In reality, Miss Brill is a part of

In reality, Miss Brill is a part of nothing. She sits alone on a bench with her ratty old fur and watches the world pass before her. She sees other people sitting on benches Sunday after Sunday and thinks of them as "funny...odd, silent, nearly all old...as though they'd just come from dark little rooms." Rather than see herself as one of them, she creates a fantasy world to escape facing the truth. Even in this seemingly perfect production, within Miss Brills mind, Mansfield shows us that there is the possibility of evil. Along come the "hero and heroine" of Miss Brills imagination and the nasty truth cuts like a knife. The young couple begin to ridicule and make fun of the "stupid, old, lonely lady that no body wants," and in that instant her dream is demolished and little world crumbles. Miss Brill solemnly walks home, passing up things that she used to look forward to. She sits on her bed, puts the fur back in its box, and thinks she hears something crying. The fur is symbolic of something old and lonely that has lost its beauty over the years. The fur is not crying...Miss Brill is. The fantasy is over and the truth must now sink in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในความเป็นจริง นางสาว Brill เป็นส่วนหนึ่งของอะไร เธออยู่คนเดียวบนม้านั่งที่ มีขนเก่าเธอ ratty และนาฬิกาโลกผ่านก่อนเธอ เธอเห็นคนอื่นนั่งอยู่บนม้านั่งวันอาทิตย์หลังจากวันอาทิตย์และคิดว่าพวกเขาเป็น "ตลก...คี่ เงียบ เกือบทั้งหมดเก่า...แม้ว่าพวกเขาเพิ่งจะมาจากห้องเล็ก ๆ มืด" แทนที่เห็นตัวเองเป็นหนึ่งในพวกเขา เธอสร้างโลกแฟนตาซีเพื่อหลีกหนีการเผชิญความจริง แม้แต่ในนี้ดูเหมือนว่าสมบูรณ์แบบ ภายในจิตใจของนางสาว Brills, Mansfield แสดงให้เราเห็นว่า มีความเป็นไปได้ของความชั่วร้าย ตามมา "พระเอกและนางเอก" ของนางสาว Brills จินตนาการและความจริงที่น่ารังเกียจตัดเช่นมีด คู่หนุ่มสาวที่เริ่มต้น การล้อเลียนกระเซ้า "โง่ เก่า โลนลี่เลดี้ที่ร่างกายไม่ต้อง" และในทันทีที่ ความฝันของเธอคือ crumbles โลกเล็กน้อย และกำลังกาย นางสาว Brill เคร่งขรึมเดินบ้าน ช่วยค่าสิ่งที่เธอใช้เพื่อหวังว่าจะ เธออยู่บนเตียงของเธอ ทำให้ขนย้อนกลับไปในกล่องของ และคิดว่า เธอได้ยินสิ่งที่ร้องไห้ ขนสัตว์เป็นสัญลักษณ์ของสิ่งเก่า และโดดเดี่ยวที่มีความสวยงามกว่าปี ขนสัตว์จะไม่ร้องไห้... นางสาว Brill ได้ แฟนตาซีมีมากกว่า และความจริงต้องจมลงในขณะนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในความเป็นจริงนางสาวสุดยอดเป็นส่วนหนึ่งของอะไร เธอนั่งอยู่บนม้านั่งคนเดียวกับที่ทำจากขนสัตว์ของเธอเต็มไปด้วยหนูเก่าและนาฬิกาผ่านโลกก่อนที่เธอ เธอเห็นคนอื่นนั่งอยู่บนม้านั่งวันอาทิตย์หลังจากวันอาทิตย์และคิดว่าพวกเขาเป็น "ตลก ... แปลกเงียบเกือบทั้งหมดเก่า ... ราวกับว่าพวกเขาต้องการเพียงแค่มาจากห้องมืดเล็ก ๆ น้อย ๆ ." แทนที่จะเห็นว่าตัวเองเป็นหนึ่งในพวกเขาเธอสร้างโลกจินตนาการหันหน้าไปทางที่จะหลบหนีความจริง แม้จะอยู่ในนี้ผลิตที่สมบูรณ์แบบดูเหมือนภายในใจนางสาว Brills แมนส์แสดงให้เราเห็นว่ามีความเป็นไปได้ของความชั่วร้าย พร้อมมา "พระเอกและนางเอก" ของจินตนาการนางสาว Brills และตัดความจริงที่น่ารังเกียจเช่นมีด หนุ่มสาวทั้งสองเริ่มต้นที่จะเยาะเย้ยและทำให้ความสนุกของ "โง่เก่าผู้หญิงเหงาที่ร่างกายไม่ต้องการ" และทันทีที่ความฝันของเธอถูกทำลายและโลกเล็ก ๆ น้อย ๆ เขรอะ นางสาวสุดยอดเคร่งขรึมบ้านเดินผ่านสิ่งที่เธอใช้ในการมองไปข้างหน้าเพื่อ เธอนั่งอยู่บนเตียงของเธอทำให้ขนกลับมาอยู่ในกล่องและคิดว่าสิ่งที่เธอได้ยินเสียงร้องไห้ ขนเป็นสัญลักษณ์ของบางสิ่งบางอย่างเก่าและเหงาที่มีการสูญเสียความงามของปีที่ผ่านมา ขนจะไม่ร้องไห้ ... นางสาวสุดยอดคือ จินตนาการมีมากกว่าและความจริงตอนนี้ต้องจมอยู่ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในความเป็นจริง , คุณสุดยอดเป็นส่วนหนึ่งของอะไร เธอนั่งอยู่คนเดียวบนม้านั่งที่มีขนเก่าโกโรโกโสของเธอและนาฬิกาผ่านโลกมาก่อนเธอ เธอเห็นคนนั่งอยู่บนม้านั่ง วันอาทิตย์ หลังจากวันอาทิตย์ และคิดว่าเขาเป็น " ตลก . . . . . . . แปลก เงียบเกือบทั้งหมด . . . แม้ว่าพวกเขาจะมาจากห้องพักเล็ก ๆน้อย ๆมืด " มากกว่าที่จะเห็นตัวเองเป็นหนึ่งในพวกเขาเธอสร้างโลกแฟนตาซีที่จะหนี เผชิญหน้ากับความเป็นจริง แม้ในการผลิตที่สมบูรณ์แบบนี้ปรากฏอยู่ภายในคุณ brills จิตใจ แมนส์ฟิลด์ แสดงให้เราเห็นว่ามีความเป็นไปได้ของความชั่วร้าย ตาม มา " พระเอกและนางเอก " ของนางสาว brills จินตนาการและความจริงที่น่ารังเกียจเหมือนถูกกรีดด้วยมีด สองหนุ่มเริ่มเยาะเย้ยและหัวเราะ " โง่ เก่า เหงา ผู้หญิงที่ไม่มีร่างกายต้องการ" และในตอนนั้นความฝันของเธอถูกรื้อถอนและน้อยโลกสลาย คิดถึงสุดยอดจะเดินกลับบ้าน ผ่านสิ่งต่างๆ ที่เธอใช้เพื่อมุ่งหวังที่จะ เธอนั่งอยู่บนเตียงของเธอ ทำให้ขนกลับในกล่องของมันและคิดว่าเธอได้ยินเสียงบางอย่างกำลังร้องไห้ ขน เป็นสัญลักษณ์ของสิ่งเก่าและโดดเดี่ยวที่ได้สูญเสียความงามของมันมากกว่าปีที่ผ่านมา ขนจะไม่ร้องไห้ . . . . . . คุณสุดยอด .จินตนาการมันก็จบลง และความจริงจะต้องจมใน