Reforming tendencies gained strengt

Reforming tendencies gained strength in the early nineteenth century when a group known as the Wahhabis captured Mecca. The Wahhabis demanded a stricter observance of Islamic law. Although their appeal was limited in Southeast Asia, some people were attracted to Wahhabi styles of teaching. There was a growing feeling that greater observance of Islamic doctrine might help Muslims resist the growing power of Europeans. Muslim leaders were often prominent in anti-colonial movements, especially in Indonesia. However, the influence of modernist Islamic thinking that developed in Egypt meant educated Muslims in Southeast Asia also began to think about reforming Islam as a way of answering the Western challenge. These reform-minded Muslims were often impatient with rural communities or “traditionalists” who maintained older pre-Islamic customs. Europeans eventually colonized all Southeast Asia except for Thailand. Malaya, Burma, Singapore, and western Borneo were under the British; the Dutch claimed the Indonesian archipelago; Laos, Cambodia, and Vietnam were French colonies; East Timor belonged to Portugal; and the Spanish, and later the Americans, controlled the Philippines.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปฏิรูปแนวโน้มได้รับความแข็งแรงในช่วงที่ศตวรรษที่เมื่อกลุ่มเรียกว่า Wahhabis ที่จับเมกกะ Wahhabis ที่ต้องใช้ความเข้มงวดของกฎหมายอิสลาม แม้อุทธรณ์ของพวกเขาถูกจำกัดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บางคนถูกดูดวะฮาบีย์ลักษณะของการสอน มีการเติบโตที่รู้สึกต่อหลักคำสอนอิสลามที่มากขึ้นอาจช่วยมุสลิมต่อต้านอำนาจของชาวยุโรปเติบโต ผู้นำมุสลิมมักจะโดดเด่นในเคลื่อนไหวต่อต้านโคโลเนียล โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอินโดนีเซีย อย่างไรก็ตาม อิทธิพลของ modernist คิดอิสลามที่พัฒนาในอียิปต์หมายถึง มุสลิมศึกษาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เริ่มต้นคิดเกี่ยวกับอิสลาม reforming การตอบรับความท้าทายในตะวันตก เหล่านี้ปฏิรูปใจรักกับชุมชนชนบทหรือ "traditionalists" ที่รักษาประเพณีเก่าก่อนอิสลามมุสลิมมักจะ ชาวยุโรปในที่สุด colonized เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมดยกเว้นประเทศไทย สหพันธรัฐมาลายา พม่า สิงคโปร์ และบอร์เนียวตะวันตกอยู่ภายใต้อังกฤษ ดัตช์ที่อ้างว่า หมู่เกาะอินโดนีเซีย ลาว กัมพูชา และเวียดนามมีอาณานิคมฝรั่งเศส ติมอร์ตะวันออกเป็นสมาชิกโปรตุเกส และ สเปน และต่อมาชาวอเมริกัน ควบคุมฟิลิปปินส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวโน้มการปฏิรูปได้รับความแรงในช่วงต้นศตวรรษที่สิบเก้าเมื่อกลุ่มที่รู้จักกันเป็น Wahhabis จับเมกกะ Wahhabis เรียกร้องการปฏิบัติที่เข้มงวดของกฎหมายอิสลาม แม้ว่าอุทธรณ์ของพวกเขาถูก จำกัด ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้บางคนถูกดึงดูดให้รูปแบบการเรียนการสอน Wahhabi มีความรู้สึกมากขึ้นว่าการปฏิบัติมากขึ้นของหลักคำสอนของศาสนาอิสลามอาจช่วยให้ชาวมุสลิมต่อต้านอำนาจที่เพิ่มขึ้นของชาวยุโรป ผู้นำมุสลิมมักจะประสบความสำเร็จในการเคลื่อนไหวต่อต้านอาณานิคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศอินโดนีเซีย อย่างไรก็ตามอิทธิพลของความคิดอิสลามสมัยใหม่ที่พัฒนาในอียิปต์มุสลิมหมายถึงการศึกษาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็เริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับการปฏิรูปศาสนาอิสลามเป็นวิธีการตอบรับความท้าทายตะวันตก เหล่านี้การปฏิรูปที่มีใจชาวมุสลิมมักจะหมดความอดทนกับชุมชนในชนบทหรือ "traditionalists" ที่เก็บรักษาไว้ที่มีอายุมากกว่าศุลกากรก่อนอิสลาม ในที่สุดอาณานิคมยุโรปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมดยกเว้นประเทศไทย แหลมมลายูพม่า, สิงคโปร์, และตะวันตกของเกาะบอร์เนียวอยู่ภายใต้อังกฤษ; ดัตช์อ้างว่าหมู่เกาะอินโดนีเซีย; ลาวกัมพูชาและเวียดนามเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส; ติมอร์ตะวันออกเป็นโปรตุเกส; และสเปนและต่อมาชาวอเมริกันที่ควบคุมฟิลิปปินส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

在改革tendencies获得早期强度时，A组nineteenth世纪作为一个著名captured Mecca瓦哈比教派。（一）严格demanded瓦哈比派伊斯兰法律。虽然他们observance appeal是有限的，一些人在南洋教学方式是对的。attracted Wahhabi感觉这是一个大有生长的可能observance doctrine伊斯兰。帮助抵抗的Muslims电源的发展。Europeans生长在anti-colonial是穆斯林，尤其是often prominent动作在印度尼西亚的影响。然而，在埃及的伊斯兰现代开发与思维是在educated，Muslims一个关于亚洲began reforming也认为作为一个双向的伊斯兰教的西方answering These reform-minded Muslims挑战。农村社区与often是impatient或“传统习俗”是Europeans最终pre-Islamic一直保持着花生。除了为所有泰国南洋殖民马来亚，新加坡，缅甸，。是英国和西方的Borneo下；荷兰的archipelago声称印度尼西亚，越南，老挝，柬埔寨是法国colonies到东帝belonged；葡萄牙；后来，西班牙和菲律宾裔美国人，一个术语的。