The total viable bacterial count in

The total viable bacterial count in the water of the control
treatment was significantly lower than that in the water of the
biofloc treatments (P < 0.05; Fig. 3A). The number of presumptive
vibrios in the shrimp intestines of the control treatment was
significantly higher than that in the shrimp intestines of the biofloc
treatments, irrespectively of the organic carbon sources used
(P < 0.05; Fig. 3B). There was no significant difference observed in
the total viable bacterial count and the presumptive Vibrio count in
the shrimp intestines and in the water, respectively, between the
different organic carbon source treatments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นับรวมแบคทีเรียทำงานได้ในน้ำของการควบคุม
การรักษาอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าในน้ำของ
การรักษา biofloc (p <0.05;. รูปที่ 3A) จำนวนสันนิษฐาน
วิบิโอในลำไส้กุ้งของการรักษาควบคุมได้
อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าในลำไส้กุ้งของ biofloc
รักษา irrespectively ของแหล่งคาร์บอนอินทรีย์ใช้
(p <0.05;. รูปที่ 3B) ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเป็นข้อสังเกตใน
การนับจำนวนแบคทีเรียทั้งหมดทำงานได้และนับ Vibrio สันนิษฐานใน
ลำไส้กุ้งและในน้ำตามลำดับระหว่าง
การรักษาที่แตกต่างกันแหล่งคาร์บอนอินทรีย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดใช้จุลินทรีย์ในน้ำของการรักษาควบคุม
ลดลงในน้ำของ biofloc
( P < 0.05 ; รูปที่ 3A ) จำนวนของความเป็นไปได้ ในลำไส้ของกุ้งสายพันธุ์

รักษาควบคุมสูงกว่าที่เลี้ยงในลำไส้ของ biofloc
รักษา irrespectively ของอินทรีย์คาร์บอนและใช้แหล่ง
( P < 0.05 ;รูปที่ 3B ) มีความแตกต่างที่พบใน
รวมได้จุลินทรีย์ Vibrio ษานับ
กุ้งไส้ในน้ำ ตามลำดับ ระหว่าง
อินทรีย์ต่าง ๆแหล่งคาร์บอนในการรักษา