The original Starbucks store was a

The original Starbucks store was a modest place, but full of character. The
minute the door opened, a heady aroma of coffee reached out and drew me in.
Behind a worn wooden counter stood bins containing coffees from all over the
world. Remember—this was a time when most people thought coffee came from
a can, not a bean. The counterman scooped out some Sumatra coffee beans,
ground them, put the grounds in a filter in the cone, and poured hot water over
them. Although the task took only a few minutes, he approached the work
almost reverently, like an artisan. When he handed me a porcelain mug filled
with the freshly brewed coffee, the steam and the aroma seemed to envelop my
entire face. I took a small, tentative sip. Whoa. I threw my head back, and my
eyes shot wide open. I felt as though I had discovered a whole new continent.
By comparison, I realized, the coffee I had been drinking was swill.
In the spring of 1983, when he had been at Starbucks for a year, Schultz traveled to
Milan to attend an international housewares show. He noticed a little espresso bar close
to his hotel and ducked inside to look around. It was on that day that he discovered the
ritual and the romance of coffee bars in Italy.
I saw how popular they were, and how vibrant. Each one had its own unique
character, but there was one common thread: the camaraderie between the
customers, who knew each other well, and the barista, who was performing
with flair. Each was a neighborhood gathering place, part of an established
daily routine. The Italians understood the personal relationship that people
could have to coffee, its social aspect. If we could re-create in America the
authentic Italian coffee bar culture, it might resonate with other Americans
the way it did with me. I was truly convinced that the essence of the Italian
espresso experience—the sense of community and artistry and the daily
relationship with customers—was the key to getting Americans to learn to
appreciate great coffee.
Schultz was determined to re-create a true Italian-style coffee bar. For music, only
Italian opera was played. The baristas wore white shirts and bow ties. All service was
stand-up, with no seating. The menu was covered with Italian words. Even the décor
was Italian. However, he bit by bit realized many of these details were not appropriate
for the United States. People started complaining about the incessant opera. The bow
ties proved impractical. Customers who were not in a hurry wanted chairs. Some of the
Italian foods and drinks needed to be translated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต้นฉบับ Starbucks ร้านเป็นสถานที่ที่เรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยตัวละคร
เวลาประตูเปิดแบบเข้มข้นกลิ่นหอมของกาแฟถึงออกมาและดึงฉันเข้าไป
หลังใส่ไม้เคาน์เตอร์ยืนถังขยะที่มีกาแฟจากทั่วโลก
โลก จำนี้เป็นเวลาเมื่อคนส่วนใหญ่คิดว่ากาแฟมาจาก
สามารถไม่ถั่ว การ counterman scooped ออกบางสุมาตรากาแฟถั่ว ,
พื้นดินพวกเขาใส่เหตุผลในตัวกรองในกรวย และเทน้ำร้อนกว่า
. แม้ว่างานที่ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที เขาก็ทำงาน
เกือบแสดงความเคารพ เหมือนช่าง . เมื่อเขาส่งฉันเครื่องเคลือบดินเผา mug เต็ม
กับกาแฟสด , ไอน้ำ และกลิ่นหอมเหมือนจะห่อหุ้มทั่วทั้งใบหน้าของฉัน

ผมเอาเล็กๆ ระหว่างจิบ โว้ว ฉันผลักหัวของฉันกลับ และตาของฉัน
ยิงกว้างเปิดผมรู้สึกราวกับว่าผมได้ค้นพบทวีปใหม่ทั้งหมด .
โดยเปรียบเทียบ ผมตระหนักได้ว่า กาแฟที่ผมดื่มก็ดื่ม .
ในฤดูใบไม้ผลิของปี 1983 เมื่อเขาได้รับที่ Starbucks สำหรับปี , Schultz เดินทางไปเข้าร่วมประชุมนานาชาติ
มิลาน Housewares โชว์ เขาสังเกตเห็นน้อยเอสเปรสโซ่ บาร์ปิด
โรงแรมของเขาและ ducked ข้างใน มองไปรอบ ๆ มันเป็นในวันนั้นที่เขาได้ค้นพบ
พิธีกรรมและความโรแมนติกของบาร์กาแฟในอิตาลี .
ผมเห็นวิธีที่นิยมที่พวกเขาและวิธีการที่มีชีวิตชีวา แต่ละคนมีลักษณะเฉพาะ
ของตัวเอง แต่มีหนึ่งหัวข้อทั่วไป : มิตรภาพระหว่าง
ลูกค้าที่รู้จักกันเป็นอย่างดี และบาริสต้า ซึ่งการแสดง
ด้วยไหวพริบ แต่ละละแวกสถานที่ชุมนุมส่วนหนึ่งของการจัดตั้ง
ทุกวันตามปกติชาว เข้าใจความสัมพันธ์ส่วนตัวที่ผู้คน
อาจต้องกาแฟ ด้านสังคมของ ถ้าเราสามารถจะสร้างในอเมริกา
ของแท้กาแฟบาร์อิตาเลียน มันอาจจะสะท้อนกับอื่น ๆอเมริกัน
แบบนั้นกับผม ฉันแท้จริงเชื่อว่าแก่นแท้ของอิตาลี
เอสเปรสโซประสบการณ์ความรู้สึกของชุมชนและศิลปะและทุกวัน
ความสัมพันธ์กับลูกค้า เป็นกุญแจสำคัญ ที่จะทำให้คนอเมริกันเรียน

ขอบคุณกาแฟที่ดี ชูลท์ซ ตัดสินใจจะสร้างจริงอิตาเลียนสไตล์กาแฟ เพลงเพียง
โอเปร่าอิตาลีก็เล่นได้ โดยบาริสต้าสวมเสื้อขาวผูกโบว์ . ทั้งหมดบริการ
ยืน ไม่มีที่นั่ง เมนูถูกปกคลุมด้วยคำพูดอิตาลี แม้แต่ผู้คร
เป็นชาวอิตาลี อย่างไรก็ตามเขาทีละนิดตระหนักมากของรายละเอียดเหล่านี้ไม่เหมาะสม
สำหรับสหรัฐอเมริกา คนเริ่มบ่นเกี่ยวกับโอเปร่าไม่หยุดหย่อน โบว์
ความสัมพันธ์ที่พิสูจน์ไม่ได้ . ลูกค้าที่ยังไม่เร่ง ต้องการเก้าอี้ บางส่วนของ
อิตาลีอาหารและเครื่องดื่มที่จะต้องแปล