The scattered adventurers returned.

The scattered adventurers returned.


[Jeez, Quagmire, you are a ridiculously strong guy...]

[Seems that return trip from the Demon Continent paid off.]

[But still, to defeat THAT, you have to be on another level of strong!]


The companions unanimously praised Quagmire, but he remained humble about it, not giving in to arrogance.

He knew that acting arrogant now would just cause friction for everyone.


[The raid was close to certain death, right? I mean, I didn't think for a second that I could defeat this thing just by myself you know... But that matter aside, we need to figure out how all of us are going to handle looting this Dragon's corpse for the return trip.]


So he extends the sense of achievement of successfully slaying the dragon to every one of the adventurers.

In doing so, he ensures that fame of his name is spread throughout the country.


[All of us...? Are you good with that?]

[I can't loot it all by myself, and if I leave it here, monsters will just devour it. Get what can be gotten, because I must burn the body soon. It'll be problematic if it becomes a Dragon Zombie.]


Thus, the day of the Quagmire is over.


Actually, locating the Red Dragon and returning from the trip took about seven actual days, but the [day] of the Quagmire was over.

Today's harvest was materials from the Red Dragon.

After selling a fortune's worth of materials, he returns to his bed with a warm feeling in his chest.

Before turning in to bed, he stops for a meal at the bar and eats a substantially smaller amount of food as compared to his breakfast.


He who is devoted, prays to God gratefully for passing yet another day safely.

The Good Night ritual is not something seen or known to others, but it is an important thing to him.

Because it meant that now that the day of having to be the Quagmire is over, he can resume his search for his long lost family on the morrow.


--- From Rudeus's point of view ---


The nightly event.

I am eating a meal as usual in the bar.


Of course I'm by myself.

The meal is just enough for myself.

This guy is rich and lonely.

But it's not like it's a bad thing.

Because I hate being crowded anyways.


[It was right at that moment! The Red Dragon had appeared!]


On the stage in the bar, three minstrels brought with them their instruments and began to play.

One stands in front of the others and with a sweet sounding voice, spins a tale. The two others perform the background music accordingly, joining in with a JARAN~ sound effect.


The Minstrel.

It's an occupation that makes money by being commissioned as entertainment by singing about or reciting poetic tales.

In the case of a big town, it's normal to be part of a Theater and to have exclusive contracts to certain places.


But it's not just that.

Adventurers with the occupation [Minstrel] are splendid people.

They sing of their travels with other adventurers, and the tales they twist are funny and exciting.

The affinity between an adventurer and minstrel is good.

In addition, in this world without copyright, on a daily basis, the tales they hear are often taken in and retold in a new and unique way.


There are also the times when some minstrels gather, share ideas, and evolve their craft.

Among them, those with different instruments often party up by forming a band and travelling the world.

Of course, even they have enough skill to fight against monsters.

A singing, dancing, fighting adventurer.

In this world, that is what a Minstrel is!


Occasionally, this party of three minstrels I'm watching have been seen in the Adventurer's Guild from time to time.

They must have been a C-rank party.

Their name was [Big Voice Band].

It was a wonderfully ostentatious name.

However, they weren't really talented, and their own works were unpopular.


In an effort to keep creating something more popular, I received an interview request about this and that and the subjugation job I did the other day.


The song being sung now is the story they heard me tell of my journey.

I consider the one who's singing.

Is he doing alright?

Hmm, it’s okay.


In my previous life, I was crazy about music.

I tried to produce a song for a certain Vocaloid[2], but it ended up as a complete failure.

Since then, the only musical instrument I continue to say I can play is the KETSU-Drum. [3]

I am always up to the task to play those drums.


They twisted a tale just from the story I told them of what happened.

Even if they aren't talented, their creativeness will at least be accepted.


The song is played in the style of a village's storytelling old gramps.

It reminds me of a television documentary program.

It should be interesting to hear it.


But the narration is bland, and the song will likely remain unpopular.

Even if they were to change it now, the heckling has already started.

Even I, the actual hero of the story, would say it is terrible.


Around the time I'm thinking such things...


BAM!


Suddenly the door to the bar is thrown open.

A chilly air blew in.

Eyes stared.

People trembled.


[At last I've finally found you, "Rudeus of the Quagmire"!]


There stood a member of the Long Ear Tribe with hair like French bread.

While it looked like an adventurer, its clothes were suitably dress-like.

It wore a backpack and had a sword and shield hung around the waist.

The only word needed to describe her face was Beautiful.

Almond eyes, long ears, and lustrous blonde hair.

A slender body with a flat chest and long ears.

It certainly feels like this is what's called an 'Elf'.


Before she could point a finger.

All eyes were fixed on me.


[Geh... "Quagmire" ...isn't here...?]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Adventurers กระจายการส่งคืน [Jeez, Quagmire คุณเป็นคนแข็งแรง ridiculously. ...] [ดูเหมือน ที่กลับเดินทางจากทวีปปีศาจที่จ่ายออกจากกัน] [แต่ยังคง กำจัด ที่คุณจะต้องในอีกระดับของแรง] สหายมีมติเป็นเอกฉันท์ยกย่อง Quagmire แต่เขายังคงพึงพอใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่ส่งในกับหยิ่ง เขารู้ว่า นายทำหน้าที่ขณะนี้จะเพียงทำให้แรงเสียดทานสำหรับทุกคน [การจู่อยู่ใกล้ความตายบาง ขวา ผมหมายถึง ฉันไม่คิดว่า ที่สองที่ ผมสามารถเอาชนะสิ่งนี้ ด้วยตัวเองคุณทราบ... แต่เรื่องที่ไว้ เราจำเป็นต้องทราบว่าเราจะจัดการความศพมังกรนี้สำหรับนักท่องเที่ยว] ดังนั้น เขาขยายความสำเร็จของสมมังกรทุกหนึ่ง adventurers ที่ประสบความสำเร็จ ในการทำเช่นนั้น เขาให้แน่ใจว่า ชื่อเสียงของชื่อของเขากระจายไปทั่วประเทศ [ทั้งหมดของเรา... คุณใจดีกับ] [ฉันไม่ loot ทั้งหมด ด้วยตัวเอง และถ้าฉันไม่ได้ที่นี่ มอนสเตอร์จะเพียงแค่กินมัน ได้สามารถรับอะไร เพราะต้องเขียนตัวเร็ว ๆ นี้ มันจะมีปัญหาถ้าจะกลายเป็นผีดิบมังกร] ดังนั้น วัน Quagmire อยู่เหนือ จริง ค้นหามังกรแดง และกลับจากการเดินทางใช้เวลาประมาณเจ็ดวันจริง แต่ [วัน] Quagmire ได้ วันนี้เก็บเกี่ยวได้จากมังกรสีแดง หลังการขายของโชคมูลค่าของวัสดุ เขากลับไปยังเตียงของเขา ด้วยความรู้สึกอบอุ่นในอกของเขา ก่อนที่จะเปิดในเตียง เขาหยุดอาหารที่บาร์ และกินจำนวนอาหารน้อยมากเมื่อเทียบกับอาหารเช้า ผู้ที่จะอุทิศ อธิษฐานพระเจ้าควระเพื่อผ่านวันอีกอย่างปลอดภัย พิธีกรรมคืนดีไม่ใช่สิ่งที่เห็น หรือทราบว่าผู้อื่น แต่ก็เป็นสิ่งที่สำคัญกับเขา เพราะมันหมายถึง ที่ที่เป็นวันต้องมี Quagmire เขาสามารถกลับมาค้นหาของเขาสำหรับครอบครัวของเขาหายไปนานในเหล่านี้ ---จากมุมมองของ Rudeus จุด--- เหตุการณ์คืนนั้น ฉันกำลังรับประทานอาหารตามปกติในแถบ แน่นอนผม ด้วยตัวเอง อาหารไม่เพียงพอสำหรับตัวเอง ผู้ชายคนนี้จะร่ำรวย และโดดเดี่ยว แต่ก็ไม่เหมือนเป็นสิ่งที่ไม่ดี เพราะเกลียดการแออัดต่อไป [ก็ขวาขณะนั้น มังกรแดงมีปรากฏ] บนเวทีในบาร์ minstrels 3 มากับเครื่องมือของพวกเขา และเริ่มที่จะเล่น หนึ่งยืน หน้าอื่น ๆ และ ด้วย เสียงหวานหู หมุนเป็นเรื่อง สองคนทำเพลงตาม เข้าร่วม ด้วยเป็น JARAN ~ เสียงผลการ Minstrel มันเป็นอาชีพที่ทำเงินได้โดยกล่าวว่าเป็นความบันเทิงร้องเพลงเกี่ยวกับ หรืออ่านนิทานบทกวี ในกรณีของเมืองใหญ่ มันเป็นเรื่องปกติเป็น ส่วนหนึ่งของโรงละคร และ มีสัญญาร่วมกับบางสถาน แต่มันไม่เพียงเป็น Adventurers กับอาชีพ [Minstrel] คนที่สวยงามได้ พวกเขาร้องเพลงของการเดินทางของพวกเขากับ adventurers อื่น ๆ และนิทานพวกเขาบิดมีตลก และน่าตื่นเต้น ความสัมพันธ์ระหว่างการเป็นนักผจญภัยและ minstrel ได้ดี ในโลกนี้ไม่มีลิขสิทธิ์ ในประจำวัน นิทานที่ได้ยินบ่อยใน และเก่าเล่าใหม่ในแบบใหม่ และไม่ซ้ำกัน นอกจากนี้ยังมีเวลาเมื่อบาง minstrels รวบรวม แบ่งปันความคิด และพัฒนาฝีมือของพวกเขา ในหมู่พวกเขา ผู้ที่ มีเครื่องมือต่าง ๆ มักบุคคลขึ้นเป็นวง และเดินทางโลก แน่นอน แม้แต่พวกเขามีทักษะเพียงพอในการต่อสู้กับมอนสเตอร์ การร้องเพลง เต้นรำ ต่อสู้นักผจญภัย ในโลกนี้ นั่นคือสิ่ง Minstrel อยู่ บางครั้ง ฉันกำลังดู minstrels สามพรรคนี้เห็นในสมาคมของนักผจญภัยครั้ง พวกเขาต้องการบุคคลตำแหน่ง C ชื่อของพวกเขาถูก [บิ๊กเสียงดนตรี] ชื่อเยี่ยมยอดอยู่ได้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เคย และผลงานของตนเองถูกกฏหมาย ในความพยายามที่จะให้สร้างสิ่งที่ นิยมมากขึ้น ฉันได้รับคำสัมภาษณ์ เกี่ยวกับนี้ และที่งาน subjugation ค่ะวันอื่น เพลงกำลังสูงในขณะนี้คือ เรื่องราวที่พวกเขาได้ยินฉันบอกของการเดินทางของฉัน ต้องพิจารณาผู้ที่จะร้องเพลง ทำครับ อืมม มันเป็นไร ในชีวิตก่อนหน้านี้ ผมบ้าเกี่ยวกับเพลง พยายามที่จะผลิตเพลงสำหรับการบางโวคาลอยด์ [2], แต่มันสิ้นสุดเป็นความล้มเหลวทั้งหมด ตั้งแต่นั้น เครื่องดนตรีเท่านั้นที่จะบอกว่า สามารถเล่นเป็น KETSU-กลอง [3] ผมจะได้งานการเล่นกลองเหล่านั้น พวกเขาบิดเรื่องราวเพียงจากเรื่องบอกว่า พวกเขาเกิดขึ้น แม้ว่าพวกเขาไม่มีความสามารถ ความคิดสร้างสรรค์จะน้อยจะยอมรับ มีเล่นเพลงในสไตล์ของวิลเลจ storytelling gramps เก่า มันนึกโปรแกรมสารคดีโทรทัศน์ มันควรจะน่าสนใจฟังมัน แต่การบรรยายเป็นธรรมดา และเพลงมีแนวโน้มจะยังคงเติบ แม้ว่าพวกเขาจะเปลี่ยนในขณะนี้ heckling ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว แม้ผม พระเอกจริงเรื่อง จะบอกว่า มันจะน่ากลัว รอบเวลาผมกำลังคิดสิ่งต่าง ๆ ... อำนวยการมูลนิธิ ก็โยนประตูไปยังแถบเปิด อากาศหนาวได้พัดใน ตาจ้องไป คน trembled [ในที่สุดฉันก็พบคุณ "Rudeus ของ Quagmire"] มีอยู่เป็นสมาชิกของเผ่าหูยาวกับผมเช่นขนมปังฝรั่งเศส ในขณะที่มันดูเหมือนนักผจญภัย เสื้อผ้าของถูกเช่นแต่งกายเหมาะสม มันสวมกระเป๋าสะพายหลัง และมีดาบและโล่แขวนรอบพุง คำเดียวที่ต้องอธิบายถึงใบหน้าของเธอสวยได้ ตาอัลมอนด์ หูยาว และเส้นผมสีบลอนด์ษะ ร่างกายสเลนเดอร์ที่ มีหน้าอกที่แบนและหูยาว มันแน่นอนรู้สึกเช่นนี้เป็นสิ่งที่เรียกว่า 'เอลฟ์' ก่อนเธอจะชี้นิ้ว สายตาทั้งหมดก็คงฉัน [Geh... "Quagmire"...ไม่ใช่นี่...?]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักผจญภัยกระจัดกระจายกลับ. [Jeez, ตมคุณเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งขัน ... ] [ดูเหมือนว่าการเดินทางกลับจากทวีปปีศาจจ่ายเงินออก.] [แต่ยังคงที่จะเอาชนะนั้นคุณจะต้องอยู่กับระดับของการที่แข็งแกร่งอีก !] สหายเป็นเอกฉันท์ยกย่องตม แต่เขาก็ยังคงอ่อนน้อมถ่อมตนเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้ให้ในการหยิ่ง. เขารู้ว่าทำหน้าที่หยิ่งตอนนี้ก็จะทำให้เกิดแรงเสียดทานสำหรับทุกคน. [โจมตีใกล้จะตายใช่มั้ย? ฉันหมายความว่าฉันไม่ได้คิดว่าเป็นครั้งที่สองที่ฉันสามารถเอาชนะสิ่งนี้ด้วยตัวเองเพียงแค่คุณรู้ ... แต่ไม่ว่ากันว่าเราต้องคิดออกว่าพวกเราทุกคนจะไปจัดการกับปล้นศพนี้มังกรสำหรับการกลับมา การเดินทาง.] ดังนั้นเขาจึงขยายความรู้สึกของความสำเร็จของการประสบความสำเร็จฆ่ามังกรเพื่อทุกคนของนักผจญภัย. ในการทำเช่นนั้นเขาช่วยให้มั่นใจว่าชื่อเสียงของชื่อของเขาจะถูกกระจายไปทั่วประเทศ. [ทั้งหมดของเรา ... ? คุณดีกับที่?] [ฉันไม่สามารถปล้นทุกอย่างด้วยตัวเองและถ้าผมปล่อยให้มันนี่, มอนสเตอร์ก็จะกินมัน ได้รับสิ่งที่สามารถ gotten เพราะผมต้องเผาผลาญของร่างกายเร็ว ๆ นี้ มันจะเป็นปัญหาถ้ามันจะกลายเป็นผีดิบมังกร.] ดังนั้นวันของตมที่มีมากกว่า. ที่จริงตำแหน่งมังกรสีแดงและกลับจากการเดินทางใช้เวลาประมาณเจ็ดวันที่เกิดขึ้นจริง แต่ [วัน] ของตมถูกกว่า . การเก็บเกี่ยวในวันนี้เป็นวัสดุจากมังกรแดง. หลังจากที่ขายมูลค่าโชคลาภของวัสดุที่เขากลับไปที่เตียงของเขาด้วยความรู้สึกที่อบอุ่นในหน้าอกของเขา. ก่อนที่จะเปิดในที่เตียงเขาหยุดสำหรับการรับประทานอาหารที่บาร์และกินอย่างมีนัยสำคัญที่มีขนาดเล็ก ปริมาณของอาหารเมื่อเทียบกับอาหารเช้าของเขา. เขาที่จะอุทิศ, สวดภาวนาต่อพระเจ้าสุดซึ้งสำหรับการส่งผ่านยังวันอื่นได้อย่างปลอดภัย. คืนที่ดีพิธีกรรมไม่ใช่สิ่งที่เห็นหรือที่รู้จักกันกับคนอื่น ๆ แต่มันก็เป็นสิ่งที่สำคัญกับเขา. เพราะมันหมายความว่า ว่าตอนนี้ในวันนั้นต้องเป็นบึงที่มีมากกว่าเขาสามารถดำเนินการค้นหาของเขาสำหรับครอบครัวของเขาหายไปนานวันรุ่งขึ้น. --- จากจุด Rudeus ในมุมมองของ --- เหตุการณ์คืน. ฉันกินอาหารตามปกติ ในแถบ. แน่นอนผมด้วยตัวเอง. อาหารเป็นเพียงเพียงพอสำหรับตัวเอง. ผู้ชายคนนี้จะอุดมไปด้วยและโดดเดี่ยว. แต่มันไม่ชอบมันเป็นสิ่งที่ไม่ดี. เพราะผมเกลียดการแออัด anyways. [มันถูกต้องในขณะนั้น ! มังกรแดงได้ปรากฏ!] บนเวทีในแถบสามดนตรีมากับพวกเขาเครื่องมือของพวกเขาและเริ่มที่จะเล่น. หนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าของผู้อื่นและด้วยเสียงเสียงหวานหมุนเรื่อง สองคนทำเพลงพื้นหลังตามมาร่วมงานในที่มีผล Jaran ~ เสียง. Minstrel. มันเป็นอาชีพที่ทำให้เงินโดยการรับหน้าที่เป็นความบันเทิงโดยการร้องเพลงเกี่ยวกับหรือท่องนิทานบทกวี. ในกรณีของเมืองใหญ่ก็เป็นเรื่องปกติ เป็นส่วนหนึ่งของโรงละครและมีสัญญาพิเศษให้กับสถานที่บางอย่าง. แต่มันไม่ใช่แค่ว่า. ผจญภัยกับอาชีพ [นักร้อง] เป็นคนที่สวยงาม. พวกเขาร้องเพลงของการเดินทางของพวกเขาด้วยการผจญภัยอื่น ๆ และเรื่องเล่าที่พวกเขาบิดเป็นตลกและน่าตื่นเต้น . สัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างนักผจญภัยและนักร้องเป็นสิ่งที่ดี. นอกจากนี้ในโลกนี้ไปโดยลิขสิทธิ์ในชีวิตประจำวัน, เรื่องเล่าที่พวกเขาจะได้รับการได้ยินมักจะอยู่ในและเล่าขานกันในรูปแบบใหม่และไม่ซ้ำกัน. นอกจากนี้ยังมีเวลาที่ดนตรีบาง รวบรวมแบ่งปันความคิดและพัฒนาฝีมือของพวกเขา. ในหมู่พวกเขาเหล่านั้นด้วยเครื่องมือที่แตกต่างกันมักจะปาร์ตี้ขึ้นโดยการสร้างวงดนตรีและการเดินทางไปทั่วโลก. แน่นอนแม้พวกเขามีทักษะพอที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์. ร้องเพลงเต้นรำ, การต่อสู้ผจญภัยในโลกนี้ว่าเป็นสิ่งที่นักร้องเป็น! บางครั้งบุคคลที่สามดนตรีนี้ฉันดูได้เห็นในผจญภัยของสมาคมเป็นครั้งคราว. พวกเขาจะต้องได้รับบุคคลที่ C-ยศ. ชื่อของพวกเขาคือ [บิ๊กเสียง วง]. มันเป็นชื่อโอ้อวดเยี่ยมยอด. แต่พวกเขาไม่ได้มีความสามารถจริงๆและผลงานของตัวเองเป็นที่นิยม. ในความพยายามที่จะให้การสร้างบางสิ่งบางอย่างที่นิยมมากขึ้นผมได้รับการร้องขอให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้และว่าการปราบปรามและงานของผม ได้ในวันอื่น ๆ . เพลงถูกร้องในขณะนี้คือเรื่องที่พวกเขาได้ยินฉันบอกของการเดินทางของฉัน. ผมคิดว่าคนที่ร้องเพลง. เขาทำไหมอืมก็โอเค. ในอดีตชาติของฉันฉันบ้าเกี่ยวกับเพลง. ฉัน พยายามที่จะผลิตเพลงสำหรับบาง Vocaloid [2] แต่มันก็จบลงด้วยความล้มเหลวที่สมบูรณ์. ตั้งแต่นั้นเครื่องดนตรีเดียวที่ฉันยังคงบอกว่าผมสามารถเล่นเป็น ketsu-กลอง [3] ฉันมักจะขึ้นอยู่กับงานที่จะเล่นกลองเหล่านั้น. พวกเขาบิดเป็นเรื่องที่มาจากเรื่องราวที่ผมบอกพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น. ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้มีความสามารถความคิดสร้างสรรค์ของพวกเขาอย่างน้อยจะได้รับการยอมรับ. เพลงที่เล่น ในรูปแบบของหมู่บ้านเล่าเรื่อง gramps เก่า. มันทำให้ผมนึกถึงสารคดีโทรทัศน์. มันควรจะเป็นที่น่าสนใจที่จะได้ยินมัน. แต่คำบรรยายเป็นอ่อนโยนและเพลงมีแนวโน้มที่จะยังคงไม่เป็นที่นิยม. แม้ว่าพวกเขาจะเปลี่ยนได้ในขณะนี้ ปอได้เริ่มต้นแล้ว. แม้ฉัน, ฮีโร่ที่แท้จริงของเรื่องที่จะบอกว่ามันเป็นสาหัส. รอบเวลาฉันคิดว่าสิ่งต่างๆ ... BAM! ทันใดนั้นประตูบาร์จะโยนเปิด. อากาศหนาวเย็นพัด ใน. ตาจ้อง. คนสั่น. [at สุดท้ายที่ฉันได้พบในที่สุดคุณ "Rudeus ของตม"!] มียืนสมาชิกของเผ่าหูยาวมีขนเช่นขนมปังฝรั่งเศส. ในขณะที่มันดูเหมือนว่านักผจญภัยเสื้อผ้าของตน มีการแต่งกายที่เหมาะสมเหมือน. มันสวมกระเป๋าเป้สะพายหลังและมีดาบและโล่แขวนรอบเอว. คำเฉพาะที่จำเป็นในการอธิบายถึงใบหน้าของเธอก็สวย. ตาอัลมอนด์, หูยาวและผมสีบลอนด์เงา. ร่างผอมเพรียวกับหน้าอกแบน และหูยาว. แน่นอนมันรู้สึกเช่นนี้เป็นสิ่งที่เรียกว่า 'เอลฟ์'. ก่อนที่เธอจะสามารถชี้นิ้ว. ทุกสายตาจับจ้องอยู่กับฉัน. [Geh ... "ตม" ... ไม่ได้ที่นี่ ... ? ]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักผจญภัยที่กระจัดกระจายกลับมา


[ เฮ้อ ตม คุณเป็นผู้ชาย ตลก แข็งแรง . . . . .

[ ดูเหมือนว่าการเดินทางกลับจากปีศาจทวีปจ่ายเงิน ]

[ แต่ก็ยังเอาชนะ คุณต้องอยู่ในระดับที่แข็งแกร่งอีก ! ]


เพื่อนพร้อมใจกันยกย่อง Quagmire แต่เขายังคงอ่อนน้อมถ่อมตนเกี่ยวกับมัน ไม่ต้องหยิ่ง

เขารู้ว่าหยิ่งตอนนี้ก็เพราะแรงเสียดทานสำหรับทุกคน


[ โจมตีใกล้บางตายใช่ไหม ผมหมายถึง ผมไม่ได้คิดเลย ว่าผมจะเอาชนะสิ่งนี้แค่คนเดียว คุณก็รู้ . . . . . แต่เรื่องนั้นไว้ก่อน เราต้องคิดออกว่าพวกเราจะจัดการกับขโมยศพของมังกรสำหรับการเดินทางกลับ ]


เขาขยายความรู้สึกของเรียบร้อยแล้วฆ่ามังกรทุกหนึ่งของนักผจญภัย

ในการทำเช่นนั้น เขามั่นใจว่าชื่อเสียงของชื่อของเขาถูกกระจายไปทั่วประเทศ


[ พวกเราทุกคน . . . . . . . ? คุณทำได้มั้ย ? ]

[ ไม่ loot เองทั้งหมด และถ้าปล่อยไว้ที่นี่ มอนสเตอร์จะกินมัน สิ่งที่สามารถได้รับ เพราะว่าเราต้องเผาร่างเร็วๆนี้มันจะเป็นปัญหาถ้ามันกลายเป็นมังกรซอมบี้ ]


ดังนั้นวันบึงมากกว่า


จริง หามังกรแดงและกลับจากการเดินทางใช้เวลาประมาณเจ็ดวันจริง แต่ [ วัน ] ของบึงมากกว่า

วันนี้เกี่ยววัสดุจากมังกรแดง

หลังจากขายทรัพย์สมบัติมูลค่าของวัสดุ เขากลับมาที่เตียงของเขาด้วยความรู้สึกอบอุ่นในหน้าอกของเขา

ก่อนที่จะเปิดในเตียง เขาหยุดสำหรับการทานอาหารที่บาร์และกินจำนวนมากของอาหารที่มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับอาหารเช้าของเขา


ผู้ที่อุทิศ อธิษฐานกับพระเจ้าสุดซึ้งผ่านอีกวันหนึ่งอย่างปลอดภัย

ราตรีสวัสดิ์พิธีกรรมไม่ใช่สิ่งที่เห็นหรือรู้จักคนอื่น แต่มันก็เป็นสิ่งที่สำคัญกับเขา

เพราะมันหมายถึงว่า ตอนนี้วันของการเป็นบึงมากกว่าเขาสามารถกลับมาหาเขานานสูญเสียครอบครัวในพรุ่งนี้


. . . จากมุมมองของ rudeus ---


ทุกเหตุการณ์

ผมก็กินอาหารตามปกติ ในบาร์


แน่นอน ผมเอง

อาหารเพียงพอสำหรับตัวเอง

คนนี้รวยและโดดเดี่ยว

แต่มันไม่ใช่ มันเป็นสิ่งไม่ดี

เพราะผมเกลียดการแออัดอยู่แล้ว


[ มันตอนนี้ !มังกรแดงได้ปรากฏตัว ]


บนเวทีในบาร์สามนักดนตรีมาเครื่องมือของพวกเขาและเริ่มเล่น

หนึ่งยืนอยู่ต่อหน้าคนอื่นด้วย มีเสียงหวาน เสียงหมุนราว อีกสองที่แสดงดนตรีตาม มาร่วมงานกับจรัล ~ เสียง Effect


นักร้อง .

มันเป็นอาชีพที่ทำเงินได้มอบหมายให้ความบันเทิงโดยร้องเพลงหรือท่องนิทานบทกวี

ในกรณีของเมืองใหญ่ มันเป็นเรื่องปกติที่จะเป็นส่วนหนึ่งของโรงละคร และมีเฉพาะสัญญาที่แน่นอน


แต่มันไม่แค่นั้น

นักผจญภัยกับอาชีพ [ นักร้อง ] วิจิตรประชา

เค้าร้องเพลงของการเดินทางของนักผจญภัยอื่น ๆและนิทานจะบิดเป็นตลกและน่าตื่นเต้น

affinity ระหว่างนักผจญภัย และนักร้องดี

นอกจากนี้ ในโลกนี้ไม่มีลิขสิทธิ์ ในชีวิตประจําวัน , นิทานที่ได้ยินมักจะใช้ในและเล่าขานกันในวิธีการใหม่และไม่ซ้ำกัน


มีครั้งเมื่อมีนักดนตรีมารวมตัวกัน แลกเปลี่ยนความคิด และพัฒนาฝีมือของตนเอง

ในหมู่พวกเขาผู้ที่มีเครื่องมือที่แตกต่างกันมักจะพรรคขึ้น โดยตั้งวงดนตรีและการเดินทางโลก

แน่นอน แม้พวกเขามีทักษะเพียงพอที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์

ร้องเพลง เต้น สู้กับนักสู้

ในโลกนี้ นั่นคือสิ่งที่ตัวตลก !


บางครั้ง งานนี้สามนักดนตรีผมดูได้เห็นของสมาคมนักผจญภัยจากเวลา

พวกเขาต้องได้รับการ c-rank พรรค

ของชื่อ [ ] เสียงวงดนตรีใหญ่

มันเป็นชื่ออย่างโอ้อวด

แต่พวกเขาไม่ได้เก่งจริงๆ และผลงานของตัวเอง ก็ไม่เป็นที่นิยม


ในความพยายามเพื่อให้สร้างอะไรมาก ผมได้ขอสัมภาษณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้ และว่า การปราบปรามและงานที่ผมทำในวันอื่น ๆ


เพลงที่ถูกร้องในตอนนี้คือเรื่องที่เขาได้ยินฉันบอกในการเดินทางของฉัน

ผมพิจารณาคนที่ร้องเพลง

ของเค้าน่ะนะ

อืม ไม่เป็นไร


ในชาติก่อน ผมคลั่งดนตรี

ผมพยายามที่จะผลิตเพลงสำหรับบางโวคาลอยด์ [ 2 ] แต่สุดท้ายก็ล้มเหลวจริงๆ

เพราะงั้น แต่ดนตรียังคงพูดว่าฉันสามารถเล่นเป็นกลองเค็ทสึ . [ 3 ]

ผมเคยขึ้นงานเล่นกลองเหล่านั้น


เขาบิดเรื่องราวจากเรื่องที่ฉันบอกพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น

แม้ว่าพวกเขาไม่ได้มีความสามารถสร้างสรรค์ของพวกเขาอย่างน้อยจะได้รับการยอมรับ


เพลงที่กำลังเล่นในรูปแบบของการเล่าเรื่องเก่าของหมู่บ้านค่ะ

มันทำให้ผมนึกถึง รายการโทรทัศน์ สารคดี

มันควรจะน่าสนใจที่จะได้ยินมัน


แต่บรรยายเป็นธรรมดาและเป็นเพลงที่อาจจะยังไม่เป็นที่นิยม

แม้ว่าพวกเขาจะเปลี่ยนมันตอนนี้ ตัวป่วนได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

ผม ฮีโร่ที่แท้จริงของเรื่อง จะบอกว่ามันน่ากลัว


รอบเวลา ฉันคิดแบบนั้น . . . . . . .


แบม !


อยู่ๆประตูแถบจะถูกเปิด

อากาศหนาวเย็นพัดเข้ามา

ตาจ้อง .

คนสั่นสะท้าน


[ ในที่สุดฉันก็พบคุณ" rudeus ของหล่ม " ]


มันยืนเป็นหนึ่งในสมาชิกของเผ่าหูยาวด้วยผมชอบขนมปัง .

ขณะที่มันดูเหมือนนักผจญภัย เสื้อผ้าของแต่งกายอย่างเหมาะสม เช่น

มันใส่กระเป๋าเป้สะพายหลังและได้ดาบและโล่แขวนบริเวณเอว

แค่ Word ต้องอธิบายใบหน้าของเธอสวย

อัลมอนด์ตา หูยาว และ ผมสีบลอนด์ทองไพโรจน์

ร่างเพรียวกับหน้าอกแบน และหูยาว

มันรู้สึกเหมือนนี่คือสิ่งที่เรียกว่าเป็น ' เอลฟ์ '


ก่อนที่เธอจะชี้ .

สายตาทุกคนจับจ้องฉัน


[ แหงะ . . . . . . . " ฆ่า " . . . . . . . ไม่อยู่ . . . . . . . ? ]