The substantial reduction in wild f

The substantial reduction in wild fish catch caused by dam developments, which has been documented in major river basins such as the Columbia and Mississippi, means a substantial loss of animal protein, a source that needs to be replaced somehow. Such a shift would have knock-on effects on land use, the economy, the environment and society. Replacement of fish protein through livestock and protein rich crops would require a significant increase in agricultural area and water use. To grow livestock or protein sources, such as soybeans requires water for irrigation of fields and pastures as well as a substantial increase in agricultural land. With the prospect of an increased food and water demand, which is already adding to the pressure on water and land, this is probably not a sustainable scenario. Most likely, the need for imported foodstuff would increase along with increased prices for protein, affecting the poor. As an example from the Lower Mekong Basin reveals proposed dam construction in the Lower Mekong Basin predicted to considerably reduce fish catch place heightened demands on the resources necessary to replace lost protein and calories. Additional land and water required to replace lost fish protein with livestock products have been modelled using land and water footprint methods. Two main scenarios cover projections of these increased demands and enable the specific impact from the main stem dam proposals to be considered in the context of basin-wide hydropower development. Scenario 1 models 11 main stem dams and estimates a 4–7% increase overall in water use for food production, with much higher estimations for countries entirely within the Basin. Land increases run to a 13–27% increase. In scenario 2, covering another 77 dams planned in the Basin by 2030 and reservoir fisheries, projections are much higher: 6–17% for water, and 19–63% for land. These are first estimates of impacts of dam development on fisheries and will be strongly mediated by cultural and economic factors (Orr et.al.2012). Such increased water requirements would probably be possible to accommodate, but a requirement for additional pasture land at the mentioned scale is presumably unrealistic considering that the agricultural land area in the Mekongbasin is constant or slightly declining. The alternative would be importing food, which would result in land use changes and affect water, energy and food security issues in exporting countries as well as placing economic pressure on the importing countries and increasing food insecurity for poor people due to a need to buy protein sources. This would add to regional, and perhaps even global, food insecurity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การลดที่พบในปลาป่าจับเกิดจากการพัฒนาเขื่อน ซึ่งมีการจัดทำเอกสารในอ่างล่างหน้าแม่น้ำสำคัญเช่นโคลัมเบียและมิสซิสซิปปี หมายความว่า ขาดทุนพบโปรตีนสัตว์ แหล่งที่ต้องการไม่อย่างใด กะดังกล่าวจะมีผลต่อ knock-on การใช้ที่ดิน เศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม และสังคม แทนที่ของโปรตีนปลาผ่านพืชอุดมไปด้วยโปรตีนและปศุสัตว์จะต้องเพิ่มการใช้น้ำและพื้นที่เกษตร เติบโตปศุสัตว์หรือโปรตีน แหล่ง เช่นถั่วเหลืองต้องใช้น้ำสำหรับการชลประทานของฟิลด์ และ pastures ตลอดจนเพิ่มพบในเกษตร มีโอกาสของการเพิ่มอาหารและน้ำความต้องการ ซึ่งเป็นแล้วเพิ่มความดันในน้ำและบนบก นี้อาจไม่ได้สถานการณ์อย่างยั่งยืน คล้าย ความต้องการสำหรับอาหารนำเข้าจะเพิ่มพร้อมกับราคาที่เพิ่มขึ้นสำหรับโปรตีน ผลกระทบต่อคนจน เป็นตัวอย่างจากลุ่มแม่น้ำโขงต่ำกว่าเผยก่อสร้างเสนอเขื่อนในลุ่มแม่น้ำโขงต่ำกว่าที่คาดว่า จะลดมาก จับปลาทำความต้องการสูงทรัพยากรจำเป็นเพื่อทดแทนการสูญเสียโปรตีนและแคลอรี่ ที่ดินเพิ่มเติมและต้องการแทนปลาแพ้โปรตีนกับปศุสัตว์ผลิตภัณฑ์ได้ถูกคือ แบบจำลองโดยใช้ดินและน้ำวิธีรอยน้ำ สถานการณ์หลักสองครอบคลุมประมาณความต้องการเหล่านี้เพิ่มขึ้น และเปิดใช้งานเฉพาะผลกระทบจากข้อเสนอของเขื่อนสเต็มหลักการพิจารณาในบริบทของการพัฒนาพลังงานน้ำทั้งลุ่มน้ำ แบบจำลองสถานการณ์สมมติ 1 ก้าน 11 หลักเหตุผล และประเมินเพิ่มขึ้น 4-7% โดยรวมในน้ำใช้สำหรับการผลิตอาหาร มีประมาณมากขึ้นในประเทศทั้งหมดภายในลุ่มน้ำ ที่ดินเพิ่มรัน 13 – 27% เพิ่มขึ้น ในสถานการณ์สมมติ 2 ครอบคลุม 77 อีกสายวางแผนในปี 2030 อ่างและอ่างเก็บน้ำประมง ประมาณสูง: 6-17% สำหรับน้ำ และ 19-63% สำหรับที่ดิน เหล่านี้เป็นประเมินผลกระทบของเขื่อนพัฒนาประมงครั้งแรก และจะขอ mediated โดยปัจจัยทางวัฒนธรรม และเศรษฐกิจ (Orr et.al.2012) อาจจะสามารถรองรับความต้องการน้ำที่เพิ่มขึ้นดังกล่าว แต่ความต้องการที่ดินพาสเจอร์เพิ่มเติมในมาตราดังกล่าวเป็นไม่น่าจะพิจารณาว่าพื้นที่การเกษตรใน Mekongbasin คง หรือลดลงเล็กน้อย ทางเลือกจะนำอาหาร ซึ่งจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดิน และส่งผลกระทบต่อปัญหาด้านความปลอดภัยอาหาร พลังงาน และน้ำในประเทศส่งออกตลอดจนทำความดันเศรษฐกิจในประเทศนำเข้า และเพิ่มความไม่มั่นคงของอาหารสำหรับคนจนเนื่องจากจำเป็นต้องซื้อแหล่งโปรตีน นี้จะเพิ่มความไม่มั่นคงในภูมิภาค และบางทีแม้แต่ระดับ โลก อาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลดลงอย่างมากในการจับปลาป่าที่เกิดจากการพัฒนาเขื่อนซึ่งได้รับการบันทึกไว้ในอ่างน้ำที่สำคัญเช่นโคลัมเบียและมิสซิสซิปปีหมายถึงการสูญเสียที่สำคัญของโปรตีนจากสัตว์แหล่งที่มาที่จำเป็นต้องเปลี่ยนอย่างใด เช่นการเปลี่ยนแปลงจะมีการเคาะเกี่ยวกับผลกระทบในการใช้ที่ดินทางเศรษฐกิจสิ่งแวดล้อมและสังคม ทดแทนโปรตีนจากปลาที่ผ่านการเลี้ยงสัตว์และโปรตีนพืชที่อุดมไปด้วยจะต้องมีการเพิ่มขึ้นอย่างมากในพื้นที่ทางการเกษตรและการใช้น้ำ ที่จะเติบโตปศุสัตว์หรือโปรตีนแหล่งที่มาเช่นถั่วเหลืองต้องใช้น้ำเพื่อการชลประทานของเขตข้อมูลและทุ่งหญ้าเช่นเดียวกับการเพิ่มขึ้นมากในพื้นที่การเกษตร กับโอกาสของอาหารและน้ำต้องการที่เพิ่มขึ้นซึ่งมีอยู่แล้วเพิ่มความกดดันในน้ำและที่ดินนี้อาจไม่ได้เป็นสถานการณ์ที่ยั่งยืน ส่วนใหญ่ที่จำเป็นสำหรับอาหารที่นำเข้าจะเพิ่มขึ้นพร้อมกับราคาที่เพิ่มขึ้นสำหรับโปรตีนที่มีผลกระทบต่อคนยากจน เป็นตัวอย่างจากลุ่มน้ำโขงตอนล่างเผยให้เห็นการก่อสร้างเขื่อนในลุ่มน้ำโขงตอนล่างคาดว่าจะมากขึ้นลดการจับปลาที่ต้องการความคิดริเริ่มเกี่ยวกับทรัพยากรที่จำเป็นในการเปลี่ยนโปรตีนและแคลอรี่ที่หายไป ที่ดินเพิ่มเติมและน้ำต้องเปลี่ยนโปรตีนปลาที่หายไปกับผลิตภัณฑ์ปศุสัตว์ได้รับรูปแบบการใช้ที่ดินและน้ำวิธีการปล่อยก๊าซ สองสถานการณ์หลักครอบคลุมการคาดการณ์ความต้องการที่เพิ่มขึ้นเหล่านี้และช่วยให้ผลกระทบจากข้อเสนอหลักต้นกำเนิดจากเขื่อนที่จะได้รับการพิจารณาในบริบทของการพัฒนาไฟฟ้าพลังน้ำอ่างกว้าง กรณีที่ 1 รุ่น 11 เขื่อนลำต้นหลักและประมาณการเพิ่มขึ้น 4-7% โดยรวมในการใช้น้ำสำหรับการผลิตอาหารที่มีการประมาณการที่สูงมากสำหรับประเทศทั้งหมดภายในลุ่มน้ำ ที่ดินเพิ่มขึ้นจะใช้กับการเพิ่มขึ้น 13-27% ในสถานการณ์สมมติที่ 2 ครอบคลุมอีก 77 เขื่อนวางแผนในลุ่มน้ำในปี 2030 และการประมงอ่างเก็บน้ำประมาณการมีมากขึ้น: 6-17% สำหรับน้ำและ 19-63% สำหรับที่ดิน เหล่านี้เป็นครั้งแรกของการประมาณการผลกระทบของการพัฒนาเขื่อนในการประมงและจะได้รับการไกล่เกลี่ยอย่างรุนแรงจากปัจจัยทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจ (ออร์ et.al.2012) เช่นความต้องการที่เพิ่มขึ้นของน้ำอาจจะเป็นไปได้ที่จะรองรับ แต่ความต้องการสำหรับที่ดินทุ่งหญ้าเพิ่มเติมในระดับดังกล่าวจะไม่สมจริงน่าจะพิจารณาว่าพื้นที่การเกษตรในแม่น้ำโขงเป็นค่าคงที่หรือลดลงเล็กน้อย ทางเลือกที่จะนำเข้าอาหารซึ่งจะส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินและส่งผลกระทบต่อปัญหาน้ำพลังงานและความมั่นคงด้านอาหารในการส่งออกประเทศเช่นเดียวกับแรงกดดันทางเศรษฐกิจในประเทศผู้นำเข้าและเพิ่มความไม่มั่นคงด้านอาหารสำหรับคนยากจนเพราะต้องซื้อโปรตีน แหล่งที่มา นี้จะเพิ่มในระดับภูมิภาคและระดับโลกบางทีแม้แต่ไม่มั่นคงด้านอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การลดลงอย่างมากในปลาป่าจับเกิดจากการพัฒนาเขื่อนซึ่งได้รับการบันทึกไว้ในลุ่มน้ำสาขา เช่น โคลัมเบีย และมิสซิสซิปปี้ หมายถึง การสูญเสียอย่างมากของโปรตีนจากสัตว์เป็นแหล่งที่ต้องถูกแทนที่ด้วย เช่นกะจะเคาะบนผลกระทบในการใช้ที่ดิน เศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม และสังคมทดแทนโปรตีนปลาและพืชที่อุดมไปด้วยโปรตีนจากสัตว์จะต้องเพิ่มขึ้นอย่างมากในพื้นที่การเกษตร และน้ำใช้ เติบโต ปศุสัตว์ หรือแหล่งโปรตีน เช่นถั่วเหลืองต้องการน้ำเพื่อการชลประทานของทุ่งนาและทุ่งหญ้า ตลอดจนการเพิ่มขึ้นอย่างมากในที่ดินเพื่อเกษตรกรรม กับโอกาสของอาหารเพิ่มขึ้นและปริมาณความต้องการใช้น้ำประปาซึ่งมีการเพิ่มความดันในที่ดินและน้ำ มันอาจจะไม่ใช่สถานการณ์ที่ยั่งยืน ส่วนใหญ่ต้องการอาหารที่นำเข้าจะเพิ่มขึ้นตามราคาที่เพิ่มขึ้นสำหรับโปรตีน ที่มีผลต่อผู้น่าสงสารตัวอย่างจากลุ่มแม่น้ำโขงตอนล่าง เปิดเผยว่า การก่อสร้างเขื่อนในลุ่มแม่น้ำโขงตอนล่าง คาดว่าจะมากลดปลาจับสถานที่เพิ่มความต้องการทรัพยากรที่จำเป็นเพื่อแทนที่สูญเสียโปรตีนและแคลอรี่ เพิ่มเติมที่ที่ดินและน้ำต้องเปลี่ยนเสียโปรตีนปลาด้วยผลิตภัณฑ์ปศุสัตว์ ได้จำลองการใช้ที่ดินและน้ำวิธีการรอยเท้าสองสถานการณ์หลักที่ครอบคลุม ประมาณการความต้องการที่เพิ่มขึ้นเหล่านี้และใช้ผลกระทบเฉพาะจากลำต้นหลักเขื่อนข้อเสนอที่จะได้รับการพิจารณาในบริบทของการพัฒนาประเทศทั้งลุ่มน้ำ สถานการณ์ที่ 1 รุ่น 11 ลำต้นหลักและเขื่อนประมาณ 4 - 7 % เพิ่มขึ้นโดยรวมในการใช้น้ำเพื่อการผลิตอาหารด้วยการสูงมากสำหรับประเทศทั้งหมดภายในอ่างที่ดินเพิ่มวิ่งไปที่ 13 – 27 % เพิ่ม ในสถานการณ์ที่ 2 ครอบคลุมอีก 77 เขื่อนที่วางแผนไว้ในอ่างโดย 2030 และอ่างเก็บน้ำประมงประมาณการสูงมาก : 6 – 17 % ของน้ำ , และ 19 – 63 % สำหรับที่ดิน เหล่านี้คือประมาณการครั้งแรกของผลกระทบของการพัฒนาเขื่อนในการประมง และจะขอผ่าน โดยปัจจัยทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจ ( ออร์และคณะ . 2012 )ดังกล่าวเพิ่มขึ้น ความต้องการน้ำจะสามารถรองรับได้ แต่ขอเพิ่มเติมที่ดินทุ่งหญ้าที่กล่าวถึงขนาดนี้น่าจะสมจริงพิจารณาว่า ที่ดินเพื่อการเกษตรในพื้นที่ mekongbasin จะคงที่หรือลดลงเล็กน้อย . ทางเลือกที่ต้องนำเข้าอาหาร ซึ่งจะส่งผลในการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินและส่งผลกระทบต่อน้ำพลังงานและความมั่นคงด้านอาหาร ปัญหาในประเทศ การส่งออก ตลอดจนการวางความดันทางเศรษฐกิจในประเทศคู่ค้า และการไม่มั่นคงด้านอาหารสำหรับคนจน เนื่องจากต้องการซื้อแหล่งโปรตีน นี้จะเพิ่มในระดับภูมิภาค , และบางทีแม้แต่ทั่วโลก อาหาร ความไม่มั่นคง