Strategic DirectionThe strategic di

Strategic Direction
The strategic direction for the ANR sector is to ensure a successful gradual transition from subsistence into commercial smallholder production. This can be achieved by applying innovative technologies for the systematic and continuous production of high-value agri-food products for local value-added agro-processing and for domestic, regional, and world markets. Smallholder farmers will be assisted in the creation and operation of voluntary farmer organizations, which are based on the expressed needs and on the proven value-added for the individual farmer, such as formally legalized producer groups, cooperative groups or full cooperatives and commodity associations. To provide both economies of scale and fair terms of trade, these emerging farmer organizations will be supported in playing a strong role as equal trading partners.

Smallholder farming systems and the economies of rural communities will be upgraded and become more diversified, to increase production for food security and improve rural living standards. Smallholder agricultural production will be market-oriented, linked by farmer organization and contract farming to local traders, agro-processors, and agribusiness enterprises, including land concessions. The aim is to contribute to reducing rural poverty by creating rural employment opportunities, transferring modern technologies to increase productivity, channeling agricultural production inputs and finance, and facilitating linkages to regional and global value chains.

MAF will provide an appropriate regulatory framework, monitoring instruments and a set of effective sanctions to ensure that commercial agriculture and processing will have no negative impacts on the natural environment, human health or other aspects of national interests. In operational terms, the framework will translate into appropriate measures of value chain governance ensuring that smallholder farmers and local small and medium scale enterprises (SME) can retain a fair share of the value added. Additional investments in irrigation, rural market access road, and other high cost rural infrastructure will be linked to a set of society and rural smallholder benefit from such investments.

Major themes
The major themes of the ANR sector strategy included a strong focus on modernizing agricultural production and creating value-added food and agricultural products aimed at reducing rural poverty, maintaining food security, and applying results-based management to the natural resources that are the foundation for sustainable agricultural and development and resiliency to climate change. ANR sector development will contribute to articulating national economic development objectives in terms more closely aligned with the United Nationals Millennium Development Goals and in support of regional programs, specifically the Greater Mekong Sub region and the ASEAN Economic Community.

Area based production
Lowland production will be largely capital intensive, with the application of technologies to improve and maintain the quality of soils and guide the use of agricultural chemicals; use appropriate technology and equipment for mechanized production; and, apply climate change mitigation and adaptation measures. The low land /flatland areas also will be the focus of irrigated agricultural production to produce supplementary dry season rice to ensure food security and high value crops for value-added processing and export to regional and global markets. Entrepreneurial smallholder farmer organizations will be practicing irrigated agriculture in partnerships with agribusiness enterprises; in some locations as mega-projects. Irrigated agriculture projects will be organization bases on Irrigated Agriculture Development Plans (IADPs) prepared by local governments in consultation with communities, and incorporated into district and provincial socioeconomic development plans. The financing of irrigation development and rehabilitation will be in the form of partnerships between communities and interested private investors, with the Government playing a facilitating and coordinating role, while monitoring and evaluating policy implementation.

Up and highland agricultural production in the Northern and Southern regions will first and foremost aim to meet local food security needs. Livestock producers will raise cattle and buffalo both for domestic consumption and export, as well as small livestock and fish to meet local protein needs. Upland agricultural production will be more diversified to provide a greater range of food groups to meet the nutritional needs of local populations.

Contributions of the sector to overall national development
In the next 10 years, the Agriculture and Forestry Sector will continue to play a substantial (although gradually declining) role in achieving the expected overall economic growth. On plausible assumptions of a slower decline in public investment and slightly higher FDI and trade, agricultural value added is likely to grow at 4.2 percent per annum. For this growth rate to be maintained, public investment has to be larger by 3 percent. If fiscal constraints are less binding, a 20 percent higher public investment would lead to a growth rate of just under 5 percent. Recent analyses indicate that a 1 percent growth in agricultural value added will result in 1.6 percent growth of overall GDP. Agriculture will also remain a key driver of the poverty reduction process, notably by incorporating progressively a larger proportion of the smallholders into commercial agriculture.

In various forms of co-management, rural upland communities and the Government will be collaborating to manage natural resources that provide valuable environmental services to the Nation. Fiscal policy measures will be formulated that reward farmers as good eco-stewards to preserve watersheds, protect biodiversity, domesticate NTFPs, and conserve forests. On the basis of secure land titles, rural households and communities will continue to provide environmental services which will be re-valued and include adequate financial contributions from the beneficiaries of these services, among others hydropower and large scale irrigation schemes.

To this end, forests in watersheds will be preserved to ensure their integrity for sustained hydropower production. Biodiversity will be conserved for eco-tourism. NTFPs will be available for consumption to supplement food security and for sale as cash crops to niche markets to increase household income. Forests will be conserved to sequester carbon and allow participation in income-generating international carbon pools (e.g., REDD). A regulatory framework will e developed to allow the active participation in global financial markets and the trade with CO2 certificates and derivates. Each of these environmental services provides revenues to support the economic development and quality of life of the Lao Nation.








Goals, programs and implementation measures
An overview of goals and programs is presented as a Matrix in Annex 1. For the five year period until 2015, a detailed elaboration of the implementation measures is presented in the Agricultural Master Plan (AMP), accompanied by the respective Agricultural Investment Plan (AIP) which has been derived from the present strategic sector framework. The eight programs of the AMP are entitled:

(1) Food production
(2) Commodity production
(3) Sustainable production and farmer organizations
(4) Forestry development
(5) Irrigated agriculture
(6) Other agriculture and forestry infrastructure
(7) Agriculture and forestry research and extension
(8) Human resource development



6. Agriculture is central to the Lao economy. It contributes 42 percent of GDP (2005/06); accounts for at least 15 percent of recorded exports; and accounts for 75 percent of the employed adult workforce. Most households in rural areas are near-subsistence farmers engaged in rice-based agriculture, collecting forest products and raising livestock. The sector is still dominated by smallholders engaged in low-productivity rice production and characterized by low-level use of purchased inputs such as improved seeds/breeds and fertilizers. Most rice is consumed by the farm households that produce it, with less than 10 percent marketed. Agriculture-based products make up approximately 15 percent (in 2007) of total recorded exports, the principal commodities being timber, coffee, corn and non-timber forest products. This proportion has declined rapidly in recent years (from 25 percent in 2004) as a result of the increasing diversification of the export sector, particularly the rapidly-increasing export revenues derived from minerals and energy.

8. Production is primarily done at individual level with very few farmer organizations (groups, cooperatives, or associations), so far allowing for limited economies of scale and very limited bargaining power of farmers when engaged in commercial agriculture. Rural/market institutions are almost non-existent (no market boards, no commodity associations and this under-development stage allows for limited dialogue among stakeholder of a same commodity chain and limited capacity for the government to intervene successfully on markets (avoiding monopolistic behavior, etc.).

9. At the nation level, there are positive trends in yields of all crops except coffee. At the regional level, all crop yields show positive trends (except coffee). In the Central region, both maize and all four crops taken together show positive trends. In the Northern region, rice, maize, vegetables show significant positive trends. At the nation level, maize yields grew most rapidly (annual rate of about 8 percent), followed by vegetables (about 2.7 percent) and rice (about 2.3 percent). The combined crop yield thus grew at a rate of about 4.3 percent. In the Southern region, maize grew at an impressive rate (over 8 percent) while rice grew at only 1.8 percent

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทิศทางเชิงกลยุทธ์ทิศทางยุทธศาสตร์สำหรับภาคเอ็นให้เปลี่ยนค่อย ๆ ประสบความสำเร็จจากชีพเป็นเกษตรกรเชิงพาณิชย์ได้ นี้สามารถทำได้ โดยการใช้นวัตกรรมเทคโนโลยีในการผลิตอย่างมีระบบ และต่อเนื่องของผลิตภัณฑ์สูงค่า agri-อาหารท้องถิ่นเพิ่มมูลค่าเกษตรแปรรูป และ การตลาดภายในประเทศ ภูมิภาค และโลก เกษตรกรเกษตรกรที่จะช่วยในการสร้างและการดำเนินงานขององค์กรเกษตรกรที่สมัครใจ ซึ่งขึ้นอยู่ กับความต้องการแสดง และการพิสูจน์ มูลค่าเพิ่มสำหรับเกษตรกรแต่ละราย เช่นกลุ่มโปรดิวเซอร์อย่างเป็นกิจจะลักษณะ legalized กลุ่มสหกรณ์ หรือสหกรณ์เต็มรูปแบบ และความสัมพันธ์ของสินค้า เพื่อให้ทั้งเศรษฐกิจของขนาดและเงื่อนไขทางการค้าที่เป็นธรรม จะสนับสนุนองค์กรเกษตรกรเหล่านี้เกิดขึ้นในการเล่นบทบาทที่แข็งแกร่งเป็นคู่ค้าเท่าเกษตรกรที่เลี้ยงระบบและเศรษฐกิจของชุมชนชนบทจะได้รับการอัพเกรด และเป็นมากขึ้นมีความ หลากหลาย การเพิ่มการผลิตอาหารปลอดภัย และพัฒนาคุณภาพชีวิตชนบท เกษตรกรเกษตรจะมุ่งเน้นการตลาด เชื่อมโยงองค์กรชาวนาและเกษตรผู้ค้าท้องถิ่น เกษตรตัวประมวลผล และ วิสาหกิจเกษตร รวมที่ดินสัมปทานสัญญา จุดมุ่งหมายจะนำไปสู่การลดความยากจนในชนบทโดยการสร้างโอกาสการจ้างงานในชนบท การถ่ายโอนเทคโนโลยีทันสมัยเพื่อเพิ่มผลผลิต การเจาะวัตถุดิบการผลิตเกษตร และการเงิน และอำนวยความสะดวกที่เชื่อมโยงกับห่วงโซ่มูลค่าระดับภูมิภาค และระดับโลกMAF จะให้กรอบการกำกับดูแลที่เหมาะสม ตรวจสอบเครื่องมือและชุดของการลงโทษมีประสิทธิภาพเพื่อให้แน่ใจว่าเกษตรเชิงพาณิชย์ และการประมวลผลจะไม่ลบส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ มนุษย์สุขภาพ หรือด้านอื่น ๆ ของผลประโยชน์แห่งชาติ ในเงื่อนไขการดำเนินงาน กรอบจะแปลเป็นมาตรการที่เหมาะสมของค่าโซ่กำกับใจเกษตรกรที่เกษตรกร และวิสาหกิจท้องถิ่นมาตราส่วนขนาดเล็ก และขนาดกลาง (SME) สามารถรักษาส่วนแบ่งยุติธรรมมูลค่าเพิ่ม ลงทุนเพิ่มเติมในชลประทาน ถนนเข้าตลาดชนบท และโครงสร้างชนบทอื่น ๆ ค่าใช้จ่ายสูงจะเชื่อมโยงกับสังคมและผลประโยชน์ของเกษตรกรในชนบทจากการลงทุนดังกล่าวรูปแบบหลักธีมหลักของกลยุทธ์ภาคเอ็นรวมแข็งแกร่งเน้นการปรับการผลิตเกษตร และสร้างสินค้าเกษตรและอาหารเสริมเพื่อลดความยากจนชนบท รักษาความปลอดภัยของอาหาร และใช้จัดการผลลัพธ์ขึ้นอยู่กับทรัพยากรธรรมชาติที่เป็นรากฐานสำหรับยั่งยืนเกษตร และการพัฒนา และความการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ พัฒนาภาคเอ็นจะนำไปสู่ articulating วัตถุประสงค์พัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติในเงื่อนไขเพิ่มเติมอย่างใกล้ชิดชิด กับสหชาว Millennium การพัฒนาเป้าหมาย และ สนับสนุน โปรแกรมภูมิภาค ภูมิภาคย่อยแม่น้ำโขงมากขึ้นโดยเฉพาะและประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนผลิตตั้งอยู่ผลิตราบจะใหญ่หลวงมาก ด้วยการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเพื่อปรับปรุง และรักษาคุณภาพของดินเนื้อปูน และแนะนำการใช้สารเคมีทางการเกษตร ใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมและอุปกรณ์สำหรับผลิต mechanized ก ใช้การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการปรับมาตรการ พื้นที่ที่ดินต่ำ /flatland ยังจะได้ความยามเกษตรการผลิตข้าวเสริมแล้งความปลอดภัยอาหารและพืชมูลค่าสูงสำหรับแปรรูปเพิ่มมูลค่าและส่งออกไปยังตลาดภูมิภาค และสากล องค์กรเกษตรกรเกษตรกรผู้ประกอบการจะฝึกเกษตรยามในความร่วมมือกับองค์กรเกษตร ในบางสถานที่ที่เป็นร็อคโครงการ โครงการเกษตร Irrigated จะฐานองค์กรในชลประทานเกษตรแผนการพัฒนา (IADPs) โดยรัฐบาลท้องถิ่นหารือกับชุมชน และในอำเภอและแผนพัฒนาจังหวัดประชากรรวม การชลประทานพัฒนาและฟื้นฟูจะอยู่ในรูปแบบของความร่วมมือระหว่างชุมชนและนักลงทุนส่วนตัวสนใจ กับรัฐบาลเล่นการอำนวยความสะดวก และประสานงานบทบาท การตรวจสอบ และประเมินนโยบายขึ้น และราบสูงผลิตเกษตรในภาคเหนือและภาคใต้จะสำคัญ และจุดมุ่งหมายเพื่อตอบสนองความต้องการด้านความปลอดภัยอาหาร ผู้ผลิตปศุสัตว์จะเลี้ยงวัวควาย และควายทั้ง สำหรับการบริโภคภายในประเทศ และส่ง ออก ตลอดจนปศุสัตว์ขนาดเล็ก และปลาเพื่อตอบสนองความต้องการโปรตีนในท้องถิ่น ค่อยเกษตรจะได้หลากหลายช่วงมากกว่าของกลุ่มอาหารเพื่อตอบสนองความต้องการทางโภชนาการของประชากรในท้องถิ่นให้มากขึ้นผลงานของภาครวมชาติพัฒนาในอีก 10 ปีถัดไป การเกษตรและภาคป่าไม้ยังคงเล่นเป็นสำคัญ (แม้ว่าจะค่อย ๆ ลดลง) ในการบรรลุการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยรวมที่คาดไว้ การสันนิษฐานเป็นไปได้ของการลดลงช้าลงทุนสาธารณะ และสูงขึ้นเล็กน้อย FDI และการค้า เกษตรมูลค่าเพิ่มมีแนวโน้มเติบโตที่ร้อยละ 4.2 ต่อปี สำหรับนี้อัตราการเติบโตการรักษา การลงทุนสาธารณะได้จะใหญ่กว่า 3 เปอร์เซ็นต์ หากข้อจำกัดทางการเงิน รวมน้อยกว่า เป็นทุนสาธารณะสูงขึ้นร้อยละ 20 จะทำให้อัตราการเติบโตราวร้อยละ 5 วิเคราะห์ล่าสุดบ่งชี้ว่า จะส่งผล 1 เปอร์เซ็นต์เติบโตเพิ่มมูลค่าเกษตรเติบโตร้อยละ 1.6 ของ GDP โดยรวม เกษตรจะยังคง ควบคุมคีย์ของการลดความยากจน ยวด โดยเพจสัดส่วนใหญ่ของ smallholders ความก้าวหน้าเป็นเกษตรเชิงพาณิชย์ในรูปแบบต่าง ๆ ของการจัดการร่วม ค่อยชนบทและรัฐบาลจะสามารถร่วมมือกันในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติที่ให้บริการด้านสิ่งแวดล้อมที่มีคุณค่าแก่ประเทศ มาตรการนโยบายทางการเงินจะได้สูตรว่า รางวัลเกษตรกรดีโคเสนาบดีเพื่อรักษารูปธรรม ปกป้องความหลากหลายทางชีวภาพ เลี้ยง NTFPs และอนุรักษ์ป่า โดยใช้ชื่อทางที่ดิน ครัวเรือนชนบทและชุมชนยังคงให้บริการด้านสิ่งแวดล้อมซึ่งจะเป็นบริษัทใหม่ และมีผลงานทางการเงินเพียงพอจากผู้รับผลประโยชน์บริการ หมู่คนอื่นๆ พลังงานน้ำและแผนงานการชลประทานขนาดใหญ่เพื่อการนี้ จะรักษาป่าในรูปธรรมเพื่อให้แน่ใจความที่สมบูรณ์สำหรับการผลิตไฟฟ้า sustained จะต้องอาศัยความหลากหลายทางชีวภาพการท่องเที่ยว NTFPs จะใช้เสริมการรักษาความปลอดภัยของอาหารและขายเป็นเงินสดพืชเฉพาะตลาดเพื่อเพิ่มรายได้ในครัวเรือน ว่าจะอยู่ป่า sequester คาร์บอน และอนุญาตให้มีส่วนร่วมในการสร้างรายได้ประเภทคาร์บอนนานาชาติ (เช่น REDD) E จะเป็นกรอบการกำกับดูแลพัฒนาให้เข้าร่วมใช้งานอยู่ในตลาดการเงินโลกและการค้ากับใบรับรอง CO2 และ derivates บริการด้านสิ่งแวดล้อมเหล่านี้มีรายได้เพื่อสนับสนุนการพัฒนาเศรษฐกิจและคุณภาพชีวิตของประเทศลาวเป้าหมาย โปรแกรม และดำเนินมาตรการภาพรวมของเป้าหมายและโปรแกรมนำเสนอเป็นเมทริกซ์ในแอนเน็กซ์ สำหรับระยะเวลา 5 ปีจนถึง 2015 ทุก ๆ รายละเอียดของมาตรการดำเนินการนำเสนอในการเกษตรแผนหลัก (แอมป์), พร้อมด้วยเกี่ยวข้องเกษตรลงทุนวางแผน (AIP) ซึ่งได้รับมาจากกรอบยุทธศาสตร์ภาคปัจจุบัน โปรแกรมที่ 8 ของแอมป์มีสิทธิ์:(1) ผลิตอาหาร(2) สินค้าผลิต(3) องค์กรผลิตและชาวนาอย่างยั่งยืน (4) ป่าไม้พัฒนา (5) เกษตรยาม(6) เกษตรและป่าไม้โครงสร้างพื้นฐานอื่น ๆ(7) เกษตรและป่าไม้และส่วนขยาย(8) การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์6. Agriculture is central to the Lao economy. It contributes 42 percent of GDP (2005/06); accounts for at least 15 percent of recorded exports; and accounts for 75 percent of the employed adult workforce. Most households in rural areas are near-subsistence farmers engaged in rice-based agriculture, collecting forest products and raising livestock. The sector is still dominated by smallholders engaged in low-productivity rice production and characterized by low-level use of purchased inputs such as improved seeds/breeds and fertilizers. Most rice is consumed by the farm households that produce it, with less than 10 percent marketed. Agriculture-based products make up approximately 15 percent (in 2007) of total recorded exports, the principal commodities being timber, coffee, corn and non-timber forest products. This proportion has declined rapidly in recent years (from 25 percent in 2004) as a result of the increasing diversification of the export sector, particularly the rapidly-increasing export revenues derived from minerals and energy.8. ผลิตเป็นหลักแล้วแต่ละระดับ กับน้อยมากองค์กรเกษตรกร (กลุ่ม สหกรณ์ หรือการเชื่อมโยง), จนสามารถประหยัดขนาดจำกัดมากจำกัดอำนาจต่อรองของเกษตรกรเมื่อหมั้นในธุรกิจเกษตร ตลาดชนบท/สถาบันจะเกือบไม่มีอยู่ (บอร์ดตลาดไม่ ไม่เชื่อมโยงสินค้า และขั้นตอนการพัฒนาน้อยนี้ได้สำหรับจำกัดการพูดคุยระหว่างทรรศนะของกลุ่มสินค้าเดียวกันและความจุที่จำกัดสำหรับรัฐบาลเข้าแทรกแซงในตลาด (หลีกเลี่ยงพฤติกรรม monopolistic ฯลฯ) เรียบร้อยแล้ว9. ระดับประเทศ มีแนวโน้มเป็นบวกในผลผลิตของพืชทั้งหมดยกเว้นกาแฟ ในระดับภูมิภาค ผลผลิตของพืชทั้งหมดแสดงแนวโน้มเป็นบวก (ยกเว้นกาแฟ) ในภาคกลาง ข้าวโพดและพืชสี่ทั้งหมดที่นำมาร่วมกันแสดงแนวโน้มเป็นบวก ในภาคเหนือ ข้าว ข้าวโพด ผักแสดงแนวโน้มในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญ ระดับประเทศ ผลผลิตข้าวโพดเลี้ยงสัตว์เติบโตเร็วที่สุด (ปีอัตราร้อยละ 8), ตาม ด้วยผัก (ประมาณ 2.7 เปอร์เซ็นต์) และข้าว (ประมาณร้อยละ 2.3) ผลผลิตรวมพืชจึงเติบโตในอัตราประมาณร้อยละ 4.3 ภาค ข้าวโพดเติบโตในอัตราน่าประทับใจ (กว่า 8 เปอร์เซ็นต์) ในขณะที่ข้าวขยายตัวที่ร้อยละ 1.8 เท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทิศทางยุทธศาสตร์
ทิศทางเชิงกลยุทธ์สำหรับภาค ANR คือเพื่อให้แน่ใจว่าการเปลี่ยนแปลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปจากการดำรงชีวิตที่ประสบความสำเร็จในการผลิตรายย่อยในเชิงพาณิชย์ นี้สามารถทำได้โดยการใช้เทคโนโลยีที่เป็นนวัตกรรมใหม่สำหรับการผลิตอย่างเป็นระบบและต่อเนื่องของที่มีมูลค่าสูงสินค้าเกษตรอาหารที่มีมูลค่าเพิ่มในท้องถิ่นการประมวลผลเกษตรและในประเทศในระดับภูมิภาคและตลาดโลก เกษตรกรรายย่อยจะได้รับความช่วยเหลือในการสร้างและการทำงานขององค์กรเกษตรกรสมัครใจซึ่งจะขึ้นอยู่กับความต้องการแสดงออกและเพิ่มมูลค่าการพิสูจน์แล้วสำหรับเกษตรกรของแต่ละบุคคลเช่นการค้าอย่างเป็นทางการกลุ่มผู้ผลิตกลุ่มสหกรณ์หรือสหกรณ์เต็มรูปแบบและความสัมพันธ์ของสินค้าโภคภัณฑ์ เพื่อให้เศรษฐกิจของประเทศทั้งสองของขนาดและเงื่อนไขของการค้าที่เป็นธรรมเหล่านี้องค์กรเกษตรกรที่เกิดขึ้นใหม่จะได้รับการสนับสนุนในการเล่นบทบาทที่แข็งแกร่งเป็นคู่ค้าเท่ากับ. รายย่อยระบบการทำฟาร์มและเศรษฐกิจของชุมชนในชนบทจะได้รับการอัพเกรดและกลายเป็นคนที่มีความหลากหลายมากขึ้นเพื่อเพิ่มการผลิตสำหรับ ความมั่นคงด้านอาหารและปรับปรุงมาตรฐานการดำรงชีวิตในชนบท การผลิตทางการเกษตรรายย่อยจะเป็นตลาดที่มุ่งเน้นการเชื่อมโยงโดยองค์กรเกษตรกรและการทำฟาร์มสัญญากับผู้ค้าในท้องถิ่นประมวลผลเกษตรและผู้ประกอบการธุรกิจการเกษตรรวมทั้งสัมปทานที่ดิน จุดมุ่งหมายคือการมีส่วนร่วมในการลดความยากจนในชนบทโดยการสร้างโอกาสการจ้างงานในชนบทการถ่ายโอนเทคโนโลยีที่ทันสมัยเพื่อเพิ่มผลผลิต channeling ปัจจัยการผลิตทางการเกษตรและการเงินและการอำนวยความสะดวกในการเชื่อมโยงไปยังภูมิภาคและห่วงโซ่มูลค่าทั่วโลก. MAF จะให้กรอบการกำกับดูแลที่เหมาะสม, การตรวจสอบเครื่องมือและ ชุดของการลงโทษที่มีประสิทธิภาพเพื่อให้แน่ใจว่าการเกษตรเชิงพาณิชย์และการประมวลผลจะมีผลกระทบด้านลบที่ไม่เกี่ยวกับสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติสุขภาพของมนุษย์หรือด้านอื่น ๆ ของผลประโยชน์ของชาติ ในแง่การดำเนินงานกรอบจะแปลเป็นมาตรการที่เหมาะสมของการกำกับดูแลห่วงโซ่คุณค่าเพื่อให้มั่นใจว่าเกษตรกรรายย่อยในท้องถิ่นและผู้ประกอบการขนาดเล็กและขนาดกลาง (SME) สามารถรักษาส่วนแบ่งการยุติธรรมของมูลค่าเพิ่ม การลงทุนเพิ่มเติมในการชลประทานถนนทางเข้าตลาดในชนบทและอื่น ๆ ที่ค่าใช้จ่ายสูงโครงสร้างพื้นฐานในชนบทจะได้รับการเชื่อมโยงกับชุดของสังคมและผลประโยชน์ของเกษตรกรรายย่อยในชนบทจากเงินลงทุนดังกล่าว. ประเด็นหลักประเด็นหลักของกลยุทธ์ภาค ANR รวมเน้นไปที่การผลิตทางการเกษตรที่ทันสมัย และการสร้างอาหารที่มีมูลค่าเพิ่มสินค้าเกษตรและมุ่งเป้าไปที่การลดความยากจนในชนบทที่ยังคงรักษาความมั่นคงด้านอาหารและการประยุกต์ใช้การจัดการผลที่ใช้ในการทรัพยากรทางธรรมชาติที่มีรากฐานสำหรับการเกษตรและการพัฒนาอย่างยั่งยืนและมีความยืดหยุ่นต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ANR พัฒนาภาคจะส่งผลให้การสื่อสารวัตถุประสงค์ของการพัฒนาทางเศรษฐกิจของประเทศในแง่อื่น ๆ ใกล้ชิดกับประเทศในพระบรมราชูปถัมภ์เป้าหมายการพัฒนาสหัสวรรษและในการสนับสนุนของโครงการระดับภูมิภาคโดยเฉพาะภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงตและประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. พื้นที่การผลิตตามการผลิตที่ลุ่มส่วนใหญ่จะ ทุนอย่างเข้มข้นด้วยการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีในการปรับปรุงและรักษาคุณภาพของดินและให้คำแนะนำการใช้สารเคมีทางการเกษตร; ใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมและอุปกรณ์สำหรับการผลิตยานยนต์; และใช้บรรเทาผลกระทบการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและมาตรการปรับตัว ที่ดินต่ำ / พื้นที่ราบยังจะมุ่งเน้นการผลิตทางการเกษตรในเขตชลประทานในการผลิตข้าวเสริมฤดูแล้งเพื่อให้แน่ใจว่าการรักษาความปลอดภัยอาหารและพืชที่มีมูลค่าสูงสำหรับการประมวลผลที่มีมูลค่าเพิ่มและการส่งออกไปยังตลาดภูมิภาคและระดับโลก องค์กรเกษตรกรรายย่อยผู้ประกอบการจะได้รับการฝึกเกษตรชลประทานในความร่วมมือกับผู้ประกอบการธุรกิจการเกษตร; ในบางสถานที่เป็นโครงการขนาดใหญ่ ชลประทานโครงการเกษตรจะเป็นฐานองค์กรชลประทานแผนพัฒนาเกษตรกรรม (IADPs) จัดทำขึ้นโดยรัฐบาลท้องถิ่นในการหารือกับชุมชนและรวมอยู่ในอำเภอและจังหวัดแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม การจัดหาเงินทุนในการพัฒนาชลประทานและการฟื้นฟูสมรรถภาพจะอยู่ในรูปแบบของความร่วมมือระหว่างชุมชนและการลงทุนภาคเอกชนที่สนใจกับรัฐบาลเล่นอำนวยความสะดวกและประสานงานบทบาทในขณะที่การตรวจสอบและประเมินผลการดำเนินนโยบาย. ขึ้นและการผลิตทางการเกษตรที่สูงในภาคเหนือและภาคใต้จะ แรกและสำคัญที่สุดมุ่งมั่นที่จะตอบสนองความต้องการความปลอดภัยของอาหารท้องถิ่น ผู้ผลิตจะเพิ่มปศุสัตว์วัวและควายทั้งสำหรับการบริโภคภายในประเทศและการส่งออกเช่นเดียวกับปศุสัตว์ขนาดเล็กและปลาที่จะตอบสนองความต้องการโปรตีนในท้องถิ่น การผลิตทางการเกษตรบนพื้นที่สูงจะมีความหลากหลายมากขึ้นเพื่อให้หลากหลายมากขึ้นในกลุ่มอาหารที่จะตอบสนองความต้องการทางโภชนาการของประชากรในท้องถิ่น. การมีส่วนร่วมของภาคต่อการพัฒนาประเทศโดยรวมใน 10 ปีข้างหน้าเกษตรและป่าไม้ภาคจะยังคงเล่นอย่างมีนัยสำคัญ ( แม้ว่าจะค่อย ๆ ลดลง) บทบาทในการบรรลุการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยรวมคาดว่า สมมติฐานที่เป็นไปได้ของการลดลงช้าลงในการลงทุนภาครัฐและการลงทุนจากต่างประเทศที่สูงกว่าเล็กน้อยและการค้ามูลค่าเพิ่มทางการเกษตรมีแนวโน้มการเติบโตที่ร้อยละ 4.2 ต่อปี สำหรับอัตราการเจริญเติบโตนี้จะได้รับการรักษา, การลงทุนภาครัฐจะต้องมีขนาดใหญ่กว่าร้อยละ 3 หากมีข้อ จำกัด ทางการคลังที่มีผลผูกพันน้อยกว่าการลงทุนภาครัฐที่สูงขึ้นร้อยละ 20 จะนำไปสู่อัตราการเติบโตเพียงภายใต้ร้อยละ 5 การวิเคราะห์ล่าสุดระบุว่าขยายตัวร้อยละ 1 ของมูลค่าเพิ่มทางการเกษตรจะส่งผลในการเจริญเติบโตร้อยละ 1.6 ของ GDP โดยรวม เกษตรจะยังคงผลักดันสำคัญของกระบวนการลดความยากจนสะดุดตาโดยผสมผสานความก้าวหน้าสัดส่วนขนาดใหญ่ของเกษตรกรรายย่อยลงในการเกษตรเชิงพาณิชย์. ในรูปแบบต่างๆของการจัดการร่วมชุมชนบนพื้นที่สูงในชนบทและรัฐบาลจะทำงานร่วมกันในการจัดการทรัพยากรทางธรรมชาติที่ให้ บริการด้านสิ่งแวดล้อมที่มีคุณค่าต่อประเทศชาติ มาตรการนโยบายการคลังจะเป็นสูตรที่เกษตรกรสะสมเป็นเสนาบดีเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมที่ดีในการรักษาแหล่งต้นน้ำปกป้องความหลากหลายทางชีวภาพเชื่อ NTFPs และการอนุรักษ์ป่าไม้ บนพื้นฐานของที่ดินโฉนดปลอดภัยครัวเรือนในชนบทและชุมชนจะยังคงให้บริการด้านสิ่งแวดล้อมซึ่งจะมีมูลค่าอีกครั้งและรวมถึงการมีส่วนร่วมทางการเงินที่เพียงพอจากการได้รับผลประโยชน์ของบริการเหล่านี้อื่น ๆ ในกลุ่มโรงไฟฟ้าพลังน้ำและโครงการชลประทานขนาดใหญ่. ด้วยเหตุนี้ป่า ในแหล่งต้นน้ำจะถูกเก็บไว้เพื่อความสมบูรณ์ของพวกเขาสำหรับการผลิตไฟฟ้าพลังน้ำอย่างยั่งยืน ความหลากหลายทางชีวภาพจะได้รับการอนุรักษ์เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ NTFPs จะสามารถใช้ได้สำหรับการบริโภคเพื่อเสริมความมั่นคงด้านอาหารและการขายเป็นพืชเศรษฐกิจเพื่อตลาดเฉพาะเพื่อเพิ่มรายได้ในครัวเรือน ป่าจะได้รับการอนุรักษ์การยึดทรัพย์คาร์บอนและอนุญาตให้มีส่วนร่วมในการสร้างรายได้สระว่ายน้ำคาร์บอนระหว่างประเทศ (เช่นเรดด์) กรอบการกำกับดูแลจะ e การพัฒนาเพื่อให้มีส่วนร่วมในตลาดการเงินทั่วโลกและการค้าที่มีใบรับรอง CO2 และสารอนุพันธ์ แต่ละบริการด้านสิ่งแวดล้อมเหล่านี้มีรายได้เพื่อสนับสนุนการพัฒนาทางเศรษฐกิจและคุณภาพชีวิตของประเทศลาว. เป้าหมายโปรแกรมและมาตรการการดำเนินงานภาพรวมของเป้าหมายและโปรแกรมจะนำเสนอเป็นเมทริกซ์ในภาคผนวก 1 สำหรับระยะเวลาห้าปีจนถึงปี 2015 รายละเอียดเพิ่มเติมรายละเอียดของการดำเนินการตามมาตรการที่จะนำเสนอในแผนแม่บทการเกษตร (แอมป์) พร้อมด้วยการลงทุนแผนการเกษตรที่เกี่ยวข้อง (AIP) ซึ่งได้รับมาจากกรอบยุทธศาสตร์ภาคปัจจุบัน แปดโปรแกรมของแอมป์จะได้รับสิทธิ: (1) การผลิตอาหาร(2) การผลิตสินค้า(3) การผลิตอย่างยั่งยืนและองค์กรเกษตรกร(4) การพัฒนาป่าไม้(5) การเกษตรชลประทาน(6) การเกษตรและโครงสร้างพื้นฐานอื่น ๆ ป่าไม้(7) เกษตรและ การวิจัยและการขยายป่าไม้(8) การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์6 เกษตรกรรมเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของลาว มันก่อให้ร้อยละ 42 ของ GDP (2005/06); คิดเป็นสัดส่วนไม่น้อยกว่าร้อยละ 15 ของการส่งออกบันทึก; และบัญชีสำหรับร้อยละ 75 ของแรงงานผู้ใหญ่มีงานทำ ผู้ประกอบการส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่ชนบทเป็นเกษตรกรที่อยู่ใกล้การดำรงชีวิตร่วมในการเกษตรข้าวที่ใช้เก็บของป่าและการเลี้ยงปศุสัตว์ ภาคยังคงถูกครอบงำโดยเกษตรกรรายย่อยมีส่วนร่วมในการผลิตต่ำการผลิตข้าวและลักษณะการใช้งานในระดับต่ำของปัจจัยการผลิตที่ซื้อเช่นการปรับปรุงเมล็ดพันธุ์ / สายพันธุ์และปุ๋ย ข้าวส่วนใหญ่จะบริโภคโดยผู้ประกอบการฟาร์มที่ผลิตมันมีน้อยกว่าร้อยละ 10 ออกวางตลาด ผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรที่ใช้ทำขึ้นประมาณร้อยละ 15 (ในปี 2007) ของการส่งออกบันทึกรวมสินค้าโภคภัณฑ์ที่สำคัญเป็นไม้กาแฟข้าวโพดและไม่ใช่ผลิตภัณฑ์จากป่าไม้ สัดส่วนนี้ได้ลดลงอย่างรวดเร็วในปีที่ผ่านมา (จากร้อยละ 25 ในปี 2004) เป็นผลมาจากการกระจายความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของภาคการส่งออกโดยเฉพาะอย่างยิ่งรายได้การส่งออกเพิ่มมากขึ้นอย่างรวดเร็วมาจากแร่ธาตุและพลังงาน. 8 การผลิตส่วนใหญ่จะทำในระดับบุคคลที่มีน้อยมากที่องค์กรเกษตรกร (กลุ่มสหกรณ์หรือสมาคม) เพื่อให้ห่างไกลเพื่อให้เศรษฐกิจ จำกัด ของขนาดและอำนาจต่อรองที่ จำกัด มากของเกษตรกรเมื่อมีส่วนร่วมในการทำเกษตรกรรมเชิงพาณิชย์ ชนบท / สถาบันตลาดเกือบจะไม่มีอยู่ (ไม่มีแผงตลาดไม่มีความสัมพันธ์ของสินค้าโภคภัณฑ์และขั้นตอนนี้อยู่ภายใต้การพัฒนาช่วยให้การสนทนาในหมู่ผู้มีส่วนได้เสียที่ จำกัด ของห่วงโซ่สินค้าเดียวกันและกำลังการผลิตที่ จำกัด สำหรับรัฐบาลที่จะเข้าไปแทรกแซงในตลาดที่ประสบความสำเร็จ (หลีกเลี่ยงพฤติกรรมผูกขาด ฯลฯ ). 9. ในระดับประเทศที่มีแนวโน้มในเชิงบวกในอัตราผลตอบแทนของพืชทั้งหมดยกเว้นกาแฟ. ในระดับภูมิภาคทั้งหมดผลผลิตพืชแสดงแนวโน้มในเชิงบวก (ยกเว้นเครื่องชงกาแฟ). ในภาคกลางทั้งข้าวโพดและพืชทั้งสี่ นำมารวมกันแสดงแนวโน้มในเชิงบวก. ในภาคเหนือข้าวข้าวโพดผักแสดงแนวโน้มในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญ. ในระดับประเทศผลผลิตข้าวโพดเติบโตอย่างรวดเร็วที่สุด (อัตราประจำปีประมาณร้อยละ 8) ตามด้วยผัก (ประมาณร้อยละ 2.7) และข้าว (ประมาณร้อยละ 2.3). ผลผลิตรวมจึงเพิ่มขึ้นในอัตราประมาณร้อยละ 4.3. ในภาคใต้ข้าวโพดขยายตัวในอัตราที่น่าประทับใจ (มากกว่าร้อยละ 8) ในขณะที่ข้าวขยายตัวเพียงร้อยละ 1.8