In Britain, Herbert (1979) and Bald

In Britain, Herbert (1979) and Baldwin and Bottoms (1976) found that spatial variations in offender rates are associated with variations in household tenure. Areas dominated by owner-occupied dwellings show lower rates than would be predicted by their socio-economic composition alone. The owner-occupied dwellings show the lowest crime rates. Public-sector housing display relatively high levels of criminal activity (Cater and Jones, 1989). Housing and criminality are related because social groups with a greater propensity to commit crime are concentrated in certain types of housing. Some areas have a large numbers of offenders residing within them because the type of housing in such areas is more available to those individuals at greater risk of offending. Examples include areas of privately rented accommodation with over-representations of young single males, and transient populations (Bottoms and Wiles, 1988). Individuals who rent a home may have a higher propensity to commit crime. Baldwin and Bottoms (1976) strongly suggested that the housing market might be relevant to the spatial distribution of offender rates over other variables, for example, social class distribution of households in the area. Wikström (1991) also found similar results, based on the path-model analysis for offender rates in different areas of Stockholm.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสหราชอาณาจักร เฮอร์เบิร์ต (1979) และบอลด์วิน และก้น (1976) พบว่า รูปแบบ spatial ในราคาพิเศษของผู้กระทำผิดเกี่ยวข้องกับรูปแบบในครัวเรือนอายุ ครอบงำ โดยไวใช้้อาคารบ้านเรือนพื้นที่แสดงอัตราที่ต่ำกว่าจะทำนาย โดยองค์ประกอบของเศรษฐกิจเพียงอย่างเดียว อาคารบ้านเรือนไวใช้้แสดงอัตราอาชญากรรมต่ำที่สุด ที่อยู่อาศัยภาครัฐแสดงระดับค่อนข้างสูงของอาชญากรรม (Cater และโจนส์ 1989) ที่อยู่อาศัยและอาชญากรจะเกี่ยวข้องเนื่องจากกลุ่มทางสังคมกับการกลั่นมากขึ้นการอาชญากรรมมีความเข้มข้นในบางประเภทที่อยู่อาศัย บางพื้นที่มีจำนวนมากอาศัยอยู่ภายในพวกเขาเนื่องจากชนิดของที่อยู่อาศัยในพื้นที่ดังกล่าวมีขึ้นแก่ผู้ที่เสี่ยงมากขึ้นที่ผู้กระทำผิดละเมิด ตัวอย่างเช่นพื้นที่เอกชนเช่าสถานที่พักที่ มีมากกว่าตัวแทนของเพศชายหนุ่มเดียว และประชากรชั่วคราว (พื้นและอุบาย 1988) คนที่เช่าบ้านอาจมีการกลั่นสูงถึงอาชญากรรม บอลด์วินและด้านล่าง (1976) ขอแนะนำว่า ตลาดที่อยู่อาศัยอาจเกี่ยวข้องกับการกระจายตัวเชิงพื้นที่ของผู้กระทำผิดมากกว่าตัวแปรอื่น ๆ เช่น การกระจายชั้นสังคมของครัวเรือนในพื้นที่ Wikström (1991) นอกจากนี้ยังพบผลที่คล้ายกัน อิงการวิเคราะห์เส้นทางแบบจำลองสำหรับผู้กระทำผิดในพื้นที่ต่าง ๆ ของสตอกโฮล์ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสหราชอาณาจักร, เฮอร์เบิร์ (1979) และบอลด์วินและพื้น (1976) พบว่ารูปแบบเชิงพื้นที่ในอัตราที่ผู้กระทำความผิดที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบในการดำรงตำแหน่งของใช้ในครัวเรือน พื้นที่ครอบงำโดยที่อยู่อาศัยเจ้าของครอบครองแสดงอัตราการลดลงเกินกว่าจะคาดการณ์โดยองค์ประกอบทางเศรษฐกิจและสังคมของพวกเขาเพียงอย่างเดียว อาคารบ้านเรือนเจ้าของครอบครองแสดงอัตราการเกิดอาชญากรรมต่ำสุด จอแสดงผลที่อยู่อาศัยภาครัฐในระดับที่ค่อนข้างสูงของกิจกรรมทางอาญา (Cater และโจนส์ 1989) ที่อยู่อาศัยและความผิดทางอาญาที่เกี่ยวข้องเพราะกลุ่มสังคมที่มีแนวโน้มมากขึ้นที่จะก่ออาชญากรรมมีความเข้มข้นในบางประเภทของที่อยู่อาศัย บางพื้นที่มีจำนวนมากของผู้กระทำผิดที่อาศัยอยู่ในพวกเขาเพราะประเภทของที่อยู่อาศัยในพื้นที่ดังกล่าวที่มีอยู่มากขึ้นเพื่อให้บุคคลเหล่านั้นที่มีความเสี่ยงมากขึ้นจากการกระทำผิดกฎหมาย ตัวอย่าง ได้แก่ พื้นที่ของที่พักให้เช่าเอกชนที่มีมากกว่าการเป็นตัวแทนของเพศชายหนุ่มโสดและประชากรชั่วคราว (Bottoms และไต๋ 1988) บุคคลที่เช่าบ้านอาจจะมีแนวโน้มที่สูงขึ้นในการก่ออาชญากรรม บอลด์วินและพื้น (1976) ขอแนะนำว่าตลาดที่อยู่อาศัยอาจจะเกี่ยวข้องกับการกระจายของอัตราการกระทำความผิดตัวแปรอื่น ๆ เช่นการจัดจำหน่ายระดับชั้นทางสังคมของผู้ประกอบการในพื้นที่ Wikström (1991) นอกจากนี้ยังพบผลที่คล้ายกันบนพื้นฐานของการวิเคราะห์เส้นทางแบบจำลองสำหรับอัตราการกระทำความผิดในพื้นที่ที่แตกต่างกันของกรุงสตอกโฮล์ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในอังกฤษ , เฮอร์เบิร์ต ( 1979 ) และบอลด์วินและพื้น ( 1976 ) พบว่า การเปลี่ยนแปลงในอัตราการกระทำความผิดที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในการครอบครองบ้าน พื้นที่การปกครองโดยเจ้าของครอบครองอาคารบ้านเรือนให้ลดอัตรากว่าจะถูกทำนายโดยองค์ประกอบทางสังคมของพวกเขาเพียงอย่างเดียว เจ้าของครอบครองอาคารบ้านเรือนให้ต่ำสุด อัตราอาชญากรรม ภาคที่อยู่อาศัยแสดงระดับค่อนข้างสูงของกิจกรรมทางอาญา ( รองรับและโจนส์ , 1989 ) ที่อยู่อาศัยและการก่ออาชญากรรมที่เกี่ยวข้องเพราะกลุ่มสังคมที่มีความโน้มเอียงมากขึ้นเพื่อก่ออาชญากรรม จะกระจุกตัวในบางประเภทของที่อยู่อาศัย บางพื้นที่มีตัวเลขขนาดใหญ่ของผู้ที่อาศัยอยู่ภายในนั้น เพราะประเภทของที่อยู่อาศัยในพื้นที่ดังกล่าวเพิ่มเติมสามารถใช้ได้กับบุคคลดังกล่าว ความเสี่ยงต่อการรุกราน . ตัวอย่าง ได้แก่ พื้นที่ของเอกชนเช่าที่พักกว่ารูปหนุ่มโสดคนและประชากรชั่วคราว ( เหนือ และ ไวเลส , 1988 ) บุคคลที่เช่าบ้านอาจมีความโน้มเอียงสูงขึ้นเพื่อก่ออาชญากรรม บอลด์วินและพื้น ( 1976 ) ขอแนะนำว่าตลาดที่อยู่อาศัยอาจจะเกี่ยวข้องกับการกระจายเชิงพื้นที่ของอัตราผู้กระทำความผิดมากกว่าตัวแปรอื่น ๆเช่น การกระจาย และชนชั้นทางสังคมของครอบครัวในพื้นที่ wikstr ö m ( 1991 ) นอกจากนี้ยังพบผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกันบนพื้นฐานของการวิเคราะห์รูปแบบเส้นทางที่คนร้ายอัตราในพื้นที่ต่าง ๆของ Stockholm