Most people will have felt homesick

Most people will have felt homesick at some time in their lives, perhaps when they were younger, and it is easy to forget just how overwhelming it can be.

Beginning life at university naturally generates both excitement and anxiety about the move, academic work, meeting new people. For some, this apprehension is quickly overcome as they adapt to a new environment; for others the transition takes longer and sometimes emerges as homesickness where there is a preoccupation with home-focused thoughts. There is a yearning for and grieving over the loss of what is familiar and secure: most often it is about the loss of people - family and friends - but it is also about the loss of places and routines, and the realisation that family life continues without you.

Those who experience homesickness might notice an increase in depressed feelings, anxiety, obsessive thoughts and minor physical ailments. Homesickness can often be distinguished from depression in this way - in depression sufferers find both university and home awful, whereas in homesickness university can feel awful while home may be seen in rose-tinted hues.

Some students will start by being mildly depressed and anxious several weeks before leaving home, in anticipation of the impending change. Others will be fine initially, and then to their surprise find themselves feeling homesick later in the academic year, perhaps after the Christmas break, or even at the start of their second academic year. But commonly it is the first few days or weeks after arriving at university which are the most difficult.

Students are not immune just because they have successfully experienced leaving home before. Vulnerability to feeling homesick is affected by:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนส่วนใหญ่จะรู้สึกว่าเมนูบางครั้งในชีวิตของพวกเขา บางทีเมื่อพวกเขาอายุน้อยกว่า และง่ายลืมครอบงำเพียงวิธีที่มันสามารถเป็นเริ่มต้นชีวิตที่ธรรมชาติสร้างความตื่นเต้นและวิตกกังวลเกี่ยวกับการย้าย งานวิชาการ ประชุมคนใหม่ สำหรับบางคน ความกลัวนี้ได้อย่างรวดเร็วเอาชนะ ตามจะปรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ คน ใช้เวลาการเปลี่ยนแปลง และบางทอด homesickness มี preoccupation กับบ้านที่เน้นความคิด มีการโหยหาและ grieving เหนือสูญเสียสิ่งคุ้นเคย และทาง: มักจะเกี่ยวกับการสูญเสียของบุคคล -ครอบครัวและเพื่อน - แต่ก็ยังเกี่ยวกับการสูญเสียของสถานและกิจวัตร และปัญหาครอบครัวที่ยังคงมีอยู่โดยไม่ต้องการผู้ที่มีประสบการณ์ homesickness อาจเพิ่มขึ้นในความรู้สึกหดหู่ วิตกกังวล ความคิด obsessive และอาการทางกายภาพเล็กน้อย Homesickness มักจะแตกต่างจากภาวะซึมเศร้าด้วยวิธีนี้- ในภาวะซึมเศร้ามหาวิทยาลัยทั้งค้นหาผู้ประสบภัย และบ้าน awful ในขณะที่ใน homesickness มหาวิทยาลัยจะรู้สึกมากในขณะที่ บ้านอาจดูในโทนกุหลาบระบายสีนักเรียนบางคนจะเริ่มต้น โดย mildly กระเตื้อง และกระตือรือร้นหลายสัปดาห์ก่อนออกจากบ้าน ปลีกที่ใกล้เปลี่ยน คนอื่นจะได้ดีเริ่ม แล้ว จะแปลกใจของพวกเขาพบตัวเองรู้สึกเมนูต่อมาในปีการศึกษา บางทีหลัง จากแบ่งคริสต์มาส หรือแม้แต่ ในจุดเริ่มต้นของปีการศึกษาที่สองของพวกเขา แต่โดยทั่วไปเป็นแรกไม่กี่วันหรือสัปดาห์หลังจากมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นยากที่สุดนักเรียนมีภูมิคุ้มกันได้ไม่เพียง เพราะพวกเขามีประสบการณ์เรียบร้อยออกจากบ้านก่อน ช่องโหว่ในการรู้สึกเมนูได้รับผลกระทบโดย:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนส่วนใหญ่จะมีความรู้สึกคิดถึงบ้านที่บางครั้งในชีวิตของพวกเขาอาจจะเป็นเมื่อพวกเขาอายุน้อยกว่าและมันเป็นเรื่องง่ายที่จะลืมเพียงวิธีการครอบงำที่จะสามารถ. เริ่มต้นชีวิตในมหาวิทยาลัยธรรมชาติสร้างทั้งความตื่นเต้นและความวิตกกังวลเกี่ยวกับการย้ายงานทางวิชาการที่ประชุม ผู้คนใหม่ ๆ สำหรับบางคนความเข้าใจนี้จะเอาชนะอย่างที่พวกเขาปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ สำหรับคนอื่น ๆ การเปลี่ยนแปลงใช้เวลานานและบางครั้งก็โผล่ออกมาเป็นความคิดถึงบ้านที่มีความลุ่มหลงกับความคิดของบ้านที่มุ่งเน้น มีความปรารถนาและเสียใจกับการสูญเสียของสิ่งที่เป็นที่คุ้นเคยและมีความปลอดภัยคือส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการสูญเสียของผู้คน - ครอบครัวและเพื่อน ๆ - แต่ก็ยังเกี่ยวกับการสูญเสียของสถานที่และการปฏิบัติและตระหนักว่าชีวิตครอบครัวอย่างต่อเนื่อง โดยคุณ. บรรดาผู้ที่ได้สัมผัสกับความคิดถึงบ้านอาจสังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นของความรู้สึกซึมเศร้าความวิตกกังวลความคิดครอบงำและโรคทางกายเล็กน้อย คิดถึงบ้านมักจะประสบความสำเร็จจากภาวะซึมเศร้าในทางนี้ - ผู้ประสบภัยในภาวะซึมเศร้าพบว่าทั้งมหาวิทยาลัยและบ้านที่น่ากลัวในขณะที่ในมหาวิทยาลัยสามารถรู้สึกคิดถึงบ้านที่น่ากลัวในขณะที่บ้านอาจจะเห็นในเฉดสีกุหลาบสี. นักเรียนบางคนจะเริ่มต้นด้วยการเป็นความสุขอย่างอ่อนโยนและกังวลหลาย สัปดาห์ก่อนที่จะออกจากบ้านในความคาดหมายของการเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะมา อื่น ๆ จะดีในตอนแรกและจากนั้นจะแปลกใจของพวกเขาพบว่าตัวเองรู้สึกคิดถึงบ้านต่อมาในปีการศึกษาบางทีหลังจากหยุดคริสมาสต์หรือแม้กระทั่งในช่วงเริ่มต้นของปีการศึกษาที่สองของพวกเขา แต่โดยทั่วไปก็เป็นไม่กี่วันหรือสัปดาห์แรกหลังจากที่เข้ามาในมหาวิทยาลัยซึ่งเป็นที่ยากที่สุด. นักเรียนไม่ภูมิคุ้มกันเพียงเพราะพวกเขามีประสบการณ์ที่ประสบความสำเร็จก่อนที่จะออกจากบ้าน ช่องโหว่ที่จะรู้สึกคิดถึงบ้านได้รับผลกระทบโดย:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนส่วนใหญ่จะรู้สึกคิดถึงบ้านได้ตลอดเวลาในชีวิตของพวกเขาบาง บางทีเมื่อพวกเขาอายุน้อยกว่า และมันเป็นเรื่องง่ายที่จะลืมเพียงวิธีการที่ยุ่งยากได้

เริ่มต้นชีวิตในมหาวิทยาลัยย่อมสร้างทั้งความตื่นเต้นและความกังวลเกี่ยวกับการย้าย , งานวิชาการ , การประชุมคนใหม่ สำหรับบาง ความกลัวนี้ได้อย่างรวดเร็วเอาชนะพวกเขาปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่สำหรับคนอื่น ๆและใช้เวลานานและบางครั้งปรากฏเป็นคิดถึงบ้านไหนเข้าไปกับบ้านที่เน้นความคิด มีความโหยหา และเสียใจกับการสูญเสียสิ่งที่เป็นที่คุ้นเคยและปลอดภัย : ส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการสูญเสียของผู้คน ครอบครัว และเพื่อน ๆ แต่ก็ยังเกี่ยวกับการสูญเสียของสถานที่และการปฏิบัติ และตระหนักว่า ชีวิตครอบครัวต่อไปโดยไม่มีคุณ .

ผู้ที่ประสบการณ์การคิดถึงบ้าน อาจสังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นในความรู้สึกหดหู่ วิตกกังวล ความคิดหมกมุ่น และโรคภัยไข้เจ็บทางกายภาพเล็กน้อย คิดถึงบ้านสามารถมักจะแตกต่างจากภาวะซึมเศร้า ในวิธีนี้ในภาวะซึมเศร้า sufferers พบทั้งมหาวิทยาลัย และบ้านที่น่ากลัว ในขณะที่ในมหาวิทยาลัยในขณะที่บ้านคิดถึงบ้านรู้สึกแย่มากๆอาจจะเห็นในกุหลาบอ่อนจาง

นักเรียนบางคนจะเริ่มโดยการแผ่วเศร้าและกังวลหลายสัปดาห์ก่อนที่จะออกจากบ้าน ในความคาดหมายของการเปลี่ยนแปลงที่กำลังใกล้เข้ามา คนอื่นจะดีในตอนแรก แล้วต้องแปลกใจ ที่พบว่าตัวเองรู้สึกคิดถึงบ้าน ต่อมาในปีการศึกษา บางทีหลังจากหยุดคริสต์มาส หรือแม้แต่ที่เริ่มต้นของปีการศึกษาที่สองแต่ปกติมันเป็นครั้งแรกเพียงไม่กี่วันหรือสัปดาห์หลังจากมาถึงที่มหาวิทยาลัย ซึ่งยากที่สุด นักศึกษา

ไม่ได้มีภูมิคุ้มกันเพียงเพราะพวกเขาได้มีประสบการณ์ที่ต้องออกจากบ้านก่อน ช่องโหว่ที่จะคิดถึงบ้านได้รับผลกระทบโดย