The antibiotic-producing metapleura

The antibiotic-producing metapleural gland has been shown
experimentally to have a major role in the resistance of leafcutting
ants to fungal parasites (Poulsen et al. 2002) and is
generally thought to be important to the disease resistance
of ants in general (Boomsma et al. 2005; Schlüns and
Crozier 2009). However, we found that the lack of a
metapleural gland did not mean that the weaver ant P. dives
is more susceptible to parasites. In fact, P. dives workers
were considerably more resistant to the Metarhizium fungal
parasite than A. echinatior leaf-cutting ants. As the parasite
used is a generalist entomopathogen that all the ant species
tested will encounter, and, as the strain used was exotic to
all species, the species differences found cannot be due to
host–parasite coevolution. The results therefore do not
support the hypothesis that weaver ants have lost the
metapleural gland as part of an evolution of reduced
investment in disease resistance in response to a lower
parasite threat associated with an arboreal or weaving
lifestyle (Johnson et al. 2003; Boomsma et al. 2005).
An alternative explanation for the loss of the metapleural
gland in weaver ants is that they have evolved to rely on
alternative resistance mechanisms. The self-grooming
results provide support for this. In all species, selfgrooming
and allogrooming occurred to a similar extent
after application of Triton-X control solution and Metarhizium
suspension, indicating that the response was to the
presence of a foreign substance on the cuticle rather than
recognition of the parasite.Workers of P. dives self-groomed
substantially more than any of the other ant species when
kept individually in Experiment 1 and also self-groomed
significantly more than A. echinatior workers when kept in
groups in Experiment 2. Self-grooming has been shown to
be effective at removing fungal spores from the cuticles of
ants and other social insects (Hughes et al. 2002; Yanagawa
et al. 2008). It is possible that the ant species may differ in
the efficiency of conidia removal by grooming, but the
higher survival of P. dives suggests that its more frequent
self-grooming does improve its disease resistance. It is
notable that of the four ant species examined, A. echinatior
had the lowest frequency of self-grooming and also had the
lowest resistance to Metarhizium when ants were kept
individually. There was much less difference in resistance
between P. dives weaver ants and A. echinatior leaf-cutting
ants when ants were kept in groups. In contrast to the selfgrooming
frequencies, A. echinatior had higher rates of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่อม metapleural ผลิตยาปฏิชีวนะได้รับการแสดงexperimentally จะมีบทบาทสำคัญในการต่อต้านของ leafcuttingมดเชื้อราปรสิต (Poulsen et al. 2002) และโดยทั่วไปคิดว่า เป็นสิ่งสำคัญในการต้านทานโรคของมดโดยทั่วไป (Boomsma et al. 2005 Schlüns และCrozier 2009) อย่างไรก็ตาม เราพบว่าการขาดการต่อม metapleural ไม่ได้หมายความ ว่า มดช่างทอผ้าพีดำจะอ่อนแอมากขึ้นไปกับ ในความเป็นจริง P. ดำคนได้มากขึ้นทนต่อการ Metarhizium เชื้อราปรสิตกว่ามดตัดใบไม้ echinatior อ. เป็นปรสิตใช้เป็น entomopathogen คนที่พันธุ์มดทั้งหมดทดสอบจะพบ และ เป็นสายพันธุ์ที่ใช้ก็แปลกไปทุกชนิด ความแตกต่างของสายพันธุ์ที่พบไม่เป็นผลcoevolution โฮสต์ – ปรสิต ผลลัพธ์จึงไม่สนับสนุนสมมติฐานที่มดนกจาบอกได้สูญเสียการต่อม metapleural เป็นส่วนหนึ่งของวิวัฒนาการของลดลงต้านทานโรคในการตอบสนองต่ำกว่าการลงทุนปรสิตภัยคุกคามการยินดี หรือทอผ้าชีวิต (Johnson et al. 2003 Boomsma et al. 2005)คำอธิบายอื่นสำหรับการสูญเสียของ metapleuralเป็นต่อมในมดนกจาบอกว่า พวกเขามีพัฒนาเพื่อพึ่งพากลไกการต้านทานที่อื่น กรูมมิ่งที่ตนเองผลให้การสนับสนุนนี้ ในทุกชนิด selfgroomingและ allogrooming ที่เกิดขึ้นในกรณีคล้ายกันหลังจากไตรตั้น X ควบคุมโซลูชันและ Metarhiziumระงับ แสดงว่า ผลตอบรับไปสถานะของสารแปลกปลอมในกำพร้า rather กว่าการรับรู้ของเชื้อมาลาเรีย คนงานของ P. dives เตรียมด้วยตนเองมากมากกว่าของมดชนิดอื่นเมื่อทดลองเก็บไว้แยกจากกันใน 1 และนอกจากนี้ตนเองเตรียมอย่างมีนัยสำคัญมากกว่า A. echinatior แรงเมื่อเก็บไว้ในกลุ่มทดลอง 2 กรูมมิ่งด้วยตนเองได้รับการแสดงเพื่อมีผลที่เอาเชื้อราเพาะเฟิร์นจาก cuticles ของมดและแมลงอื่น ๆ สังคม (สตีเฟ่น et al. 2002 Yanagawaร้อยเอ็ด al. 2008) เป็นไปได้ว่า สายพันธุ์มดอาจแตกต่างในประสิทธิภาพของ conidia เอาโดยกรูมมิ่ง แต่แนะนำการอยู่รอดสูงของ P. dives ที่บ่อยขึ้นกรูมมิ่งด้วยตนเองเป็นเพิ่มของความต้านทานโรค จึงโดดเด่นที่พันธุ์มด 4 ตรวจสอบ echinatior อ.มีความถี่ต่ำของกรูมมิ่งด้วยตนเอง และยัง มีการความต้านทานต่ำการ Metarhizium เมื่อมดได้เก็บไว้แต่ละ มีความแตกต่างน้อยมากในการต้านทานระหว่างพีดำมดช่างทอผ้าและ A. echinatior ใบตัดมดเมื่อมดถูกเก็บไว้ในกลุ่ม ตรงข้าม selfgroomingความถี่ A. echinatior มีอัตราสูงขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยาปฏิชีวนะที่ผลิตต่อม metapleural
ได้รับการแสดงการทดลองที่จะมีบทบาทสำคัญในการต้านทานของleafcutting
มดปรสิตเชื้อรา (โพลเซ่น et al. 2002)
และมีความคิดโดยทั่วไปจะมีความสำคัญกับความต้านทานโรคของมดทั่วไป
(Boomsma et al, . 2005; Schlünsและ
Crozier 2009) แต่เราพบว่าการขาดของต่อม metapleural ไม่ได้หมายความว่าผู้ประกอบมดดำน้ำพีเป็นอ่อนแอมากขึ้นเพื่อปรสิต ในความเป็นจริงพีดำผุดดำว่าคนงานเป็นอย่างมากทนมากขึ้นในการเชื้อรา Metarhizium ปรสิตกว่าเอ echinatior มดใบตัด ในฐานะที่เป็นปรสิตที่ใช้เป็น entomopathogen generalist ว่าทุกสายพันธุ์มดทดสอบจะพบและเป็นสายพันธุ์ที่ใช้เป็นที่แปลกใหม่ที่จะทุกชนิดที่แตกต่างกันชนิดที่พบไม่ได้เนื่องจากเป็นเจ้าภาพ-ปรสิตวิวัฒนาการร่วม ผลดังนั้นจึงไม่สนับสนุนสมมติฐานที่ว่าผู้ประกอบมดได้หายไปที่ต่อมmetapleural เป็นส่วนหนึ่งของวิวัฒนาการของการลดลงการลงทุนในการต้านทานโรคในการตอบสนองที่ต่ำกว่าภัยคุกคามปรสิตที่เกี่ยวข้องกับต้นไม้หรือการทอผ้าการดำเนินชีวิต(จอห์นสัน et al, 2003;. Boomsma et al. 2005). คำอธิบายทางเลือกสำหรับการสูญเสียของ metapleural ต่อมในมดผู้ประกอบก็คือพวกเขามีการพัฒนาที่จะพึ่งพากลไกความต้านทานทางเลือก ตัวเองกรูมมิ่งผลการให้การสนับสนุนนี้ ในทุกชนิด selfgrooming และ allogrooming ที่เกิดขึ้นในระดับที่ใกล้เคียงกันหลังจากการประยุกต์ใช้โซลูชั่นการควบคุมTriton-X และ Metarhizium ระงับการแสดงให้เห็นว่าการตอบสนองเป็นไปปรากฏตัวของสารต่างประเทศในหนังกำพร้ามากกว่าการรับรู้ของparasite.Workers พี ดำผุดดำว่าตนเองดูแลเป็นอย่างดีมากขึ้นกว่าที่ใดๆ ของมดชนิดอื่น ๆ เมื่อเก็บไว้เป็นรายบุคคลในการทดลองที่1 และตัวเองดูแลเป็นอย่างดีอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าเอechinatior คนงานเมื่อเก็บไว้ในกลุ่มต่างๆ ในการทดลองที่ 2 การดูแลตัวเองได้รับการแสดงที่จะมีประสิทธิภาพในการลบสปอร์ของเชื้อราจากล่อนของมดและแมลงอื่น ๆ ในสังคม (ฮิวจ์ et al, 2002;. Yanagawa. et al, 2008) เป็นไปได้ว่ามดชนิดอาจแตกต่างกันในประสิทธิภาพการกำจัดสปอร์โดยการกรูมมิ่งแต่การอยู่รอดที่สูงขึ้นของการดำน้ำพีแสดงให้เห็นว่าบ่อยมากขึ้นของตัวเองกรูมมิ่งจะปรับปรุงความต้านทานโรคของ มันเป็นเรื่องน่าทึ่งที่ในสี่สายพันธุ์มดตรวจสอบ echinatior เอมีความถี่ต่ำสุดของกรูมมิ่งตนเองและยังมีความต้านทานต่ำสุดไปMetarhizium เมื่อมดถูกเก็บไว้เป็นรายบุคคล มีความแตกต่างมากน้อยในการต่อต้านระหว่างพีดำน้ำและมดผู้ประกอบเอ echinatior ใบตัดมดมดเมื่อถูกเก็บไว้ในกลุ่ม ในทางตรงกันข้ามกับ selfgrooming ความถี่ echinatior เอมีอัตราที่สูงขึ้นของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยาปฏิชีวนะผลิต metapleural ต่อมมีการแสดง
โดยจะมีบทบาทหลักในการต้านทานของ leafcutting
มดให้ปรสิตเชื้อรา ( โพลเซ่น et al . 2002 ) และ
โดยทั่วไปคิดว่าน่าจะสำคัญกับความต้านทานโรค
ของมดโดยทั่วไป ( boomsma et al . 2005 ; International ü NS และ
crozier 2009 ) อย่างไรก็ตาม เราพบว่าขาด
ต่อม metapleural ไม่ได้หมายความว่ามดส้ม Pดำน้ำ
จะอ่อนไหวต่อปรสิต ในความเป็นจริง , หน้าดิ่งแรงงาน
มีมากขึ้น ทนทานต่อเชื้อรา Metarhizium
ปรสิตมากกว่า . echinatior ใบตัดมด เป็นพยาธิ
ใช้เป็นผู้มีความรู้ความสามารถหลากหลาย entomopathogen ชนิดทั้งหมดมด
ทดสอบจะพบ และเป็นสายพันธุ์ที่ใช้แปลก

ทุกชนิด ชนิดที่พบความแตกต่างไม่สามารถเนื่องจาก
โฮสต์–พยาธิวิวัฒนาการ .ผลจึงทำไม่สนับสนุนสมมติฐานที่ว่า วีเวอร์ มด

หายต่อม metapleural เป็นส่วนหนึ่งของวิวัฒนาการของการลงทุนลดลง
ต้านทานโรคในการตอบสนองต่อภัยคุกคามที่เกี่ยวข้องกับปรสิตกว่า

arboreal หรือทอผ้า ไลฟ์สไตล์ ( จอห์นสัน et al . 2003 ; boomsma et al . 2005 ) .
คำอธิบายทางเลือกสำหรับการสูญเสียของ metapleural
ต่อมทอมดเป็นว่าพวกเขามีการพัฒนาเพื่อพึ่งพา
กลไกความต้านทานทางเลือก ตนเอง grooming
ผลให้การสนับสนุนนี้ ทุกสายพันธุ์ และ selfgrooming
allogrooming เกิดขึ้นไปยังขอบเขตที่คล้ายกัน
ภายหลังจากการใช้โซลูชั่นการควบคุมและ triton-x Metarhizium
ระงับ ระบุว่า การตอบสนอง คือ การมี
สารต่างประเทศในผิวหนังชั้นนอกมากกว่า
การรับรู้ของปรสิต คนงานของตนเองส่งเสียหน้า dives
อย่างมากมากกว่าใด ๆของสายพันธุ์อื่น ๆ มดเมื่อ
เก็บไว้เป็นรายบุคคลในการทดลองที่ 1 และยังดูแลตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ . echinatior คนงานมากกว่า

เมื่อเก็บไว้ในกลุ่มทดลองที่ 2 ดูแลตนเองได้รับการแสดงที่จะมีประสิทธิภาพในการเอาสปอร์ของเชื้อรา

จาก cuticles ของมดและแมลงอื่น ๆทางสังคม ( ฮิวจ์ et al .2002 ; Yanagawa
et al . 2008 ) เป็นไปได้ว่า มดชนิดอาจแตกต่างกันใน
กำจัดเดียโดยกรูมมิ่ง แต่การอยู่รอดสูงกว่าของ P .
ดำน้ำเห็นว่าของมันบ่อย
ตนเอง grooming ไม่ปรับปรุงภูมิต้านทานโรค มันเป็นน่าสังเกตว่ามด
4 ชนิดตรวจ อ. echinatior
มีความถี่ต่ำสุดของตนเองกรูมมิ่งและยังมี
ค่าความต้านทานต่อเชื้อรา Metarhizium เมื่อมดเก็บไว้
เป็นรายบุคคล มีมากน้อยแตกต่างกันในการต้านทาน
ระหว่างหน้าดิ่ง วีเวอร์ มด และ อ. echinatior ใบตัด
มดเมื่อมดไว้ในกลุ่ม ในทางตรงกันข้ามกับความถี่ selfgrooming
, A . echinatior มีอัตราของ