Mangifera indica is among the most

Mangifera indica is among the most economically and culturally important tropical fruits, especially in Asia. It was originally found in the foothills of the Himalayas in northeastern India, Burma, and Bangladesh and domesticated thousands of years ago (possibly independently in Southeast Asia). It is now grown in most tropical countries and some subtropical ones (it is grown as far north as 35° to 37° N in southern Spain). Many cultivars in India have been vegetatively propagated for hundreds of years. Early on, hundreds of years ago, mango was brought to Malaysia and other East Asian countries, then to East and West Africa, and finally to the New World. The Portugese introduced the mango to Brazil from their colonies in Mozambique and Angola and mangos were introduced to Mexico and Panama via the Philippines. Mangos were introduced to the West Indies in the mid-to late 1700s, probably via Brazil. In the tropics, mangos grow at elevations up to 1200 m. The trees may reach 40 m or more in height and live for several hundred years. They bear rosettes of evergreen leaves (red or yellow at first) and dense panicles up to 30 cm long of small (5 to 10 mm) reddish or yellowish flowers. The fruits, which range from 2.5 cm to more than 30 cm in length, depending on the cultivar, vary in shape (from round to oval, egg-shaped, or kidney-shaped) and color (green, yellow, red, purple) with a dotted skin. (Vaughan and Geissler 1997; Bompard 2009 and references therein; Mukherjee and Litz 2009 and references therein) A single mature mango tree can produce 2000 to 2500 ripe fruits (Jiron and Headström 1985).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mangifera indica เป็นหนึ่งในสุดทางเศรษฐกิจ และวัฒนธรรมสำคัญผลไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเชีย พบครั้งแรกในตีนเขาของเทือกเขาหิมาลัยในอินเดียตะวันออกเฉียงเหนือ พม่า และประเทศบังกลาเทศ และ domesticated พัน ๆ ปีที่ผ่านมา (อาจจะอิสระในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้) ตอนนี้ก็จะเติบโตในประเทศเขตร้อนส่วนใหญ่และคนบางแบบ (มันจะโตเท่าเหนือ 35° 37° N ในสเปนตอนใต้) หลายพันธุ์ในประเทศอินเดียได้รับการเผยแพร่ vegetatively หลายร้อยปี ช่วงบน ร้อยปี มะม่วงถูกนำ ไปประเทศมาเลเซียและประเทศเอเชียตะวันออก แล้ว ไปตะวันออกและแอฟริกาตะวันตก และสุดท้ายโลกใหม่ โปรตุกิชที่นำมะม่วงบราซิลจากอาณานิคมของตนในประเทศโมซัมบิก และประเทศแองโกลาและมะม่วงได้แนะนำเม็กซิโกและปานามาผ่านฟิลิปปินส์ มีนำมะม่วงไป West Indies ในที่กลาง-ไปปลาย 1700s คงผ่านประเทศบราซิล ในเขตร้อน มะม่วงเจริญเติบโตที่ elevations 1200 m ต้นไม้อาจถึง 40 เมตรขึ้นไปสูง และอาศัยอยู่หลายร้อยปี พวกหมี rosettes ใบไม้เอเวอร์กรีน (สีแดงหรือสีเหลืองครั้งแรก) และ panicles หนาแน่นถึง 30 ซม.ยาวของดอกไม้น้ำตาล หรือเหลืองขนาดเล็ก (5-10 มิลลิเมตร) ผลไม้ อย่างตั้งแต่ 2.5 ซม.กว่า 30 ซม.ความยาว ตาม cultivar เปลี่ยนแปลงในรูปร่าง (จากรอบวงรี รูปไข่ หรือ รูปไต) และสี (เขียว เหลือง แดง ม่วง) กับผิวจุด (วอนและ Geissler 1997 Bompard 2009 และอ้างอิงจาก therein Mukherjee และ Litz 2009 และอ้างอิง therein) ต้นไม้มะม่วงสุกเดียวสามารถผลิต 2000-2500 ผลไม้สุก (Jiron และ Headström 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Mangifera indica เป็นหนึ่งในที่สุดทางเศรษฐกิจและมีความสำคัญทางวัฒนธรรมผลไม้เขตร้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเชีย มันถูกพบครั้งแรกในบริเวณเชิงเขาของเทือกเขาหิมาลัยในภาคตะวันออกเฉียงเหนืออินเดียพม่าและบังคลาเทศและโดดเด่นเป็นพัน ๆ ปีที่ผ่านมา (อาจจะเป็นอิสระในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้) จะปลูกในขณะนี้ในประเทศเขตร้อนที่สุดและบางคนที่ค่อนข้างร้อน (มันจะเติบโตเท่าที่เหนือ 35 °ถึง 37 องศาในภาคใต้ของสเปน) สายพันธุ์จำนวนมากในอินเดียได้รับการแพร่กระจาย vegetatively สำหรับหลายร้อยปี ในช่วงต้นของหลายร้อยปีที่ผ่านมามะม่วงถูกนำตัวไปยังประเทศมาเลเซียและประเทศอื่น ๆ ในเอเชียตะวันออกแล้วไปทางทิศตะวันออกและแอฟริกาตะวันตกและในที่สุดก็ไปยังโลกใหม่ โปรตุเกสแนะนำมะม่วงไปยังบราซิลจากอาณานิคมของพวกเขาในประเทศโมซัมบิกและแองโกลาและมะม่วงได้รับการแนะนำให้รู้จักกับเม็กซิโกและปานามาผ่านประเทศฟิลิปปินส์ มะม่วงถูกนำไปหมู่เกาะอินเดียตะวันตกในช่วงกลางถึงปลายปี 1700 อาจจะผ่านทางบราซิล ในเขตร้อนมะม่วงเติบโตที่ระดับความสูงถึง 1,200 เมตร ต้นไม้อาจจะสูงถึง 40 เมตรหรือมากกว่าในความสูงและมีชีวิตอยู่เป็นเวลาหลายร้อยปี พวกเขาแบกโบของใบเขียวตลอดปี (สีแดงหรือสีเหลืองตอนแรก) และช่อดอกหนาแน่นถึง 30 เซนติเมตรยาวของขนาดเล็ก (5-10 มิลลิเมตร) สีแดงหรือดอกไม้สีเหลือง ผลไม้ซึ่งมีตั้งแต่ 2.5 ซม. ไปกว่า 30 เซนติเมตรยาวขึ้นอยู่กับพันธุ์ที่แตกต่างกันไปในรูปทรง (จากรอบวงรีรูปไข่หรือรูปไต) และสี (สีเขียว, สีเหลือง, สีแดง, สีม่วง) กับผิวประ (วอห์นและ Geissler 1997; คบอมพาร์ดปี 2009 และการอ้างอิงในนั้นเคอและ Litz 2009 และการอ้างอิงนั้น) ต้นไม้มะม่วงผู้ใหญ่เดียวสามารถผลิต 2000-2500 ผลไม้สุก (Jiron และHeadström 1985)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขียวเสวยเป็นหนึ่งในทางเศรษฐกิจมากที่สุด และผลไม้เมืองร้อน วัฒนธรรมที่สำคัญ โดยเฉพาะในเอเชีย มันถูกพบในเนินเขาของเทือกเขาหิมาลัยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย พม่า และบังคลาเทศ และโดดเด่นเมื่อพันปีก่อน ( อาจจะอิสระในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ )คือตอนนี้ที่ปลูกในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน คน ( บางประเทศส่วนใหญ่จะปลูกเป็นไกลเหนือเป็น 35 / 37 ° N ในภาคใต้ของสเปน ) พันธุ์จำนวนมากในอินเดียได้รับ vegetatively ไปหลายร้อยปี ในช่วงต้นของหลายร้อยปีก่อน มะม่วงนำมาเลเซียและประเทศอื่น ๆ ในเอเชียตะวันออก และตะวันออก และตะวันตกของแอฟริกา และสุดท้ายเพื่อโลกใหม่ที่ประจำแนะนำมะม่วงบราซิลจากอาณานิคมในแองโกลา โมซัมบิก และ มะม่วง และรู้จักกับเม็กซิโกและปานามาผ่านฟิลิปปินส์ มะม่วงถูกแนะนำให้รู้จักกับเวสต์อินดีสใน 1700s กลางดึก อาจจะผ่านทางบราซิล ในเขตร้อน มะม่วง ปลูกในพื้นที่ระดับความสูงถึง 1 , 200 เมตร ต้นไม้อาจจะสูงถึง 40 เมตร หรือมากกว่า และความสูงอยู่หลายร้อยปีพวกหมี Rosettes ใบเขียวชอุ่ม ( สีแดงหรือสีเหลืองในตอนแรก ) และหนาถึง 30 เซนติเมตร ยาวต้นเล็ก ( 5 ถึง 10 มม. ) มีสีแดงหรือสีเหลืองดอกไม้ ผลไม้ซึ่งมีตั้งแต่ 2.5 ซม. กว่า 30 เซนติเมตร ขึ้นอยู่กับพันธุ์ แตกต่างกันในรูปร่าง ( จากรอบวงรี รูปไข่ หรือรูปไต ) และสี ( สีเขียว , สีเหลือง , สีแดง , สีม่วง ) กับจุดที่ผิวหนัง ( วอห์นและไกซเลอร์ 1997 ;bompard 2009 อ้างอิง ; เคร์ Litz 2009 และอ้างอิง ) โสดผู้ใหญ่สามารถผลิต 2000 ถึง 2500 ต้น มะม่วงสุก ผลไม้ ( jiron headstr ö m และ 1985 )