It also worth noting that, GEO was

It also worth noting that, GEO was previously formulated in a microemulsion system
(Zheng, Li, Wang, & Liu, 2013). However, the oil phase in their study was a mixture of oleic
acid and GEO; therefore the concentration of GEO in their microemulsion was only 200
µg/mL. In addition, they used organic solvents like butanol and ethanol as co-surfactants in
formulating the microemulsion, which could be objectionable in some communities for food
regulations or religious beliefs. In contrast to that study, our current investigation used GEO
as 100.0% oil phase. Therefore its concentration in the microemulsions reached higher
payloads (10,000 µg/mL in 1.0% GEO microemulsions). In addition, our investigation
replaced butanol and ethanol with 2.0% propylene glycol, which is a non-objectionable food
permitted ingredient with relatively large safety margin as food additive (25 mg/kg body
weight/day, WHO, 1974). Antimicrobial evaluation of the microemulsion formulated in the
previously mentioned study (Zheng, Li, Wang, & Liu, 2013) found that the formula was not
effective against E. coli, which was in contradiction with our investigation, which reported
inhibition zones for WGO and PGE microemulsions against the same microorganism (Table
4). On the other hand, both studies agreed on the high activity of GEO microemulsions
against S. aureus (Table 4). However, other technical variations between the two studies lie
in the difference in surfactant type (Cremophor RH40 vs. Tween 80) and the difference in
microbiological evaluation methods (paper disc diffusion vs. agar well diffusion) in addition
to the volume of the tested microemulsion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันยังน่าสังเกตว่า GEO ก่อนหน้านี้ถูกผสมในระบบ microemulsion(เจิ้ง Li วัง และ หลิว 2013) น้ำมันระยะในการศึกษาก็มีส่วนผสมของโอเลอิคกรดและภูมิศาสตร์ ดังนั้น ความเข้มข้นของ GEO ใน microemulsion ตนถูก 200 เท่านั้นµg/mL นอกจากนี้ พวกเขาใช้ตัวทำละลายอินทรีย์เช่นเอทานอลและบิวทานอเป็น surfactants ร่วมในกำหนด microemulsion ซึ่งอาจเป็นในบางชุมชนสำหรับอาหารข้อบังคับหรือความเชื่อทางศาสนา ตรงกันข้ามกับการศึกษาที่ การตรวจสอบปัจจุบันใช้ GEOเป็น 100.0% น้ำมันระยะ ดังนั้น ความเข้มข้นในการ microemulsions ถึงสูงกว่าน้ำหนักบรรทุก (10,000 µg/mL ใน 1.0% GEO microemulsions) นอกจากนี้ การตรวจสอบแทนที่เอทานอลและบิวทานอ ด้วย 2.0% โพรพิลีนไกลคอล ซึ่งเป็นอาหารที่ไม่เหมาะสมส่วนผสมที่ได้รับอนุญาต มีค่าเผื่อความปลอดภัยค่อนข้างมากเป็นสารเติมแต่งอาหาร (25 มิลลิกรัม/กิโลกรัมร่างกายน้ำหนักต่อวัน WHO, 1974) ต้านจุลชีพประเมิน microemulsion สูตรในการกล่าว (เจิ้ง Li วัง และ หลิว 2013) การศึกษาก่อนหน้านี้ พบว่า สูตรไม่มีผลกับ E. coli ที่ซึ่งในความขัดแย้งด้วยการตรวจสอบ ซึ่งรายงานการยับยั้งโซนสำหรับ WGO และ PGE microemulsions กับจุลินทรีย์ (ตารางเดียวกัน4) . การศึกษาทั้งสองยอมรับในกิจกรรมสูงของ GEO microemulsions คงกับ S. หมอเทศข้างลาย (ตาราง 4) อย่างไรก็ตาม รูปแบบอื่น ๆ ทางเทคนิคระหว่างการศึกษาสองนอนความแตกต่างในชนิดของสารทำความสะอาด (Cremophor RH40 เจอแต่ 80) และความแตกต่างในวิธีการประเมินทางจุลชีววิทยา (กระดาษแผ่นแพร่เจอวุ้นดีแพร่) นอกจากนี้ไดรฟ์ข้อมูลของ microemulsion ทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสังเกตว่า GEO เป็นสูตรที่ก่อนหน้านี้ในระบบไมโครอิมัลชัน
(เจิ้งเหอหลี่วังและหลิว 2013) อย่างไรก็ตามเฟสน้ำมันในการศึกษาของพวกเขาเป็นส่วนผสมของโอเลอิก
กรดและภูมิศาสตร์; ดังนั้นความเข้มข้นของ GEO ในไมโครอิมัลชันของพวกเขาเป็นเพียง 200
ไมโครกรัม / มิลลิลิตร นอกจากนี้พวกเขาใช้ตัวทำละลายอินทรีย์เช่นบิวทานอและเอทานอลเป็นผู้ร่วมลดแรงตึงผิวใน
การกำหนดไมโครอิมัลชันซึ่งอาจจะไม่เหมาะสมในบางชุมชนสำหรับอาหาร
ระเบียบหรือความเชื่อทางศาสนา ในทางตรงกันข้ามการศึกษาว่าการสอบสวนของเราในปัจจุบันใช้ GEO
เป็นเฟสน้ำมัน 100.0% ดังนั้นความเข้มข้นใน microemulsions ถึงสูง
payloads (10,000 ไมโครกรัม / มิลลิลิตรใน 1.0% microemulsions GEO) นอกจากนี้การตรวจสอบของเรา
แทนที่บิวทานอและเอทานอลโพรพิลีนไกลคอล 2.0% ซึ่งเป็นอาหารที่ไม่รังเกียจ
ส่วนผสมที่ได้รับอนุญาตและมีอัตรากำไรที่ค่อนข้างใหญ่ความปลอดภัยเป็นสารเติมแต่งอาหาร (25 มิลลิกรัม / กิโลกรัม
น้ำหนัก / วัน, WHO, 1974) การประเมินผลของยาต้านจุลชีพไมโครอิมัลชันสูตรใน
การศึกษาดังกล่าวก่อนหน้า (เจิ้งเหอหลี่วังและหลิว 2013) พบว่าสูตรไม่ได้
มีประสิทธิภาพต่อเชื้อ E. coli ซึ่งอยู่ในความขัดแย้งกับการสอบสวนของเราซึ่งรายงาน
การยับยั้งสำหรับ WGO และ microemulsions PGE กับจุลินทรีย์เดียวกัน (ตารางที่
4) บนมืออื่น ๆ ทั้งการศึกษาเห็นด้วยกับกิจกรรมสูงของ microemulsions GEO
กับเชื้อ S. aureus (ตารางที่ 4) อย่างไรก็ตามรูปแบบทางเทคนิคอื่น ๆ ระหว่างการศึกษาทั้งสองอยู่
ในความแตกต่างในประเภทลดแรงตึงผิว (Cremophor RH40 กับ Tween 80) และความแตกต่างใน
วิธีการประเมินผลทางจุลชีววิทยา (กระดาษแผ่นดิสก์การแพร่กระจายกับวุ้นด้วย) นอกจากนี้
ปริมาณของไมโครอิมัลชันทดสอบ .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ยังมีมูลค่า noting ที่ กอ ซึ่งสูตรในระบบไมโครอิมัลชัน( เจิ้ง หลี่ หวัง และ หลิว , 2013 ) อย่างไรก็ตาม ขั้นตอนในการศึกษาของน้ำมันเป็นส่วนผสมของเทนกรดและกอ ดังนั้นความเข้มข้นของกอในไมโครอิมัลชันของพวกเขาเป็นเพียง 200µกรัม / มิลลิลิตร นอกจากนี้พวกเขาใช้ตัวทำละลายอินทรีย์ เช่น บิวทานอลและเอทานอลเป็นสารลดแรงตึงผิวร่วมในการเกิดไมโครอิมัลชันซึ่งอาจจะไม่เหมาะสมในบางชุมชนอาหารกฎเกณฑ์หรือความเชื่อทางศาสนา ในทางตรงกันข้ามกับการศึกษาของเราในปัจจุบันการใช้จีโอเป็นเฟสน้ำมัน 100.0 ล้านบาท ดังนั้นความเข้มข้นของในไมโครอิมัลชันถึงสูงกว่า( ( 10 , 000 µ g / ml ใน 1.0% ปีกอ ) นอกจากนี้ ในการตรวจสอบของเราแทนที่บิวทานอลและเอทานอลกับ 2.0 % โพรพิลีนไกลคอล ซึ่งเป็นอาหารที่ไม่รังเกียจอนุญาตประกอบกับขอบตู้ค่อนข้างใหญ่เป็นวัตถุเจือปนอาหาร ( 25 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ร่างกายน้ำหนักตัว / วัน , ที่ , 1974 ) การประเมินผลการต้านจุลชีพของไมโครอิมัลชันสูตรในที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ศึกษา ( เจิ้ง หลี่ หวัง และ หลิว , 2013 ) พบว่าสูตรที่ไม่ประสิทธิภาพป้องกันเชื้ออีโคไล ซึ่งอยู่ในความขัดแย้งกับการสืบสวน ซึ่งรายงานว่าโซน wgo กระตุ้นการยับยั้งและไมโครอิมัลชันกับจุลินทรีย์ ( ตารางเดียวกัน4 ) บนมืออื่น ๆ , ทั้งเรียน ตกลงกันในกิจกรรมสูงของกอไมโครอิมัลชันกับ S . aureus ( ตารางที่ 4 ) อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงทางเทคนิคอื่น ๆระหว่างสองการศึกษาที่โกหกในความแตกต่างของสารลดแรงตึงผิวชนิด ( cremophor rh40 vs ทวีน 80 ) และความแตกต่างในวิธีการประเมินทางจุลชีววิทยา ( กระดาษแผ่นกระจายกับวุ้นก็กระจาย ) นอกจากนี้กับปริมาณของการทดสอบไมโครอิมัลชัน .