั้นตอนการอักเสบ ขณะนี้แสดงให้เห็นว่าการอักเสบเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการรักษาแผลทางเดินอักเสบผิดปกติได้รับการเชื่อมโยงไปยังรอยแผลเป็น hypertrophic และทรีทเมนท์ต้านการอักเสบอาจจะซ้ำเติมอาการและความล่าช้าการรักษาบาดแผล.
อาการบวมน้ำที่สําคัญที่จะเริ่มจากปัจจัยหลายประการรวมทั้ง vasodilatations, ออสโมติกหลอดเลือดพิเศษ กิจกรรมและเพิ่มการซึมผ่านของหลอดเลือดขนาดเล็กมักจะมาพร้อมการอักเสบ มากเกินไปหรือเป็นเวลานานอาการบวมน้ำและการอักเสบทำให้รุนแรงเจ็บปวดและทำให้เสียการรักษาบาดแผล ที่น่าสนใจการศึกษาชี้ให้เห็นว่าในกรณีที่ไม่มีการติดเชื้ออักเสบอาจจะไม่จำเป็นสำหรับการอักเสบของเนื้อเยื่อ repai.Since สามารถมีผลกระทบทั้งประโยชน์และเป็นอันตรายกับการเผาไหม้การรักษาบาดแผล; ความท้าทายทางคลินิกจะกลายเป็นการบริหารจัดการการใช้การแทรกแซงการรักษาเฉพาะเมื่อเกิดการอักเสบและอาการบวมน้ำเป็นจำนวนมาก.
การรักษาของการอักเสบในการเผาไหม้ที่มีขนาดใหญ่เป็นเรื่องยากตามที่กล่าวไว้เมื่อเร็ว ๆ นี้ในรายละเอียดอื่น ๆ การรักษาต้านการอักเสบแบบดั้งเดิมที่มุ่งเน้นในการยับยั้งการสังเคราะห์ prostaglandin เช่นการไม่มียาต้านการอักเสบ steroidal หรือ glucocorticoids, ทำให้เสียการรักษาบาดแผล อย่างไรก็ตามการบริหารเตียรอยด์ได้รับการแสดงเพื่อลดการอักเสบปวดและระยะเวลาในการเข้าพักของโรงพยาบาลในผู้ป่วยที่การเผาไหม้ในการศึกษาหลายขนาดเล็ก ตัดตอนต้นและการปลูกถ่ายอวัยวะได้กลายเป็นมาตรฐานทองคำสำหรับรักษาแผลไฟไหม้บางส่วนความหนาเต็มรูปแบบและลึกส่วนหนึ่งเป็นเพราะการตัดออกในช่วงต้นจะช่วยลดความเสี่ยงของการติดเชื้อและเกิดแผลเป็น ระยะเวลาของการ debridement สอดคล้องกับขั้นตอนการอักเสบของการรักษาเช่นการเผาไหม้ Escher ถอดออกในช่วงตัดตอนเป็น Nisus อักเสบและ pabulum ที่หลากหลายสำหรับการแพร่กระจายของเชื้อแบคทีเรีย.
การรักษาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมเช่น opioids ได้รับความสนใจมาก แต่ยังไม่ได้แปล ผลการพรีคลินิกที่มีแนวโน้มในการปฏิบัติทางคลินิกสำหรับการรักษาบาดแผล ขณะที่ส่วนใหญ่ของการศึกษาสัตว์ได้แสดงให้เห็นผลต้านการอักเสบที่สอดคล้องกันของ opioids ในเซลล์ประสาทต่อพ่วงการศึกษาทางคลินิกได้แสดงให้เห็นเพียงเล็กน้อยที่จะไม่มีผลกระทบต่อการอักเสบ นอกจากมอร์ฟีนเฉพาะล่าช้าอักเสบระยะต้นและเร่งการเจริญเฟสต่อมาซึ่งสนับสนุนโดยในหลอดทดลองศึกษาแสดงให้เห็นการกระตุ้น opioid ของการย้ายถิ่น keratinocyte การทดลองทางคลินิกขนาดใหญ่ประเมินประสิทธิภาพ opioid ในการรักษาแผลที่ยังไม่ได้รับการดำเนินการ